మై స్వీట్ రాధా, మై స్వీట్ కాజా!

నేను ఆ ఇంటిలోకి దిగి ఒక నెలయింది. వెనకవైపు మేడలో పైభాగంలో కాపురం. ఇందిర పురిటికోసం వెళ్ళింది. హొటలు భోజనం పడక వంట చేసుకుంటున్నా, కూరలు కుదిరి చావడం లేదు. రాధ కోడికూర తీసుకువచ్చింది. “మీకెందుకండీ శ్రమ?” “మీ గురించి ప్రతేకంగా వండానా? ఆదివారం కదాని!” “మీ వారికిష్టమేమో?” “ఏం మీకిష్టం లేదా?” “మీకిష్టమైతే” నసిగాను నవ్వి. రాధ ముగ్గురు పిల్లల తల్లిలా ఉండదు. జాజి మొగ్గలా ఉంటుంది. నవ్వితే క్రింద పెదవికి దిగే వంకరలంటే నాకు ముద్దు. ఆమె భర్తకి ఎయిర్పోర్టులో పని. పేరు గుర్నాధం. వంచిన తల ఎత్తడు. భార్యా విధేయుడు. ఆఫీసు నుంచి వచ్చి పేపర్, టీవీలు చూస్తూ, ఇంటి పనులు చేస్తుంటాడు. రాధ మహిళామండలులకి, షాపింగులకి తిరుగుతూంటుంది. నాకు రాధ మీద ఇంట్రస్టు పెరుగుతోంది. కాని ఫ్యామిలి కేసు. ఆమె ప్రవర్తనే అంతేమో!? దాన్ని చనువనుకుంటే పొరపాటు అవుతుంది. రోజూ కూరలు తెస్తుంది. కబుర్లు చెబుతుంది. “మీ ఆవిడ నాకంటే అందమైంది” అంది పెళ్ళి ఆల్బం చూసి. “అందంకంటే ఆకర్షణ ముఖ్యం. అది మీలో పుష్కలంగా ఉంది” “మా ఆయనకి పడితేకదా తెలిసేది నా అందం?” “పట్టేవారికి పడుతుందిలెండి” ఓరగా నవ్వి వెళ్ళిపోయింది. చిన్నప్పటినుంచి కూడా నేను కృష్ణుడ్నే. ఫాతిమాని, జయరాణిని, నిర్మలని దారిలో పెట్టుకున్నాను. పంగపువ్వు వాయించాను. అలా రాధని మాత్రం చేయలేనా? శనివారం రాధ, ఆమె భర్త బంధువులకి వంట్లో బాగాలేదు అని బెంగుళూరు వెళ్ళారు. ఇంటి దగ్గర తోచదని ఫ్రెండ్సు ఇంట్లో కాలక్షేపం చేసి రాత్రి పదిన్నరకు వచ్చాను. డాబా మీద ఎవరో కూర్చున్నారు. మల్లెల వాసన గుప్పుమంది. “మీరా! నిన్న సాయంత్రం నుంచి ఏమైపోయారు? ఊరికి వెళ్ళిపోయారేమో అనుకుంటున్నా!” అంది రాధ. ఆమెని చూడగానే థ్రిల్ ఈలయ్యాను. ఆయన బంధువులు నేనెందుకు ఉండాలి? అందులో పిల్లలకి పరీక్షలు. అందుకే నేను, పిల్లలు వచ్చేశాం. ఆయన ఒక వారం దాక రారు. నేను స్నానం చేసేసరికి భోజనం తెచ్చింది ప్లేటులో. ఆకలి లేకపోయినా కొద్దిగా తిన్నా. రాత్రి పదకొండు. చిన్నగా తుంపరపడుతోంది. సిగరెట్ కాలుస్తూ పచార్లు చేస్తున్నాను. “జీ టివిలో మంచి సిన్మావస్తుంది రండి” అంది రాధ. “మీ ఆయన లేనప్పుడు రావడం బాగోదు కదా!” “పిల్లలు నిద్రపోయారు రండి” నేను ఎగిరి గంతేసాను. ఇంటికి తాళం వేసి క్రిందకు వెళ్ళాను. డ్రాయింగ్ రూం ఎదురుగానే ఉంది. బెడ్రూం పిల్లలు వేరే మంచం మీద నిద్రపోతున్నారు. రాధ తెల్లటి మాక్సీలో నిషాగా ఉద్ని. లంగా, బ్రా వేసుకోలేదేమో, శరీర ఒంపులు కనిపిస్తున్నాయి. “ఎంతసేపు కూర్చుని చూస్తారు? ఇలా వచ్చి పడుకోంది. ఇక్కడికి కనిపిస్తుంది” “ఏంటి?” సూటిగా చూశా. చిలిపిగా నవ్వింది. అది ఏదో పాత సినిమా. ఏం బాగాలేదు. అయినా నా దృష్టి సిన్మా మీద ఉంటే కదా! “వాన వస్తోంది. ఇక్కడే పడుకోండి. నేను క్రిద పడుకుంటాను. టివి కట్టేయనా? బాగోలేదు కదా!” నీలిరంగు బెడ్లైట్- రాధ క్రింద పడుకుంది వెల్లకిలా. ఇంతదాకా వచ్చే అడిగేస్తే? ఏదో ఏదో తెలియని భయం. “పడుకున్నారేంటి?” ఆమె అడిగింది. “లేదింకా” అన్నాను. తర్వాత నిశ్శబ్దం. నాకు ఆమె ధోరణి అర్థం కావడం లేదు. నిద్రపోతోందా? నిద్రపోవడానికి పిలిచిందా? బెడ్లైట్ ఆరిపోయింది. ఫ్యాను తిరుగుతోంది. కరెంటు పోలేదు. రాధ వచ్చి నన్ను వాటేసుకుంది. నేనూ దానికోసమే చూస్తున్నాను. రాధా! ఆమె పొత్తికడుపు నలిపివేస్తూ, నడుం చుట్టేశాను. “మీరంటే నాకెంతో ఇష్టం” అంది. “లైటు ఆర్పేశావు ఎలా?” “పిల్లలు చూస్తారు. రేపు వాళ్ళని మరో గదిలో పడుకోబెడతాను” “మాక్సీ విప్పేయి” రాధ దిగంబరంగా తయారయింది. తొడలు పొంకంగా ఉన్నాయి. దిమ్మ మంచి కైవారంలా ఉంది. పెదాలు అపుడే తడి తడి అయ్యాయి. ఆమె కుడి చెయ్యి నా గూటాన్ని సవరిస్తోంది. ఆమె పంగపువ్వులోకి దూరేయాలని అది కేరింతలు కొడుతోంది. సళ్ళు మెత్తగా ఉన్నా, వాటంగానే ఉన్నాయి. వాటిని పిసుకుతూ మీద ఎక్కాను. నాకిష్టమైన గడ్డం మీది పుట్టుమచ్చ మీద ముద్దాడేను. “ఇంకెక్కడా పెట్టరా?” “నీ సళ్ళపైకూడా పెడతాను. దిమమీద కూడా పెడతాను. నీ ప్రియమైన పంగ పువ్వుని చూశాను. దీనికోసమే ఎదురు చూశాను. ఎన్నాళ్ళుగానో కలవరించాను” “నాది బాగుందా? మీ ఆవిడదా?” “ఛ! ఛ!! దానికి నీకు పోలికేమిటి?” కస్*మని ఆమె బొక్కలోకి నా తొండాన్ని దోపాను. రాధ కామంగా మెలికలు తిరుగుతోంది. ముంత క్రింద పప్పులా తిరునాళ్ళు, పంగలబరిలో కుస్తీ. సళ్ళని నిమురుతూ కడ్డీ కదుపుతున్నాను. రాధ కమ్మగా మూల్గుతోంది. “మీ గూటం ఎప్పటికీ నా బొక్కలో ఇలాగే ఉండాలి!”. వేడి వేడి దరువులు. దోసెలాంటి ఆమె దోరవయసుని దోపిడీ చేస్తున్నా. నేను బలంగా గుద్దినా కొరికినా ఆమె మాట్లాడడంలేదు. వెచ్చని ద్రవం ఆమె బొక్క పాలయ్యాక ఉధృతం తగ్గింది. మా కామసంత రోజూ సాగుతోంది. రాధ మొగుడికి బెంగళూరు ట్రాన్స్ఫర్ ఆపు చేయించుకుంది. మై స్వీట్ రాధా, మై స్వీట్ కాజా!