మళ్ళీ తనెక్కడ వెనక్కొస్తాడుగానీ…నా కారు తీసికెళ్ళు బావా!…నీకు తెలియని వైజాగ్ కాదుగా!…నేనే వచ్చేవాడ్ని కానీ ఏదో పనిపెట్టారు ఆడాళ్ళు…మేం అన్నయ్య కార్లో వెళ్లొస్తాం…’ అన్నాడు మా చిన్నతమ్ముడు… ఇక తప్పక , … మేము రాం…అని మొరాయిస్తూన్న పిల్లల్ని బుజ్జగించి , అందరం తయారై బయల్దేరాం ఓ అరగంటలో… కరుణాకర్ గారి కార్ వెనకే నడిపించాడు వికాస్ , ఎంత మారిపోయింది వైజాగ్!…అనుకుంటూ… …వాళ్ళిల్లు చేరగానే …రండి రండి అంటూ ఎదురొచ్చింది సుశీల , అత్తగార్నీ , అప్పుడే నడక నేర్చుకుంటూన్న ఓ ఏడాది వయసున్న కుర్రాడ్నీ వెంటెట్టుకుని… …సుశీలా , కరుణాకర్ మాంఛి రంగున్నజంటైనా , కుఱ్ఱగాడి రంగుమాత్రం చామన ఛాయ కన్నా కాస్త మెరుగు…అంతే!…అదీ పాల తెలుపనుకుంటా!…కాస్త పెద్దైన తరవాత నా చిన్నకొడుకులా తయారౌతాడు , అచ్చు వికాస్ లా!…ఎలా సర్ది చెప్పుకుంటున్నారో వీళ్లు…అనుకుంటూ కారు దిగాను… ‘… అమ్మా!…అచ్చు చిన్నాలాగున్నాడు కదే ఆ పిల్లాడు!?… అన్నాడు మా పెద్దాడు , కారు దిగుతూనే…ఎవరైనా వింటారని వాడి నోరు నొక్కి… ఆవిడ్ని పరిశీలనగాచూశాను… తెల్లటి ఛాయైనా అప్పట్లో పాలిపోయిన రంగుతో వడిలిపోయినట్లుండేది…ఇపుడు ఒంటి రంగులో అదో తళుకు… కళ్లల్లో ఏదో మెరుపు … ఒంటి వంపులు కొట్టొచ్చినట్లు కనిపిస్తున్నాయి… డెలివరీ తరవాత నేవళంగానూ తయారైంది…సిగ్గులూ పెరిగాయి…అనుకున్నాను , వికాస్ తో చూపు కలవగానే ఎఱ్ఱబడ్డ ఆవిడ బుగ్గల్ని చూసి… నా చూపు గమనించిందేమో!…‘ ఎంత బాగుందో నీకూతురు! నీకన్నా పెద్ద కళ్ళు… మీ ఇద్దరికన్నా మంచి రంగు!…’ అంటూ సునయన ని ఎత్తుకుంది సుశీల… మనస్సు చివుక్కుమనిపించిందే ఓ క్షణం…. అంటూ వకుళ మొహం చూశాను… ‘…అది తప్పదే పిల్లా!…ఓర్చుకోడం అలవాటుచేసుకో!… ఊఁ…’ అందది , కధ కానిమ్మన్నట్లుగా! …సరేలే , విను !…దోవలో కొన్న గిఫ్టు అందించాం , లోపలికెళ్లింతరవాత… కాసేపట్లో పిల్లాడితో ఆటల్లో పడ్డారు మా వాళ్ళు… అంటూ కంటిన్యూ చేశాను… ‘…బావున్నారా!…బాబయ్యగారెలా ఉన్నారు!?…’ అంటూ వికాస్ పలకరించాడు , సుశీల అత్తగార్ని…. ‘…ఏదో లాక్కొస్తున్నాం నాయనా… ప్రస్తుతం ఆయన గారు మా అమ్మాయి దగ్గరున్నారు …దాని పిల్లల్ని స్కూళ్లకి పంపించడాలూ , తీసుకు రావడాలూ చేస్తూ…వీళ్లల్లాగే వాళ్ళిద్దరూ ఉద్యోగస్తులుకదా!… మా అత్తమామలు ఊరెళ్తున్నారు , ఓ రెండు వారాలు మాఇంట్లో ఉండు నాన్నా!… అని కూతురు పిలిస్తే నాలుగురోజుల క్రితం చెన్నైవెళ్ళారు …అప్పుడే ఫోనూ…పసివాడ్ని తీసుకుని నువ్వూ వచ్చీసీ!…అంటూ… వంశాంకురం మీద మమకారం మరి!…’ అంటూ ఆవిడ గడగడా చెప్పేస్తూంటే… ‘…అత్తయ్యా!…’ అంటూ వంటింట్లోంచి సన్నగా పిలిచింది సుశీల… మేం ముగ్గురం పాత విషయాలు నెమరేసుకుంటూంటే, టిఫెన్లు పట్టుకుని సుశీలొచ్చింది , అత్తగారి వెనక… అవి లాగిస్తూ కబుర్లు… ‘… రండి …మా కొత్తిల్లు చూద్దురుగాని…’ అన్నాడు కరుణాకర్… ‘…దా!…’ అని నాతో అంటూ లేచాడు వికాస్… ఈ కాసేపట్లోనే
వికాస్ తో చూపు కలిసేనప్పుడల్లా సుశీల బుగ్గలెఱ్ఱబడిపోతూండడం గమనించి …బైట పడిపోతుందేమో పిచ్చిపిల్ల!…అనిపించి ‘…నాకు సుశీల చూపిస్తుంది …అంటూ తనని మరో వైపు నడిపించాను… ఇల్లంతా తిరుగుతూ…ఎప్పుడెళ్తున్నారేంటీ మీ అత్తగారు!?… అన్నాను యధాలాపంగా… ‘…రేప్పొద్దున్న…ఆఫీసుకెళ్ళేముందు ఆయన రైలెక్కిస్తారు… అని సుశీల సమాధానం… …నీ బ్యాంక్ డ్యూటీ రెండింటికల్లా ఐపోతుందికదా!?… అన్నాను… ‘…అవును …ఎందుకూ!?…’ అంటూ నా వైపు చూసింది తను… …అహఁ…ఊరికే!… అంటూ తనకళ్లల్లోకి కవ్వింపుగా చూశాను… సిగ్గుల మొగ్గైపోయింది సుశీల… అని నే చెప్పేస్తూంటే… ‘…నువ్వెంత జాణవైపోయావే!…’ అంది వకుళ ఆశ్చర్యంగా… …దీంట్లో నా జాణ తనమేముందమ్మా!?… అంటూ బుకాయించబోయాను… ‘…సర్లే!…కాసేపట్లో నువ్వే బైట పెట్టుకుంటావ్…కానీ కధ…’ అంటూ దాటేసింది వకుళ… (EOP 298 & in 60 –nsj3)
…అదీ చూద్దాం…విను…అలా ఓ రెండు గంటలు గడిపి బైల్దేరబోతూంటే , …ఉండమ్మా….అంటూ బొట్టెట్టి ఓ చీర చేతులో పెట్టింది పెద్దావిడ… పిల్లలూ , ఇది మీకోసం… అంటూ ఇద్దరికీచెరో పాకెట్టూ అందించారు కరుణాకర్… ‘… ఒక్కనిముషం సంధ్యా!…’అంటూ నన్ను వాళ్ళ బెడ్ రూం లోకి తీసికెళ్ళి , ఓ చక్కటి పట్టుచీర చేతిలో పెట్టింది సుశీల… …మీ అత్తగారిచ్చారుగా!… ఇదెందుకూ?…అని నేనంటూంటే … ‘…కాదనకు…’అంటూ సుశీల నా చేతులట్టుకుని కళ్ళనీళ్లెట్టుకుంది…ఇక కాదనలేక తీసుకున్నా… అని నే చెప్పుకుపోతూంటే… …‘… సవితి కట్నం … ఎలా ఒదులుకుంటావ్!?…’అని వెక్కిరించింది వకుళ… … ఛ… అదేం కాదులేవే!… ఆవిడ బాధ చూడలేక తీసుకున్నా!…ఇంతలో …ఒద్దర్రా!… పడిపోతారూ!… అంటూన్న వాళ్లత్తగారి మాట దగ్గరగా వినిపించింది… చటుక్కున ఓ జాకెట్ ముక్క నా చేతిలో పెట్టి , చీరని ఓ కవర్ లో పెట్టి , కొంగు చాటున దాచుకుని … రండి… అంటూ బైటికి దారితీసి. , మొగుడితో కలిసి మా కారు దాకా వచ్చి , పిల్లల్ని వెనకసీట్లల్లో ఎక్కిస్తూ చీర కవరు లోపలెట్టేసింది… … వెళ్ళొస్తామని చెప్తూ వికాస్ కారు పోనిస్తూంటే , మెరిసే కళ్ళతో నా మొగుడ్నో చూపు చూసి , నాకు థాంక్స్ చెప్పింది సుశీల… నేను నవ్వుకుంటూంటే , అది గమనించి వికాస్ ఇబ్బందిగా కదిలి , ‘… బోల్డెన్ని చీరలు సంపాదిస్తున్నావ్ … సూట్ కేసుల్లో ఖాళీ ఉందా?…’అని వెక్కిరించాడు… … సూట్ కేసులకేం భాగ్యం!… మరోటి తీసుకుంటాను మా వాళ్లదగ్గర్నుండి … కష్టమొకరిదైతే ఫలితం మరొకరికి దక్కుతూందని బాధగా ఉందా!?…. అని ఎదురు దాడి చేశేసరికి నోరు మూశాడు … మాకు కూడా కావాలమ్మా ఓ సూట్ కేసు… బోల్డెన్ని టాయెస్ ఇచ్చారు అందరూ… అన్నాడు మా చిన్నాడు…రోడ్లు ఖాళీగా ఉండడంతో ఓ అరగంటలో ఇల్లుచేరాం… అప్పటికే తొమ్మిదైంది…జోగుతూన్న పిల్ల మేళానికి అన్నాలు పెట్టి , పెద్దాళ్ళందరమూ భోజనాలు ముగించి హాల్లో సమావేశమయ్యేసరికి పది… … కొద్దిసేపు కబుర్ల తరవాత , కావాలనే మాటలగాలి సింహాచలం దగ్గర్లో వస్తూన్న కాలనీలవైపు తిప్పి , …ఈ కాలనీల పుణ్యమా అని సింహాద్రి అప్పన్న కనుమరుగైపోతాడేమో!… అన్నాను నా ప్లాన్ లో మొదటి భాగంగా…. … అంతదాకా రాకపోయినా , ఆ చక్కటి వాతావరణం తగ్గుతుంది…ఓసారి వెళ్తే బాగుంటుందేమో! …చూసినట్లూ ఉంటుంది…పిల్లలకి దర్శనమూ చేయించచ్చు…. అన్నారు నాన్న… ‘… టైం ఎక్కడుందీ? ఇప్పుడు వీలు కాదు…మరోసారి చూద్దాం మామయ్యా!…’అంటూ దాటేయ్యబోయాడు వికాస్ … ‘… ఎందుకు వీలు కాదయ్యా!…అందరం కలిసే వెళ్ళొద్దాం … పసిదాన్ని సింహాద్రి అప్పన్నకి చూపించచ్చు… పెద్దాడా!… దర్శనం ఏర్పాట్లు చూడు… చిన్నాడా! ఓ వాన్ బుక్ చెయ్యి….’అంటూ ఆఙ్ఞలు జారీ చేశేసింది మాఅమ్మ… …అలాగే!… అన్నట్లు బుర్రలూపారు మాతమ్ముళ్ళు , సెల్ ఫోన్లు తీస్తూ…. …‘పొద్దున్న ఎనిమిదింటికల్లా వాన్ వచ్చేస్తుంది…అన్నాడు మా చిన్న తమ్ముడు … ‘స్పెషల్ దర్శనానికి ఏర్పాటు చేశాను… మధ్యాహ్నం రెండింటికల్లా ఇంటికి వచ్చేయచ్చు… రాత్రి ఎనిమిదింటికి కదా మీ ఫ్లైటు!… కాసేపు రెస్టు తీసుకుని బయల్దేరచ్చు ’ … అన్నాడు మా పెద్దతమ్ముడు… ‘…అలాగైతే కబుర్లాపి పడుక్కోడింక… పొద్దున్నే బయల్దేరాలి…’అంటూ అందర్నీ బెడ్ రూమ్స్ కి తరిమారు మా నాన్న… పక్కమీదికి చేరగానే ‘…. ఏంటీ!…భక్తి ఎక్కువైపోతూందీ!?…’అంటూ నా మీదడి పోయాడు వికాస్ … …ఛీ!…ఏంటీ మొరటుతనం!!… అంటూ తప్పించుకోబోయాను… ‘… మూడురోజుల్నీంచీ ఎండబెట్టింది చాలక , ఏంటీ నాటకాలూ!…’అంటూ నా చేతుల్నట్టుకుని , తలకట్టు వైపు విరిచీస్తూంటే , …ఇష్ష్ …విదులు…నలుగురున్న ఇళ్ళల్లో ఎప్పుడంటే అప్పుడు వీలౌతూందేంటీ!… అంటూనే తనకి వీలుగా సర్దుకున్నాను… అప్పటికే స్పెషల్ జాకెట్లోంచి బైట పడ్డ నా స్థనాలకి కాసేపు మొహాన్ని రుద్దుకుని , ఆ పైన కొద్దిగా పైకి లేచి , కాసేపు తీక్షణంగా చూసి , ‘…రోజు రోజుకీ … సైజులు పె…ద్ద…వై…పోతున్నాయ్…’అంటూ కుదుళ్ళ దగ్గర ఒడిసిపట్టుకుని మెల్లిగా ఒత్తాడే!…ఒళ్లు జివ్వుమనడంతో… ఎవరివీ?!…అంటూ తనని మీదికి లాక్కున్నానే… ‘…ఇంకెవరివీ!?…నీవే!…’అన్నాడు నా కళ్లతో కళ్ళు కలపకుండా పక్కచూపులు చూస్తూ… …ఏమోలే!…నాలో ఇంకెవర్ని చూసుకుంటున్నావో!… అంటూ ఓ సన్నాయి నొక్కు నొక్కాను… …మరో మాట మాట్లాడకుండా నా గుబ్బల్నీ , చనుమొనల్నీ మెలిపెట్టేస్తూనే … కసు…క్కున దిగేశాడు…
ఎన్నాల్లైందో తన పోటు పడి…అని మనస్సులో అనుకుని… పైకి మాత్రం …ఇష్ష్… అని మూలిగి , పెదాలప్పగిస్తూ తనని అల్లుకు పోయానే!…వాటిని జుఱ్ఱుకుంటూనే, కసి కసిగా దున్నడం మొదలెట్టాడు …కాసేపు భరించి …ఎలాగో పెదాలు విడదీసుకుని … ఏయ్! …ఎవరనుకుంటున్నావ్ బాబూ!… సుశీలని కాదు…నే సంధ్యని… అన్నాను , మళ్ళీ పెదాల ఆక్రమణని తప్పించుకోడానికి తలని అటూ ఇటూ తిప్పేస్తూ… ‘…ఇప్పుడావిడ ఊసెందుకూ!…’అన్నాడు వికాస్ , తన …అ…ది… సగం బైటుండగానే పోటాపి… …నీ ఆకలి చూపులూ , కళ్లతోనే మీ సంభాషణలూ , ఆవిడ సిగ్గు పడిపోడాలూ నే గమనించలేదనుకోకు… అంటూ రెచ్చగొట్టాను… ‘…నేనలా ఏమీ చూడ్లేదు…పైపెచ్చు ఆవిడ సిగ్గులు చూసి కంగారుపడిపోయాను , ఎక్కడ ఆవిడ అత్తగారు పట్టేస్తుందో అని…’అంటూ సంజాయషీ చెప్పుకుని… ‘…అంచేతే నేను రానన్నాను కూడానూ!…నువ్వే బలవంతం చేసి తీసుకెళ్ళావ్…’అంటూ తప్పు నామీదికి నెట్టేసి , కొసకంటా దింపే…శాడు వికాస్… …అ…మ్మ్ఁ…మాఁ… …ఏమోలే!…కొత్త కొడుకుని చూసుకుంటావనుకునీ!… అంటూ మాట సగంలో ఆపేసి , తన కళ్ళల్లోకి కొంటెగా చూశాను … …‘…నాకటువంటి కోరికేం లేదు…’ అంటూ గుంజి ,గుంజి దంచడం ప్రారంభించాడు వికాస్… …నీకెందుకుంటుందీ?…మగమహారాజువి…విత్తనాలు వెదజల్లేసి మొహం తిప్పుకుంటావ్… అని దెప్పేసరికి …‘…కావాలి మొఱ్ఱో! అంటూంటే ఇవ్వకేంచేస్తానూ!…’ అంటూ స్పీడు పెంచాడు… హుఁ…హుఁ… అని రొప్పుతూ… …అప్పటికే నే ఔటైపోయానేమో…ధప్…ధప్… చప్పుడ్లు మొదలైపోయాయి… …అబ్బ…ఏంటీ?…నెమ్మదీ!… అంటూ స్పీడు తగ్గించడానికి తన నడుంచుట్టూ తొడలు పెనవేసినా ప్రయోజనం లేకపోయిందే వకూ!…పది రోజులు కాంపెళ్లివచ్చినవాడిలా …కసి , కసి …గా చేశాడు… …ఆ…పూ!…ఒళ్లు హూ…ణమై…పోతూందీ…అని మొరపెట్టుకున్నా , జుత్తట్టుకుని పీకేసినా ఆగలేదే… ఇంకేం చెయ్యలేక ,ఒళ్లప్పగించేసి కళ్ళు మూసుకుని ఎంజాయ్ చెయ్యడం మొదలెట్టాను…తనకి చిత్తమొచ్చినంతసేపు దున్ని , ఓ సోలెడు గంజి భళ్ళుమని కుమ్మరించేసి , ఓ రెండు నిముషాలలాగే పడుకుండిపోయాడే నామీద!… …కాసేపు తన బరువుని భరించి ఆపైన నెమ్మదిగా పక్కకి దొర్లించాను వికాస్ ని… ఓ రెండు నిముషాలట్టిందే , మామూలుగా ఊపిరి పీల్చుకోడానికీ… ఆతరవాత తనవైపుచూస్తే ప్రసన్నంగా ఉన్న మొహం తో నిద్రలోకి జారుకో బోతున్నాడు… …ముచ్చటనిపించి , నా కుడితొడని తన నడుం మీదేసి , నా గుబ్బల్ని తనఛాతీకి రుద్దుతూ మీదకి పాకి , తన చెవి దగ్గర నోరెట్టి , … అప్పుడే నిద్దరా!… అని కువకువలాడానే!… ‘…ఏంటీ?…’అన్నాడు ,సగం నిద్దర్లో… …నేనన్నది నిజం … కదూ!… అన్నానే నా తొడతో … పోరాటంలో విజయం సాధించి సైనికుడ్లా పడుకుండిపోయిన తన …దా…న్ని…నెమ్మదిగా రుద్దుతూ… ‘…ఏ విషయం?…’అన్నాడు , అదేస్వరంలో… …ఆవిడ్ని ఊహించుకునేగా నా…ప్రాణాలు తోడే…స్త!… అన్నానే… చేస్తూన్న …ప…ని… ఆపకుండా…కాసేపట్లో ఫలితంకనిపించింది…నా తొడకింద నలుగుతూన్న తన …అ…ది… విజృంభించడం తెలిసిపోయింది… …‘…ఛ!…అదేంకాదు…’ అన్నాడు , నావైపుకి తిరుగుతూ …అబధ్ధాలు చెప్పకు… ఆవిడ్నీ ,కొత్తకొడుకునీ ముద్దులాడాలని లేదూ! … అన్నాను … …‘…ఉన్నా ఎలా సాధ్యమౌతుందీ?! పిల్లాడ్ని తీసుకుని వెళ్తున్నారుగా ఆవిడ అత్తగారు!… ’ అన్నాడు వికాస్ …పిల్లాడేగా వెళ్ళేదీ!…ఆవిడిక్కడే ఉంటుందిగా!… మరో …సారి… కలుసు…కోవా…లని లేదూ నీ అంతరాంతరాల్లో! … అన్నాను తనకళ్ళల్లోకి సూటిగా చూస్తూ!… …ఏదో సమాధానం చెప్పబోయినవాడే!…ఎందుకో మాట మింగేసి చూపు తిప్పుకున్నాడు… …రెండింటికల్లా తను ఇంటికొచ్చేస్తుంది…అన్నాను , పరిస్థితి అర్థమైపోవడంతో. తనకి ఇంకాస్త దగ్గరగా జరిగి…. …‘…అదావిడ యూజువల్ టైం…’ అంటూనే ఓ చేత్తో నా నడుం ని చుట్టేసి తనమొత్తకొత్తుకుంటూనే , మరో చెయ్యి నా భుజం మీదేసి వెనక్కి తోసి… ‘…ఏంటీ!…ఆవిడ మీద అంత సానుభూతీ!…’ అన్నాడే వికాస్ , నా కళ్ళల్లోకి సూటిగా చూస్తూ… …సాటి ఆడదానిగా ఆవిడ మనస్సు అర్థం చేసుకున్నాను కనకా!… తను నాకడ్డం వచ్చే బాపతు కాదుగనకా!… అన్నిటికన్నా ముఖ్యమైనది … నిస్వార్థంగా నిన్ను మరో ఆడదాని దగ్గరకి పంపించడం నాకు …కొ…త్త…కాదు గనకా!!… అన్నాను… ‘…ఓహో!…ఎవరెవరి దగ్గరకి పంపించావమ్మా , త్యాగ శీలీ!…’అన్నాదు వెక్కిరింపుగా… … సుజాతక్క , దీపా మేడం…నాకు తెలిసి ఇద్దరు!…మరి నువ్వు!?… అన్నాను ధీమాగా… ‘…సర్లే!… ఒప్పుకున్నాను…’అంటూ దూరం జరగబోయాడు చిరుకోపంతో… … ఎగతాళికన్నాలే!…కోపమెందుకూ!… ఇంతకీ ఎ…లా…ఉండేదేంటీ ఆవిడ… అన్నాను ,తనకి దగ్గరగా జరుగుతూ… ‘…అందంలో మీ వకుళ కి సాటి ఎవ్వరూ రారు కానీ…సిగ్గులొలకబోస్తూనే బ్రహ్మాండమైన సుఖమివ్వడంలో మీ సుజాతక్క తో పోటీ పడుతుంది , నీ లేటెస్టు అక్క…సుశీల!… పైగా తను కన్య…’అన్నాడు వికాస్… …అంటే కరుణాకర్ గారు!….ఛ… అంటూ మాట అసంపూర్ణంగా ఒదిలేశాను… ‘….ఏమో! …నాకా సంగతి నాకు తెలీక , మొదటిసారి మొరటుగా చొరబడిపోయాను … పాపం విలవిల్లాడి పోయిందావిడ…’వెంటనే సారీ చెప్పుకున్నా ననుకో!…’ అని తను సంజాయషీ చెపుఉకుంటూంటే… …కొయ్యకు…ఏదో మర్యాదకి నిన్నుచూసి నవ్విందికదా అని , ఒంటరిగా దొరకగానే నువ్వావిడ మీదడి పోయుంటావ్… అన్నానే… …ఛ…ఛ…నేనటువంటి వాడినో కాదో నీకు తెలీదూ?…’ అంటూ మొహం ముడుచుకుని మరో వైపు తిరిగిపోయాడే వికాస్…అంటూ నే చెప్పేస్తూంటే… ‘…బుధ్ధిలేదే సంధ్యా నీకు!…అంతమాటనీడేయడమేనా మొగుడ్ని!?…’అంటూ వికాస్ ని వెనకేసుకొచ్చింది వకుళ… … అందుకేకదమ్మా ఓ రెండు నిముషాలు బ్రతిమాలుకోవాల్సొచ్చింది….అన్నాను… ‘… సర్లే!…తరవాత ఏవన్నాడేంటీ…’ అందది… …ఓ రెండు,మూడు నిముషాలు కౌగిలింతల్తో , ముద్దుల్తో బుజ్జగించింతరవాత చల్లబడి…‘…ఆశ్చర్యమేమిటంటే , వాళ్ళిద్దరూ రతిలో తృప్తి పొందేవారట …కొద్ది రోజుల తరవాత చెప్పిందావిడ…ఎలా సాధ్యంఅదీ?…నాకిప్పటికీ అర్థం కాలే!…అన్నాడు … …‘…నిజమే?…అలా అవుతుందా ఎవరికైనా!?…’ అంది వకుళ… … కన్నెపొర కాస్త మామూలుకన్నా కాస్త మందంగా , లూజుగా ఉంటే , మొగాడితో రతిలో తృప్తి చెందినా పొర చిరగక పోవచ్చని ఎక్కడో చదివాన్లే… ఇక , సుశీల కరుణాకర్ తో తృప్తి చెందింది…అన్న మాట పూర్తిగా నిజం కాదేమో!…లేక పోతే తనకెందుకవకాశం ఇస్తూందీ?… అన్నాను… ‘…చెప్పావా ఆ మాట వికాస్ తో…’ అంది వకుళ …ఉహూఁ… ఇంతకీ , ఆవిడ్ని ఎలా ముగ్గులోకి లాగావ్!?… అంటూ.కూపీ లాగానే… ‘… ఆ పనేదో ఆవిడే చేసింది…’ అని తన సమాధానం… …నేను నమ్మను…నువ్వే ఏదో చేసుంటావ్… నాకు తెలీదూ నీ బుధ్ధీ!… అంటూ వెక్కిరించాను… ‘…నిజం!…వేరే ఎవరిదగ్గరైనా చేసుండేవాడినేమోగానీ , మరీ నా కొలీగు భార్య తోనా!…పైగా కరుణాకర్ నేనంటే ప్రాణం పెడతాడు…’అన్నాడు సీరియస్ గా… …జరిగిందంతా చెప్పు…అన్నాను… …ఓ!…అదో పెద్ద కధ… అన్నాడు …
…పర్లేదు చెప్పు ఆతరవాత ఎవరు మొదలెట్టారో నేను నిర్ణయిస్తాను… అన్నాను… ‘…ఓసారి వెనక్కి తిరిగి చూసుకుంటే …మన స్వేచ్చా దాంపత్యానికి కారణం …ఆవిడ తో పరిచయం… ’ అని నిష్టూర్చి ఆగిపోయాడు… …అదేంటీ?!… అన్నాను… ‘..చెప్తా విను….నీ థీసిస్ సబ్మిట్ చేయబోయే రోజులు గుర్తు తెచ్చుకో!…ఎంత బిజీగా ఉండేదానివీ!?…సరసం సంగతి దేవుడెరుగు ,నాతో మాట్లాడడానికైనా టైం ఉండేదా నీకూ?… అంచేతే నేనెక్కువగా నైట్ షిఫ్టులు చేశేవాడినని గుర్తుందా?…’ అంటూ నా మొహం లోకి చూశాడు… ….ఎందుకు లేదూ!…నేను కాలేజీనుంచి అలిసిపోయొచ్చేసరికి ఓ లుంగీ మాత్రం చుట్టబెట్టుకుని , అచ్చోసిన ఆబోతులా , పట్టెమంచానికి నిండుగా బోర్లా పడుండేవాడివి…కదిలిస్తే ఏంప్రమాదమో!… అని మన గదిలోకొచ్చేదాన్ని కాదు…’ అన్నాను… ‘…అదిగో, సరిగ్గా ఆటైం లో అనుకోకుండా మొదలైంది… ’ అంటూ విప్పాడు వాళ్ళ రంకు పురాణం… …ఊఁ…కొట్టాను….
అప్పట్లో మనం వాళ్లింటికి దగ్గర్లోనే ఉండేవాళ్ళం…ఎందుకోగానీ ఆవిడ వీలైనప్పుడల్లా వచ్చి చిన్నాని తెగ ముద్దుచేసేది …వాడితో సమానంగా ఇల్లంతా పరుగులుపెడుతూ , దాగుడు మూతలాటలు కూడా ఆడేది… ఆ హడావిడిలో ఓ రోజు ,అప్పుడే నిద్ర లేచొస్తూన్న నామీదడిపోయింది…’అంటూ నా మొహం లోకి చూశాడు… …రిబౌండై కిందడిపోయిందా ఆవిడ?…అన్నాను… …‘…ఉహూఁ…నా దండలట్టుకుని ఆపుకుంది…’ అన్నాడు… …మరి నువ్వేం సహాయం చెయ్యలే!?… అన్నాను… ‘…ఆ పని చెయ్యడం వల్లే ఇంతదాకా వచ్చింది…నేనూ ఆవిడ నడుం వెనకనుంచి చేతులు పోనిచ్చి పిరుదుల్నట్టుకున్నాను… ’అన్నాడు నా వైపు మొహమాటంగా చూస్తూ… …అంతేనా!…ఇంకేమైనా ఛేశావా?…అన్నాను… ‘…ఏం చేసుంటాడో ఊహించలేవే?…నువ్వే అనుకుని అంకిన …వా…టి…ని పిసికేసుంటాడు…నీ రేషను పుణ్యమా అని …నిగిడిపోయిన …తన …అ…ది… ఆవిడకి…బొడ్లో…గు…చ్చు…కు… పోయుంటుంది…’అంది వకుళ కళ్ళతో చూసిందానిలా వర్ణించేస్తూ… …నా హైటే ఆవిడ … అంచేత అదే జరిగుంటుందిలే!…. వికాస్ కి ఆమాట చెప్పకుండా…ఆ మాత్రం గుర్తుపట్టలేవా!…నేనో, మరోళ్ళో!?…అంటూ ఫైరైపోయా… ‘…నిద్ర మత్తులో ఉన్నానని చెప్పాకదా సంధ్యా!… , దానికి తోడు నా చెయ్యి పడగానే దూరం జరగడానికి బదులు తాపడమైపోయింది , నా ఒంటికి…… దాంతో నువ్వే అనుకుని ’… అని చెప్పుకుపోతూంటే … ఎలాగనుకున్నావ్!?…ఈ మధ్య ఒళ్ళొచ్చిందిగానీ ,అప్పట్లో నాకన్నా బక్కపల్చగానే ఉండేదిగా!… అంటూ అడ్డు పడ్డాను… ‘…నిజమే!…నిద్ర మత్తులో ఉన్నానని చెప్పాగా!…చేతుల్లో ఇమిడిపోయిన ఆవిడ మెత్తటి పిఱ్ఱల్ని పిసుకుతూ…తనని నా ఒంటికి హత్తుకున్నాను సంధ్యా!… …ఉఁ…ఉఁమ్మ్… నే…నూ…సుశీ… అంటూ ఆవిడ గొణిగేదాకా తెలీలేదు …అప్పుడొదిలేశా…సారీ …అంటూ… …మొహం కడుక్కొచ్చి మరో సారి సారీ చెబ్దామంటే ఆవిడ కనిపించలేదు…నీకు కంప్లైంట్ చేస్తుందేమో! …కరుణాకర్ తో చెప్పి గొడవ చేస్తుందేమో!… అని భయపడ్డా!…మా ఏర్పాటు ప్రకారం ఆరోజు రాత్రి డ్యూటీకెళ్తూ , కరుణాకర్ ని బైక్ మీద ఎక్కించు కుంటూంటే , మామూలుగా గేట్ దగ్గరకొచ్చి బై చెప్పింది…ఆవిడ వైపు చూడడానికి కూడా సిగ్గనిపించింది నాకు… …ఆ రోజు కరుణాకర్ ఏమన్నా అంటాడేమో , కనీసం సీరియస్ గా ఉంటాడేమో అనుకున్నాగానీ…తనా మాటెత్తకుండా , మామూలుగా మాట్లాడేస్తూంటే …అమ్మయ్య…అనుకుని ఊపిరి పీల్చుకున్నాను…ఓ రెండ్రోజుల తరవాత మనింటికి ఆవిడ రాకపోకలు మళ్ళీ మొదలయ్యే సరికి నన్ను క్షమించేసిందిలే!… అని ధైర్యం తెచ్చుకున్నా!…ఎందుకోగానీ అప్పట్నుంచీ ఆవిడ నన్ను చూసేసరికి తెగ సిగ్గుపడిపోయేది…’ ’ అంటూ చెప్పుకొచ్చాడు… …అది అలుసుగా తీసుకుని ఆవిడకి గాలం వేశావన్నమాట…అన్నాను… ‘… ఛ…అలా ఏమీ చెయ్యలేదు…అప్పట్నుంచీ ఇంకా జాగ్రత్తగా ఉండేవాడిని…ఆవిడకి వీలైనంత దూరంగా ఉండేవాడిని… ఆ రోజు గుర్తుందా!…సైక్లోను వల్ల వర్షాలు…చలి.. నైట్ .డ్యూటీకి వెళ్ళాలని లేదు సంధ్యా!…పైగా వర్షం పడుతూంది…అని బ్రతిమాలుకున్నా … వర్షం పడుతూంటే రెయిన్ కోటేసుకెళ్ళు… లేక పోతే కరుణాకర్ వాళ్ళ డొక్కు కారులో వెళ్ళు …ఇంట్లో ఉంటే నా ప్రాణాలు తీస్తావ్…బోల్డెంత రాసుకోవాల్సిన పనుంది…అంటూ నన్ను తరిమావు… ‘…..కారులోనే వెళ్ళేపాటికి రెయిన్ కోటెందుకూ… అంటూ సన్నటిజల్లు పడుతూన్నా లెక్క చెయ్యకుండా బయల్దేరాను కానీ ఓ వంద గజాలవతలున్న వాళ్లిల్లు చేరుతూంటే వర్షం పెద్దదైంది…గబగబా పరిగెత్తి వాళ్ల పోర్టికో చేరి .తలుపు తట్టాను… కరుణాకర్…అంటూ… … ఆయన ఊరెళ్ళారండీ!…అంటూ ఓ తలుపు రెక్క తీసి … వాళ్ల అమ్మగారిని తీసుకురావడానికి…ఎల్లుండొస్తారు ,… అని చెప్పిందావిడ , నేనడక్కపోయినా… …. సరే నే ఇంటికెళ్ళి బైక్ తీసుకెళ్తా!…అంటూ వెనక్కి తిరుగుతూంటే… … మీ ఇద్దరి డ్యూటీలూ ఎవరికో అప్పగించారట , ఆ మాట మీకు చెప్పెళ్తానంటే …..ఆయనొచ్చినపుడు నే చెప్తాలేండన్నాను… అందావిడ సన్నగా… …అలాగైతే ఇంటికెళ్లిపోతా!… అంటూ ఓ అడుగు ముందుకేశానోలేదో , … వర్షం పెద్దదైనట్లుంది…ఓ గడియ ఆగెళ్లండి… అందావిడ , పక్కకి తప్పుకుంటూ… ’ అంటూ తను చెప్పేస్తూంటే …చంకలు గుద్దుకుంటూ లోపలికి దూరుంటావ్… అని పొడిచాను..
.‘…ఛ…మరీ కాదంటే బాగోదని లోపలికెళ్ళాను సంధ్యా!… అంటూ నా మాటని పక్కకి తోసేసి ….తడిసిపోయారు , తల తుడుచు కోండి…అంటూ ఓ తువ్వాలు…’ అంటూ తను చెప్తూంటే …తువ్వాలందించిందా!?…లేకపోతే తనే తుడిచిందా!?… అన్నాను వెటకారంగా… …ఎహె!…ఏంటా వంకరమాటలూ!… అలా ఏం జరగలే…తువ్వాలందిస్తూ నా బట్టల వైపు చూసి , అయ్యో , ముద్దైపోయారు…మా ఆయన లాల్చీ ఇస్తాను …అంటూ , లాల్చీ తోపాటు ఓ లుంగీ కూడా పట్టుకొచ్చి , పక్క గదిలో కుర్చీమీదెట్టి , …ఆ పక్కనే బాత్ రూం ఉంది…తడి బట్టలారేసుకోండి… అంటూ సన్నగా నవ్వి , వంటింట్లోకి మాయమైంది… …ఆవిడ మాటల్లో , నవ్వులో ఏదో సందేశం ఉందనిపించినా… …ఛ… తప్పు…నమ్మిన స్నేహితుడి భార్య… అని మనస్సులోనే చెంపలేసుకుని , తడి బట్టలన్నీ తీసేసి … అని తను చెప్పేస్తూంటే… …అన్నీ … అంటే అండర్వేర్ కూడానా!?… అన్నానే వకూ, తనని రెచ్చగొడదామని… అంటూ ఆగాను దాని మొహం లోకి చూస్తూ… …‘…నాకు తెలీదే నీ దుష్టు బుధ్ధీ!… కానీ!…ఏవన్నాడో చెప్పు… ’ అంది వకుళ నవ్వుతూ… …దాంతో…‘ …ఛీ!…నీకెప్పుడూ తప్పుడాలోచన్లే వస్తాయి.సంధ్యా!..తడి అండర్వేర్ మీద తెల్ల లుంగీ చుట్టబెట్టు కుంటారేంటీ ,ఎవరైనా?… అంటూ ఫైరైపోయాడు… …వెంటనే …పవిత్రమైన మనస్సున్న ఓ మహానుభావా! , క్షమించు…పోనీ లాల్చీ ఐనా వేసుకున్నావా?… అన్నాను నాటకీయంగా… …డ్రామాలాపు…వీలు కాలేదు…కరుణాకర్ ది చిన్న సైజు…ఇప్పుడంటే కాస్త ఒళ్లు చేశాడు గానీ , అప్పట్లో సన్నగా , రివటలా ఉండేవాడు …గుర్తుందిగా! …అంచేత చింపేస్తానేమో అని భయపడి , తువ్వాలే కప్పుకునెళ్ళాను హాల్లోకి… అన్నాడే!… …కాసేపట్లో చింపవలసిందెలాగూ …చిం…పే…స్తా..గా… అనుకున్నావేమో!… అనబోయి…మళ్ళీ దెబ్బలాటెందుకులే! … అని ఆ మాట మింగేసి … ఆహా…కానీ… అన్నాను …పెదాలు బిగబట్టి నవ్వాపుకుంటూ… ….అది చూసేసినట్లున్నాడు… నీ బుధ్ధి మారదులే!… అంటూ నా వైపు కొరకొరా చూసి… నే హాల్లోకి వెళ్ళి పేము సోఫాలో కూర్చోగానే ఆవిడ పొగలు కక్కే బోర్న్ వీటా కప్పుల్తో వచ్చింది… … ఎందుకండీ శ్రమా!… అన్నాను…‘…శ్రమేముందీ!?…’ అంటూ టీ పాయ్ మీద కప్పుల ట్రే … అంటూ తను చెప్పేస్తూంటే… … పెడుతూంటే ఆవిడ పైట జారిందా??…అన్నానే… ‘…అటువంటి చీప్ ట్రిక్స్ ఏమీ ఉపయోగించలేదు…. పవిట నడుంచుట్టూ తిప్పి కొస బొడ్లో దోపుకునొచ్చిం దావిడ…’అంటూంటే …పన్లో పనిగా తన బొడ్డు చూపించేసిందన్నమాట…అని వెక్కిరించాను… ‘…ఛ!…ఆవిడ ట్రే పుచ్చుకునొస్తూంటే నే మధ్యలో వేసిన ముగ్గుని చూస్తూ ఉండిపోయాగానీ , తన వైపేంచూడ్లేదు అన్నాడే వికాస్ గుర్రుగా నా వైపు చూస్తూ…’ అని నే చెప్తుంటే… … ‘…చూడకపోతే పవిట కొస బొడ్లో దోపుకుందో! , మ…రో… చోట దోపుకుందో ఎలా తెలిసిందని అడగలేకపోయావూ!?…’ అంటూ కిసుక్కున నవ్వింది వకుళ… …అడిగితే కోపాలూ , తాపాలూ!… అంచేత ఎందుకులే!…అనుకుని … …సర్లే!…కానీ!!…అన్నాను నవ్వాపుకుంటూ… …పిచ్చి పిచ్చి కామెంట్సు తో అడ్డురాకుండా ఉంటే చెప్తా!…అన్నాడు… …అలాగే!…అన్నట్లుగా బుర్రూపాను… వర్షంలో తడిశారు…తీసుకోండి…అంటూ ట్రే లోంచి ఓ కప్పుచ్చుకుని , దోపుకున్న పైట కొసని పైకి లాక్కుంటూ నాఎదురుగా కూర్చుంది , కళ్ళు వాల్చుకుని… కాసేపిద్దరం మౌనంగా సిప్ చేస్తూ ఉండిపోయింతరవాత… ఆరోజు మా ఇంట్లో జరిగిందాన్ని మీరు పెద్దమనస్సుతో క్షమించినా , పర్సనల్గా…సారీ…చెప్పుకుందామంటే అవకాశమే రాలేదు … నా వల్ల పొరపాటు జరిగిపోయింది… అయామ్ …రియల్లీ…సారీ!… అన్నాను సంధ్యా , మనస్ఫూర్తిగా ’… అంటూ నా వైపు చూశాడు… …ఊ… ఏవందేంటీ?… అన్నాను…. ‘…ఆ మాటకేమీ సమాధానం చెప్పకుండా… మా ఆయన లాల్చీ మీకు సరిపోదనే అనుకున్నాను…కరెక్టే ,నా అంచనా!… అంటూ , నా ఛాతీవైపోసారి ఓరగా చూసి , చూపు తిప్పుకుంటూంటే , తెరిచున్న కిటికీల్లోంచి చొరబడ్డ ,వర్షపు జల్లుతో కలిసిన చల్లగాలి నా భుజాలమీదున్న తువ్వాల్నీ , ఆవిడ పైటనీ రివ్వున ఎగరేసుకుపోయి ,మమ్మల్నిద్దరినీ అతలాకుతలం చేసింది…