ప్రకాష్ గారి బిల్డింగ్ కి వెళ్లాం. చాలా పెద్ద ఇల్లు. రాజప్రాసాదం లాగా ఉంది. ముందు పెద్ద గేటు. లోపల పచ్చని గార్డెన్…మధ్యలో ఫౌంటైన్. ఇల్లు పాతదే కాని లోపల అంతా మోడరన్ గా ఉంది. ముందుగా తన భార్య శిల్పని పరిచయం చేసారు ప్రకాష్ గారు. ఆమె ఆ గ్రామం లోని మిగతా వారిలా కాకుండా భిన్నంగా, హుందాగా ఉంది. నిండు నవ్వు మొహంతో మాకు స్వాగతం చెప్పింది. రవి అనే పనివాడికి మాకు ఒక రూమ్ రెడీ చేయమని ఆర్డర్ వేసారు ప్రకాష్. మేము లివింగ్ రూమ్ లో కూర్చుని ఉన్నాం. వారి ఆతిథ్యానికి మరోసారి ధన్యావాదాలు చెప్పా. ఇంతలో శ్వేత చిటికిన వేలు చూపించి తనకు అర్జెంటు అని శిల్పని అడిగితే ఒక రూమ్ చూపించింది. వెంటనే శ్వేత అటు పరుగెత్తింది. నేనూ, ప్రకాష్ వ్యాపార విషయాలు మాట్లాడుకుంటూ కూర్చున్నాం. శిల్ప నా వైపు దొంగ చూపులు చూడడం గమనించా. చాలా అందంగా, కాస్ట్లీగా ఉంది ఆవిడ…తప్పకుండా నాకంటే అయిదారేళ్ళు పెద్దది అయి ఉండవచ్చు అనిపించింది.
కొద్ది నిమిషాల తర్వాత శ్వేత పెద్దగా అరవడం వినిపించి అటు వైపు పరుగెత్తా. నేను వెళ్లేసరికి కారిడార్ చివర్లో శ్వేత, మరో వ్యక్తి నవ్వుతూ మాట్లాడుకుంటున్నారు. ఇంతలో ప్రకాష్ నా దగ్గరకు వచ్చాడు. నేను ఏమైందని శ్వేతను అడిగా. “సారీ…ఏమీ లేదు. నేను కొంచెం భయపడ్డా…అంతే.” ఆ వ్యక్తి వంక చూస్తూ చెప్పింది. అప్పుడు ప్రకాష్ ఆ వ్యక్తిని తన అన్నయ్య సుభాష్ అని పరిచయం చేసారు. ఆ సుభాష్ నాకు షేక్ హ్యాండ్ ఇవ్వడానికి ముందుకు వచ్చాడు. ఆయన నా కంటే ఎత్తు ఉన్నాడు. వైట్ అండ్ వైట్ డ్రెస్ తో చాలా హుందాగా ఉన్నాడు. ఆయన నాకు షేక్ హ్యాండ్ ఇచ్చి నవ్వుతూ తన పెద్ద మీసం తిప్పుతూ స్వాగతం పలికాడు. వారు ఇచ్చిన ఆశ్రయానికి నేను కృతఙ్ఞతలు తెలిపా. ఇంతలో పనికుర్రాడు రవి వచ్చి రూమ్ రెడీ అయిందని చెప్పాడు. మేము వారికి బై చెప్పి మా రూమ్ కి బయలు దేరుతుంటే శిల్ప వారి వెనుక నిలబడి నన్ను దొంగ చూపులు చూస్తుంది. మేము రూమ్ లోకి వెళ్లాం. రూమ్ చాలా పెద్దది. రూమ్ మధ్యలో పెద్ద పందిరి మంచం, పక్కన టేబుల్, రెండు కుర్చీలు ఉన్నాయి. మంచానికి దోమతెర కట్టి ఉంది. ఆ రూమ్ మాకు బాగా నచ్చి ఒకరికొకరం చూసి నవ్వుకున్నాం. “ఓకే…అన్నీ బావున్నాయి. మనం కనీసం రెండు మూడు వారాలు ఉండవలసి రావచ్చు. అప్పటి వరకు నీకు ఎవరైనా మంచి బాయ్ ఫ్రండ్ దొరికితే బావుండు.” తన తొడల మధ్యలోకి చూస్తూ చెప్పా. “నీకు ఈ మధ్య ఆశ మరీ ఎక్కువ అయిపోతుంది.” నా తల మీద మొట్టికాయ వేస్తూ అంది. నేను బాత్రూం కి వెళ్లివచ్చి సావధానంగా కూర్చుని శ్వేతని అడిగా “ఎందుకు ఇందాక అంత అరుపు అరిచావు” అని. “నేను ఆ పని కానిచ్చి బయటకు వచ్చి ఫ్రెష్ అవుతూ ఉండగా హఠాత్తుగా సుభాష్ వచ్చారు. ఊహించని ఆయన రాకకి భయపడి పెద్దగా అరిచా.” శ్వేత జరిగింది వివరంగా చెప్పింది. ఇంతలో డోర్ శబ్దం విని ఎవరో చూద్దామని నేను లేచా. రవి లోపలికి వచ్చి మాకోసం తెచ్చిన డిన్నర్ టేబుల్ మీద నీట్ గా సర్దేసి వెళ్ళాడు. రవి వెళ్ళడం ఆలస్యం మేము ఆవురావురుమంటూ తినేశాం. డిన్నర్ బ్రహ్మాండంగా ఉంది. ఒక్కసారిగా మాకు ఏదో రిసార్ట్ లో ఉన్న ఫీలింగ్ కలిగింది.
“నాకు ఓవర్ అయింది…పొట్ట అంతా బిర్రుగా ఉంది” అంటూ మంచ మీద వెల్లకిలా పడుకుని పమిట పక్కకు పడేసి, చీర లూజ్ చేసుకుంది శ్వేత. “ఓకే శ్వేతా. నువ్వు రెస్ట్ తీసుకో నేను మా ఇంటికి వెళ్లి మన లగేజ్ తీసుకుని వెంటనే వచ్చేస్తా.” చెప్పా. “ఓకే.” ఆ విషయం మాట్లాడడం ఇష్టం లేనట్టు చాలా నిర్లిప్తంగా చెప్పింది. నేను వెళ్లేసరికి అందరూ నిద్ర పోతున్నారు. మీరా అత్తని లేపి ప్రేమగా హత్తుకుని, ఆమెకు గుడ్ బై చెప్పి లగేజ్ తీసుకుని వచ్చేశా. “ఇంత తొందరగా వచ్చావా!” నేను రూమ్ లోకి ఎంటర్ అవుతుంటే శ్వేత ఆశ్చర్యపోతూ అడిగింది. శ్వేత ఇప్పుడు మంచం మీద లేదు….కుర్చీలో కూర్చుని ఉంది. “నువ్వు వెళ్ళినా కూడా ఇలాగే తొందరగా వచ్చే దానివి.” అన్నా. “నువ్వు వెళ్ళిన తర్వాత ఏమి జరిగిందో చెబితే నువ్వు నమ్మలేవు.” నా మాటల్ని కట్ చేస్తూ చెప్పింది. ఏమి జరిగిందో శ్వేత చెప్పటం స్టార్ట్ చేసింది. ‘నువ్వు వెళ్ళిన తర్వాత నేను నిద్ర పోవడానికి ట్రై చేస్తున్నా. సడన్ గా రూమ్ లో ఎవరో కదులుతున్నట్టు అనిపించింది. నువ్వైతే అంత తొందరగా తిరిగి రాలేవు కదా…ఎవరా అని కళ్ళు తెరిచి చూస్తే సుభాష్. నేను వెంటనే లేచి ఏం కావాలని అడిగా. ఆయన అక్కడే నిలబడి నన్ను తినేసేలా నా చెస్ట్ వైపే చూస్తున్నాడు. నాకు వెంటనే గుర్తు వచ్చింది…నా వంటి మీద పమిట లేదు అని. నా చెస్ట్, బొడ్డు ఎక్స్పోజ్ అయి ఉన్నాయి. లూజ్ చేసుకోవడం వల్ల చీర బాగా కిందకు జారింది. అతను చాలా చెడు దృష్టితో చూస్తున్నాడని అర్ధమైంది. వెంటనే నేను రెండో వైపుకు తిరిగి నా పమిట లాక్కుని నిండా కప్పుకుని, చీర పైకి లాక్కుని టైట్ చేశా. ఆయన చొరవగా నా దగ్గరకు వచ్చి నా చెయ్యి పట్టుకున్నాడు. నేను ఉలిక్కిపడి ఆయన వైపు తిరిగా. ఇందాక జరిగినదానికి క్షమాపణ చెపుతూ ఏమీ అనుకోవద్దని నా చెయ్యి వత్తాడు. “పర్లేదు సార్…అనుకోకుండా జరిగిన దానికి క్షమాపణ ఎందుకు?” అని ఆయన చేతిలో నలుగుతున్న నా చేతిని లాక్కుని కొద్దిగా వెనక్కు జరిగా. “అంత పెద్దాయన నీకు క్షమాపణ చెప్పాడా?” చాలా ఆశ్చర్యంగా అడిగా. “అవును. ఇంకా నేను పూర్తి చేయలేదు. చెప్పేది పూర్తిగా విను.” అని చెప్పడం మొదలు పెట్టింది. “మాకు ల్యాండ్ అమ్మింది మీరే కదూ?” అని అడిగాడు. నేను అవునని చెప్పా. “నీ పేరు శ్వేత…అవునా?” అని అడిగాడు. అవునని చెప్పా. ఆయన కంటిన్యూగా అదీ ఇదీ అడుగుతూనే ఉన్నాడు. ఆయన చూపులు నా శరీరాన్ని శల్య పరీక్ష చేస్తున్నాయి… ముఖ్యంగా రొమ్ములలోకి గుచ్చి గుచ్చి చూస్తుంటే నాకు కాస్త ఇబ్బందిగా అనిపించింది. “మీ ల్యాండ్ పని పూర్తి కావడానికి కనీసం మూడువారాలు పట్టవచ్చు. మీ ఆయన ల్యాండ్ పనులు చూసుకుంటూ ఉంటాడు. నువ్వు ఈ రూమ్ లో ఒక్కదానివి ఏం చేస్తావు? బోర్ కొట్టిపోతుంది…” అని నా కళ్ళలోకి చూసి “ఈ ఊరు చాలా బావుంటుంది. చుట్టుపక్కల చాలా మంచి మంచి ప్రదేశాలు ఉన్నాయి. నీకు అభ్యంతరం లేకపోతే నేను నీకు అవన్నీ తిప్పి చూపిస్తా. నీకు మంచి టైం పాస్ అవుతుంది.” అని నా చేతిని తన చేతిలోకి తీసుకుని అన్నారు చొరవగా. నేను క్షణం కూడా ఆలస్యం చేయకుండా రానని చెప్పేశా. కాని ఆయన సున్నితంగానే అయినా చాలా వత్తిడి చేశారు. వాళ్ళ ఇంట్లో అతిధులుగా ఉంటూ, వాళ్ళకే మన ల్యాండ్ అమ్మబోతూ రానని కఠినంగా చెపితే బావుండదేమో అనిపించింది. చివరకు సరే అని చెప్పా. ఆయన ఆనందంతో పెద్దగా నవ్వారు.
ఆయన నాతో మాట్లాడుతూ ఉండగానే రవి తలుపు తట్టి లోపలికి వచ్చాడు. వాడు నా వైపు కొద్ది క్షణాలు చూసి, వెంటనే తల తిప్పుకుని టేబుల్ దగ్గరకు వెళ్లి గిన్నెలు సర్దుకుంటున్నాడు. ఎందుకో గాని సుభాష్, రవి వంక కోపంగా చూసాడు. ఆయన వెనుతిరిగి వెళ్తూ తలుపు దగ్గర ఆగి “రేపు ఉదయం నీ రాక కోసం ఎదురు చూస్తూ ఉంటా.” అని వెళ్ళిపోయాడు. “దీని బట్టి నువ్వు ఏమనుకుంటున్నావు…రేపు నన్ను వెళ్ళమంటావా? వద్దంటావా? చెప్పు.” శ్వేత అడిగింది. నాకు ఏం చెప్పాలో వెంటనే అర్ధం కాలేదు. అంత పెద్దాయన షికారు వెళ్దామని నా భార్యను అడగడం వింతగా ఉంది. శ్వేత చెప్పిన దాన్ని బట్టి చూస్తే ఆయన ఇంకా ఏదో కోరుకుంటున్నాడని క్లియర్ గా అర్ధం అవుతుంది. అది మగాళ్ళకు ఉండే సహజమైన జబ్బు అని తెలుసు. విచిత్రంగా ఆ ఆలోచనే నన్ను ఉద్రేకపరుస్తుంది. అంత పెద్దాయన శ్వేతను బెదిరించి ఏదో చేస్తాడని భయపడనక్కర్లేదు. శ్వేత ఆయన్ని హ్యాండిల్ చేయగలదన్న నమ్మకం నాకు ఉంది. “అడిగింది పెద్దాయన గదా…వెళ్ళు.” చెప్పా. “పెద్దాయన కాబట్టే వెళ్ళమంటావో, వద్దంటావో అని అడిగా. కుర్రవాడైతే వెంటనే వెళ్ళమనే వాడివని నాకు తెలుసు.” “ఆయనతో ఇబ్బంది ఏముంటుంది…వెళ్ళు.” “నేనూ అదే అనుకుంటున్నా.” “హమ్మ్….మొత్తానికి మీ ఫాదర్ అంత వయసు ఉన్న ఆయనతో డేటింగ్ కు వెళ్లాలని డిసైడ్ అయ్యావ్.” నేను చిలిపిగా అన్నా. “కమాన్ ఆనంద్. ఆయన అంత పెద్దవాడు ఏం కాదులే.” శ్వేత తన నిర్ణయాన్ని సమర్ధించుకుంది. నాకూ నిజమే అనిపించింది…ఎందుకంటే శ్వేత ఫాదర్ వయసు 58. నేను వెంటనే ఎలక్షన్ కమిషన్ సైట్ ఓపెన్ చేసి ఓటర్ గా ఆయన వివరాలు బయటకు తీశా. శ్వేత అనుకున్నదే కరక్ట్. సుభాష్ వయసు 46. అదే చెప్పా శ్వేతకి. “అయితే నువ్వు ఓకేనా?” అడిగింది ఆత్రంగా. “ఓకేనా అంటే…దేని కోసం?” “ఆయనతో రేపు డేటింగ్ కి వెళ్ళడానికి…” అని ఆగి “అంటే…ఆయనతో రేపు బయటకు వెళ్ళడానికి.” తన మాటని సరి చేసుకుంది. “ఓకే…నీకు మంచి కాలక్షేపం. ఆయనతో నీకు బాగుంటుందనే అనుకుంటున్నా. నువ్వు ఏదో విధంగా ఆ పెద్దాయనతో కాలక్షేపం చెయ్యి. నాకు అరుణ్ ఆఫీస్ లో సాయంత్రం వరకు ఊపిరి సలపని పనులున్నాయి.” అని ఆగి “నేను అందుబాటులో ఉండను గదా…వీలైనంత వరకు సేఫ్ గా ఉండు. ఏ వయసు మగాడితోనైనా ప్రమాదమే.” అని చెప్పా. “ఊరుకో ఆనంద్…ఈ వయసులో ఆయనేం చేయగలడు?” “పిచ్చి శ్వేతా! ఇదే మాంచి వయసు. అనుభవం కూడా తోడు కావడంతో స్వర్గం చూపించే వయసు అది. ఆ వయసులో ఏ మగాడైనా ఆడదాన్ని పూర్తిగా సుఖపెడతాడు.” నాకు పూర్తిగా తెలియకపోయినా కూడా శ్వేత రెచ్చిపోయే విధంగా చెప్పా. “ఆనంద్…నువ్వు చెప్పేది నిజమేనా?” శ్వేత గొంతులో ఒకరకమైన ఎగ్జైట్ మెంట్. “నిజం శ్వేతా…అలా అని మరీ అతిగా రెచ్చగొట్టొద్దు. ఆయనికి హార్ట్ ఎటాక్ వస్తే మనకే ఇబ్బంది.” జోక్ చేశా. “ఓహ్…షట్ అప్ ఆనంద్.” అని నా గుండెల మీద కొట్టింది. ఇద్దరం నవ్వుకున్నాం.
7-4-2018 శనివారం తర్వాత రోజు ఉదయం కాలింగ్ బెల్ మోగితే మెలకువ వచ్చింది. శ్వేత వంక చూసా. బెల్ శబ్దానికి మంచం మీద శ్వేత అటూ ఇటూ కదులుతుంది. డోర్ తీసి చూస్తే రవి చాలా ట్రే లు పట్టుకుని నిలబడి ఉన్నాడు. నన్ను చూసి “బ్రేక్ ఫాస్ట్ సార్” అన్నాడు. మిగతా అందరు పనివాళ్ళ లాగానే రవి కూడా పని చేసేప్పుడు భక్తి పాటలు పెట్టుకుంటాడు. మేమేమో బారెడు పొద్దేక్కే వరకూ నిద్ర లేవం. పల్లెటూర్లో ప్రజలు అలా కాదు…చాలా పెందలకడే నిద్ర లేస్తారని గమనించా. రవి టేబుల్ మీద తాను తెచ్చినవి సర్దుతూ శ్వేతను దొంగ చూపులు చూస్తున్నాడు. రవి చిన్న కుర్రాడు….నూనూగు మీసాల వయసు…15-16 ఏళ్ళు ఉంటాయేమో. ఆ వయసు వారిని శ్వేత బాగా ఇష్టపడుతుంది. సర్దటానికి మామూలు కంటే ఎక్కువ టైం తీసుకున్నాడు…కావాలనే. చివరకు ఎలాగైతేనేం పని పూర్తి చేసుకుని వెళ్ళాడు. ఎందుకు అంతసేపు సర్దినట్టు నటించాడో నాకు అర్ధం కాలేదు. బ్రేక్ ఫాస్ట్ ఏం పంపించారా అని చూడడానికి టేబుల్ దగ్గరకు వెళ్ళా. అక్కడ పూలు, చిన్న బంగారపు వస్తువులు పెట్టుకునే బాక్స్ కనిపించి ఆశ్చర్య పోయా. నేను ఆసక్తిగా బాక్స్ ని ఓపెన్ చేసి చూసా. అందులో ఎర్రటి లాకెట్ ఉన్న బంగారపు గొలుసు ఉంది. అంత అందమైన, ఖరీదైన కానుక ఖచ్చితంగా శ్వేత కోసమేనని అర్ధమైంది. మొత్తానికి సుభాష్ చాలా స్ట్రాంగ్ గానే ట్రై చేస్తున్నాడు అనుకున్నా. థాయిలాండ్ లో లాగా జరగటానికి ఉన్న అవకాశాలను ఊహిస్తుంటే నా రాడ్ గట్టిపడింది. అక్కడ కూడా అంతే …. మెల్లగా మెల్లగా ఒక్కో హద్దు చెరిపేసుకుంటూ గమ్యం చేరుకుంది. ఒక్కసారి థాయిలాండ్ నుంచి హైదరాబాద్ వచ్చాక ఇక్కడ అదే విధంగా ట్రై చేయమని నేను చెబుతున్నా ఎవరికైనా తెలిస్తే ప్రమాదమని ఆగిపోయింది. మేం థాయిలాండ్ నుండి వచ్చి రెండు నెలలు దాటిపోయింది.
నేను సరదాగా తిరిగి వద్దామని ఇంటి చుట్టూ తిరిగి కావాలనే కొంచెం లేట్ గా రూమ్ కి వెళ్ళా. నేను రూమ్ కి వెళ్లేసరికి శ్వేత లేచి ఆ గొలుసుని మేడలో వేసుకుని అద్దంలో చూసుకుంటుంది. “నువ్వు ఇది చూసావా?” తన వేలితో గొలుసు పైకెత్తి చూపిస్తూ అడిగింది. “పూలు కూడా…” అంటూ నా వైపు చూసింది. “ఆయన నిన్ను చాలా ఇష్టపడుతున్నట్టున్నాడు.” కన్నుగీటి చెప్పా. “నువ్వు నాకు పూలు తెచ్చి ఎన్నో రోజులైంది?” కోపంతో నా దగ్గరకు వచ్చి ఎగతాళిగా అడిగి “నువ్వు ఏమని అనుకుంటున్నావు?” మెడలోని గొలుసు చూపిస్తూ అడిగింది. “నీకు చాలా బావుంది.” చెప్పా. “అది నాకూ తెలుసు. నాకు ఎందుకో టూ మచ్ అనిపిస్తుంది. నేను తిరిగి ఆయనకే ఇచ్చేద్దామని అనుకుంటున్నా.” అద్దంలో చివరిసారి చూసుకుని తిరిగి బాక్స్ లో పెట్టేసి “నువ్వు ఈ రోజు అరుణ్ ఆఫీస్ కి వెళుతున్నావా?” నా వైపు తిరిగి అడిగింది. “వెళ్ళాలిగా మరి. చాలా పనులున్నాయి అక్కడ. నా అదృష్టమేమంటే అక్కడ వై ఫై ఉంది.” అని “నువ్వు సుభాష్ తో డేట్ కి వెళుతున్నావు కదూ?” టీజ్ చేస్తూ అడిగా. “ఆ ముసలాడితో డేట్ ఏమిటి ఆనంద్. కాకపోతే ఈ రూమ్ లో బోర్ కొడుతూ ఉండడం కంటే బెటర్.” అని చిన్నగా కన్ను గీటి “నువ్వు కూడా లీవ్ కోసం వెళ్ళావు కదా, అప్పుడు మీ లేడీ బాస్ ని ఎందుకు ఇంప్రెస్ చెయ్యలేక పోయావు?” నన్ను టీజ్ చేసింది. “నిజమే. మా బాస్ చాలా కసిగా ఉంటుంది కాని…ఆమెను పడగొట్టాలంటే లీవ్ కారణం చాలదు…మరింత బలమైన కారణం కావాలి.” అని నేను నవ్వుతూ సరదాగా చెబితే విసురుగా నా చెస్ట్ మీద రెండు చేతులతో కొట్టింది. బ్రేక్ ఫాస్ట్ చేస్తూ చాలా మాట్లాడుకున్నాం. శ్వేత లేచి రెడీ కావడానికి వెళ్ళగానే నేను ల్యాప్ టాప్ ఆన్ చేశా. గంట తర్వాత గ్రీన్ శారీ, గ్రీన్ బ్లౌజ్ వేసుకుని బాత్రూం లోనుండి బయటకు వచ్చి మేకప్ వేసుకోవడానికి అద్దం ముందు సెటిల్ అయ్యింది. మేకప్ పూర్తి అయ్యాక నన్ను వాటేసుకోవడానికి వెనుక నుంచి వంగేసరికి పైట జారి లాప్ టాప్ మీద పడింది. శ్వేత నా బుగ్గ మీద ముద్దు పెడుతూ “యు ఆర్ ఎ డార్లింగ్!” అంది చిలిపిగా. రవి తలుపు కొట్టి లోపలికి వచ్చాడు. ఒక్క క్షణం శ్వేత జారిన పైట వంక చూసి, సుభాష్ సార్ మీకోసం కింద వెయిట్ చేస్తున్నారు అని గబగబా చెప్పాడు. నేను అయిదు నిమిషాలలో వస్తానని చెప్పు అని రవిని పంపించింది. శ్వేత నన్ను వెనక నుంచి వాటేసుకునే ఉంది. మెల్లగా తన చేతిని నా షార్ట్ లోపలికి పోనిచ్చి గట్టిగా నిగడదన్ని ఉన్న నా రాడ్ పట్టుకుని స్ట్రోక్స్ ఇస్తూ “నేను వెళ్తున్నాను. మరీ ఉద్రేక పడిపోయి ఆ ముసలాడు నన్నేదో పొడిచేస్తాడని ఊహించుకోవద్దు.!” కింద స్ట్రోక్స్ ఇస్తూనే నా చెవిలో గొణిగింది. నేను ఏం మాట్లాడలేదు.
“లేకపోతే ముసలాడి దమ్మెంతో ఈ రోజే ట్రై చేయమంటావా?” నా చెవి కొరుకుతూ తనే అడిగింది. నేను బదులివ్వలేదు…నా రాడ్ అన్నీ చెబుతుంది. ఇంకో నిమిషం స్పీడ్ గా ఊపి “అమ్మో…నీ ఆవేశం చూడబోతే ఈరోజే పడుకోమనేట్టు ఉన్నావు” అని నా మొడ్డని అలాగే వదిలేసి “తొందరెందుకు డార్లింగ్…చాలా రోజులు ఉంటాముగా. ముసలాడి సంగతి చూడకుండా ఉంటానా?” అని నా బుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టి వెళ్ళిపోయింది. నిశ్శబ్దం మిగిలిపోయింది. నిశ్శబ్దాన్ని భగ్నం చేస్తూ ఇంజన్ స్టార్ట్ అయిన శబ్దం వినిపించింది. నేను కిటికీ లో నుంచి చూశా. డ్రైవింగ్ సీట్లో సుభాష్ ఉన్నాడు…వెనక సీట్లో రవి. ఆయన్ని చూసి సమ్మోహనంగా నవ్వి పక్క సీట్లో కూర్చుంది శ్వేత. వాళ్ళు బయలుదేరి వెళ్లిపోతుంటే క్షణకాలం నా గుండె కొట్టుకోవడం ఆగిపోయింది. నేను కుర్చీలో కూర్చుని పరధ్యానంగా పని చేస్తున్నా. మధ్యాహ్నం వరకూ పని చేసుకుంటూ శ్వేత మెసేజ్ కోసం ఎదురు చూస్తున్నా. ఒక్క మెసేజ్ కూడా రాలేదు. తీవ్ర నిరాశతో అరుణ్ ఆఫీస్ కి బయలుదేరా. మార్గ మధ్యం లో శ్వేత దగ్గర నుండి మెసేజ్ వచ్చింది. “ఇంత వరకు ఎక్జైట్ అయ్యే పనులేం జరగలేదు. నన్ను ఇంప్రెస్ చేయడానికి తమ ఎస్టేట్స్ చూపిస్తున్నాడు. హె..హె.. త్వరలో మరలా కలుస్తా.” ఇప్పటి వరకు ఏమీ జరగక పోయినా, శ్వేత తిరిగి వచ్చేసరికి చాలా జరిగాయని చెబుతుందని చాలా నమ్మకంగా ఉన్నా. మధ్యాహ్నం అరుణ్ ఆఫీస్ కి చేరుకున్నా. నేను వెళ్ళగానే “శ్వేత ఎలా ఉంది?” అని అడిగాడు అరుణ్. “నౌ షి ఈజ్ ఫైన్…కాని రాణి ఆంటీ తో గొడవ అయిన దగ్గర నుండి నాతో సరిగా మాట్లాడడం లేదు.” అని నోటికొచ్చింది చెప్పా. “రూమ్ లో ఒక్కదానికీ బోర్ కొడుతుందేమో…” తన పని చేసుకుంటూనే కంటి కొసలతో నా వంక చూసి నవ్వుతూ అన్నాడు. నాకు ఏం చెప్పాలో అర్ధం కాలేదు. సుభాష్ వెంట వెళ్లిందని చెప్పడానికి ఇబ్బంది అనిపించి నవ్వి మాటమారుస్తూ “ప్రకాష్ గారితో డీల్ ఓకే గదా! చూస్తుంటే బాగా బలిసిన వాళ్ళలాగా ఉన్నారు.” అన్నా. అరుణ్ గలగలా మాట్లాడుతూనే ఉన్నాడు. “వాళ్ళు ధనవంతులే కాదు…చాలా పవర్ఫుల్ కూడా. మరీ ముఖ్యంగా ప్రకాష్ అన్న సుభాష్. ఆర్మీలో చేసి వచ్చి ఇక్కడ సెటిల్ అయ్యారు. నాకు తెలిసి గ్రామంలోని నాలుగో వంతు ఆస్తులు వారివే.” అంటూ చాలా విషయాలు చెప్పాడు.
సుభాష్ పర్సనల్ లైఫ్ గురించి అడిగా. ఒక్కసారిగా నా కళ్ళలోకి సూటిగా చూసాడు. “ఆయన చాలా డీసెంట్. కొంతకాలం క్రితం ఆయన భార్య దూరమయ్యారు. దాదాపు ఊళ్ళో అందరూ ఆయన్ని గౌరవిస్తారు. అంత మాత్రాన ఆయనేం ఋషి కాదు. తనకు ఏదైనా నచ్చితే దాన్ని ఎలాగైనా సాధించుకుంటారు. నేను దేని గురుంచి చెపుతున్నానో నీకు అర్ధమైంది అనుకుంటా …” అని అరుణ్ కన్ను గీటాడు. నాకు ఇంకా ఆయన గురించి వినాలని ఉంది కాని…అరుణ్ కట్ చేసాడు. మా ప్రాపర్టీ విషయాలలోకి వెళ్లాం. ఒక రూపం వచ్చేసరికి చాలా పొద్దుపోయింది. పాత సంగతులు మాట్లాడుకుంటూ ఉండగా శ్వేత దగ్గర నుండి మెసేజ్ వచ్చింది. “నేను వచ్చేసాను. నువ్వు ఎక్కడ ఉన్నావు?” నేను అరుణ్ దగ్గర శెలవు తీసుకుని “నేను కూడా బయలుదేరా” అని శ్వేతకి రిప్లై ఇచ్చా. నేను రూమ్ లోకి వెళ్ళగానే నన్ను గట్టిగా వాటేసుకుంది శ్వేత. “ఎలా గడిచింది ఈ రోజు?” శ్వేతను ఎత్తి బెడ్ మీద పడేసి నేను ఎగిరి ఆమె మీద పడి అడిగా. “ఓకే…కాని ఎలాంటి ఎగ్జైట్ మెంట్ లేదు. రోజంతా ఆయన చాలా పెద్దమనిషి లాగా బిహేవ్ చేసాడు. ఆయన నన్ను మొదటగా ఎక్కడికి తీసుకెళ్ళాడో చెపితే నువ్వు నమ్మలేవు…తెలుసా. ఫస్ట్….కొండ మీద ఉన్న గుడికి తీసుకెళ్ళాడు. నువ్వు నమ్మగలవా?” “అయితే ఆయన గురిచి మనం తప్పుగా అలోచించామేమో.” “హ హ్హ…అదేం కాదులే. మొదట్లో నేనూ అలాగే అనుకున్నా.” అని చెప్పటం స్టార్ట్ చేసింది. ‘గుడిలో పూజారి పూజ చేసి, మమ్మల్ని ఆశీర్వదించాడు. తర్వాత కొండ ఎక్కి శిఖరానికి చేరుకున్నాం. అలసటతో పై మెట్టు మీద ఆగి నా చీరతో తుడిచి కూర్చున్నా. చెమటను తుడుచుకుంటూ ఉంటే, తడిచిన నా బాడీని ఆయన క్రీగంట చూస్తూ నా పక్కన వచ్చి కూర్చున్నాడు. చెమటతో తడిచిన నా ఒళ్ళంతా తదేకంగా, తనివితీరా చూసుకున్నాడు. తర్వాత నా మొఖం వైపు చూస్తూ “నువ్వు చాలా అందంగా ఉంటావు శ్వేతా” అని నా చెంపలు నిమిరాడు. నేను సిగ్గుతో తల వంచుకుని థాంక్స్ చెప్పా.
నా చేతిలోని నాప్కిన్ తీసుకుని తనే నా ముఖం మీది చెమట తుడిచాడు. తర్వాత కనిపిస్తున్న వీపు తుడిచి, మెడ చుట్టూ సున్నితంగా తుడిచాడు. మెల్లగా మెడ ముందు భాగానికి వచ్చి తుడుస్తూ చేతిని కిందకు దించబోతూ ఉంటే నేను ఆయన చేతిలోని నాప్కిన్ లాక్కుని వద్దు అన్నట్టు సైగ చేశా. తను నవ్వి నా పెదవుల మీద చూపుడు వేలితూ సున్నితంగా రాస్తూ “మీ ఆయన చాలా అదృష్టవంతుడు” అన్నాడు. నేను ఏమీ మాట్లాడలేదు. శృతి మించుతుందని లేచి నిలబడ్డా.
అక్కడి నుండి ఊరు మొత్తం కనిపిస్తూ చూడడానికి ఆ దృశ్యం అద్భుతంగా ఉంది. ఆయన కూడా లేచి దాదాపు నన్ను ఆనుకున్నట్టు నిలబడి తమ ఆస్తులు వేలు పెట్టి చూపించాడు. వాళ్లకు ఈ ఊరిలో చాలా పొలం ఉంది ఆనంద్. కొండ బాగా స్టీప్ గా ఉండడంతో దిగేటప్పుడు చాలా కష్టమైంది…మరీ ముఖ్యంగా నాకు చీరతో. నేను ఆయనను హెల్ప్ అడిగా. నా చెయ్యి పట్టుకుని జాగ్రత్తగా నడిపించాడు. కొంత నడచిన తర్వాత ఇంకా కష్టమయ్యే సరికి ఆయన చేతుల మీద ఎత్తుకున్నాడు. ఆయన మొహం ఆప్పుడప్పుడు నా రొమ్ములకి టచ్ అవుతుంది. నాకైతే ఆయన కావాలనే టచ్ చేసాడని అనిపించింది. ఆయన దేనికోసం ఆరాటపడుతున్నాడో నాకు క్లియర్ గా అర్ధం అవుతూనే ఉంది…అయినా హుందాగానే ప్రవర్తించాడు. ఆయనది చాలా స్ట్రాంగ్ బాడీ తెలుసా…? ఆ బాడీ నన్ను చాలా ఆకట్టుకుంది. ఎలాగైతేనేం…మొత్తానికి కిందకు దిగాం. తర్వాత మరికొన్ని ప్రదేశాలు చూసాం…వాటిలో కూడా వాళ్ళ ఆస్తులు కొన్ని ఉన్నాయి. నాకు నిజంగా ఈ రోజు బోర్ కొట్టింది.” అని ఆపి తన చేతులతో నన్ను చుట్టివేసి “అదీ జరిగింది. మొదటి రోజేగా… పెద్దగా ఎగ్జైట్ మెంట్ ఏమీ లేదు. కాని ఆయన నన్ను కోరుకుంటున్నాడు. అది మాత్రం క్లియర్.” అని చెప్పింది. “నిజంగా నువ్వు ఎగ్జైట్ కాలేదా?” అని నా చూపుడు వేలిని శ్వేత పూ చీలికలో పెట్టి “మరి ఎందుకు తడిగా ఉంది?” అని అడిగా. “ఆహ్…ఆనంద్! అది నీకోసం.” అని గొణిగి తన కాళ్ళు వెడల్పు చేసింది. “నా కోసమా…సుభాష్ కోసమా?” వేళ్ళను లోతుగా తిప్పుతూ అడిగా. శ్వేత మూలుగుతూ “ప్లీజ్…ఫక్ మీ బేబీ.” అని అర్ధించింది. పడుకోబెట్టి చీర ఎత్తి ఆమెలోకి దిగిపోయా. తర్వాతి రెండు రోజులు కూడా అలాగే సాఫీగా గడిచిపోయాయని చెప్పింది. ఏమీ జరగక పోయినా కాని బాగా క్లోజ్ అయిపోయారు.