అప్పటివరకూ జరిగిన కార్యక్రమానికి నా ఒళ్ళంతా చెమటలు పట్టేసి ఉన్నాయి. నాన్న అది చూసి, �ఏమయిందిరా!? అలా ఉన్నావే!?� అన్నాడు. నాకు ఏం చెప్పాలో తెలియక అలాగే ఉండిపోయాను. అంతలో మధు అందుకొని, �ఏం లేదు అంకుల్, కాస్త ఫీవర్ వచ్చినట్టుంది. టేబ్లెట్ ఇచ్చా. జ్వరం తగ్గుతున్నట్టుంది, అందుకే చెమటలు..� అన్నాడు. నాన్న �అలాగా!� అని, �అమ్మెక్కడా!?� అన్నాడు. నాన్న అలా అనగానే, నా గుండె గుభేల్మంది. లోపల అమ్మ ఏ పొజిషన్ లో ఉందో తెలీదు. భయం భయంగా అమ్మ ఉన్న గది వైపు చూసాను. అమ్మ చీర కట్టుకొని బయటకి వచ్చింది. నాన్న ఆమెని చూస్తూనే, �ఏంటే! దానికి జ్వరంగా ఉందటా!� అన్నాడు. అమ్మ కాస్త నీరసంగా, �అవునండీ, నాకూ జ్వరంగానే ఉంది.� అంది. �అయ్యో! మరి టేబ్లెట్ వేసుకున్నావా?� అడిగాడు నాన్న. �ఆఁ.. మధు ఇచ్చాడు. ఇప్పుడు కాస్త తగ్గింది.� అంది అమ్మ. నాన్న మధు వైపు కృతజ్ఙతగా చూస్తూ, �థేంక్సయ్యా! ఇలాగే నేను లేనప్పుడు కాస్త చూస్తూ ఉండు వాళ్ళని.� అన్నాడు. �అలాగే అంకుల్. బాగా చూసుకుంటాను.� అన్నాడు మధు. అతను అలా అంటున్నప్పుడు, అమ్మా నేను ఒకేసారి అతని వైపు చూసాం. అతను చిన్నగా నవ్వుకుంటూ, తన పోర్షన్ లోకి వెళ్ళిపోయాడు.
ఇక ఆ తరవాత, అమ్మ వంట చేయడం, మేము తినడం అంతా యాత్రికంగా జరిగిపోయింది. అమ్మా, నాన్న తమ గదిలోకి పోయి పడుకున్నారు. నేను పడుకున్నానే గానే, నిద్ర రావడం లేదు. ఒళ్ళంతా బరువెక్కిపోతున్నట్టు అనిపిస్తుంది. నా స్థనాల మీద అతని స్పర్శే కదులుతుంది. అతను వచ్చి, ఏదైనా చేస్తే బావుణ్ణనిపిస్తుంది. ఒక క్షణంలో అతని దగ్గరకి పోదామా అని కూడా అనిపించింది. తొడల మధ్య ఒకటే సలపరం. నెమ్మదిగా నా చేత్తో అక్కడ నొక్కుకున్నాను. మంట మరింత పెరిగినట్టు అయ్యింది. �హబ్బా..� అనుకొని, ఇక లాభం లేదని, పైకి లేచి, బాత్ రూంలోకి పోయాను. నెమ్మదిగా బట్టలన్నీ విప్పేసాను. నేలపై పడుకున్నాను. ఒక చేతిని ఒక స్థనం పైకి పోనిచ్చి చిన్నగా నొక్కుకున్నాను. అది ఎదురుతిరిగింది. �మ్..� అనుకుంటూ, దాన్ని కసిగా పిసకసాగాను. పిసికే కొద్దీ, అది మరింత ఎదురుతిరుగుతుందే గానీ, నా చేతికి లొంగడం లేదు. అవును మరీ, పడాల్సిన చేతులు పడకపోతే అలానే ఎదురుతిరుగుతుందిగా మరీ. నాకు ఉక్రోషం ఆగడం లేదు. అవి లొంగడం లేదు సరికదా, అక్కడ పిసుక్కుంటుంటే, తొడల మధ్య గుల బయలుదేరి, రానూరానూ పెరిగిపోసాగింది. ఇక తట్టుకోలేక, మరో చేతిని నా తొడల మధ్యకు పోనిచ్చి, పూరెమ్మలను విడదీసి, నా వేళ్ళను లోపలకి తోసుకోడానికి ప్రయత్నించాను. అయితే నా వేళ్ళకి దారి దొరకడం లేదు. అలా తడుముతూ ఉండగా, ఒక చోట నా వేళ్ళు తాకగానే, ఒక్కసారిగా నా ఒళ్ళంతా ఎగిరిపడింది. అంతులేని రిలీఫ్ మెదడంతా కమ్మేసింది. �ఉఫ్..� అనుకుంటూ, అక్కడే నెమ్మదిగా రాసుకుంటూ, స్థనాన్ని పిసుక్కుంటూ ఉంటే, ప్రాణాలు గాల్లో తేలిపోతున్నట్టు ఉంది. ఆగకుండా కమ్మటి మూలుగులు వచ్చేస్తున్నాయి. అవి ఎవరైనా వింటారేమోనన్న కంగారు కూడా మొదలయ్యింది. పెదాలను మూసుకొని, �ఉఫ్..ఉమ్..� అని లోలోపలే మూలుగుతూ, పని కానిస్తున్నాను. నా శరీరమంతా చెమటలు పట్టేస్తున్నాయ్. అప్పటి వరకూ బరువెక్కి ఉన్న స్థనాలు మెల్లగా తేలికవుతున్న ఫీలింగ్. �ఆ..హ్..ఆ..హ్� అనుకుంటూ, కాస్త వేగాన్ని తగ్గించి, నా మదనకీలను మెల్లగా, మృదువుగా కెలుక్కుంటూ, అంతే మృదువుగా నా స్థనాన్ని నలుపుకుంటూ ఉంటే, స్వర్గం కాస్త దగ్గరలోనే కనిపించసాగింది. �స్.. ఈ ఆనందం కోసమేనేమో అమ్మ అలా చేసింది.. ఇస్..ఉఫ్..� అనుకుంటూ ఉండగా, నా పూరెమ్మల మధ్య చెమట పట్టినట్టుగా, పాల మీగడ లాంటిదేదో నా వేళ్ళకు తగిలింది. ఆ మీగడ బయటకి చెమర్చుతుంటే, నా ఒళ్ళు మరింత తేలిక అయిపోయింది. దాంతో రిలాక్సుడుగా అలా నేల మీద కొద్దిసేపు, అన్ని చేష్టలూ ఆపి, కొద్దిసేపు పడుకుండిపోయాను. క్రమేపీ, నా ఊపిరి మామూలు స్థితికి వచ్చేసింది. చెప్పలేనంత సంతృప్తితో, చిన్నగా నిట్టూర్చి, నెమ్మదిగా లేచి, బట్టలు వేసుకొని, బయటకి వచ్చి, పక్క ఎక్కగానే వెంటనే ప్రశాంతంగా నిద్ర పట్టేసింది. కానీ, ఈ ప్రశాంతత మరుసటి రోజునుండి మొదలయ్యే తుఫాన్ కు నాంది అని నాకు తెలియదు.
మర్నాడు నిద్రలేచి, స్కూల్ కి వెళ్ళడానికి తయారయ్యాను. బయటకి వస్తుండగా వరండాలో మధు కనిపించాడు. అతన్ని చూడగానే, మళ్ళీ నా స్థనాలు బరువెక్కసాగాయి. మనసులోనే వేడి నిట్టూర్పులు వదులుతూ అతని వైపు చూసాను. అతను నా చూపుల్లో ఆకలి గమనించాడో ఏమో, ఒకసారి అటూఇటూ చూసి, నా దగ్గరకి వచ్చి, నా సళ్ళను కసిదీరా నలిపేయసాగాడు. అతను నలుపుతుంటే, నాకు ఇంకా దూల పెరిగిపోసాగింది. �ఇస్..ఇస్స్..� అనుకుంటూ, అతని చేతులపై నా చేతులు వేయబోతుండగా, లోపల నుండి నాన్న బయటకి వస్తున్న అలికిడి వినబడింది. వినడంతోనే, మరోసారి గట్టిగా నా సళ్ళు పిసికేసి, అతను లోపలకి వెళ్ళిపోయాడు. నాన్న బయటకి వచ్చి, �రారా..� అంటూ, స్కూటర్ ఎక్కించుకొని ముందుకు పోనిచ్చాడు. వెళ్తూ ఉంటే, నా మనసు ఒకటే మూలుగుతుంది. మేము వెళ్ళగానే అతనూ, అమ్మ కార్యక్రమం మొదలెట్టేస్తారూ అన్న ఊహతో ఒళ్ళంతా బరువెక్కిపోతుంది. ఈ బరువు తగ్గేదెలా!!??
రకారకాల ఆలోచనలతో స్కూల్ లోకి అడుగుపెట్టా. అక్కడ క్లాసు రూంలో ఉన్నానే గానీ, ఏమీ బుర్రకెక్కడం లేదు. సాయంత్రం ఇంటికి వచ్చేసరికి ఇంట్లో నాన్న ఉన్నాడు. ఇక ఆ రోజు రాత్రి కూడా ఇదే పరిస్థితి. పోనీ స్కూల్ ఎగ్గొట్టి ఉండిపోదామా అంటే, దగ్గరలోనే పరీక్షలు ఉండడంతో మానలేని పరిస్థితి. మధు మాత్రం మధ్యలో సందు చూసుకొని, పెరట్లోనో, వరండాలోనో పట్టుకొని పిసికేస్తున్నాడు. నేను మరింత వేడెక్కిపోతున్నాను. ఇదే స్థితిలో పరీక్షలు రాసేసాను. పేపర్లు దిద్దిన తరవాత, మా ఇంగ్లీష్ టీచర్ నన్ను ప్రత్యేకంగా ఆయన్ని కలవమని కబురుపంపాడు. నాకు తెలుసు, ఆయనకి నేను ఫేవరెట్ స్టూడెంట్ నని. నేను బిక్కుబిక్కుమంటూ స్టాఫ్ రూంలోకి అడుగుపెట్టాను. రూంలో ఆయన ఒక్కడే ఉన్నాడు.
లోపలకి అడుగుపెట్టిన నన్ను చూడగానే, �రా..� అని పిలిచాడు. నేను పోయి ఆయన ఎదురుగా టేబుల్ దగ్గర నిలబడ్డాను. కొన్నిక్షణాలు నన్ను పరిశీలనగా చూసాడు. ఆయన అలా చూస్తుంటే, ఎందుకో గానీ నా కాళ్ళు సన్నగా వణకడం మొదలెట్టాయి. అలా నేను వణకడం గమనించి, �ఎందుకు వణుకుతున్నావూ!?� అడిగాడాయన. నేనేమీ మాట్లాడకుండా అలాగే ఉండిపోయాను. ఆయన నెమ్మదిగా లేచి, నాకు దగ్గరగా వచ్చి, టేబుల్ పైన కూర్చొని, నా భుజంపై చేయి వేసి, �ఈ ఎగ్జామ్ లో నీకు ఎన్ని మార్కులు వచ్చాయో తెలుసా!?� అన్నాడు. నేను తల దించుకున్నాను. �కేవలం 20%..� అన్నాడు. ఆయన అలా అనగానే, బిక్కచచ్చిపోయాను. ఎందుకంటే, ఎప్పుడూ నాకు ఆ ఎగ్జామ్స్ లో 90, 95% కంటే తక్కువ వచ్చింది లేదు. ఆయన తన చేతిని అలాగే నా భుజంపై ఉంచి, �మార్కులు తక్కువ వచ్చినందుకు నిన్ను తిట్టాలని పిలవలేదు.� అన్నాడు. ఆయన అలా అనడంతో నాకు కాస్త ధైర్యం వచ్చి, ఆయన వైపు చూసాను. ఆయన మొహంలో సన్నటి నవ్వు. �నిన్ను కొద్దిరోజులుగా గమనిస్తున్నాను. ఏదో తేడా వచ్చింది నీలో. అదేంటీ!?� అన్నాడు. ఏం చెప్పలో అర్ధం కాలేదు. అందుకే, గొంతు కాస్త పెగుల్చుకొని, �ఒంట్లో బాలేదు సార్..� అన్నాను. ఆయన కాసేపు నిశ్శబ్ధంగా ఉండి, �అసలు కారణం చెప్పు.� అన్నాడు. �నిజంగా.. ఒట్టు సార్..� అన్నాను. మళ్ళీ కాసేపు మౌనంగా ఉండి, �రెండు రోజుల క్రితం, అందరూ వెళ్ళిపోయాక, క్లాస్ రూంలో బుక్స్ అడ్డుపెట్టుకొని నువ్వేం చేసావో గుర్తుందా!� అన్నాడు. ఆయన అలా అడగగానే నా గుండె ఒక్కసారిగా జారిపోయినట్టు అయింది. ఎందుకంటే, ఆ రోజు ఏం చేసానో నాకు గుర్తుంది.
ఆ రోజు ఉదయం స్కూల్ కి వచ్చేముందు, నాన్న బయటకి వచ్చేలోగా, మధు నన్ను వరండాలో దొరక బుచ్చుకొని, తన పోర్షన్ లోకి లాక్కెళ్ళాడు. అతను అలా లాక్కెళ్ళడం నాకు ఇష్టంగానే ఉన్నా, నాన్న వచ్చేస్తాడన్న కంగారుతో, �వద్దు ప్లీజ్.. వదిలేయ్..� అన్నాను మధుతో. �అబ్బా! ఇంత ముద్దొస్తుంటే నిన్ను ఎలా వదలగలనే!� అని కసిదీరా నా పెదవులు కొరికేసి, ఆ తరవాత నా పరువాలను నలిపేస్తూ, �మీ అమ్మని ఎన్ని సార్లు దెంగినా రాని ఆనందం నిన్ను నలిపేస్తుంటేనే వచ్చేస్తుంది. తట్టుకోలేక పోతున్నాను. ఒకపని చెయ్, ఈ రాత్రికి నువ్వు ఎలాగైనా అందరూ నిద్ర పోయాక మెల్లగా నా గదికి వచ్చేయ్. స్వర్గం అంటే ఏంటో చూపిస్తాను.� అన్నాడు. అంతలో నాన్న వస్తున్న అలికిడి విని, గబుక్కున అతన్ని విడిపించుకొని బయట పడ్డాను.
బయట పడ్డానే గానీ, స్కూల్ లో ఉన్నంతసేపూ, అతను రాత్రి నన్ను ఏం చేస్తాడూ అని ఆలోచిస్తూనే ఉన్నాను. అతనికీ, అమ్మకీ మధ్య జరిగింది కళ్ళారా చూసానేమో, అలాంటిదే నాకూ జరగబోతుందన్న విషయం తలపుకు రావడంతో నన్ను నేను కంట్రోల్ చేసుకోలేక పోతున్నాను. స్కూల్ లాస్ట్ బెల్ అయ్యాక అందరూ వెళ్ళిపోయారు. నా ఆలోచనల్లో నేను అది గమనించలేదు. గమనించాకా, ఆ ఒంటరి తనం నాలో వేడిని మరింత పెంచింది. నాకే తెలియకుండా, ఆ వేడిని దించుకోడానికి. నా టాప్ ను పైకి లేపి, నా స్థనాలను నెమ్మదిగా నొక్కుకోసాగాను. అలా నెమ్మదిగా మొదలయ్యింది, తరవాత ఉదృతంగా మారింది. ఎవరైనా చూస్తారేమో అన్న కాన్షస్ లో బుక్స్ అడ్డుపెట్టుకొని మరింత కసిగా పిసుక్కున్నాను. కొద్దిసేపటి తరవాత స్పృహలోకి వచ్చి, టాప్ సర్దుకొని ఇంటికి వెళ్ళిపోయాను. ఆ రోజు రాత్రి బయటకి వద్దామనుకున్నా గానీ, మనసులో ఏదో సంశయం. అందుకే వెళ్ళలేకపోయాను.
జరిగినదంతా గుర్తొచ్చి, ఆయన కళ్ళలోకి గిల్టీగా చూసాను. ఆయన మొహంలో అదే నవ్వు. �చెప్పు.. ఏం జరిగింది!?� అన్నాడు. ఏం చెప్పాలీ ఆయనతో!? మళ్ళీ ఆయన మొహంలోకి చూసాను. �చెప్పు ఎవరైనా ఏమైనా చేసారా!?� అన్నాడు ఆయన. ఆయనకి ఎలా తెలిసిందీ అన్నట్టు చూసాను. ఆయన నాకు వివరిస్తున్నట్టుగా, �పద్నాలుగేళ్ళ ఆడపిల్ల, అలా చేస్తుందీ అంటే, దానికి ఎవడో ఒకడు నిప్పు పుట్టించి ఉండాలి. లేదా, అలాంటిది ఎక్కడైనా చూసి ఉండాలి. చెప్పు, ఫర్వాలేదు. నేను నీకు హెల్ప్ చేస్తా.. మీ అమ్మా, నాన్న సెక్స్ చేసుకుంటూ ఉండగా చూసావా!?� అన్నాడు. నేను కాదూ అన్నట్టు తలఊపాను. �మరీ!? ఎవరైనా నిన్ను ఏమైనా చేసారా!?� అన్నాడు. నేను తల దించుకున్నాను. �అయితే చేసారన్న మాట. అయితే చెప్పు. ఏం జరిగిందీ!?� అన్నాడు. నాకు ఎలా చెప్పాలో తెలియడం లేదు. ఆయన ప్రేమగా నా వీపు నిమురుతూ, �చెప్పరా! తెలుసుగా నువ్వు నా ఫేవరెట్ స్టూడెంట్ వి. నీకు హెల్ప్ చేయడానికే అడుగుతున్నాను. నిజం చెప్పు.� అన్నాడు. ఆయన మొహంలోకి మళ్ళీ చూసాను. ఆయన మొహంలో అదే చిరునవ్వు. ఆ నవ్వు చూసి ఆగలేక, మొత్తం జరిగినదంతా చెప్పేసి, ఆయన వైపు చూసాను. చూడగానే ఒక్కసారిగా భయం వేసింది. ఎందుకంటే, ఆయన కళ్ళు పట్టలేనంత కోపంతో చింత నిప్పుల్లా మారి ఉన్నాయి.
చిన్న పిల్లను పట్టుకొని అలా చేస్తాడా!? మీ అమ్మకైనా బుద్దిలేదా!? పద, వాళ్ళ సంగతి చెప్తా..� అంటూ, నా చెయ్యి పట్టుకొని, లాక్కెళ్ళసాగాడు. ఆయన అలా తీసుకెళ్తుంటే, నా కాళ్ళు వణికిపోతున్నాయి. ఒళ్ళంతా బలహీనమైపోయింది. బొమ్మలా ఆయనతో పాటూ వెళ్ళాను. ఇద్దరం మా ఇంటికి చేరుకున్నాము. మధు పోర్షన్ లాక్ చేసి ఉంది. ఆయన నాతో పాటూ విసురుగా మా ఇంట్లోకి అడుగుపెట్టి, అక్కడ దృశ్యం చూసి, షాక్ అయిపోయాడు.
లోపల అమ్మ నేలపై పడిపోయి, మూలుగుతుంది. పక్కనే నాన్న రౌద్రంగా నిలబడి ఉన్నాడు. నాన్న చేతిలో బెల్టూ, అమ్మ శరీరం నిండా దెబ్బలు. లోపలకి వచ్చిన మమ్మల్ని చూసి, నాన్న బెల్ట్ ను నేలకేసి బలంగా విసిరేసి, �లోపలకు తగలడు..� అని కోపంగా అరిచాడు అమ్మపై. ఇక అక్కడ ఉండడం ఇబ్బందిగా అనిపించిందో ఏమో, మాస్టారు నన్ను వదిలేసి, మౌనంగా అక్కడి నుండి వెళ్ళిపోయాడు. ఆయన వెళ్ళాక, నాన్న నన్ను దగ్గరకి తీసుకొని, �మీ అమ్మ ఏం చేసిందో తెలుసా!� అన్నాడు. నేను ఏమీ మాట్లాడకుండా తల దించుకున్నాను. �ఒద్దులే, చిన్నపిల్లవు.. చెప్పినా నీకు అర్ధం కాదు.� అంటూ, నేలపై ఉన్న అమ్మను చూసి, మళ్ళీ కోపంగా, �లోపలకు తగలడమని చెప్తే నీకు కాదా!� అని అరిచాడు. అమ్మ నీరసంగా లేచి, తన గదిలోకి పోయింది. ఇక ఆ రోజంతా బిక్కుబిక్కుమంటూనే గడిపాను. అమ్మ ఓ గదిలో పడుకుంది. నాన్న నా పక్కనే పడుకున్నాడు. రాత్రి చాలా పొదుపోయాక గానీ నాకు మెలుకువ రాలేదు. లేచి, బయటకి వచ్చి చూస్తే, నాన్న నేలమీద గోడకు ఆనుకొని, శూన్యం లోకి చూస్తూ కూర్చున్నాడు. నేను నెమ్మదిగా అమ్మ గదిలోకి తొంగి చూసాను. అమ్మ కనబడలేదు. ఈసారి వంటగదిలోకి చూస్తుంటే, నాన్న �అది లేదు.� అన్నాడు. �ఎక్కడికి వెళ్ళిందీ!?� అన్నట్టుగా చూసాను. నాన్న బాధను దిగమింగుకుంటూ, �లేచిపోయిందే, ఆ మధు గాడితో కలిసి.. నిన్నూ నన్నూ వదిలేసి లేచిపోయింది.� అంటూ, అప్పటివరకూ ఆపుకున్న ఏడుపును ఇక ఆపుకోలేక వెక్కివెక్కి ఏడవసాగాడు. నాకు కూడా ఏడుపు వచ్చేసి, ఆయనతో కలసి ఏడవసాగాను. కొంతసేపటికి ఈ విషయం చుట్టుపక్కల వాళ్ళకీ, బందువులకూ తెలిసిపోయింది. సానుభూతులూ, సానుభూతి వెనక నవ్వుకోడాలూ.. అన్నీ అయిపోయాక, ఇక అక్కడ ఉండలేక, ఆ ఇల్లు అమ్మేసి, నాన్న నన్ను వేరే ఊరికి తీసుకుపోయాడు. జరిగిన సంఘటనతో నాకు సెక్స్ గురించి ఆలోచించడానికే భయం వేసేది. అలా కొన్ని సంవత్సరాలు గడిచిపోయాయి.
నేను డిగ్రీ లో జాయిన్ అయ్యాను. కాలేజ్ లో అడుగుపెట్టిన మొదటి రోజు, క్లాసులు అయ్యాక, స్టడీ అవర్ లో కూర్చొని ఉండగా, ఎవరో నా మీదకి ఒక కాగితాన్ని ఉండచేసి విసిరారు. ఉలిక్కిపడి చూస్తే, అందరూ తల దించుకొని బుద్దిగా చదువుకుంటున్నారు. ఆ ఉండను నెమ్మదిగా తెరిచి చూసాను. దానిమీద �ముద్దొస్తున్నావ్..� అని రాసి ఉంది. అది చూసిన వెంటనే కంగారుగా మళ్ళీ చుట్టూ చూసాను. ముఖ్యంగా అబ్బాయిల వైపు. అందరూ తల దించుకొనే ఉన్నారు. ఎవరు రాసి ఉంటారూ!? కొంచెం కూడా క్లూ దొరకలేదు. సరే అనుకొని, మళ్ళీ పుస్తకం లోకి తల దూర్చాను. చదువుతూ ఉండగా, మళ్ళీ ఒక కాగితం ఉండ నా ఒళ్ళో పడింది. దాన్ని విప్పిచూస్తే, �అబ్బా! నీ పెదాలు ఎంత బావున్నాయో తెలుసా! ఒక్కసారి వాటినీ�ఉమ్మా..� అని రాసి ఉంది. చదివిన తరవాత, ఈ సారి నేరుగా కాకుండా, కళ్ళు మాత్రమే తిప్పి చుట్టూ చూసాను. ఒక్క లెక్చరర్ తప్ప, అందరూ తల దించుకొనే ఉన్నారు. ఆ లెక్చరర్ మాత్రం నన్నే చూస్తున్నాడు. లెక్చరర్ అంటే, ముసలాడు కాదు. ఫ్రెష్ గా యూనివర్సిటీ నుండి వచ్చినట్టున్నాడు. 23, 24 సంవత్సరాలు ఉంటాయేమో అంతే. అతనే రాసి ఉంటాడా! అనుకుంటూ, అతని వైపు చూసాను. అతను నన్ను చూసి చిన్నగా నవ్వాడు. నా గుండె ఝల్లుమంది. వెంటనే నా కళ్ళు చప్పున దించేసుకున్నాను. అమ్మో, మళ్ళీ లైఫ్ లో ఎవడికీ లొంగకూడదు. అయినా వీడేంటీ, లెక్చరర్ అయి ఉండి ఇలాంటి పనులూ!? అనుకుంటూ ఉండగా, మళ్ళీ ఒక కాగితం నా ఒళ్ళో పడింది. ఈసారి అతని వైపు సీరియస్ గా చూద్దామని తల పైకెత్తి ఆశ్చర్యపోయాను. కారణం, అతను గుమ్మం దగ్గర వేరే లెక్చరర్ తో మాట్లాడుతూ కనిపించాడు. అంటే, విసిరింది అతను కాదన్న మాట. పాపం, అనవసరంగా తిట్టుకున్నాను, అనుకుంటూ అతని వైపు చూసేసరికి, అతను దగ్గరకి రమ్మన్నట్టు సైగ చేసాడు. నేను నెమ్మదిగా లేచి, అతని దగ్గరకి వెళ్ళాను. �ఏంటీ!? ఇందాకట్నుండి తెగ మెలికలు తిరిగిపోతున్నావ్!? ఏమయ్యిందీ!?� అన్నాడు. ఏమీలేదు అన్నట్టుగా తల అడ్డంగా ఊపాను. �సరే! పోయి తిన్నగా చదువుకో..� అన్నాడు. నేను వెనక్కి తిరిగి నా బెంచ్ దగ్గరకు వెళ్తుండగా, ఎవరో చూపులతో నా పిర్రలను, నడుమునూ తడిమేస్తున్నట్టుగా ఒకటే గిలిగింతలు. ఇంతకీ ఎవరబ్బా!!
సాయంత్రం ఏడు గంటలకి క్లాసులు అయిపోయాక, బస్ స్టాప్ లో నిలబడ్డాను. �ఎక్కడుంటావ్ నువ్వూ?� అన్న మాటలు వినబడి, తిరిగి చూసాను. లెక్చరర్ నవ్వుతూ కనిపించాడు. ఆ నవ్వు చూసి, ఎక్కడో కితకితలు పెట్టినట్టు అయ్యింది. అతను నా దగ్గరకి వచ్చి, �నా పేరు శ్రీకాంత్. దగ్గరవాళ్ళు శ్రీ అని పిలుస్తారు. మరి నీ పేరేంటీ!?� అన్నాడు. �నీరజ సార్..� అన్నాను నేను. �సార్ అని పిలవఖ్ఖర్లేదు. జస్ట్ శ్రీ అను చాలు. నేనేం అంత పెద్దవాడిని కాదుగా..� అన్నాడు. నేను నవ్వేసి ఊరుకున్నాను. అతను మరొక అడుగు దగ్గరకి జరిగి, �ఏంటీ ఓకేనా కాదా!� అన్నాడు. నేను అయోమయంగా చూసాను అతన్ని. �అదే, శ్రీ అని పిలవడం ఓకేనా కాదా!?� అన్నాడు. అతను అలా మాట్లాడుతూ ఉంటే, ఎక్కడో గంట కొట్టేసుకుంటుంది. అది అతను గమనించి, నవ్వుతూ, �అయితే ఓకే అన్నమాట..� అంటూ మరికాస్త ముందుకు జరిగేసరికి, అతని చెయ్యి, నా చేతికి తాకీ తాకనట్టుగా తాకింది. ఒక్కసారిగా నా ఒళ్ళు ఝల్లుమంది. అతను చిన్నగా తన చిటికెన వేలుని నా చిటికెన వేలుకి తాకిస్తూ, నాకు మాత్రమే వినబడేట్టుగా �ముద్దొస్తున్నావ్..� అన్నాడు. అతను అలా అనగానే చురుక్కున అతనివైపు చూసాను. అతను తన వేలితో నా వేలుని పెనవేసి నవ్వాడు. ఈ సారి ఎందుకో నా పెదవులు వణకడం మొదలెట్టాయి. ఆ వణుకుతున్న పెదాలనే చూస్తూ, �అబ్బా! నీ పెదాలు ఎంత బావున్నాయో తెలుసా! వాటిని చూస్తుంటే..� అంటూ ఏదో అనబోతుండగా, నా బస్సు వచ్చేసింది. వణుకుతున్న కాళ్ళతో గబగబాపోయి బస్సు ఎక్కేసాను. బస్సు కదులుతూ ఉండగా, అతని వైపు చూసాను. అతను రహస్యంగా ఒక ముద్దుని విసిరాడు. మరోసారి ఒళ్ళు ఝల్లుమంది.
ఇక ఆ రోజు రాత్రి నాకు నిద్రపడితే ఒట్టు. చాలా సంవత్సరాల తరవాత, మళ్ళీ అలజడి మొదలయ్యింది. ఒళ్ళంతా ఏదో అయిపోతుంది. అతి కష్టం మీద స్వాదీనంలోకి తెచ్చుకొని, ఇక అతన్ని ఎంకరేజ్ చేయకూడదూ అనుకొని, ఒట్టేసుకొని మరీ నిద్రపోయాను. ఎంత ఒట్టేసుకున్నా, నా కళ్ళు మాత్రం, మర్నాడు కాలేజ్ కి వెళ్ళినప్పుడు అతన్ని వెదకడం మానలేదు. కళ్ళకు అతను కనబడకపోయేసరికి మనసులో నిరాశ. ఆ నిరాశతోనే సాయంత్రం వరకూ గడిపేసాను. మళ్ళీ స్టడీ అవర్ లో ఉన్నప్పుడు వచ్చాడు అతను. అతన్ని చూడగానే, గుండె స్పీడ్ గా కొట్టేసుకుంటూ, ఆ స్పీడ్ కి ఒళ్ళంతా చెమటలు పట్టేసింది. అది అతను గమనిస్తాడేమో అన్న కంగారులో, బుక్ లోకి తల దూర్చేసి, సీరియస్ గా చదవడం మొదలుపెట్టాను. అలా కొద్దిసేపు అయ్యాక అతను ఏం చేస్తున్నాడా అనుకుంటూ, చూసేసరికి, అతను గుమ్మం దగ్గర మరో లెక్చరర్ తో కబుర్లు చెప్తూ కనిపించాడు. కనీసం నావైపు చూడనైనా చూడలేదు. ఒళ్ళు మండిపోయింది నాకు. మరి చూడకపోతే మండదా!
కొన్ని నిమిషాలు ఓపిక పట్టాను. అతను చూడలేదు. మనసులో అతన్ని తిట్టుకుంటూ, మళ్ళీ పుస్తకంలోకి తల దూర్చేసాను. సరిగ్గా ఒక నిమిషం తరవాత నా ఒళ్ళో ఒక చీటీ పడింది. మనసులోనే గర్వంగా నవ్వుకుంటూ, దాన్ని తెరిచాను. �ఏంటీ! చూడడం లేదని అలిగావా! నా బంగారాన్ని చూస్తూనే ఉన్నా.. నడుము దగ్గర ఓణీ చెంగుని కాస్త పక్కకి తప్పించ వచ్చుగా..� అని ఉంది. మళ్ళీ నా శరీరం చిన్నగా ఒణికింది. చిన్నగా తల ఎత్తి అతని వైపు చూసాను. అతను చిన్నగా నవ్వాడు. నేను చప్పున తల దించుకున్నాను. మళ్ళీ ఒక నిమిషం తరవాత నా ఒళ్ళో మరో చీటీ పడింది. తెరిచి చూస్తే, �ప్లీజ్..� అని రాసి ఉంది. తల ఎత్తి ఒకసారి చుట్టూ చూసాను. అందరూ సీరియస్ గా చదువుకుంటున్నారు. అది గమనించి, నేను నా చేతిని నెమ్మదిగా నా నడుము దగ్గరకి పోనిచ్చి, చెంగును కాస్త పక్కకి లాగాను. అలా లాగుతూ ఉంటే నా చేయి చిన్నగా వణకసాగింది. మొత్తానికి చెంగును పక్కకి లాగి, కళ్ళు మాత్రమే పైకెత్తి అతని వైపు చూసాను. అతను చిన్నగా పైకి లేచి, కేజువల్ గా నావైపుకు రాసాగాడు. అతను వస్తూ ఉంటే, నా పెదాలు అదరసాగాయి. చప్పున తల దించేసుకున్నాను. అతను నా దగ్గరకి రావడం తెలుస్తూ ఉంది. వచ్చి ఏం చేస్తాడూ!? నా నడుము ఒంపు చూస్తాడా! నాకు తెలుసు, నా నడుము ఒంపు చాలా సెక్సీగా ఉంటుందని. చూస్తే తట్టుకోలేడేమో� అనుకుంటూ ఉండగా, అతను నా దగ్గరకి వచ్చేసాడు. నేను అప్రయత్నంగా నా చెంగును మరికాస్త పక్కకి లాగాను. అలా లాగుతూ ఉండగా, అతను నన్ను దాటి ముందుకు కదిలాడు. నాలో ఒక్కసారిగా నిరాశ. అతన్ని పట్టుకొని కొట్టాలనిపించి, కోపంగా అతన్ని చూడబోతుండగా.. ముందు చల్లగా, ఆ తరవాత వెచ్చగా, అతని చెయ్యి నా నడుము ఒంపును తాకీ తాకనట్టుగా తాకింది. ఒక్కసారిగా వెయ్యి వోల్టుల షాక్ తగిలినట్టు అయ్యింది నాకు. నేను ఆ షాక్ లో ఉండగానే, క్షణంలో వెయ్యోవంతు అతను నా నడుము మడతను నొక్కి, ముందుకు వెళ్ళిపోయాడు. నేను కంగారుగా చుట్టూ చూసాను. ఎవరూ మా మధ్య జరిగిన రొమాన్స్ ని గమనించే స్థితిలో లేరు. నేను నెమ్మదిగా నా నడుము మడతను మళ్ళీ చెంగుతో కవర్ చేసేసాను. అలా కవర్ చేస్తుంటే, అతను విడిచిన వేడి నిట్టూర్పు నాకు మాత్రమే వినిపించింది. చిన్నగా నవ్వుకుంటూ మళ్ళీ చదువులో మునిగిపోయాను.
స్టడీ అవర అయ్యాక, ఎప్పటిలాగే బస్ స్టాప్ కి చేరుకొని, అతని కోసం అటూఇటూ చూసాను. అతను కనబడలేదు. కాస్త నిరాశగా అనిపించింది. అతన్ని తిట్టుకుంటూ, బస్ కోసం ఎదురుచూడాసాగాను. అంతలో నా ముందు ఒక బైక్ ఆగింది. చూస్తే, అతనే. నేను చూడగానే అతను చిన్నగా నవ్వాడు. ఆ నవ్వడంలో చిన్న అభ్యర్ధన కనిపించింది. ఒకసారి చుట్టూ చూసి, మమ్మల్ని ఎవరూ పట్టించుకోవడం లేదన్న విషయాన్ని గమనించి, చప్పున అతని బైక్ ఎక్కి కూర్చున్నాను. అతను ఒక్క కుదుపుతో బైక్ ను ముందుకు పోనిచ్చాడు. ఆ కుదుపు నుండి కాచుకోడానికి అతని నడుము పట్టుకున్నాను. ఆ వేగాన్ని తట్టుకోడానికి అతనిపైకి వాలాను. అలా వాలగానే నా స్థనాలకు అతని వీపు గట్టిగా తగిలింది. ఒక్కసారి న ఊపిరి భారమైన ఫీలింగ్. మరి మెత్తగా ఒత్తుకుంటున్న నా స్థనాల తాకిడికి అతను ఎలా స్పందించాడో!!!?