12 కోట్ల డీల్ – 12వ భాగం
మరుసటి రోజు సాయంకాలం 3:20 కి శ్వేత మెసేజ్ పెట్టింది. “మేము బయలుదేరాం. 5 గంటలలోపే ఇంటికి చేరతాం.” శ్వేత చెప్పినట్టే 4:50 కి రూమ్ కి వచ్చింది. వస్తూనే నన్ను వాటేసుకుని “సారీ….ఆనంద్.” అని నా బుగ్గల మీద ముద్దులు పెడ్తూ చెప్పింది. “శ్వేతా! అయితే రాత్రి నువ్వు ఫోన్ లో చెప్పినదంతా నిజమేనా? అరుణ్ నిన్ను….” అని తనను పరీక్షగా చూసి “నమ్మలేకపోతున్నా.” అని చెప్పా. “ఎస్….అంతా నిజమే.” “డిటైల్డ్ గా చెప్పు ” శ్వేత దీర్ఘంగా నిట్టూర్చి తన ఫోన్ తీసి “నా ఫోన్ లో రికార్డర్ ఉందని నీకు తెలుసు గదా…మనం హైదరాబాద్ లో ఉండగా అరుణ్ కు, నాకూ మధ్య ఫోన్ సంభాషణ ఇది. ముందు ఇది వింటే నీకు ఒక అవగాహన వస్తుంది. తరవాత జరిగింది నేను చెబుతా అంటూ” 5 ఆడియో ఫైల్స్ నాకు చూపించి తను బాత్రూం లోకి వెళ్ళింది.
నేను మొదటి ఫైల్ ఓపెన్ చేశా. “హలో … అరుణ్. ఏమిటి ఆఫీస్ టైం లో చేసావ్…అందరూ బావున్నారుగా?” “అందరూ బావున్నారు శ్వేతా. కావాలనే ఈ టైములో చేసాను. నీతో ఒక ముఖ్యమైన విషయం మాట్లాడాలి….మాట్లాడవచ్చా?” “అయితే ఒక్క అరగంట ఆగి నేను చేస్తాను. నువ్వు పెట్టేయ్.” రెండో ఫైల్ ఓపెన్ చేశా… “హలో అరుణ్….ఇప్పుడు చెప్పు. ఏమిటి అంత ముఖ్యమైన విషయం?” “శ్వేతా….అదీ …. అది. ఇప్పుడు నువ్వు ఫ్రీ గానే ఉన్నావా?” “ఖాళీ చేసుకునే మాట్లాడుతున్నాను అరుణ్. చెప్పు.” “జాగ్రత్తగా విను శ్వేతా. ఇది మనిద్దరి మధ్యే ఉండాల్సిన సీక్రెట్. ఆనంద్ కి తెలియకూడదు.” “ఎప్పుడూ లేనిది ఆఫీస్ టైం లో చేసినప్పుడే అర్ధమైంది. చెప్పు.” “ఎలా మొదలు పెట్టాలో అర్ధం కావడం లేదు శ్వేతా.” “మా ల్యాండ్ విషయమేనా?” “అవును. ల్యాండ్ విషయమే…కాని” ఇంతలో శ్వేత బాత్రూం నుంచి వచ్చి నా పక్కన కూర్చుంది. “ఏదైనా ప్రాబ్లమా? కేసు ఓడిపోయామా?” “కాదు శ్వేతా. కేసు గెలవబోతున్నాం.” “అవునా…ఇది మంచి విషయమేగా. మరేమిటి ప్రాబ్లం?” “కేసు ఇంకా గెలవలేదు. గెలబోతున్నాం…అంతే.” “నాకు అర్ధం కాలేదు. వివరంగా చెప్పు అరుణ్.” “ఈ కేసు గెలవాలంటే ….” “ఊ…చెప్పు.”
“నీ సహకారం కావాలి.” “నా సహకారమా? నేనేం చేయగలను?” “తలచుకుంటే చేయగలవు. అందుకే ఫోన్ చేశా…” “నేను హెల్ప్ చేస్తే కేసు గెలుస్తామంటే ఎందుకు చేయను. ల్యాండ్ మాదేగా.” “ఉన్న విషయం చెపుతున్నా. నన్ను తప్పుగా అర్ధం చేసుకోవద్దు.” “పర్లేదు. చెప్పు.” “జాగ్రత్తగా విను శ్వేతా. దాదాపు ప్రతి మనిషికి ఏదో ఒక బలహీనత ఉంటుంది. ఇప్పుడు మన ల్యాండ్ కేసు చూస్తున్న జడ్జికి కూడా ఒక బలహీనత ఉంది.” “లంచం అడిగాడా?” “కాదు ….” “మరి…?” “నిన్ను అడిగాడు.” “అరుణ్!!!!!!” “అవును శ్వేతా. ఆ జడ్జ్ పెద్ద ఉమనైజర్. లాస్ట్ టైం నువ్వు కోర్టుకి అటెండ్ అయినప్పుడు నిన్ను చూసాడు. మూడు రోజుల క్రితం నన్ను పిలిపించి సూటిగా అడిగాడు. శ్వేతా వింటున్నావా?” “వింటున్నా చెప్పు.” “ఒక్క రోజు ఆయనతో నువ్వు గడుపుతానని ఒప్పుకుంటే కేసు మనకు అనుకూలంగా తీర్పు ఇస్తానని చెప్పాడు. నాకు కొంచెం టైం ఇవ్వమని అడిగా. రెండు రోజుల నుంచి నీతో ఈ విషయం ఎలా చెప్పాలో అర్ధం కాక చివరకు ఈ రోజు ఇలా ఫోన్ చేశా.” “అరుణ్ మనం కేసు ఓడి పోయినా పరవాలేదు. నేను మాత్రం అటువంటి పని చెయ్యను.” “శ్వేతా. ఈ మాట అందరూ చెప్పేదే. నీ సంగతి తెలుసు కనుకే నేనూ నీతో చెప్పటానికి తటపటాయించా. కాని శ్వేతా ఒకసారి మరలా ఆలోచించి రెండు రోజుల్లో చెప్పు.” “ఇందులో ఆలోచించేది ఏమీ లేదు అరుణ్.” “అలా కాదు శ్వేతా. ఈ కేసు మనం గెలిస్తే మన ల్యాండ్ మంచి రేటు ఇచ్చి కొనడానికి పార్టీ కూడా రెడీగా ఉన్నారు.” “మంఛి రేటు అంటే….” “దాదాపు పది కోట్లు….” “మై గాడ్! పది కోట్లా!!” “అవును శ్వేతా. అందుకే మరోసారి ఆలోచించమంటున్నా. విషయం మనిద్దరి మధ్యనే ఉంటుంది. ఆనంద్ కి గాని మరొకరికి గాని తెలిసే అవకాశమే లేదు.” “……” “శ్వేతా….ఉన్నావా?” “ఆ…అరుణ్…. నాకు కొంచెం టైం ఇవ్వు.” “నీ ఇష్టం శ్వేతా. రెండు మూడు రోజుల్లో చెప్పు చాలు.” “సరే అరుణ్. ఆలోచిస్తా…” “మరొక ముఖ్య విషయం శ్వేతా. ఆ జడ్జితో నువ్వు ముందుగానే పడుకోనక్కరలేదు. మనకు అనుకూలంగా తీర్పు ఇచ్చిన తరవాతే…”. “బాగానే ఉంది…ఆలోచిస్తా అరుణ్.” “మంచి నిర్ణయం తీసుకో శ్వేతా…ఆడపిల్లలు ఇప్పుడు ఎలా ఉంటున్నారో తెలుసుగా. ఈ రోజుల్లో శీలం అనేది అంత పెద్ద ఇంపార్టెంట్ కాదు….ఆ లెక్కకొస్తే మగవాడు కూడా అంత సీరియస్ గా తీసుకోవటం లేదు. ముందు ముందు వర్జిన్ ను చేసుకోవాలని అనుకునే మగాడికి పెళ్లి కూడా కాకపోవచ్చు. అలా ఉన్నాయి పరిస్థితులు. దాదాపు పదికోట్ల రూపాయల మీ ల్యాండ్ కోసం ఒక్క రోజు నువ్వు రిస్క్ తీసుకోవడం నాకైతే తప్పుగా అనిపించలేదు.” “సరే అరుణ్. రెండు రోజుల్లో నేనే నీకు ఫోన్ చేస్తా.” “బై శ్వేతా…” “బై అరుణ్…” నేను శ్వేత కళ్ళలోకి చూసా. తను తల దించుకుంది. 3 వ ఫైల్ కూడా ఓపెన్ చేశా. “హలో శ్వేతా..” “ఆ…అరుణ్. నేనే. ఫ్రీ గానే ఉన్నావా?”
“లేదు శ్వేతా. కోర్టులో ఉన్నా.” “అరుణ్! అయితే సాయంకాలం నా ఆఫీస్ అవర్స్ అయిపోయాక చెయ్యనా?” “కాయా….పండా?” “చూస్తూ చూస్తూ పదికోట్లు వదిలిపెట్టుకునేంత పిచ్చిదాన్ని కాదులే అరుణ్.” “కంగ్రాట్స్ శ్వేతా….సాయంకాలం చెయ్యి.” “ఖచ్చితంగా 5 – 5:30 మధ్యలో చేస్తా. రెడీగా ఉండు.” “ఓకే …బై.” “బై.” నాలుగో ఫైల్ ఒపెన్ చేశా. “హలో శ్వేతా.” “అరుణ్! ఫ్రీయే గదా.” “ఫ్రీ గానే ఉన్నా. చెప్పు శ్వేతా.” “నువ్వు చెప్పినట్టే చేద్దామని నిర్ణయమైతే తీసుకున్నా…కాని చాలా భయంగా ఉంది అరుణ్.” “ఏం భయపడవద్దు శ్వేతా. ఎలాంటి రిస్కులు రాకుండా నేను చూసుకుంటా. నన్ను నమ్ము.” “నీ మీద నమ్మకం లేకపోతే ఇంత రిస్క్ తీసుకోవడానికి ఎందుకు రెడీ అవుతాను అరుణ్. నా భయం అదికాదు. నా కాపురం పరిస్థితి ఏమిటా అని భయంగా ఉంది.” “ఎలా తెలుస్తుంది శ్వేతా. ప్రాణం పోయినా నా ద్వారా తెలియదు. లాయర్ అంటే ఇలాంటి ప్రొఫెషనల్ సీక్రెట్స్ చాలా దాచుకోవాలి. మాకు అలవాటే.” “ఏమో అరుణ్ అంతా నీదే భారం.” “ఇక్కడ మరొక చిన్న చిక్కు ఉంది శ్వేతా. మొన్న తెలియలేదు.” “అదీ చెప్పు.” “మీ ల్యాండ్ కొనాలని అనుకుంటున్నది, ఆ చుట్టుపక్కల ఊళ్ళలోనే చాలా పెద్ద పలుకుబడి కలిగిన ప్రకాష్ గారు. ఆయనకి ఈ మధ్య ఒక కాంట్రాక్ట్ వచ్చింది. దానికి మీ ల్యాండ్ అయితే నూటికి నూరు పాళ్ళు సూట్ అవుతుంది. అందువల్ల ల్యాండ్ వివరాలు సేకరించి, కోర్ట్ లో దావా నడుస్తుంది అని తెలుసుకుని నా దగ్గరకు వచ్చారు. నేను వివరాలు మొత్తం చెప్పా. తర్వాత ఆయన సూటిగా జడ్జి గారిని కలిసారు. వాళ్ళిద్దరికీ ఏమి సంబంధాలున్నాయో కాని…జడ్జి గారు నన్ను పిలిపించి ఈ ఆఫర్ చెప్పారు. ప్రకాష్ గారికి ఎలా తెలిసిందో, జడ్జి గారి కోరిక తీర్చడానికి శ్వేత ఒప్పుకుందా అని అడిగారు. మొన్న నీతో మాట్లాడిన తర్వాత నువ్వు ఒప్పుకుంటావని నమ్మకం కుదిరి నువ్వు ఒప్పుకున్నావని చెప్పా.” “అరుణ్! ఎందుకు అలా చెప్పావ్? మూడో వ్యక్తికి తెలిసిందిగా ఇప్పుడు.” “విషయం అంతటితో ఆగలేదు. ఆ ప్రకాష్ గారికి సుభాష్ అని ఒక అన్న ఉన్నారు. ప్రకాష్ కంటే చాలా పవర్ ఫుల్. కాని ఆయనకి భార్య లేదు. నువ్వు అక్కడ ఉన్నంతకాలం ఆయనతో కూడా క్లోజ్ గా ఉండాలని కోరారు.” “దిసీజ్ టూ మచ్ అరుణ్.” “అవును శ్వేతా. అందుకే ఇది అయ్యే పనికాదులే అని నేను కూడా డ్రాప్ అయ్యాను.” “అదే బెటర్ అరుణ్.” “జడ్జి గారితో కమిట్ మెంట్ ఓకే గదా. ముందు లీగల్ గా చిక్కులు వదిలిపోతే, ల్యాండ్ సేల్ చేసుకోవడం తర్వాత ఆలోచించుకోవచ్చు.” “సరే…అరుణ్. జడ్జి గారి వరకు ఓకే.” “అయితే నేను ఆ ఏర్పాట్లలో ఉంటా. బై.” “బై అరుణ్.”
చివరి ఫైల్ ఓపెన్ చేశా. “హలో శ్వేతా! ఫ్రీగానే ఉన్నావా?” “చెప్పు.” “అదే ప్రకాష్ గారి అన్న విషయం మాట్లాడదామని…” “అరుణ్! వద్దు అనుకున్నాము కదా. మరలా ఏమిటి?” “లాయర్ గా నా పని నేను చెయ్యాలిగా శ్వేతా.” “చెప్పు. ఏమిటి విషయం?” “వాళ్ళు ఫైనల్ గా మరో రేటు చెప్పారు.” “ఎంత?” “పన్నెండు కోట్లు.” “మై గాడ్. ఒక్కసారిగా రెండు కోట్లు పెంచారా?” ‘అవును. అందుకే మరలా ఫోన్ చేయవలసి వచ్చింది.” “రెండు కోట్లు పెంచింది నా కోసమా? ల్యాండ్ కోసమా?” “నేనైతే రెండూ అనుకుంటున్నా. వాళ్ళకి మీ ల్యాండ్ అవసరం చాలా ఉంది. అదే విధంగా సుభాష్ గారికి నీ అవసరం కూడా చాలా ఉన్నట్టుంది….భార్య లేదు కదా పాపం.” “అవునా పాపం! ఎంత వయసుంటుందే?” “50 దాకా ఉండవచ్చు.” “యాభై ఏళ్ళ వాడికి నేను కావలసి వచ్చానా?” అరుణ్ చిన్నగా నవ్వాడు. “ఇక్కడ మరో విషయం ఆలోచించాలి శ్వేతా. సుభాష్ ను కాదు అంటే జడ్జి గారితో పని కూడా జరగక పోవచ్చేమో. ఎందుకంటే ప్రకాష్ గారికి జడ్జి గారికి మధ్య ఏదో గట్టి లింకే ఉందనిపిస్తుంది.” “అంటే…” ‘”సుభాష్ గారితో కూడా తప్పదేమో అనిపిస్తుంది.” “ఏం చేద్దాం మరి? టోటల్ గా డ్రాప్ అవుదామంటే చూస్తూ చూస్తూ 12 కోట్లు వదులుకోవడం కరక్ట్ అనిపించడం లేదు.” “అవును శ్వేతా…అదే నిజం. తర్వాతైనా ఆ ల్యాండ్ అమ్మటం చాలా కష్టం. ఒకవేళ అమ్మగలిగినా ఇంత రేటు ఇచ్చి కొనగలిగే పార్టీ దొరకడం కష్టం. వీళ్ళు అయితే మరలా పై కోర్ట్ కి వెళ్లడానికి ఎవరికీ ధైర్యం చాలదు. అందుకే ఒప్పుకోవడమే కరక్ట్ అనిపిస్తుంది.” “అరుణ్…!” “అవును శ్వేతా. ఎటుతిరిగీ ఒకడితో పడుకోటానికి మెంటల్ గా ప్రిపేర్ అయ్యావు. ఒకడితో అయినా, ఇద్దరితో అయినా…ముగ్గురితో అయినా ఒకటేగా. కాకపోతే సుభాష్ గారితో ఒకే అనుకుంటే మీ ఆయనకు తెలియకుండా చూసుకోవలసిన బాధ్యత నీదే అవుతుంది. నా బాధ్యత జడ్జి గారి వరకే.” “సరే. ఒకే చెప్పెయ్యి అరుణ్.” “జాగ్రత్తగా ఆలోచించుకో శ్వేతా. ఇదే ఫైనల్. పెద్దవాళ్ళతో వ్యవహారం…తర్వాత తేడా రాకూడదు.” “విషయం సీక్రెట్ గా డీల్ చేస్తావుగా?” “చెప్పానుగా. ప్రాణం పోయినా నా ద్వారా ఎవ్వరికీ తెలియదు.” “మరి ప్రకాష్ గారికి తెలిసింది కదా….!!!” “నా ద్వారా అయితే తెలియలేదు. ప్రకాష్ గారు చీప్ మనిషి కాదు అని ఖచ్చితంగా చెప్పగలను. అందుకే ఆ చిన్న రిస్క్ తీసుకోవాలి. తప్పదు శ్వేతా.” “నీ మీద నమ్మకంతో ఒప్పుకుంటున్నా. మేం ఎప్పుడు రావలసి ఉంటుంది?” “మాక్జిమం నెలలోపు. సమ్మర్ హాలిడేస్ లోపే జడ్జిమెంట్ వచ్చేస్తుంది. ఆ వెంటనే మీరు వచ్చి ఒక రెండు మూడు వారాలు ఉంటే సరిపోతుంది. పనులన్నీ అయిపోతాయి. ఒక్కసారే రిజిస్టర్ చేసి, అమౌంట్ తీసుకుని వెళ్లిపోవచ్చు.” “నీ ఇష్టం అరుణ్.” “టైం చాలా ఉంది కాబట్టి ఈ లోపు మెంటల్ గా ప్రిపేర్ అయి ఉండు.” “నేనూ అదే ఆలోచిస్తున్నా.” “ఒకే…అంతా బాగానే ఉంది. మరి నా మాట ఏమిటి?” “అరుణ్….నన్ను ఒకసారి కెలికావు. ఇంకా బుద్ది రాలేదా?” “శ్వేతా…నేను మాట్లాడింది ఫీజు గురించి.” “అది ఆనంద్ తో మాట్లాడు.” “జడ్జిమెంట్ మనకు అనుకూలంగా వచ్చాక చెపుతా….ఎప్పుడు…ఎక్కడ…ఎలా అనే విషయం.” “సరే…ఇక నేను ఉండనా?” “బై శ్వేతా” “బై అరుణ్.” “నాకు తెలియకుండా ఎంత గ్రంధం నడిపావు శ్వేతా!” నేను ఆశ్చర్యంగా శ్వేతను అడిగా. “నిజంగా నీకు తెలియకుండానే చేద్దామని అనుకున్నా. కాని నువ్వు ప్రతి చిన్న విషయాన్నీ ఇంత సెన్సిటివ్ గా తీసుకుని బాధపడుతుంటే నీ దగ్గర దాచకూడదనే బయటపెట్టా.” శ్వేత నా చేతిని నొక్కుతూ చెప్పింది. “చివరకు సుభాష్ తో కూడా ముందుగా తెలిసే….” “తప్పలేదు ఆనంద్. వీళ్ళతో మెంటల్ గా “అవును. అప్పటికి మనం థాయిలాండ్ నుంచి వచ్చి రెండు నెలలు దాటిపోయింది. ఇండియా వచ్చిన దగ్గర నుండి వాడితో పడుకో…వీడితో పడుకో అని నువ్వు ఒత్తిడి చేస్తున్నావు. ఇక్కడ మొదలు పెడితే లేనిపోని ఇబ్బందులు వస్తాయని ఎవ్వరినీ టచ్ కూడా చెయ్యకుండా నేను చాలా నీట్ గా ఉంటున్నా. ఇంతలో అరుణ్ ఈ విషయం చెప్పాడు. చాలా అలోచించి జడ్జితో పడుకోవటానికి ఒప్పుకున్నా. ఆయనతో పడుకోవటానికి మెంటల్ గా ప్రిపేర్ కావడం కోసమే మాధవ్ తో, విజయ్ తో అంత క్లోజ్ అయ్యా. దాంతో నాకు ఇక్కడ సుభాష్ తో పని తేలిక అయింది. లేకపోతే చాలా ఇబ్బంది పడేదాన్ని.” “అయితే నిన్న నిన్ను జడ్జి…” “అవును….ఆ జడ్జి గాడు ఒక శాడిస్ట్…అది కూడా బాగా పెద్దది. బాగా తాగించి ఒళ్ళు, పూకు ఇష్టం వచ్చినట్టు మాగ్జిమం వాడుకున్నాడు. జడ్జి దగ్గరనుంచి ఉదయం నాలుగు, అయిదు మధ్యలో బయటకు వచ్చా. “నాకు కాసేపు రెస్ట్ కావాలి అరుణ్.” అని అరుణ్ తో డైరెక్ట్ గా చెప్పా. నా అవతారం చూసి తను వెంటనే అర్ధం చేసుకుని ఒక హోటల్ కి తీసుకువెళ్ళాడు. అప్పుడు పడుకోవడం మధ్యాహ్నం రెండు గంటలకి అరుణ్ బలవంతంగా నిద్ర లేపితే లేచా. స్నానం చేసి లంచ్ చేసిన తర్వాత అరుణ్ కి తెగులు పుట్టింది. రూమ్ లోకి వెళ్ళిన తర్వాత బ్రతిమాలాడు. అంత దూరం వచ్చాక తనను కాదనడం ఫూలిష్ నెస్ అవుతుందని అనిపించింది.” “అరుణ్ అంతకు ముందే కెలికాడని అన్నావు….ఫోన్ లో.” అడిగా. “అవును. కేసు విషయం నీతో మాట్లాడటానికి మన ఇంటికి చాలాసార్లు వచ్చాడు గదా…అప్పుడు నాకు బాగా క్లోజ్ అయ్యాడు. ఆ చనువుతో మనం కోర్ట్ కి అటెండ్ కావడానికి లాస్ట్ టైం ఇక్కడికి వచ్చినప్పుడు నేను ఒంటరిగా ఉన్న టైం లో తలుపేసాడు. అప్పటికి మనం థాయిలాండ్ వెళ్ళలేదు. నువ్వు కాకుండా వేరే మగాడితో నాకు ఎలాంటి టచ్ లేకపోవటంతో అది చాలా తప్పు అనిపించింది. అందుకే బాగా గడ్డిపెట్టా.”
“సరే…మరి మొన్న మధ్యాహ్నం ప్రకాష్ మన రూమ్ కి ఎందుకు వచ్చాడు.?” ఉండబట్టలేక అడిగేశా. “ఓ…అది కూడా చూసావా? నేనే చెబుదాం అనుకున్నా.” అని శ్వేత చెప్పడం స్టార్ట్ చేసింది. ‘ఆ రోజు నువ్వు లేని టైం చూసుకుని ప్రకాష్ మన రూమ్ కి వచ్చాడు. నేను హఠాత్తుగా ఆయన్ని చూసి లేఛి నిలబడ్డా. నేను వేసుకున్న డ్రెస్ నా వంటి మీది నా అందాలని ఫుల్ గా ఎక్స్పోజ్ చేస్తున్నది. నా రొమ్ముల వంకా, నా తొడల వంకా తినేసేలా చూస్తూ తను కుర్చీలో కూర్చుని నన్ను కూడా కూర్చోమన్నాడు. ఆయన ముందు కూర్చోవడానికి కొద్దిగా భయపడ్డా. ఆయన కూర్చోమని ఇంకో సారి చెప్పేసరికి మంచం మీద కూర్చున్నా. “ఎలా ఉంది మా అన్నయ్యతో?” అని సూటిగా మొహమ్మీదే అడిగాడు. నేను మాట్లాడకుండా తల వంచుకుని కూర్చున్నా. “మా అన్నయ్య మంచి రసికుడు అని నాకు తెలుసులే. బాగా కుత్తల పిచ్చిగాడు. ఏమైనా ఇబ్బంది పెడుతున్నాడా…?” అని అడిగాడు. నేను లేదు అని తల అడ్డంగా తిప్పా. ఆయన లేచి వచ్చి మంచం మీద నా పక్కన కూర్చుని నా గడ్డం పట్టుకుని తల పైకెత్తి “నాకు అంతా తెలుసుగా. నా దగ్గర సిగ్గు ఎందుకు?” అని అడిగాడు. ఆయన ఎందుకు వచ్చాడో అప్పుడు అర్ధమైంది. “మా అన్నయ్యను సుఖ పెడుతున్నందుకు థాంక్స్. ఆయనకు భార్య లేదు…అర్ధం చేసుకో.” అని నా చెయ్యి తన చేతిలోకి తీసుకుని “ఆనంద్ ఎప్పుడు వస్తాడు?” అని అడిగాడు. “సాయంత్రం.” అని చెప్పా. అంతే. తను అడ్వాన్స్ అయిపోయాడు. నేను ఏమీ చేయలేని నిస్సహాయురాలినయ్యాను. అరగంట పైగా దెంగి , పూకు నిండా కార్చి వెళ్ళిపోయాడు. వెళ్తూ వెళ్తూ రాత్రికి మరోసారి తన రూమ్ కి రమ్మని ఆర్డర్ వేశాడు. తప్పదుగా…సరేనని తల ఊపా. నేను బాత్రూంకి వెళ్లి స్నానం చేసి వచ్చేప్పటికి నువ్వు వచ్చావు.” అని చెప్పడం ఆపింది. “ప్రకాష్ మన రూమ్ లోనుంచి చెమట తుడుచుకుంటూ బయటకు వచ్చినప్పుడే నేను వచ్చా. విషయం అర్ధమైంది. బావుండదని కాసేపు అటూ ఇటూ తిరిగి వచ్చా.” అని చెప్పా.
“కాని ఆ రాత్రి నేను వెళ్తున్నది సుభాష్ దగ్గరకు అనుకుని నువ్వు యాప్ ఆన్ చెయ్యమని అడిగావు. కాని నేను వెళ్ళింది ప్రకాష్ దగ్గరకి. యాప్ ఎలా ఆన్ చెయ్యను. అర్ధం చేసుకోకుండా గొడవ పెట్టుకున్నావు.” అని బాధ పడుతూ చెప్పింది. “సారీ…శ్వేతా. ఐ యాం రియల్లీ సారీ.” హానెస్ట్ గా చెప్పా. “మరుసటి రోజు ఉదయం అరుణ్ తో సిటీ కి వెళ్ళా. నీతో చెప్పలేక నువ్వు నిద్రలేవక ముందే వెళ్ళా. తర్వాత జరిగింది నీకు తెలిసిందే.” అని చెప్పడం పూర్తి చేసింది శ్వేత.
26 వ తేదీ గురువారం. ఆ రోజు మంచిరోజు కావడంతో రిజిస్టర్ పెట్టుకున్నాం. షుమారు 11 గంటల ప్రాంతంలో నేను, శ్వేత కలిసి రిజిష్టర్ ఆఫీస్ కి వెళ్లాం. ప్రకాష్ అప్పటికే అక్కడికి వచ్చి ఉన్నారు. మేము మాట్లాడుకుంటూ ఉండగా అరుణ్ వచ్చి వేరే రూమ్ కి తీసుకెళ్ళాడు. కోర్ట్ నుంచి ఆ పేపర్ చేతికి వచ్చింది అని చెప్పాడు. అంత గ్రంధం నడిపి కూడా అరుణ్ ఏమీ ఎరుగని వాడిలాగా బిహేవ్ చేస్తున్నాడు. అరుణ్ మా చేతికి పేపర్స్ ఇచ్చి ఫైనల్ గా మరోసారి చదువుకుని సంతకాలు పెట్టమని చెప్పాడు. అరగంటలో సంతకాల కార్యక్రమం అయిపోయింది. నేను రిజిస్ట్రేషన్ కి అప్లై చేస్తాను. మీరు ముగ్గురూ వచ్చి సంతకాలు పెట్టాలి అని చెప్పి వెళ్ళాడు. గంటలో పని మొత్తం పూర్తి అయింది. నా డాక్యుమెంట్ లో శ్వేత, శ్వేత డాక్యుమెంట్ లో నేను సాక్షి సంతకాలు చేసాం. రెండవ సాక్షిని వాళ్ళే అరేంజ్ చేసుకున్నారు. నేను కోరినట్టు 50 లక్షలు క్యాష్ గా ఇచ్చి, నా ఎకౌంటు లో అయిదున్నర కోట్లు, శ్వేత ఎకౌంటు లో 6 కోట్లు డిపాజిట్ చేసారు. క్యాష్ డిపాజిట్ అయినట్టు మాకు బ్యాంక్ నుంచి కన్ఫర్మేషన్ మెసేజ్ లు వచ్చాయి. మంచి రేటు ఇచ్చి కొన్నందుకు నేను ప్రకాష్ కి థాంక్స్ చెప్పా. వెంటనే ఆయన కూడా తిరిగి నాకు థాంక్స్ చెప్పి “మీ అవసరం, మీది…మా అవసరం మాది. ఇరువురి అవసరాలు తీరాయి…అంతే!” అని బిగ్గరగా నవ్వారు. శ్వేత మాత్రం నా పక్కనే ఉండి కూడా ఏమీ మాట్లాడలేదు.
“ఆనంద్! మీ ల్యాండ్ కొన్న సందర్భంలో ఈ రాత్రికి మా ఇంటి దగ్గర పార్టీ ఒకటి చాలా గ్రాండ్ గా అరేంజ్ చేసాం. పెద్ద పెద్ద వాళ్ళు వస్తున్నారు. మీరు మా ఇంటిలోనే ఉంటున్నప్పటికీ మర్యాద పూర్వకంగా పార్టీకి ఆహ్వానిస్తున్నాను.” అని చెప్పారు ప్రకాష్. నేను శ్వేత వంక చూసా. తను కళ్ళతోనే ఓకే చెప్పింది. “థాంక్స్ ప్రకాష్ గారూ. మేము తప్పకుండా అటెండ్ అవుతాం.” అని నవ్వుతూ చెప్పా. చివరగా ప్రకాష్ మాకు వీడ్కోలు చెప్పి వెళ్ళిపోయారు. నేనూ, శ్వేత మాత్రం మిగిలాం. ఆనందంతో ఒకరిని ఒకరం కౌగలించుకున్నాం. “ఇంత డబ్బు ఒక్కసారిగా….నేను నమ్మలేక పోతున్నాను ఆనంద్.” కళ్ళ వెంట నీళ్ళు రాగా సంతోషంతో చెప్పింది శ్వేత. “అవును…నాకూ కల లాగే ఉంది.” అని ఆగి శ్వేత కళ్ళలోకి చూస్తూ “ఇందులో అరుణ్ కష్టం కూడా ఉంది…అతనికి కూడా థాంక్స్ చెప్పాలి.” చెప్పా.
“అవును ఆనంద్. కాని అరుణ్ తప్పుడు మార్గంలో వెళ్ళకుండా ఉంటే ఇంకా బావుండేది.” “కాదు శ్వేతా. అరుణ్ ఆ మార్గం లో వెళ్ళకపోతే మనకు జీవితంలో ఈ పని అయ్యేది కాదు. అసలు అందరికంటే నువ్వు చేసింది గ్రేట్. నువ్వు కాదంటే అరుణ్ కూడా ఏమీ చెయ్యలేక పోయేవాడు.” “థాయిలాండ్ లో తప్పు చేయకుండా ఉంటే….నేను చచ్చినా అరుణ్ ఆఫర్ కి ఒప్పుకునేదాన్ని కాదు. నిజంగా అప్పుడు థాయిలాండ్ లో నీ కోరిక తీర్చడానికి అయిష్టంగానే ఒప్పుకున్నా. ఆ పని చేసినందుకు నాలో నేనే చాలా కుమిలిపోయా. కాని ఇప్పుడు అర్ధమౌతుంది….ఏం జరిగినా మన మంచికోసమే జరుగుతుంది అని.” నన్ను ముద్దు పెట్టుకుని చెప్పింది. అరుణ్ రాకను గమనించి శ్వేత ఒక్కసారిగా నాకు దూరంగా జరిగింది. “అరుణ్ వస్తున్నాడు. జరిగిందంతా నీకు తెలుసు అని అరుణ్ దగ్గర పొరపాటున కూడా అనవద్దు ఆనంద్. చాలా చీప్ గా ఉంటుంది. అంతా నీకు తెలియకుండా జాగ్రత్తగా చేయమన్నాడు. నేను కూడా అలాగే చేసాను అనే అరుణ్ నమ్ముతున్నాడు.” వివరంగా చెప్పింది శ్వేత.
“అయితే సుభాష్ తో, ప్రకాష్ తో చేసుకున్నానని చెప్పావా?” “సుభాష్ విషయం నేను ప్రత్యేకంగా చెప్పేదేముంది? తనకు తెలుసుగా. ప్రకాష్ విషయం చెప్పాలని అనిపించేలేదు.” అరుణ్ వచ్చిన తర్వాత ఇద్దరమూ అతనికి థాంక్స్ చెప్పాం. అరుణ్ కి ఫీజు కింద 20 లక్షలకి చెక్కు రాసి ఇచ్చా. మంచి కారు కొనుక్కోమని మరో పది లక్షలు బహుమతిగా ఇచ్చా. అరుణ్ చాలా హ్యాపీ గా ఫీల్ అయ్యాడు. చివరికి అతనికి మరోసారి థాంక్స్ చెప్పి లాటరీ తగిలిన టీనేజ్ పిల్లలలాగా సంతోషంగా రూమ్ కి వచ్చేసాం. లంచ్ చేసి మీరా అత్త దగ్గరకు వెళ్లాం. మీరా అత్తకి, రాణి అత్తకి చెరో పది లక్షలు ఇచ్చి చివరిసారిగా వీడ్కోలు చెప్పి వచ్చాం.