మాష్టారు నన్ను నా ఫ్రెండ్ ని దెంగారు

సుశీలా ఏమిటీ మార్కులు. పరీక్షలో పాసవ్వాలని లేదా? లెక్కల మాష్టారు క్లాస్ అదిరిపోయేలా కేకలు వేస్తున్నారు. నాకు ఏడుపు తన్నుకొస్తోంది. అన్నిట్లోనూ బాగానే వచ్చాయి మార్కులు. ఒక్క నా సబ్జెక్ట్ ఎందుకలా అవుతోంది? ఆయన కేకలకి క్లాసంతా పిన్ డ్రాప్ సైలెంస్ అయిపోయింది.. నాకు మొదట్నుంచీ లెక్కలు సరిగ్గా వచ్చేవి కావు. పావు గంటసేపు తిట్టి పేపరు నా ముఖం మీద విసిరి కొట్టేరు. స్కూల్ అయ్యాక వచ్చి స్టాఫ్ రూంలో నన్ను కలు అని చెప్పి పాఠం మొదలు పెట్టారు. వెళ్ళి కలిసాను.ఇందాకా క్లాస్ రూం లోలా కాకుండా నెమ్మది గా ఏమిటి నీ ప్రోబ్లం? నీకు లెక్కల్లో మార్కులు ఎందుకు తక్కువ వస్తున్నాయి? అన డి గారు.. ఇందాకట్నుంచీ అది మిపెట్టిన ఏడుపు ఇప్పుడు తన్నుకొచ్చింది.

నాకు మొదట్నుంచీ లెక్కలు సరిగ్గా రావండీ. ఇంట్లో చెప్పడానికి ఎవరూ లేరు అన్నాను బెక్కుతూ. సరే ఒక లా చెయ్యి. రోజూ సాయంత్రం 6 నుంచీ 7 వరకూ నేను చెప్తాను. మా ఇంటికి రా అన్నారు. మా నాన్న ఫీస్ ఇవ్వలే రండీ అన్నాను. ఫీస్ గురించి ఇప్పుడు ఎవరడిగారు? రేపట్నుంచీ రా అన్నారు. చాలా థాంక్స్ మాస్టారూ అని చెప్పి ఇంటికి వెళ్ళిపోయాను.మరునాడు సాయంత్రం మాస్టారింటికి వెళ్ళాను. కూచో అంటూ ఒక చాప వేసి కూచో బెట్టారు. లెక్కల బుక్ తీసి నెమ్మది గా చిన్న గొంతుతో ఫండమెంటల్స్ నుంచీ మొదలు పెట్టారు. నా పక్కన స్టూల్ వేసుకు కూచున్నారాయన. కొంత సేపు ఎక్స్మైన్ చెయ్యడం అయిన తరవాత బుక్ లో ఒక లెక్క చూపించి ఇది చెయ్యి అన్నారు. కొద్ది గా ముందుకి వంగి పుస్తకం లో వున్న లెక్కని నోట్ బుక్ లో వేసి చేస్తున్నాను. నాకు లెక్క చేస్తూ చేస్తూ ఉండగా చిన్న అనుమానం కలిగింది. నన్ను ఎవరో పట్టి పట్టి చూస్తున్న ఫీలింగ్. మాస్టారు కాదు కదా? ఉన్నట్టుండి తల పైకెత్తి చూసాను. నా వూహ నిజమే. ఆయన చూపులు దీక్షగా నా జాకెట్టు లోపలికి చూస్తున్నాయి. నా లేత పొంగుల్ని.అప్పటికి నేను పెద్ద మనిషి అయ్యి నాలుగు ఏళ్ళయింది. వోణీ కింద పడిపోయి ఉంది. పరికిణీ జాకెట్టు తోటే ఉనాను. చచ్చేటంత సిగ్గేసింది. ఆ

లోపలికి చూసుకున్నాను. భా వుంది కాబట్టి పరవాలేదు. పెద్దగా ఏమీ కనపడి ఉండదని తెలుసు. కానీ చాలా సిగ్గేసింది. జాకెట్టు కొద్ది గా వెనక్కి లాక్కున్నాను. మళ్ళీ ముందుకు వంగి లెక్క చేస్తున్నాను. లెక్క అయిపోయింది. పట్టుకెళ్ళి చూపించాను. గుడ్ ఈ సారి ఇది చెయ్యి అంటూ మరోటి ఇచ్చారు. అలా నా చేత పదిహేను లెక్కలు చేయించి అప్పుడు వదిలారు. ఇంటి కొచ్చి స్నానం,భోజనం చేసి పడుకున్నానే కానీ నిద్ర రాలేదు. మాష్టారి ఆలోచన కొద్ది కొద్ది గా అర్ధం అవుతోంది. కానీ చిన్న అను మానం.అలా “చూడ్డానికి “అయితే నన్ను ఇంటికి పిలిచి ట్యూషన్ చెప్పాల్సిన పని లేదు. రోజూ క్లస్ లో కనపడుతూనే వుంటాను. ఉన్నట్టుండి మరో ఆలోచన. క్లాస్ లో యూని ఫార్మ్ లో వుంటా ము. యూని ఫార్మ్ టైట్ గా వుంటుంది. పైగా దళ సరి గుడ్డ, మామూలుగా ఇంటి దగ్గరైతే కొంచెం లూజ్ గానో పలచ గానో వుండే బట్టలు కట్టుకుంటాం కదా. అందువల్ల మామ్మూలు గా “కనపడని” కొన్ని “భాగాలు” కనపడే అవకాశం లేకపోలేదు. అందుకే ఇంటికి రమ్మన్నారా? గొప్ప చెప్పుకోడం కాదు కానీ నాది మంచి రంగు. చే మంతి పువ్వు రంగులో వుంటాను. మా నాన్న నన్ను మా బంగారం అన్నప్పుడల్లా మా అమ్మ వెక్కిరిస్తుంది. ఆ బంగారాన్ని కన్నది నేనురా మగడా అంటూ.

ఇంకా ఉందిమా అమ్మనీ నాన్ననీ చూస్తుంటే వాళ్ళు మొగుడూ పెళ్ళాలని అనిపించదు. ఫ్రెండ్స్ లాగా వుంటారు. స్నానం చేసినప్పుడు బట్టలు మళ్ళీ మార్చుకున్నాను .ఎలాగూ పడు కోబోయేదే కదా అని వాటి పరికిణీ జాకెట్టు వేసుకున్నాను. అలా పడుకుని జాకెట్టు విప్పాను.నా పొంగులు బైట పడి గాలి పీల్చుకున్నాయి. వొక దాని మీద చెయ్యి వేసుకున్నాను. నున్నగా నిండుగా చేతికి తగిలింది. ముందుకి పొడుచుకొచ్చిన ఆ యెర్రటి మొనని వేలి కొసతో మృదువు గా తాకాను. నా వేలి స్పర్శ నాకే కొత్త గా వుంది ఇవాల. మొన్న తలంటు పోస్తూ వుండగా అమ్మ అన్న మాటలు గుర్తు వచ్చాయి. వొళ్ళంతా అదోలా అయిపోయింది. “మా బుజ్జి బంగారానికి మొగుడు గా రావడానికి యెంత అదృష్టం వుండాలో అంటూ బుగ్గలు పట్టుకు లాగి వొదిలింది. ఛీ పో అమ్మా అనే సాను.చేతిని కిందికి అదుముకున్నాను. ఆహా అని పించింది.

మాస్టారు నన్ను “చూడ్డానికే” రమ్మన్నారా? లేక నిజంగా నాకు లెక్కలు చెప్పడానికా? ఈ ఆలోచనల్లో ఎప్పుడో నాకు తెలీకుండానే నిద్ర పట్టేసింది. మర్నాడు వెళ్ళినప్పుడు నా అను మానం తీర్చుకోడానికి అలా స్కూల్ డ్రెస్ లో వెళ్ళిపోయాను. చెప్పాను గా స్కూల్ డ్రెస్ లో అస్సలు ఏమీ “కనపడవని” నన్ను అలా చూడ గానే ముఖం చిట్లించారు. రా కూచో అనే సి ఏదో పంపేసారు. మొక్కుబడిగా చెప్పినట్టు చెప్పి మర్నాడూ అలాగే వెళ్ళాను. ఇంటికి వెళ్ళి వొస్తున్నావు కదా ఆ స్కూల్ మార్చుకుని రావొచ్చు కదా అనే సారు.

డ్రెస్నా అనుమానం నమ్మకం అయిపోయి కూచుంది. నాకు కూడా కొద్దిగా ఎక్సిటింగ్ గా అనిపించింది. ఇది ఇలా ఎంత వరకూ వెళ్తుందో చూద్దామని మరునాడు నాకున్న వాటిల్లోంచి బాగా టైటు గా వుండే జాకెట్టూ, పొడుగు పరికిణీ వేసుకుని వెళ్ళాను. బట్టలు వేరు అన్న మాటే గానీ స్కూల్ డ్రెస్స్ కి ఏ మాత్రం తక్కువ కాకుండా. అయితే జాకెట్టు టైటు గా వుండడం వల్ల నా యెద పొంగులు బాగా కనపడి పోతున్నాయి. జాకెట్టు లోంచి వాటి షేపులు సైజులూ స్పష్టంగా వాటి ఔట్ లైను తో సహా. ఆ రోజు గంటన్నర సేపు చెప్పారు మాస్టారు. పాఠం చెప్పినంత సేపూ ఆయన చూపులు నా గుండెల మీదే వున్నాయి.

ఇది ఇలా ఎంత దూరం వెళుతుందో చూద్దాం అని పించి ఆ మర్నాడు లోపల బ్రా లేకుండా వేసుకున్నా జాకెట్టు. కొద్దిగా ముందుకి వొంగి అద్దం లో చూసుకుంటే రొమ్ములు సగం వరకూ కనపడి పోతున్నాయి. కొదిగా పౌడర్ అదీ రాసుకుని తయారయ్యి వెళ్ళాను. మాస్టారు లెక్కలు చెప్తున్నప్పుడు కావాలనే కొద్దిగా ముందుకి వొంగి వింటున్నాను. అప్పుడప్పుడు మాస్టారి వైపు దొంగ చూపులు చూస్తున్నాను.నేను ఆయన కేసి చూసినప్పుడల్లా ఆయన కంగారు పడి అప్పటి దాకా నా జాకెట్లోకి దూరి చూస్తున్న తన చూ పుల్ని గబుక్కున తిప్పుకొంటున్నారు. చాలా సరదాగా అని పించింది. మాస్టారంటే మొత్తం స్కూల్ అంతటికీ భయమే. ప్రిన్సిపాల్ కు కూడా భయం కాదు కానీ చిన్న పక్క బెదురు లాటి దేదో వుంది. అలాంటి మాస్టారు అలా నాకేసి దొంగతనంగా చూడ్డం నేను చూసినప్పుడు చూపు తిప్పుకోవడం నాకు తమాషాగా అనిపిస్తున్నాయి. మాస్టారు ఏమి చూస్తున్నారో అవి ఎంతవరకూ కనపడుతున్న్నాయో నాకు తెలుస్తూనే వుంది. నేను ఏమీ ఎరగనట్టు అమాయకంగా ముఖం పెట్టి లెక్కలు వింటున్నాను.

ఈ లెక్క చెయ్యి ఇప్పుడే వొస్తాను అంటూ ఆయన లేచి బాత్ రూం వైపు వెళ్ళారు. ఆయన లేచి వెళుతున్నప్పుడు వోరగా చూసాను. పాపం ఆయన కట్టుకున్న శంఖు మార్క్ లుంగీ కాస్తా గుడారం మార్క్ లుంగీ అయిపోయింది. ఆయన వెళ్ళి పోగానే అప్పటి దాకా బిగబట్టి వుంచిన నవ్వు ఆపడం నా వల్ల కాలేదు. కొద్ది సేపు పకపకా నవ్వుకుని లెక్క చెయ్యడంమొదలు పెట్టా. తిరిగి వచ్చి నా పక్కన నిలబడ్డారు మాస్టారు. ఆయనకి ఏమి కనిపిస్తోందో ఎంత వరకూ కనిపిస్తోందో నాకు తెలుసు. జాకెట్టు ఇం కొద్దిగా లో నెక్ అయ్యి మరొక పిసరు లూజ్ గా వుండి వుంటే రొమ్ము మొత్తం కనపడి పొయ్యేది. ఇప్పుడు మొత్తం కనపడే అవకాశం లేదు. లెక్క పూర్తి చేసి చూపించాను. ఓ కే ఇవాల్టి కి చాలు మళ్ళీ రేపు రా అని పంపేసారు. ఇది ఇలా ఇంకెంత దూరం వెళ్తుందో ఇంకా ఉంది.ఇంటి కొచ్చి భోజనం చేసి పడుకున్నాను.

కానీ నిద్ర రావడం లేదు. మాస్టారి చూపులు నన్ను వెంట డుతున్నాయి. మాస్టారు ఇలా ఎందుకు చేస్తున్నారు.? నేను నా వాళ్ళు కనపడేట్టు చేస్తున్నాను. కావాలని.ఇదంతా సరదాగానే వుంది. కానీ ఎన్నాళ్ళిలా. మాస్టారు ఆగలేక నన్నేమైనా చేస్తే?.ఈ ఆలోచనలతో ఎప్పటికో నిద్ర పట్టేసింది. స్కూల్ లో కూడా ఇవే ఆలోచనలు. నా క్లోజ్ ఫ్రెండ్ రజని అడిగింది కూడాను. యే మిటే అలా వున్నావు అని. ఏమీ లేదులేవే అని దాని కేదొ సద్ది చెప్పేసాను. సాయంత్ర మయింది.చిన్న exitement భయం. half skirt వేసుకున్నాను మోకాళ్ళవరకూ. డ్రాయర్ తీసాను. సరిగ్గా ఎక్కడైతే చిరక్కొడదో అక్కడ చిరిగి వుందది.దాన్ని వేసుకుని చూసుకున్నాను.పరవాలేదు. మొత్తం కాదు. ఆ నిలువు గీత కొద్ది గా కనీ కనపడ కుండా వుంది. వొత్తుగావున్న వెంట్రుకల మధ్యలోంచి .ఒకటి రెండు సార్లు కూచుని లేచాను.అద్దం ముందు లేచినప్పుడల్లా ఒక్క పిసరు “అది” కనపడుతోంది.

మాస్టారు పిచ్చెక్కి పోతారు. పైన చూసుకున్నా. బిగుతు గా వున్న జాకెట్టు. లోపల మరే మీ వేసుకోలేదు. కొద్దిగా పలచటి జాకెట్టే మో అస్పష్టంగా కనీ కనపడకుండా గుండటి మచ్చలు. సూపర్ అనుకుంటూ వెళ్ళాను tution కి. అనుకున్నట్టే అయింది. మాస్టారు నా మీంచి కన్ను తిప్పలేదు.ఒక పదిహేను సార్లైనా నన్ను కూచుని వున్నదాన్ని లేపారు.ఆయన అవస్థ చూస్తూంటే నవ్వాగడం లేదు. చివరికి ఇంక చీకటి పడుతోందన గా ఇవాళి కి ఇంక చాల్లే వెళ్ళు అన్నారు. పంచె మీద తడి తడిగా మరక. నవ్వు కుంటూ వెళ్ళిపోయాను. మరునాడు స్కూల్ లో రజని అడిగింది. వాసేయ్ నీకు మాస్టారు లెక్కలు చెప్తున్నారు కదే.నువ్వు నాకు చెప్పకూడదూ అంటూ..దానికి నాకన్నా బాగానే వొచ్చు లెక్కలు . కానీ అంత బాగా రావు.నాకు పద్దెనిమిది ఇరవై మధ్యలో వొస్తే దానికి ఇరవై అయిదు ముప్ఫై మధ్యలో వస్తాయి. అయితే దానికి english,telugu బాగా వొచ్చు. ఎప్పుడు చెప్ప మంటావే. ఖాళీ యేది? అనడిగాను.

ఒక పని చేద్దం.నేను రాత్రి భోజనం అయ్యాకా మీ ఇంటి కొస్తాను.ఇద్ద రం కలిసి చదువుకుందాం అందది.. సరే అంటే సరే అనుకున్నాం. tution నుంచి వచ్చి భోజనం చేసి పుస్తకం తీసాను. ఇంతలో వచ్చేసిందది. ఇద్దరం కూచుని ఒక గంట సేపు లెక్కలు చేసుకుని ఒక అర గంట సేపు చదువుకుని పడుకున్నాం. చటుక్కున మెలకువ వచ్చేసింది.నా గుండెల మీద మెత్తటి వొత్తిడి. వులిక్కిపడి అరవబోయాను. suden గా గుర్తు వచ్చింది. కళ్ళు కొద్దిగా విప్పి చూసుకున్నాను.bed light వెలుగులో. రజని చెయ్యి నా ఎడమ రొమ్ముని మెత్తగా వొత్తుతోంది జాకెట్టు మీద నుంచి.నిద్రలోనే మో అనుకుందుకి వీలు లేదు. ఎందుకంటే మృదువుగా నొక్కుతూ వొదుల్తూ ముని వేళ్ళతో రొమ్ము మొనని కిందికి అదుముతూ దాని మీద రాస్తూ. కావాలనే చేస్తున్నట్టు అర్ధమైపోతోంది.ఇంకా ఏమి చేస్తుందో చూద్దామని కదల కుండా వుండి పోయాను.లేచి కూచుని నా ముఖం లోకి ఒక్క సారి పరీక్షగా చూసింది. కళ్ళు సన్నగా తెరిచి చూస్తూనే వున్నా.నేను నిద్ర లేవ లేదని అనుకున్నట్టుంది. నెమ్మదిగా నా జాకెట్టు పై buttons మూడు విప్పేసింది.

మళ్ళీ నా పక్కన నిద్ర పోతున్నట్టు పడుకుని ఈ సారి మెడ పక్కనుంచి చేతిని జాకెట్టు లోపలికి దూర్చేసింది. జాకెట్టు లోపల మరేమీ లేక పోడం తో నా రొమ్ము దాని చేతికి నగ్నం గా దొరికి పోయింది.చేతి నిండుగా దొరికి పోయిన నా రొమ్ముని కిందికి వొత్తుతూ వేళ్ళ మధ్య మొనని పట్టుకుని సున్నితంగా నొక్కింది. ఒళ్ళంతా జివ్వు మంది. కొద్దిగా కదిలి పక్కకి తిరిగి పోయాను దాని వేపు వీపు పెట్టి. చటుక్కున చెయ్యి తీసేసింది. మళ్ళీ కొద్ది సేపటి తర్వాత నడుం మీద చెయ్యి వేసి ముందుకి తీసుకొచ్చి నెమ్మదిగా పైకి లేపడం మొదలెట్టింది. పొట్ట మీంచి కొద్ది కొద్ది గా పైకి లేచి ఈసారి కుడి రొమ్ము మీద. దాని స్పర్శ కి నా వొళ్ళంతా అదోలా అయిపోతోంది. మృదువుగా పిసుకుతోంది. ఆహా. ఇంక ఆగలేను. అప్పుడే నిద్ర లేచినట్టు చటుక్కున లేచి ఒసేయ్ ఏ మిటే ఈ పని అన్నాను. దాన్ని గద్దిస్తూ. అది పాపం బిక్క మొహం పెట్టుకుని ఒసేయ్ సారీ నే ప్లీజ్ యేమీ అనుకోకు. ఎందుకో వాటిని పిసకాలని అనిపించింది. ప్లీజ్ ఎవరికీ చెప్పకే అంటూ బతి మలాడ్డం మొదలెట్టిందది.

నీకసలు ఎందుకలా అని పించిందో చెప్పు అన్నాను. అది బుర్ర, బాగా దించేసుకుని మా అన్నయ్య వూళ్ళో లేనప్పుడు మా వదిన నన్ను తన పక్కన పడుకోబెట్టుకుని నా చేత పిసికించుకుంటుంది. అందుకని నాకు నీవి పిసకాలని అనిపించింది. అంది. నాకు ఆశ్చర్యమేసింది. నిజంగానా?ఆ నిజమే టైము చూసాను. ఒంటి గంట. అయితే నువ్వు మీ వదినవి ఇవి చూసావా? అన్నాను గుండెల వేపు చూపిస్తూ. అవి వొక్కటే కాదు అన్నీ చూసాను అందది. అసలు మీ ఇద్దరికీ ఎలా మొదలైందీ? అనడిగాను. చెప్తాను కానీ మరి నన్ను వాటిని ముట్టు కోనిస్తావా అందది ఆశ గా నా గుండెల వేపు చూస్తూ. ఇంకా ఉంది.సరేలె చెప్పు అన్నా దాని దగ్గరకి జరు గుతూ.

అప్పటికే రెండు హుక్స్ వూడదీసిన నా జాకెట్ హుక్స్ మిగతావి వూడదీస్తూ మా అన్నయ్య పెళ్ళికి నువ్వు వొచ్చావు కదూ అంది. అవును యేడాది కిందట కదూ అన్నా. వూ .. మా అన్నయ్య కి తరుచుగా కేంప్స్ తగుల్తూ వుంటాయి నీకు తెలుసు గా. అవును అన్నాను. దాని వేళ్ళు అప్పటికే నా జాకెట్టు హుక్కులు విప్పేసి జాకెట్టు అంచులు పక్కకి తప్పించే సాయి. రెండు వెన్న ముద్దల్లా బైట పడ్డాయి నా చిన్న యవ్వన కలశాలు రెండూ బెడ్ లైట్ వెలుగులో .వాటి వేపు మెరుస్తున్న కళ్ళతో చూసిందది.