పట్టువదలని విక్రమార్కుడు తిరిగి చెట్టువద్దకు వెళ్ళి, శవాన్ని దింపి భుజానవేసుకొని, ఎప్పటిలాగే శ్మశానంకేసి మౌనంగా నడవసాగాడు. అప్పుడు శవంలోని భేతాళుడు “రాజా! సత్తెకాలపునాటి వ్యధలూ,గతించిన గాథలూ, సన్మార్గపు కథలూ నీకు చెప్పటం నాకు అలవాటే! విశదంగా విప్పిచెప్పటం నీకు పరిపాటే కదూ! అవ్వన్నీ విన్నవారు ఊకొట్టారూ, చదివినవారు చప్పట్లుకొట్టారూ, మెదడుకి మేతాపెట్టారు,విజ్ఙ్నులై తరించారు! ఇంతచేసినమనం ఎందుకు సరసమైన కథలను సంధించి రసఙ్గ్నులను రమింపచెయ్యకూడదనే తలంపుతో మొదటిగా ‘నెరజాణ ‘ కథని చెబుతున్నాను. సమ్మగా విను! ” అంటూ మొదలుపెట్టాడు….! పుచ్చపువ్వులాంటి పున్నమి వెన్నెల! ఋషులనైనా రసికులుగా మార్చే రమ్యమైన రాత్రి! …..ఆ రెండవజాము వెన్నెల వెలుగులో వడివడిగా వసారాలవైపు అడుగులేస్తున్న వరలక్ష్మికి గుండెంతా గుబులుతోపాటు కాస్తంత కవ్వింపుగాకూడా ఉన్నట్టుంది. బెరుగ్గా తలని కలియతిప్పి చూస్తూ ఆ వీధిని దాటింది. సాధారణంగా పెందలాడే పడకేసే పల్లెటూరైనా, పెద్దింటి పెళ్ళితంతువల్ల కాస్తంత హడావిడిగానే ఉంది. అసలామనిషికీ బుద్ది పుట్టటమేంటీ? అసలే సిగ్గుకు మారుపేరైన తను ఇలా గడపదాటడమంటే చిత్రమే. ఏవిధంగానైనా….వయసు పైబడుతున్నందుకు కొన్నేళ్లనుండి చప్పబడుతున్నాడనుకున్నవాడు ఇలా సరసుడవుతుండడం తనను సంతోషపెట్టేఅంశమే. చిన్నగా ఆనందం లోలోపల విరుస్తుంటే సంకేత స్థలానికి వచ్చిచేరింది వరలక్ష్మి. ధాన్యంగది కొద్దిగా తెరిచే కనబడింది. దానిపక్క నీడలో నక్కి చుట్టూ కలయ చూస్తుంటే ఆలోచనలు ముసురుకున్నాయ్… పట్నం నుండి తనపెద్దన్న కూతురి పెళ్ళికని వారం రోజులక్రితం ఈ ఊరికొచ్చిన్నప్పున్నించీ పెళ్ళేర్పాట్ల హడావిడిలో ఆ పనికి అసలు వీలుచిక్కల్డంలేదని ఒక్కటే ఇదయిపోతూ మధ్యాహ్నం భోజనాలనంతరం చేయికడుక్కుంటుంటే ఎటునుండో వచ్చి చుట్టుకుని చాటుకి లాక్కెళ్ళిపోయాడు. ‘రాత్రి పదిదాటాక ఆ ధాన్యం గదికి రాకపోయావో మర్యాద్దక్కదు!’ అన్నదానికి ‘ఈగల్లా చూటుకుని వదిలిపెట్టని చుట్టాల్నించి తప్పించుకునెలా రాన్రా ‘మొగుడా !’ అంటే ‘అదంతా నాకుతెలీదు…రాకపోయావో…ఖబర్ద్దార్ ‘ అన్నట్లు వేలుచూపించి వెళ్ళాడు. సరసులు….మీరు సరిగ్గానే అన్నాను! అన్నది మాటవరసకి కాదూ! అక్షరాలా తాళికట్టిన మొగుడేనండోయ్ ! నిఖార్సయిన నిజ పతివ్రతను నేను ! ఆదినుంచీ…అన్న సమయానికి అరగంట ఆలీసెంగా వస్తాడన్న నిక్కమైన నిందమోసే తనమొగుడు ఈరోజుమాత్రం సాంప్రదాయం తప్పుతాడా! ….నవ్వొచ్చింది. అంతేకాదు అప్పుటికీ తనూ అంతోఇంతో ఆలిసెంగానే వచ్చింది. నిజానికి ఆమిటురావాడం క్రితం రోజుతోకలిపిది రెండోసారి. నిన్న ఇదీసమయానికిలాగే వచ్చి ఆగదిలో కెళ్ళిపోయి దాక్కుంటే మనిషి ఓమానాన రాడాయే! మగవాడయుండీ ముందేవచ్చుంటే తనకి ధైర్యంగా ఉండదూ ! అప్పుటికీ ధాన్యం బస్తాలాచాటునుండి ఎవరో ఉన్నట్ట్లు అలికిడి. ఎవరూ అని అడగలేని తేలుకుట్టినదొంగనుచేసి తనుమాత్రం రాకపోయే ! వెనకనుండి తననెవరో సమీపిస్తున్నట్టనిపించి వోణుకుతో బయటికి చూస్తే అంతదూరాన పండుముసలి అటేపు చేతిలో చెంబుతో కనబడింది…. భయమూ, ఆనందమూ కలగలిపిన గొంతుతో ‘ఏమండోయ్ ! పాపాయమ్మా !’ అంటూ బయటికి పరుగెత్తి ఆమెతో కలిసి ఏదో మాటకలి ‘బ్రతుకుజీవుడా! అనుకుంటూ బయటపడింది. ఉదయాన్నే దేభ్యం ముహంపెట్టి పళ్ళికిలిస్తూ ‘వెధవ మందు! మావాడేం కలిపాడోకనీ …క్షణాల్లోనే కల్లు మూతలు పడిపోయాయంటే నమ్మూ! ఈరాత్రికి తప్పకండా…వచ్చేస్తా !’ అన్నమొగున్ని చూస్తే చిర్రెత్తుకొచ్చిందామెకు. ‘ఎంతసేపు ఎదురుచూసావూ! భయంవేయళేదా?’ మళ్ళి అదే వెకిళినవ్వు. ‘నమ్మానుచూడూ ! బుద్దితక్కువై. అదృష్టం బావుందిగాబట్టి పాపాయమ్మ కనబడిందిగానీ ….లేదంటే ఏదయ్యానికికో బలయ్యేదాన్నే …. ‘ఈరోజు తాగనుగా…కానీ అద్భుతంగా అలంకరించుకునీ, మనశోభనం చీరా ! బుట్టెడు మల్లెపూలూ…హీ…హీ… ?’ …! ‘అదీ సమయందాటాక క్షణమాగేదిలేదూ…ఆపైనేమైనా నా పూచీ కాదు ! ఉహల్లోంచి బయటపడి మెల్లిగా గదితలుపు తెరచి గడపకటోకాలూ, ఇటోకాలువేసి ఆగిందామె ! తన్నెవరూ గమనించలేదుకదాని తలతిప్పి కలయ చూస్తుడగానే ……లోపల్నించి తనచేతిని పట్టి లాగడంతో గదిలోకి తూలిపోయింది. లోపలంతా కటికచీకటి ! ఆ హఠాత్ పరిణామానికి క్షణకాలం అదిరిపడినా అంతే త్వరగా తేరుకుని “హమ్మయ్యా ! వచ్చావా మహానుభావా! ఉన్నానని చెప్పొచ్చుగా…హూం…ఈరోజుకూడా ఆలిసెంగా వస్తావెమోనని…….ఏంటా ఆత్రం….కొత్తపెళ్ళికొడుకులా…హూ…హూం .?” సుడిగాలిలా అల్లుకుపోయి నోటికి తాళం వేసినతన్ని తనూ హత్తుకుపోతూ సహకరిస్తూనే ఉక్కిరిబిక్కిరయిపోయిందామె. అయిదునిమిషాలయినా వదలకుండా గోడకదిమిపెట్టేసి మూతినీ ముఖాన్ని ముద్దాడేస్తున్న మొగుడి రసికతకు మురిసిపోయింది. ముందునుండే ముప్పిరిగొన్న మోహం ఒళ్ళంతా పాకేస్తుంటే …..మత్తూగా మూలిగింది…అంతలోనే తేరుకుని కష్టంగా పెదాలు విడదీసి “ఉండండి !… తలుపువేయాద్దా….ఏం?” అనడిగినదానికి సమాధానంగా “ప్చ్…” అనోసారి చప్పరిస్తూ ఆమెను వివస్త్రను చేస్తూనే ముద్దులదాడిని కొనసాగించాడు. విప్పేసి పక్కన విసిరికొట్టిన చీరని పట్టించుకోనివ్వకుండా అమాంతమామెను ఎత్తుకున్నట్టు హత్తుకుని లోపలికి తీసుకువెళ్ళి అనువైన ఎత్తులో ఉన్న బస్తాలమీద కుదేసాడు. పనిమొదలెట్టిన పలునిమిషాలక్కుడా మన్నుతిన్న పాములా ముడుకునుంటే…..తనే ఇంక తప్పదని బూర ఊది పడగవిప్పించడమీమధ్య పరిపాటైపోయింది. కానీ ఇప్పిడో….ఎప్పుడో పెళ్ళాఇన కొత్తలో ఉన్నట్టు అతని మగతనం తన తొడల్ని గునపంలా గుచ్చడం గమనించి ఘుమ్మైపోయింది…. కొంపదీసి మందుకొట్టి ఉన్నాడా అని పరీక్షించదలచి తానకుతానే ముద్దుకై మూతిముందుకు సాచగానే మళ్ళి ముద్దుల దాడి. అనుమానించినట్టు కాకుండా మధురవాసనల కిళ్లీ మైకం కమ్మేస్తుంటే అనుమానాలన్నీ వీడి “రాను రానూ మరీ కుర్రాడైపోతున్నారే…..” అంటూ హత్తుకుపోయింది. తడుముతున్నతని చేతికి సహాయమందిస్తూ తనకుతానే రవికెని తప్పించి బోరవిరిచింది. వాటి పొగరుకి తన చేతి వాటం చూపుతూ ఆమె మెలికెలు తిరిగిపోయేలా మెలిపెడుతూ బొటన వేళూ,చూపుడువేళ్ళ మధ్యలో ఇరికించి బుడిపెల్ని గిలక్కొట్టాడు. ఇవన్నీ చేస్తున్నప్పుడుకూడా ఆమె అధరాల్నతడు వెదిలిపెట్టలేదు. “చాలూ….ఎన్నీ?..కందిపోతున్నాయయ్యా…” అంటున్నా వదలకుండా… “ఊ…మం” అంటూ మళ్ళీ అదే తంతూ……కందిపోవడమన్నది పెదాలగురించా, ఎత్తులగురించాని అతడు పట్టించుకోదలచుకోలేదు, అసలు అడగనూ దలచుకోలేదు. కాసేపుటికేమనుకున్నాడేమో …..మెల్లిగా అముద్దుల యుద్దాన్ని మెడనుడీ కిందకి పాకించాడు…..ఆర్తిగా ముచ్చికల్ని సున్నితమైన ముద్దులతో మెదలెట్టి నిమిషాల్లో కసికొరుకుడువరకు తీసుకొచ్చాడు…..అతడి చేష్టలకి తట్టుకోలేక “అబ్బా! చాలు ఇంక రాండీ….పెట్టేసి……తర్వాత తీరిగ్గా తీర్చుకుందురు మక్కువంతా….” అంటూ అతని లుంగీ తడిమి తొడాన్ని దొరకబుచ్చుకుంటుంటే తప్పించుకుని మోకాళ్ళామీదకి జారిపోయాడు. అరక్షణంపాటే చేతికందినా ఆ కొరకంచుక పొగరుకామె పరువం పరవశించిపోయి పెదాలు కొరుక్కునేలా చేసింది. అతనికి సాయమందిస్తూ లంగాని పూర్తిగా లేపేస్తుండగానే ఉపస్తుకు మూతినంతించేసాడు. తలవని ఇ చర్యకామె తడబడిపోతూ…..”అదేంటీ……ఏంపనదీ…బుర్ర…పాడయిపోయిం..దేం……..ఛీ…కంపూ…….కొ త్త ..గా…..హూం……’ అంటూ అతని నాలుక గరుకుతనానికి క్షణాల్లో లొంగిపోతూ ఉద్రేకంతో ఊగిపోయింది…… అంతవరకూ సాగిన కార్యానికి కారిపొయున్నదాన్ని సిగ్గులేకుండా జూర్రేసినతన్నికి పోటీగా తనూ గాల్లోలేపిన రెండుకాళ్ళని చేతులతో పట్టుకుని మెత్తని హారతీ పళ్ళెంలా తిప్పసాగింది. ప్రతిసారి పొడిచిన నాలిక పోటుకీ పరవశపు మూలుగులతో గదిని ప్రతిధ్వనింపజేసింది. రెన్నిమిషల్లోపే ఎన్నడూలేనంత ఉద్రేకంగా కార్చేసుకుని అతని ముఖాన్ని అబిషేకంచేసేసింది. అయినా వదలకుండా మరో పదినిమిషాల్లో మరో రెండుసార్లామెను పల్టీ కొట్టించాడు. ఆ తంతుజరుగుతున్నంతసేపూ ఆమె అరుపులాపలేదు. మూడోసారి వదిలినరసాల్నికూడా అదేపనిగా జుర్రేస్తుంటే ఆమె ఇంకా ఉపేక్షించదలచుకోలేదు. ఆబ్బా ఆ గెడ్డం, మీసాల గరుకుతో అక్కడంతా మొద్దుబారిపొయి ఇంకెంతసేపు చేసినా లాభంలేదుగానీ రావయ్యా….మొగుడా!…లోపల తొలిచేపురుగుని నీ పలుగుతో చంపూ…..” అంటూ బలవంతంగా అతని తలనితోసేస్తేగానీ ఆగలేదతను. ఇంతలో దూరాన ఎవరో ……”రేయ్ ! వర్ధనం!…….అసందర్భంగా ఒంటికెళ్ళే నీ వెధవరోగమేంట్రా……ఇక్కడ ట్రాక్టర్లో అంతా నీకోసమే ఆగింది….త్వరగా రా…” అన్న పిలుపు వినబడింది. “అదిగో…పెదబావగారు” ఆగొంతుని వెంటనే గుర్తుపట్టిందామె. “కొంపదీసి ఇక్కడికిగానీ రారుకదా?” బెరుగ్గా అడిగుతున్నా వినకుండా తన మానాన తాను నిలబడి తొడల్లోకి దారి చూసుకుంటుంటే ….’ఖంగారెక్కువైనామె…….కనీసమా తలుపైనా వేసిరావయ్యా’….అనేలోపలే ఉపస్తుమీద ఉంచిన గూటాన్ని గాభరాగా తోయడంతో గొంతులో పచ్చివెలక్కాయ పడ్డట్టయిందామెకు. చీకట్లో కళ్ళకి చుక్కలు కనబడకపోయినా నీళ్ళు మాత్రం పెల్లుబికాయి…… “ఆఆఆహ్ ఏంటింత బలిసిపోయారూ…కార్యంగదిలో చీల్చినదాన్నికన్నా …. ఆహ్…మెల్లిగా….మంటబాబూ…” అంటూ ఉక్కిరిబిక్కిరైపోతూ…..మడతబడిన పూపెదాలనైనా కాస్త విడదీద్దామనుకుని మొలమద్యకు చెయ్యిపెట్టింది…….అంతే….కరెంటు తీగతగిలినట్టుగా వెనక్కి లాగేసుకుందీ….! అతను ఇంకా ఖంగారుగా ఈసారి ఒక్క అంగులం మాత్రం వెనక్కిలాగి మరో అయిదంగులాలు ముందుకు దూకాడు. ఎకా ఎకీన అంత కైవారం దుర్మార్గంగా దొబ్బడంతో తబ్బిబయిపోతూ …..అతన్నుంచీ దూరంజరగాలని ప్రయత్నించినా వెనకనున్న బస్తాలామెకి అంగుళంకూడా వెసులుబాటివ్వలేదు. మరింత ఖంగారు కమ్ముకుంటుంటే భయపడుతూనే మరోసారి మధ్యలోకి చేయిపెట్టింది….దొంక కదలాలంటే తీగల్లాగక తప్పలేదామెకు…..లాగింది.. అంతే! ఆమె గుండె ఆగింది! సందేహంలేదు ….అయిపోయింది, అంతా అయిపోయింది……ఇంక తనిప్పుడు సంసారి కాదు….పతివ్రత అంతకన్నా కాదు…. పాడయిపోయింది….పూరెమ్మళ్ళొకి ‘పరమాంసం’ దూరిపోయింది… వారంక్రితమే నున్నగా మొల గొరుక్కున్న మనిషికి జెడలల్లే స్థాయికెదగాలంటే మూన్నెళ్ళైనా పట్టదూ?……. భగవాన్!…ఇది కలయితే అంత బాగుండూ…..! కళ్ళానిండా నీల్లుబికిపోతుంటే ‘కాదుసుమా కల కాదు సుమా .. కాదుసుమా కులకాలిసుమా!’ అన్నట్టు అతను గిల్లి చూపించకుండా కుళ్ళబొడిచి కళ్ళు తెరిపించాడు…….. చావబోతున్న ఏజీవికైనా చివరివరకూ గింజుకునే నైజం సహజం. ఆమె అదే చేసింది…”రామా!”అంటూ నిజాయతీగా….! కానీ ఈసారామెపక్షాన ఉన్నది రాముడుకాదు.. కాముడు..! అంతవరకున్న ఆర్తి క్షణాల్లో ఆవిరై ఆ అగంతకునిమీద అసహ్యం పెంచకముందే. అతిచాకచక్యంగా తనలోని రసికతని రంగరిస్తూ రొమ్ముల్నీ, ముచ్చికల్నీ వాటంగా మెలిబెడుతూ, పైగా తనమీదెంతో ప్రేమున్నట్టు పెదాలతో తన కన్నిళ్ళని అద్దుకుంటూ ఘుమ్ముగా గూటిస్తుంటే……అరవనూ లేక గమ్మునుండిపోయింది. తొడల్లొ పడుతున్న ఒకోదెబ్బ తనని స్వర్గానికీ ఎక్కిస్తుందనీ, అదేవిధంగా పరాయివ్యక్తి పౌరుషం తనని పతనానికి ఈడుస్తుందని అర్థమౌతుంటే ఒకవంక .. మరోవంక రంకులతో సుఖాలుపొందుతూనే చల్లగా సంసారాల్ని వెలగబెడుతున్న తనకు తెలిసిన తరుణులు కొందరు గుర్తుకువచ్చారు… వాళ్ళదారే తనదీ! అయిందే-పోయిందేం,అందం అరిగేదేం-లోకం మునిగేదేం,కడుపొచ్చేదా-కరువొచ్చేదా?,పెళ్ళాగేదా-తల్లయ్యేదా? అయినా సమయానికిరాకపోతే ఏమయినా నా పూచీకాదని చెప్పాగా ?మాటతప్పి మందేసుకుని తూలిపోయే మొగుడికి, పద్దతితప్పి పోటేసుకుని సోలిపోయే పెళ్ళామేసరి!’ అక్కసుతో మెత్తను మరింత పైకిలేపి వటంగా అందించింది. ఈ చంప ఎకాఎకీన సీసపుగుండు గుండెలదాకా ఎగబాకి ఘుమ్ముగా గూటించింది. విలవిలా-పరవశించిపోతూ కేరింతపెట్టిందామె! ఆహా…! ఎంత సుఖ-దుఖ్ఖం! దొంగముద్దు తీపెక్కువని ఊరికేనా అన్నదీ? …. అని మదవతి మనసు సరిపెట్టుకుంటుంటే అలలపై సాగిపోతూ సుఖంలో తేలిపోతుండగానే ఆ అగంతకుడామెను మొదటి పల్టీ కొట్టించాడు! ఆనందంతో కేరింతలు పెట్టి తను మెత్తను మొత్తం కుదిపేసేసరీకి తన మానదండంతో లోతుల్ని కొలుస్తున్నట్టుగా ఆణిచిపెట్టి ఆగాడు! నా పెళ్ళాం పోటెత్తితే వంశధారే అనే ఆ మొగుడిలానే ఈ మిండగాడూ గ్రహించే ఉంటాడు. పిడికిబిగింపులాంటి కడరాలు పుక్కిటి పీల్పుడుకి జారుతుంటే .. కాసేపు ఊపిరిబిగబట్టి ఉన్నతను హుషారుగా వెనక్కి ఊడలాక్కుని కోడెదూదలా ఫెడీమని పొడిచాడు! అయితే ఈసారి బాణమతని బొజ్జకు బాదుకుని గుత్తిమాత్రమే ఆమె మెత్తని గుద్దింది. ఆమెకతని ఖంగారు నవ్వుతెప్పించింది. గుత్తీ-మెత్తా ఒత్తుకున్న సుఖాన్ని అతనితోపాటూ తనూ తనివితీరా ఆస్వధిస్తుంతే అలుపుతీరుతున్నామె బుర్ర పనిచేసి సర్రునతని దాన్ని అందుకుంది. ఆహో! కొరకంచుకరా నీ దొంగాయుధం, వజ్రాయుధమ్రా నీ యుద్దాయుధం! అందుకనేనేమో నాకింత పరవశం.. అదేదో మనస్వినీ-మానవిఘాత దక్షం ! అంటారే? అదేకదాఇదీ? … పరవశంతో పామేస్తూ, వేళ్ళతోనే అతని గుండె వేగాన్ని కూడా కొలిచేసింది వరలక్ష్మి! ఇంతలో మెల్లిగా తలుపు పూర్తిగా తెరుచుకున్న శబ్ధం…! మెళ్ళిగా లోనికి ప్రవేశించిన ఆ వ్యక్తి!. బయటనుండి లోనికి వాలుగా పడుతున్న వెన్నెల వెలుగులో ఆ జుట్టూ, ఆకారమూ పోల్చుకునే లోపలే…….’వరం!’ అని మెల్లిగా పిలిచి. తన అనుమానాన్నీ, భయాన్నీ నిజంచేసాడు. సాక్షాత్తూ తన మొగుడు. వర్ధనరావ్! ఇంకేముందీ! తొడలమధ్యలో దొంగమొగుడు-తనకూ స్వర్గానికీ మధ్య తాలికట్టిన యముడు! హఠాత్తుగా….ఏమండీ…కాపాడండీ! అన్న అరుపు అగంతకుడ్ని దాటిపోలేదు. ఇకచూడు దొంగమొగుడు పలాయనం తధ్యం! అనుకుంటుంటే పారిపోటానికి ప్రతిగా లోనికి బలంగా దూరిపోయాడు. మొగుడ్నిచూసి ఆగిపోయిన గుండెను రంకుమొగుడు గూటిoచి మళ్ళీ చైతన్యం కల్పించినట్టనిపించిందామెకు. వరానికి భయంకన్నా విస్మయం పెరిగిపోయింది. ఒంటిగా పట్టుబడేకన్నా ఈ జంటదొంగాట ఎక్కడో కొద్దిపాటి ధైర్యాన్నిచ్చింది. మరోసారి చిన్నగా అవబోయ్….అగంతకుడి బలమైన పోటుకి కిక్కురుమనకుండా ఊరుకుండిపోయింది. తనపిచ్చిగానీ తనిప్పుడు అరవలేదు, ఆ పరిస్థితిలో తనకుతానై మొగున్ని పిలవలేదు. తేలుకుడుతున్న దొంగాయె! కాలుజారుతున్న ‘నంగా ‘యె! మనసంతా నీరసంగా…బుర్రంతా అయోమయంగా ….తనగుండే చప్పుడు తనకే వినిపించేలా. ‘వెళ్ళిపో వర్ధనం! నువ్విది చూల్లేవూ, చూసి బ్రతకలేవు….దేవుడా! మమ్మల్నిలాగే భూమిలో కూరుకుపోనివ్వూ! మూగగా ఆమె మనసు వేడుకుంది. తనపిచ్చిగానీ! కోరుకోగానే పుడమితల్లి కడుపులో దాచుకోడానికి తానేం ‘సీత’గనుకనా. కానీ ఆసమయంలో దేవుడామె పక్షాన లేడేమో! అప్పటికి చీకటికి అలవాటయిన వర్థనరావ్ కళ్ళు ఆ మూలలో….ఒక్కరుకాదూ…ఇద్దరున్నట్టూ….పైగా వారిమధ్యేం జరుగుతుందేమిటో ఊహించేసినట్టుగా…..ఈసారి గట్టిగా “వరలక్ష్మీ….!” అని పిలిచాడు. ఫలితం శూన్యం! ఆమె హృదయం దుఖ్ఖంతో ఉబికిపోయింది. అయినా కౌగిలిబిగింపుకి కదల్లేక అలానే ఉండిపోయింది. ‘ఆ వచ్చేవాడేవడైతేనేం ? ఇది నా సొంతం! నేనొదలా’…అన్నట్టు మరింతగా కౌగిలిబిగించాడా అగంతకుడు…… ఇంతలో ఆవేశంగా అడుగులేస్తున్నతను కాలికి ఏదో అడ్డు తగిలి చిన్నగానే కింద తూలి పడ్డాడు….. ఉత్కంఠలో ఇద్దరూ! విసురుగా పైకిలేవలేదు వర్థనుడు. తడిమిచూసి చేతికి చిక్కిన గుడ్డని పట్టుకుని కొన్నిక్షణాలు ఆగాడు.దొంగల్ని పట్టుకోడానికి వచ్చేవాడు హఠాత్తుగా కిందపడటంతో అవమానంగా భావించాడో ఏమో! వెంటానే ఏదో స్ఫూరించినవాడిలా వెనక్కి నాలుగడుగులువేసి వెన్నెల వెలుగులోకి వచ్చి చేతిలోని చీరని ఖంగారుగా కాసేపు గమనించి అలాగే నిలబడిపోయి ఎదో ఆలోచనల్లో ఉన్నట్లు అరనిమిషం ఉన్నాడు. “వరేయ్…..వర్థనం…..అవలేదా ఇంకా…..!” వీధిలోంచి పెద్దాయన గొంతు. ట్రాక్టరు శబ్ధం ఇంకాస్త పెరిగి వీధిలో కొచ్చినట్టు తెలుస్తోంది.ఓసారి ఆవైపు చూసిన వర్ధనరావ్ విసురుగా ఆ చీరని విసిరికొట్టి …చక చకా బయటికి నడిచాడు. “అయిపోయిందన్నయ్యా ….ఇదిగో….వొచ్చేసా….” అంటూ మామూలు కంఠంతోనే మరుగైపోవడం….నిమిషంలోపే ఆ ట్రాక్టర్….. శబ్ధం చెవిమరుగైపోవడం జరిగిపోయింది! మదిలో ఎదో స్ఫురిస్తుంటే వరం మనస్సులో ఆనందం పొంగిపొరలిపోతుంటే….. “అబ్బా!……ఉన్నాడూ!…దేవుడున్నాడు!…..నా పక్షాన్నే …….చంద్రమ్మా! …… దేవతవేనే… నువ్వేనే…..నాపాలిటి…..”అంటూ పరధ్యానంగానే అగంతకున్ని పెనవేసుకుని ముఖమంతా ముద్దులతో నిపేసింది. విస్మయంతో అగంతకుడూ బిగుసుకుపోయాడు. అంతదాకా ఆమెలో ఆవహించిన భయమిప్పుడిప్పుడే పూర్తిగా వొదిలిపోతూ మనసునుపశమింపజేస్తుంటే ‘అదయ్యా….విషయం! ‘ అన్నట్టు ఓ సారి దిర్గంగా నిట్టూర్చి అతని ముఖంలోకి చూసింది. చీకట్లో ఆ మనిషి ఆనమాళ్ళు ఏమాత్రం తెలీకపోయినా తనకుతానై పెట్టిన ముద్దులతాలూకు మురిపాలు అతని కళ్ళలో మెరుపుల్లా పళ్ళలో ఇకిలింతలుగా కనిపిస్తుంటే అలాగే చూస్తుండిపోయింది….ఒకింత సిగ్గుగా కూడా అనిపించింది! ఇంతదాకా జరిగిన అలజడికి అలిగి ఇంతలో తన ముంతలో ముడుచుకునున్న కర్రపాము తిరిగి కొండచిలువలామారిపోతుంటే వరలక్ష్మికి వొళ్ళంతా మైకం కమ్మసాగింది. చేతిపంపుతో లోపలికెవరో గుప్పుగుప్పున గాలికొడుతున్నట్టు పెరిగిపోతున్నతని కైవారాన్ని ఇముడ్చుకోవడానికి ఆమె పడ్డ ఇబ్బంది ఇంగ్లీషులో చెప్పాలంటే ‘నో పెయిన్ …నో గెయిన్..’ అన్నట్టు. వోళ్ళుగాల్లో తేలుతున్నట్టయిపోయినామె ఓసారి ఒళ్ళు నిక్కబొడిచి విరుచుకుంది…ఆచర్యకి ఆమె ఆడతనంలో ఇరుక్కున్నతను మరింత పెరిగేసరికి అ ఒంటివిరుపును మధ్యలోనే సడలించేసి “బాబో..య్….వంకాయలకిమల్లే మందేసి పెంచబడిన కుంకాయివేంటి నువ్వూ…? ” అంటూనే తన చతురతకుతానే నవ్వింది. అతనేం మాట్లాడ్లేదు…… “చీకట్లో దొంగదెబ్బ తీసుని లొంగదీసుకుని ఇప్పుడేం…ఆరిందలా ఆగిపొయావ్. అర్థమయ్యేఉంటుందిగా?….వొచ్చివెళ్ళింది నా మొగుడే! బావిచివరదాకాజారి పడబోయి బ్రతికిపోయామంటే. మన సంబంధమెంతవిచిత్రమైనదో… సాక్షాత్తూ ఆ కాముడి సంకల్పమో అనిపిస్తోందినాకు.మొగుడెదురుగానే వాడి పెళ్ళాం తొడల్లోకి దర్జాగా బాకుదింపిన నీ ధైర్యానికి నిజంగా సలాంచేస్తున్నా. ఇంకలాగే ఆ తలుపేసి వచ్చి తగులుకుని నీ మగతనానికి నన్ను గులాముని చేసుకో. నమ్మలేనట్టుగాచూస్తున్నతనికి నమ్మకం కలిగేలా పెదాలని పిండేసేట్టు పీల్పుడుముద్దుతో ఉక్కిరిబిక్కిరిచేసి వదిలి ‘వంటింటి కుందేల్నీ! ఇంకా అనుమానమా! వెళ్ళూ..త్వరగా వచ్చేయ్, నేనూ అగలేకున్నా! ‘ అంది. క్షణాల్లో కదిలిపోయి గొళ్ళెంవేసొచ్చి మెరుపు తొడల్లోకి దూరి కళ్ళెం వేసేసాడు. అతనితో అనుభవం కొత్తలా అనిపించలేదామెకా క్షణంలో. ‘ఇంకాగకూ…దర్జాగా దొబ్బుకోవోయ్….. దొంగమొగుడా….?” అంటూ తనమెత్తని వీలయినంత పైకి లేపి నలభయ్యైదు డిగ్రీల కోణంలో మెత్తను ఎత్తిపెట్టింది. ఈ సారి మళ్ళీ ఆమె మూతికి మూతవేసి నాలికని నమిలేస్తుంటే…….ముద్దుగా విడిపించుకుని “చేసే దొంగ పనితెలిసిపొయి ఎక్కడరుస్తానో అన్న భయంతో …. మూతిని వదల్లేదనుకుని పొరబడ్డా…. ముద్దులకింత ముహంవాచిపోయిన పిచ్చోళ్ళూ ఉంటారంటే నమ్మబుద్దికావట్లేదు…” అంటూ అతని రెండు చేతులకీ తన రొమ్ముల గుత్తుల్ని అందించింది. వాటిని వడిసిపట్టి తిప్పుతూ వాటమైన వాగులోకి గూటాన్ని ఘాటుగా దింపుతూ దంచడం మొదలెట్టాడు…. బిగుతైన ఒరలోకి పదునుగా దిగుతున్న కత్తి పోట్లకి కళ్ళు మూసుకుపోతుండగా…’హూ! సాగిపోనీ… వదులైపోనీ….పాడయి పనికిరాకుండాపోనీ.. ఆబాధలన్నీ ….అసలు మొగుడికే…. రంకుమొగుడివీ…..నీకేం…..! ఊం….కనికరమే వద్దూ……” అంటూ బాధా-సుఖం కలగలిసిన కంఠంతో పలవరించసాగింది….. జన్మలో ఎరగనంత సుఖాన్ని లోలోకి దట్టిస్తున్న దానికి కరిగిపోతూ తనే అతని నోటికి నోటినందించి ఎదురెత్తులు మొదలు పెట్టింది. అలా…అలా…మూడు ముద్దులూ ఆరు గుద్దులుగా వారి ఆట అయిదారు నిమిషాలు సాగి…… ఆగిపోయేటప్పుడు సుడిగాలిలో అరిటాకులా అల్లాడిపోయింది. మరో మూన్నిమిషాలయినా ఆమెపెదాల్ని వదలకుండా నాకేసుకుంటున్నడు. వారి మధ్యలో మలినం బస్తాలోకి ఇంకకుండా ఆమె తన లంగాని సర్దుకోనివ్వమన్నట్లు అతని ముఖంలోకి చూసింది. ఏమనుకున్నాడో? ఆమెను అలాగే వాటేసుకుని భుజంపై తలపెట్టి ముఖం చాటేసాడు. అప్పటికి చీకటికి బాగా అలవాటుపడిన కళ్ళు స్పష్టంగా మనిషిని గుర్తుపట్టలేకపోయినా పరిస్థితిని ఆకలింపుచేసుకోగలుగుతున్నారు. “బాబూ….ఇంక నన్నొదుల్తావా?” అన్నది మెల్లిగా అతని చెవిలో….రెండు చిరు ముద్దులామె చెవులపై పెట్టాడు….. “ఏంటీ!?” అన్నది అర్థంగాక….మళ్ళీ అవే రెండు చిరు ముద్దులు…. “అంటే…ఊ హూ….వదలననా…”?…అన్నది…..ఈసారొక్క ముద్దూ…. “ఒక్క ముద్దంటే …ఊ…అనీ రెండంటే …ఊ…హూ….అంటే కాదనికదూ!..” అంది అతని ఆంతర్యాన్ని పట్టేసినట్టుగా . సంతోషపడిపోయినట్టు ఒక్కముద్దు పెట్టాడు. “సరేగానీ ఇప్పుటికైనా నువ్వెరివో చెబుతావా?”…….రెండు ముద్దులు… “హూ! ఇష్టంలేకపోతే వద్దులేకానీ….. ఇంక వదులు నన్నూ…” .. రెండు ముద్దులు… “నిన్న ఇక్కడ తచ్చాడిందీ నువ్వేకదూ….”…. ఒక్క ముద్దు… “మరి నిన్ననే ఎందుకు చేయలేదీ దొంగపనీ”……. మౌనం “ఒ…హో….తేల్చుకోలేకపోయావ్ కదూ….” … ఒక్క ముద్దు… “ఈ రోజూ వస్తానని ఎలా అనుకున్నావ్….” మౌనం “అదృష్టాన్ని పరీక్షించుకోవచ్చావా?” …..ఒక్క ముద్దు… “ఆబ్బా! …..మాటలురాని ముగవాడివేం…నువ్వూ ?” ….. రెండు ముద్దులు… “గజదొంగవా ?” …..రెండు ముద్దులు… “కాకేం…గజదొంగవేకాదు….పక్కా దొంగవి….నా పక్క దొంగవికాదూ…..?” మురిపెంతోకూడిన…ఒక్క ముద్దు.. “నేన్నీకింతకుముందే తెలుసా?” ….ఒక్క ముద్దు…. “అవునా…..అయితే నాకు నువ్వూ…..?” …అనుమానంగా….రెండు ముద్దులు “అయితే జరిగిందంతా నలుగురికీ చెప్పుకుని నా పరువు తీస్తావా……?” …..రెండు ముద్దులు… “నమ్మచ్చా…?” …..ఒక్క….ముద్దు…. “నిజం……? ” …ఒక్క…. ఘాటైన ముద్దుతోపాటు…. ఆమె చేతికి తనచేతిని కలిపి తనతలపై వేసుకున్నాడు….. “జుత్తూ, పొత్తూ….అనీ ఏపేకదూ నీవి ” అంటూ నవ్వింది…. ఒక్క ముద్దు…. “నీమిదే ఒట్టేసుకున్నావ్…జాగ్రత్తా…ఒట్టు తప్పితే….నీకే ప్రమాదం….. ” హెచ్చరించింది….ఒక్కముద్దు…. మాటవరసకేకదా అని నామీదొట్టు వేయకుండా తనమీదే ఒట్టేసుకున్నతనిమీద కొంత మంచి అబిప్రాయమే కలిగిందామెకు “….నేనంటే….ఇష్టమా ? ” ..ఒక్క….ఘాటైన ముద్దు…ఈసారి పెదాలమీద “అయితే ఎన్నాళ్ళనుంచోనా…….? “…ఒక్క….ముద్దు…. “మనసు పడిన మనిషిని పక్కలోకి లాక్కుని మచ్చికచేసుకున్న ఓ మదనా ! నన్ను కొంచెం అవశిష్టనికైనా వదుల్తావా?” అబ్యర్థించింది… అనుమానంగానె పట్టు కొంచెం సడలించాడు. అది గ్రహించినామె……..అంత నమ్మకం లేకుంటే చేయ్యి పట్టుకునే అవశిష్టం తీర్పించు… నాకీ గదిలో ఎదెక్కడుందో ఏంతెలుసూ? అంతా నీదే భారం?” అంది. ఈ ప్రతిపాదనకతనికే అభ్యంతరం లేదన్నట్టుగా ఉన్నఫలాన్నే ఆమెను అమాంతం ఎత్తుకుని కదిలాడు. వొడుపుగా ఆమెకూడా అతని నడుంకి కాళ్లూ, మెడకి చేతులూ లంకెవేసి సహకరించింది. ఎంతోమంది ఆడాళ్ళకంటే పొడుగ్గా, కాస్త భారిగానే ఉండే తననే అవలీలగా మోస్తున్నతను మంచి పొడగరి, బలశాలి అని గుర్తించింది. మోతలో కూడా ఆమె మూతిని వెదుకుతున్నతని ఆత్రాన్ని గమనించి….”రామరీ!” అంటూ అధరాల్ని జతచేసేసింది ఒకదగ్గరాగినతను మెల్లిగా కిందకి దింపుతుంటే ఎడమపక్క కాలికి తగిలిందాన్ని బాల్చీగా గుర్తించింది. మెల్లిగా కూర్చోనిచ్చినతని చేతిని పట్టుకునే మొదలెట్టింది. ‘స్…..స్….’ శబ్దాన్ని అతడు శ్రద్ధగా వింటున్నట్టంపించి ఆమె ఒకింత సిగ్గుగా అనిపించి “అబ్బా కాస్త దూరం వెళ్ళి నుంచోబాబూ…! ఇబ్బందిగా ఉంటేనూ” అంది. దానికతను చెప్పినట్టుచేయకుండా ఎదురుగా సర్దుక్కూర్చుని తనుకూడా ‘సూ……’ మంత్రం సంధించాడు. “బాగుంది యవ్వారం…దొందూ దొందే…సిగ్గులేని జన్మలూ……” అంటూ కిచా కిచా నవ్వింది. అసలుకి కొసరన్నట్టు మగ్గులో నీళ్ళు చేతిలో వొంపుకుని ఆమె ఆడతనంపై తపక్ మని శబ్దం వచ్చేలా కొట్టాడు…..క్షణకాలం కొంత సంశయించి “ఛీ ” అన్నా మరోసారతనదే పని చేయడంతో సరదా అనిపించి ఆడతన్నాన్ని అతనికనువుగా అందించింది. గరుకు బెరుకు దాడులతో మొద్దుబారిపోయినట్టున్నామె ఆడతనమా చల్లని నీళ్ళ స్పర్షకి సమ్మగా మూలిగింది. లోలోపల పొరల్ని కూడా ఓపిగ్గా కడుగుతున్నా ఎక్కడా గోరుచుక్క అంటించకుండా చేతివాటం చూపిస్తున్నతని జాగ్రత్తకి మనసులో మల్లెలు విరిసాయామెకు. ఆమె పని ముగించి స్వయం సేవచేసుకుంటుంటే ఆమె మనసూ కొంటెగా ఆలోచించి మగ్గుతాను లాక్కుని మొదలెట్టింది. మూడొవంతుదాకా వడలిపోయున్నా చేతికి ఓమోస్తరు కీరా లా చిక్కిందది. ఆర్తిగా పిసికేస్తున్నామెకి కడిగే అవసరం కన్నా కొలిచే ఆసక్తి ఉందని గమనించినతను లోలోన నవ్వుకుంటూ నరాలు సడలించాడు…. క్షణాల్లో ఆమె చెతిలో ‘ఇంతింతై ‘ అన్నట్టుగా పెరిగిపోయింది….. అంతదాకా సరదాగా ఉన్న ఆమె మానసం ….. అంతలోనే గంభీరంగా మారిపోయి…అసలు నీ పొగరు సంగతేంటో చూస్తారా! అన్నట్టు ….లాగింది…అయితే ఈసారి తీగను కాదు….డొంకని! ఆమె అభిమతాన్ని గ్రహించినతను లేచి నుంచుని మెల్లీగా ముందుకి జరిగాడు. .. ఇష్టంగా ముఖానికంతా రాసుకుంటుంటే….తట్టుకోలేక ‘ఆహ్….ఆ…!’ అని మూలిగాడు. మోజుతీరక నోటినిండా పట్టించుకున్నా సగానిక్కొంచెంపైగా మాత్రమే నింపుకోగలిగింది. ఒళ్ళంతా మైకం కమ్మేసినామె ఏమాత్రం పళ్ళుతగలనీయకుండా పనిలో లీనమైపోయింది. గవదలతో, మధ్య మధ్యలో బయటికి తీసి నాలుకతో పోరాటాలు చేసింది. పదినిమిషాలయినా వదలకుండా చీకేస్తున్నామేల్ని జరిపేసి చివరకొచ్చినట్టు ఒక్క సారిగా బయటికి తీసేసాడు. కానీ మళ్ళీ వెంటాడి లాక్కుని నోట్లో పాతేసుకునే సరికి….నీ కామ-ఖర్మా అన్నట్ట్లు వదిలేసాడు…… వదిలేసాడు…! ఆమె నోటినుండిలాక్కుని కడుక్కుంటున్నంతసేపూ గమనించినతను ఆమె ఉసే శబ్దం రాకపోవడంతో పూర్తిగా మింగేసిందని అర్థంచేసుకుని మగ్గుతో నీళ్ళందించాడు. మొహమాటనికేమోగాని ఆమీసారి నొరు కడుక్కుని లేచినిలబడింది. మగ్గు బాల్చీలో విసిరికొట్టి మళ్ళీ ఆమెను హత్తుకున్నాడు. “నికార్సైన సరుకుని నిమిషాల్లో నిండా నింపుకుని నోట్లో వొంపేసిన నువ్వు మామూలు మనిషివి కావు….అయితే దెయ్యానివైనా అయుండాలీ, లేక మన్మధుడివైనా…” అంటూ అతని కౌగిలిలో ఒదిగిపోయింది. ఆమెను పూర్తిగా గెలుచుకున్నానన్న నమ్మకంతో పట్టు సడలించి పుర్తి స్వేచ్చనిచ్చాడు. “చీకట్లో నాకు భయం….ఎత్తుకో…!” అంటూ గారాలు పోతూ అతనిచేత మోయబడుతూ….. “వినేఉంటావుగా ! మాపెదబావగారి మాటా. కోడీకూసే జాముకి కొంచెం ముందు నన్నింటికి పంపితేచాలు… ఆపైన నన్నాగమని అడగొద్దూ…. అంతవరకు నీకడ్డు చెప్పను. … అయితే ఇందాకటిలా కాకుండా వీలయితే మెత్తటిపరుపు సిద్దంచేయి… మరోలా అంటే నాకోపిక లేదు” అంటూ అధికారికంగా ఆఙ్ఞాపించింది. సరేఅనంట్లు ఆమెని వదిలి కదిలాడు. ఆమె ఆశర్యచకితురాలయ్యేలా నిమిషాల్లో ఒకడుగు ఎత్తులో మెత్తటి పరుపు సిద్దమైపోయింది. ఆమెనమాంతం లేపుకెళ్ళి మెల్లిగా దింపాడు. ఏమేంబస్తాలు కిందపరిచాడోగానీ దానిపై లావుపాటి దుప్పటీ….అసలేమీ వీలుకావనుకున్న దగ్గర ఆ ఏర్పాటుకి… హంసతూలికా తల్పంకూడా దీనిముందు దిగదుడుపే అనిపించిందామెకు. మోకాళ్ళపై కూర్చుని వొంగి పక్క తడుముతున్నామెను అతనూ మోకాళ్ళేసి వెనకనుండి నడుంపై చేతులేసి వాటేసుకున్నాడు. గుత్తుల్ని రెండు చేతుల్లో వొత్తిపట్టుంచి చెవిదగ్గర వేడినిట్టుర్పు విడుస్తున్నతని వైపుకి వీలుగా తల తిప్పి బొరవిరిచిందామె. పెదాల్లోకి నాలుకనీ, పిరుదుల్లోకి రోకలిని ఆంతే పదునుగా నాటాడు. ముచ్చటపడిపోయినామె అతని చేతుల్ని తప్పించుకుని నడుమలానే అతనికి వొత్తి ఉంచి ముందుకొంగింది. వాటమైన నడుం ని ఉడుంలాపట్టి పదునైన బాణాన్ని పసందుగా పట్టించాడు. ఈ భంగిమతనికి కొట్టిన పిండని పదిపోట్లు పోడిచేసరికే పసిగట్టిందామె. సీసపుగుండుతో సీటులో పడుతున్న పోట్లకి కీచుగా, సీదా స్వర్గానికి సైతుగా ఎక్కిస్తున్న సుఖానికి సమ్మగా మూల్గుతూ ఈ ప్రపంచాన్నే మర్చిపోయిందామె. ఎంతగా మర్చిఫొయిందంటే ఎప్పుడు సుఖాలనిద్రలోకి మూర్ఛపోయిందోకూడా తెలీనంతగా….
……గెడ్డం పట్టుకుని కదిలిస్తూ తనని తట్టిలేపుతుంటే అలలపై తేలుతున్న ‘వర ‘మ్మ కళ్ళుతెరవగానే రంకుమొగుడు రెండుబుగ్గలపై, రొమ్ములపై దొంగముద్దులు పెట్టి ఒక్కసారి తనివితీరా అలుముకుని చల్లగా జారుకుంటుంటే గదిలో లీలగా పరుచుకున్న వెలుతురులో చూస్తుండిపోయింది. ‘ఏయ్! ఆగు! అంటూ పిలుస్తున్నా ఆగలేదతను. జరిందేంటో అర్థం కావడానికి కొంతసమయం పట్టినామెకు తన ఎడమచేతి వేలుకేదో పట్టినట్టనిపించి పరీక్షించి చూసింది. తనమధ్యవేలుకి ఒక ఉంగరం! అప్రయత్నంగా లాగబోతే రాలేదది. రాత్రంతా అతని మగతనాన్ని పట్టిఉంచిన తన ఆడతనానికి పోలిక గుర్తొచ్చి కసి-ముసిగా నవ్వుకుంది. తనపై చూపిన ఆ అభిమానానికి నిజంగా కదిలిపోయింది వరలక్ష్మి! లోలోపల ఆనందంవెల్లి విరుస్తుంటే తననితాను బద్దకంగానే శరీరాన్ని సరిచేసుకుని కదిలిపోయింది వరలక్ష్మి! నీగుట్టంతానాకు తెలుసులే అన్నట్లు కొంటెగా నవ్వుతున్న రేరాజుని చూసి సిగ్గుతోచిరునవ్వు నవ్వింది. గుట్టుగా కాపురంచేసుకునే ఘుమ్మని పట్టవలసిన తరుణంలో గమ్మున పట్టేసుకుని జెండాదింపావుగదరా రంకుమొగుడా! అనుకుంటు బెరుకు బెరుకుగానే సాగిపోయి… బ్రతుకుజీవుడా అనుకుంటూ కొంపచేరింది. సమ్మగా చన్నీటి స్నానంచేస్తుంటే తనిప్పుడు ‘రంకునేర్చినమ్మ!’ కాబట్టి ఇంకమిగిలిందేంటో ఆమె బుర్ర అతిసులభంగా ఆలోచించిపెట్టేసింది.
తలంటిన తెల్లటి మల్లెలా వెలికి వచ్చిన వరలక్ష్మిని అప్పటికే వచ్చి వేచిఉన్న చాకలి చూపులనట్టే నిలబెట్టేసింది.ఆమెని చూడగానే పరుగునెవెళ్ళి కౌగిలిలో ఉక్కిరిబిక్కిరి చెసేసింది వరలక్ష్మి. అనుకోని ఆ హడావిడికి నోటిమాటరాక చాకలిది నిలువుగుడ్లేసింది. చేతిలోంచిజారిపోయిన చీరను పట్టించుకోలేదు. అంతలో తేరుకుని దాన్ని తనే పైకి తీసింది వరం. ‘ఏంటే ఆపాడుచూపూ? ఎప్పుడొచ్చావేంటి నువ్వూ?’ “క్షమించండమ్మా! ఏంటో అంతఆనందం మీలో. తడిఆరనికోకని రాత్రి ఇవ్వలేకపోయాను…..ఇదో తెచ్చిద్దామనే బయలుదేరా…ఇలా ఆలీసెం చేసానని ఎవరితోనూ అనకండామ్మా! నా వ్యాపారం పోద్దీ” బ్రతిమాలుతూనే నవ్వుతూ అంది. “భలేదానివే! నువ్వునాపాలిటి సాక్షాత్తూ దేవతవి. నాకోమాటిస్తే, నేను చెప్పినట్టుచేస్తే నీవ్యాపారాన్ని రెట్టింపుచేస్తా….అంతేకాదు నాపాత కొకలు నీకోసం తీసుంచాను!” “ఏంటదీ…?” “ముందు ఒట్టువేయ్…..” చేయిచాపింది. అనుమానంగానే చేయికలిపింది చంద్రమ్మా. వరలక్ష్మి చేతికున్న ఉంగరాన్ని చూసి అవాక్కయిపోయి నిల్చున్న చంద్రమ్మకి రాత్రంతా జరిగిన భాగోతాన్ని పూసగుచ్చింది. అప్పుడు చంద్రమ్మ చెప్పిన సంగతివిని వరలక్ష్మి భూమికంపించినతగా ఖంగారుపడిపోయింది. ఇద్దరిమధ్యా అరగంటకిపైగా వ్యవహారం నడిచింది. చివరగా అదొక కొలిక్కివచ్చి చంద్రమ్మ చేయాల్సిన పనేంటో చిన్నగా చెప్పింది వరలక్ష్మి. “ఓస్ ఈమాత్రానికేనా……………! ” అంటూ గట్టిగా చేతిని ఊపేస్తూ సంబరపడిపోయింది చంద్రమ్మ. అయిదారునిమిషాల్లో చంద్రమ్మ చేతిలోది వరం ఒంటిమీదకీ, వరం ఒంటిమీద్ది చంద్రమ్మ చేతిలోకి మారిపోయింది. చిరునవ్వుతో చంద్రమ్మ వెల్లబోతుంటే భుజంపట్టుకుని ఆపి వరలక్ష్మి! ” చాకలంటే చాకలి చురుకైన పెనురోకలి! తరుణోపాయం చూడవే చెలీ తడవకే తీరేదికాదే కడుపాకలి!!” అంది వరధనమంటే వరధనమే మరి మరుధనముంటే మర్ధనమైనాసరి పరధనమంటే పడనిదేమరి పక్కమమంచమైతేనే సరిసరి! అంటూ చేయి చాపింది చంద్రమ్మ. ఒక్కక్షణమాలోచించకుండా చేయి కలిపింది వరలక్ష్మి. “ఎవరిసొమ్ము వారిది- ఒకరిసోకు మరొకరిది” అంది చాకలి చంద్రమ్మ!
ఉదయాన్నే బండి దిగి పెళ్ళాన్ని చూసి ఊక్రోషంతో వొస్తున్న మొగుడికి ఎదురెళ్ళింది వరలక్ష్మి. తప్పుచేసికూడా సిగ్గులేకుండా తలెత్తుకుని ఎదురొచ్చిన పెళ్ళాన్ని అందరిముందూ ఏమీ అనలేక ముఖం తిప్పుకుని ఇంట్లోకి నడిచి కాళ్ళుకడగసాగాడు. మరికొంచెం బింకంగా ఎదురెళ్ళి నిల్చుని తుండుగుడ్డందించి…”నేనప్పుడే మీకు వెగటైపోయాను కదూ!?” అంది ఊహించని ఆ మాటకి వింతగా చూసాడామె ముఖంలోకి అంతలోనే మళ్ళీ అందుకుంది “మహానుభావా కనులారా గాంచితిని మీ మగతనమ్ము! ఎవర్తె అదీ? ఏమైనా ఉంటే నాతో చెబితే నేనే ఏర్పాటు చేస్తాకదా! దొగలా అలా దొడ్డిలో కాకుండా మనింట్లోనే మకాంపెడితే కాదంటానా? ఎడాపెడా ఇద్దర్నీ సుఖపెట్టే మగతనం నా మొగుడిసొంతమంటే నాకుమాత్రం గర్వంకాదూ…..” అంది బేలగా దాంతో పూర్తిగా అయోమయంలో పడిపొయాడా ఒకటిన్నర బుర్రున్న మొగుడు. ఇంతలో చాకలి చెంద్రమ్మ సమయానికి ఇంట్లోకి దూరి ‘అమ్మా బట్టలేమైనా వేస్తారా!’ అంటూ మూటను విప్పింది. అందులో ఒక చీరనుచూసి ఆకర్షితుడైన వర్ధనం చకచకా వెళ్ళి ఈదెవరి చీరే? అన్నాడు. ‘అదా! ఆ పెళ్ళికి వచ్చిన పట్నం జంటల్లో ఒక అమ్మడుది. పాపం రాత్రే ఉతుకి ఇచ్చినదాన్ని ఉదయాన్నే నాకు బహుమానంగా ఇచ్చి ఇందాకే పట్ణం వెళ్ళి పోయింది. ఆకొత్తజంట మహా ఇదిగా చిలకా గోరింకల్లా ఉంటారుబాబూ! అలాగే అమ్మగారూ రాత్రినేనిచ్చిన చీరను ఇప్పుడు నాకిస్తారేమోనని వచ్చానుగానీ…అందరూ ఒకలా ఉంటారా?’ అంది కదిలిపోతూ! ఏదో స్ఫురించిన ఆ మగమహారాజు పెళ్ళాన్నెగాదిగా చూసాడు…ఆమె ఒంటిమీదున్నది…. తనుకోరుకున్నకోకే….అంతే!..సంతోషం పట్టలేక పరుగునవెళ్ళి చంద్రమ్మను ఆవేశంగా చేయిలాగి ఆపాడు. ఆ విసురుకి ఆమె అతని ఒళ్ళో వాలిపోయింది. కుదిమట్టంగా, వాటంగా ఉండే ఆమె అతని చేతుల్లో గువ్వలా ఒదిగిపోయింది. చామన చాయైనా కష్టించే ఒళ్ళుతో కసెక్కించే కొలతలతో కళ్ళుచెదరగొట్టే రొమ్ములని సగానికి సగం బయటే చూపిస్తున్న ఆమె కళ్ళలో ఓవిధమైన కాంతి చూసి బొమ్మలా నిలబడిపోయాడు. ‘ఓహో ఇదేనేంటీ మీరు రాత్రి రంకుసాగించిన రమణీ’ అంటూ మృదువుగా అడిగేసరికి చాకలిని వదిలేసి వరలక్ష్మిని వింతగా, భయంగా చూసాడు. ‘ఖంగారు పడకండి! మీఆనందంకంటే నాకేదీ ఎక్కువకాదు ‘. నన్ను అమ్మలక్కలు వెతుకుతుంటారు. మధ్యాహ్నానికల్ల వచ్చేస్తా. ఇంకా బోళ్డన్ని పనులుండిపోయాయి. జాగ్రత్తా నాలుగోకంటికి తెలియకూడదు…..’ అంటూ వరమిచ్చింది వరం. ఆనందపు అయోమయంకలిసిన వెకిళినవ్వుతో పెళ్ళాం దగ్గరకొచ్చి “వరం! నా బంగారం! నీకు తెలుసా ? పట్ణం జంట మనకంటే ముందే దుకాణం పెట్టేసారు, నీలా నేనూ చూసి వెనుతిరిగి వచ్చేసా” అంటూ అదేపనిగా అరగంట సుత్తి వాయించాడు. మొట్టమొదటిసారిగా మొగుడి సుత్తిని ఆనందంగా భరించింది వరం. చివరగా మాత్రం “పడ్డావురా….మొగుడా” అని మాత్రం అనుకుని తృప్తిగా నిట్టుర్చి చంద్రమ్మని చూసి కన్నుగీటింది. ‘ఎన్నాళ్ళనుంచో నన్ను దొంగచూపులతో తినేస్తూ ఆవురావురంటున్న అయ్యగారు నన్నరగదీసేవరకు వదలరనుకుంటా! ఇంటితాళం నువ్వే వేసుకుని వెళ్ళి తాపీగా వచ్చి తీస్తే నాకూ బెరుగ్గా ఉండదు. కానీ నేనెన్నాళ్ళనుంచో ఆశపడ్డ అయ్యగారి పొందు వారి వేలి వజ్రపుటుంగరం కన్నా విలువైనది! నన్నుమెచ్చి దాన్ని నాకిచ్చినా మీరేమీ అనుకోకోరు కదమ్మగారూ?’ అంది.
భేతాళుడీ కథచెప్పి “విక్రమార్క మహారాజా ! చీకటిసుఖాన్ని సమంగా జుర్రుకుని, ఆపైన తప్పించుకునికూడా చివరకు అసహజంగా, అనవసరంగా తనమొగున్నే చాకలికప్పగించిన వరలక్ష్మి నిజంగా ఒక పిచ్చిదానిలా కనిపిస్తుందికదూ? ఆ చాకలి చంద్రమ్మ నిష్కారణంగా, అంత సులువుగా వరలక్ష్మి ప్రతిపాదనకంగీకరించడం వింతగాలేదూ? చివరగా ఈ కథలో నువ్వు గ్రహించిన నీతిఏంటీ? వీటికి సమాధానం తెలిసీ చెప్పకపోతే నీ మూట ముప్పది చెక్కలవుతుంది” అన్నాడు. { పట్టువదలని విక్రమార్కుల్లగా సరసమైన కథల్ని వెతికి వెలికితీసి పట్టుకునే వీర-సరసులారా! మీరూ ఆ భేతాళుడిని సమధానపరుస్తారా? ప్రయత్నించండి! } కథంతావిన్న విక్రమార్కుడు చిరునవ్వుతో ఇలా మొదలుపెట్టాడు “రంకునేర్చిన ఆడది బొంకితే… ఎంత అందంగా, ప్రభావితంగా, ఉంటుందో ఈ ‘నెరజాణ’ నిరూపించింది! అంతవరకు తప్పుచేసి ఎరుగని వరం అనుకోకుండావచ్చిన అవకాశాన్ని వరంగా భావించింది. అయినా అగంతకుడి అసలుస్వరూపం తెలిసేసరికే ఆమె అహల్య అయిపోయింది. మొగుడుకోరిన చీర, సమయానికి అందించకుండా తనను అంత ప్రమాదంలోంచి తెలియకుండానే బయటపడేసిన చంద్రమ్మమీద ప్రేమ ఎకాఎకీన పెరిగిపోయింది. అందుకే చెప్పకూడని రహస్యాన్ని ఆపుకోలేక చెప్పి, అనుకోకుండా చేతిఉంగరంతో దొరికిపోయింది. ఆ ఉంగరం తనభర్తదని గుర్తించిన చంద్రమ్మ నిజం చెప్పేసింది. నిండామునిగాక చలేంటన్న ఆలోచనతో ఆ ప్రమదంలోంచి ఎలా బయటపడాలా అని ఆలోచించి ఇక ఆచాకలితో బేరం కుదుర్చుకోవాలనీ, తాచెడ్డకోతి వనమంతా చెరచినట్టు సంపద ఆశచూపి దాన్ని తన సవతిగా ఉంటానికి తనే సాయంచేసింది. తన రహస్యం తెలిసినదాని గొంతు శాశ్వతంగా నొక్కడము, మోసపోయీ తనమీద అనుమానమున్నట్టున్న మొగుడిమనసులో గొప్ప త్యాగశీలిలా మిగిలిపోవడము, తను అనుభవించిన అద్వితీయమైన సుఖాన్ని మళ్ళీ అందుబాటులో ఉంచుకోవడమూ…. వరలక్ష్మి ఒకే దెబ్బకి కొట్టిన మూడు పిట్టలు. ఇక చాకలి చెంద్రమ్మ విషయానికొస్తే ….. తమస్థోమత తెలిసిఉండికూడా ఒక్క రాత్రి సుఖానికే ఉంగరపు బంగారం ధార పొసేసాడంటే మొగుడెంతగా వరానికి లొంగిపోయాడో అర్థంచేసుకుంది. అమ్మగారిని తెలిసే దొంగదెబ్బతో లొంగదీసుకున్న మొగుడి మోజుని మార్చడం కూడా కష్టమనిపించింది. అందుకే ఏబెంగా లేకుండా ఆస్తికి ఆస్తీ, కొత్తదనానికి మ(స్)త్తుద(ధ)నమని సవతి పాత్రకి సయ్యంది. కాబట్టి ఈ కథలోనే కాదు చాలా సందర్భాల్లో మగవాళ్ళే ‘బొర్ర ‘ ఉన్నోళ్ళూ-ఆడవాళ్ళే బుర్రున్నోళ్ళు! ఇక ఈ కథలో నీతి “ఆలస్యం స్వాధికారం పరం-అవకాశం అగంతకుడి వరం” “గ్రహచారం బాగుంటే గుడిసేటిది కుడా గుళ్ళో దేవతై కూర్చుంటుంది” అని ముగించాడు.రాజుకు ఈవిధంగా మౌనభంగం కలగగానే భేతాళుడు హఠాత్తుగా విక్రమార్కుని గజ్జెల్లో గిలిగింతలు పెట్టి శవంతోసహా మాయమై తిరిగి చెట్టెక్కాడు.
చిన్నప్పుడెప్పుడో ఒక శృగార పత్రికలో చీకట్లో మొగుడనుకొని మరొకడికి శీలాన్ని సమర్పించుకునే చిన్న కథ ఎందుకో నా మనస్సులో నాటుకుపోయింది. దాన్ని భేతాలకథగా మార్చి మీముందుంచాను. పాతరచయితల్ని అనుకరించడమూ, అనుసరించడమే వారికిచ్చే గౌరవమని భావించి నన్ను మన్నించగలరు.
మిత్రులకు మనవి ఈ శీర్షికలో నేనే కథలు రాయలనికాదు. భిన్న ప్రక్రియల్లో శృంగార సాహిత్యాన్నందిచాలనుకునేవారందరికీ ఇక్కడ భేతాలకథల్లా అందించాలని వేడుకుంటున్నాను.