…షివల్రీ ఒలకబోస్తూ వినోద్ నాకోసం కుర్చీ వెనక్కి జరిపి పట్టుకుని, నేను కూర్చోగానే సర్ది , మధు కి గుడ్మార్నింగ్ చెప్పి నిలబడ్డాడు… …వీడ్ని తోలేస్తేనే నయం…అనిపించి, ‘…మధూ!…ఈ కుర్రాడు గుర్తున్నాడా!? —కాలేజ్ లో ఎం.బి.ఎ ట…మీ ఫర్మ్ లో ట్రైనీ గా షార్ట్ లిస్ట్ అయ్యాడుట… ’అన్నాను వినోద్ ని పరిచయం చేస్తూ… ‘…ఎందుకు గుర్తులేడూ!…నిన్న రాత్రి నిన్ను మోసుకొచ్చి నా చేతుల్లో పెట్టిన వాడు వీడేగా!…’ అన్నాడు మధు…నా చెవి లో గుసగుసగా …కందగడ్డలా ఐపోయిన మొహాన్ని దాచుకోడానికి ఓ గుడ్డపీలికైనా లేకపోవడంతో… పేపర్ నాప్కిన్ అందుకోబోతూంటే, కొంటె చిరునవ్వుతో, రాధ ఓ పెద్ద సైజు హాంకీ ని అందించింది …
ఈలోగా వాడు మధుని విష్ చేసి, ఏదో పాకెట్ అందివ్వబోతూంటే, మధు నా వైపు సైగ చేశాడు ‘…కాంప్లిమెంట్స్ ఫ్రం —-కాలేజ్….’ అంటూ దాన్ని నా చేతుల్లో పెట్టి, మళ్ళీ తీసేసుకుని, మీ కార్ లో పెట్టిస్తా!…అని, నంబర్ చెప్తారా అన్నట్లుగా ఆగాడు… ‘…మీరు మా కార్లో ఒస్తున్నారు…’ అంటూ వాసుదేవ్ కీస్ తీస్తూండగానే , …6996…అనేశాను… ‘…షూర్ మేమ్!…’ అంటూ కీస్ అందుకుని ‘…గుడ్ డే… మిసెస్ మెహ్రా , మిసెస్ మీనన్…సర్స్…’ అంటూ బుధ్ధిగా విష్ చేసి వెళ్ళిపోయాడు… …ఇంతలో బ్రేక్ ఫాస్ట్ సర్వ్ చెయ్యడం మొదలైంది… ‘…మీ ఇద్దరికీ!…’ అంటూ మధువైపూ, నా వైపూ చక్రాల్లాంటి కనుగుడ్లు దొర్లించి ‘…ఆ…నంబరంటే…అంత ఇష్టమా!…మాకు కూడానూ!… ’అని ఓ వంకర నవ్వు నవ్వింది రాధ… బేరర్స్ కాస్త దూరం వెళ్ళగానే… ‘…ధాంక్స్…’అన్నారు మగాళ్ళు ‘…ఎందుకో!…’అనిగొణిగాను…కళ్ళువాల్చుకుంటూ… ‘…తెలీనట్లు నాటకాలాడకు…అంటూ నాకు దగ్గరగా ఒంగి…ఆ కుర్రాడు చాకులా ఉన్నాడు కదూ!… ’అంటూ మరో చెణుకు విసిరింది రాధ.. ‘…మరి…తన సంగతో!?…’ అడిగాడు వాసు…ఫోన్ లో మాట్లాడుతున్న వకుళ వైపు చూస్తూ!…నేను నోరిప్పే లోపల ‘…దానికి మరీ ఇష్టం!… అనేశాడు మధు… రాధా, వాసూ లు ఆశ్చర్యంగా చూస్తూండగానే ‘…లో జీ!…గుడ్డీ కా ఫోన్!…’ అంటూ వకుళ తన మొబైల్ ని బేరర్ తో మధుకి పంపించింది… ‘…డాడీ!…’ అంటూ అరుస్తూన్న దివ్య గొంతు వినగానే ‘…గుడీ!…’ అంటూ పంజాబీ లో మొదలెట్టేశాడు…చుట్టూ ఉన్న వాళ్ళని పట్టించు కోకుండా! ఇంతలో ‘…ఏమోయ్!…చిన్నాడు మాట్లాడుతున్నాడు…’ అంటూ వికాస్ తన మొబైల్ ని నాకు పంపించాడు, మరో బేరర్ తో… …చిన్నా!…అంటూంటే నా గొంతుక ఓ పావు క్షణం పూడుకుపోయినా, వెంటనే సర్దుకుని ‘…అమ్మమ్మ, తాత లని సతాయించకు …’ అంటూంటే ‘…ఏం లేదులే!…మేం రాత్రి కల్లా ఒచ్చేస్తాం…’ అంటూన్న మా పెద్దాడి గొంతు తోబాటు ‘…నాదీ ఆ ఫోన్… ’అని దెబ్బలాడుతూన్న చిన్నాడి అరుపులు కూడా వినిపిస్తున్నాయి… ‘…సర్లే ఫైటింగ్ చేసుకోకండి…మేం సాయంత్రం కల్లా ఒచ్చేస్తాం…’ అంటూ నేనూ, ‘…ప్రెజంట్స్ తో , మీకన్నా ముందుంటాం!… ’అంటూ మధూ , ఒకేసారి కట్ చేశాం… ‘…ఐతే…మా అంచనా కరెక్టే!…’ అన్నాడు వాసు…నా కళ్లల్లోకి చూస్తూ ‘…ఏంటో అది!?…’అని బుకాయించబోయాను…చూచాయగా తెలిసినా!… ‘…చెప్పాలంటావా సంధ్యా గూటం!?…’ అంటూ వాసూ, ‘ ఫోన్ ఇటియ్యి మధూ, వకూ మెహ్రా కి ఇచ్చేస్తాను…’ అంటూ రాధా…మమ్మల్ని ఆట పట్టించారు… ‘…ఇండిపెండెంట్ రూమ్స్ బుక్ చేశాం కదా, ప్రాబ్లంస్ వస్తాయేమో అని అని అలా రికార్డ్ చేయించాం… ’ అని నేనూ , ‘…క్వీన్ బెడ్ మీద ఫోర్సమ్ ఎలారా!…అని బాధ పడుతూంటే , మీ స్యూట్ మాచేతికొచ్చి , ఆ సమస్యని పరిష్కరించింది…’ అంటూ మధు …వాళ్ళ వ్యంగపు చురకల్ని నవ్వుల్తో కొట్టిపారేశాం… ‘…అదీ స్పిరిటంటే!…మాకు ఇష్టమైంది చేస్తాం…అనగల్గే ధైర్యం ఉండాలి…’ అంటూ మాతో జతకలిపారు…మీనన్స్… ‘…ఫైన్. టైం తక్కువుందని అర్థమైందిగా!…అంచేత , అందరం కూర్చుని కాఫీ తాగుతూ ప్లాన్ చేద్దాం…’ అన్నాడు మధు …చకచకా బ్రేక్ ఫాస్ట్ లాగిస్తూ… ‘…అది వీలుకాదు…’ అన్నాడు…వాసు ‘…ఓకే!…ఇళ్ళకెళ్ళిపోదాం!… ’అన్నాడు మధు…కాస్త చురుగ్గా!… ‘…అహఁ …అది కాదు వాసు ఉద్దేశ్యం…నాలుగు జంటలూ ఒక్క టేబుల్ దగ్గర కూర్చుని…ఈ…విషయం చర్చించడం బాగోదూ!…అనీఁ…’ అంటూ సర్దింది రాధ… ‘…ఎందుకూ!?… ’అన్నాడు మధు…ఇంకా అదే స్వరంలో…రాధ ఏదో చెప్పబోతూంటే, తనని ఆగమని సైగ చేసి…మధుకి దగ్గరగా కుర్చీ జరుపుకుని ‘…ఎంత వల్లమాలిన కావరంగా ఉన్నా, తల్లీ – కొడుకూ , తండ్రీ – కూతురూ, మరో రెండు జంటల్తో కలిసి గ్రూప్ స్వాప్ ఏర్పాట్లు ఎలా ప్లాన్ చెయ్యగలరు చెప్పు!?…ఆ పని మిగిలిన రెండు జంటలూ చూసుకోవాలిగానీ!…అదీ వీళ్ళ పరిస్థితి…అర్థం చేసుకో!!…’ అంటూ తన చెవిలో గుసగుసలాడి, తనని చల్లబరిచాను… ‘…అర్థమైందిలే!…ఆ మిళింద్ గాడి …పోటు…కూడా రుచి చూసేదాకా ఇళ్ళకి రామంటారు…నువ్వూ వకుళా!…’ అంటూ నా చెవిలో గుసగుసలాడి, అప్పుడే తన వైపు చూసిన వకుళకి కన్నుగీటాడు మధు… …వెంటనే నా మొబైల్ మోగింది…ఎవరా అనిచూస్తే వకుళ ‘…నాగురించి ఏమంటున్నాడే నా మొగుడూ!…’ అని దాని ప్రశ్న…నవ్వుతూ మధు వైపు చూస్తూ, అంతక్రితమే అతగాడన్న వాక్యాన్ని రిపీట్ చేశాను ‘…అలాగుటే!…తనకియ్యి ఫోను…’ అంది వకుళ…చురచుర లాడిపోతూ… …నవ్వుతూ మధుకి నా మొబైల్ అందించి…దాని వైపు చూశాను…అది కుర్చీలోంచి లేచి, కొద్ది దూరం వెళ్ళి పచార్లు చేస్తూ ఫైరై పోతూందది… మధు కూడా లేచి , మరోవైపు వెనక్కెళ్ళి ‘…నో…నా ఉద్దేశ్యమదికాదు… ’ అంటూ సర్దడానికి ప్రయత్నం చేస్తున్నాడు…ఓ అర నిముషం తర్వాత ఎర్రబడ్డ మొహాలతో ఎవరి సీట్లకి వారు చేరారు… ‘…తంపులమారి తల్లీ!…తృప్తిగా ఉందా!…’ అంటూ నా మొబైల్ వెనక్కిచ్చాడు మధు…రాధ, వాసులు నవ్వుని కష్టం మీద దాచుకుంటూ గబగబా లాగించేస్తున్నారు…సమాధానం చెప్పకుండా నేనూ ఆపన్లోనే ములిగిపోయాను…ఇక తప్పక మధుకూడా మాతో జతకలిశాడు… …ఓ పది నిముషాల్లో బ్రేక్పాస్ట్ ముగించాక, మగాళ్లు బిల్ సెటిల్మెంట్ కి వెళ్తే, రిసెప్షన్ హాల్లో ఓ పక్కన గుమిగూడాం నలుగురాడాళ్ళం… ‘…ఊఁ…చెప్పండి…సుధా, రాధా, ఎవరైనా!…ఎక్కడుందా లాబ్!?…దాంట్లో ఎన్ని బెడ్రూమ్స్ ఉన్నాయి?…తిండి తిప్పలకేర్పాటు ఉందా!… లేక వండుకుని ఛావాలా??…’ అంటూ ప్రశ్నలు గుప్పించింది వకుళ… ‘… చిన్నప్పుడెప్పుడో తీసుకెళ్ళాడు మరో రెండు ఫామిలీస్ తో…ఫ్రెండ్స్ తో ఆడుకున్నానే గానీ, ఏమీ గుర్తులేదు…’ అంది…కుదేలైపోయిన సుధ… ‘…నన్నో రెండు సార్లు తీసుకెళ్ళాడు…’ అంది రాధ నేల చూపులు చూస్తూ…కోడలి ముందు చెప్పడానికి మొహమాటపడుతూందని అర్థమై, ‘…మనవాళ్ళని తొందరగా తీసుకురా సుధా!…’ అంటూ దాన్ని పంపించేసి ‘…ఊఁ…ఇప్పుడు చెప్పండి… ’అన్నాం…నేనూ వకుళా… ‘…అండీ…ఎందుకూ! , అక్కా అనచ్చుగా!!…’ అని మొదలెట్టి…వివరాలు గబగబా చెప్పేసి ఊపిరి పీల్చుకుంది రాధ… ‘…సరే…ఇప్పుడు మేమిద్దరం ప్లాన్ చెప్తూంటాం…అవసరమున్న చోట కరెక్ట్ చేస్తూండు…’ అని ఆలోచన మొదలెట్టాం…కాసేపట్లో ప్లాన్ సిధ్ధమైంది ‘…లాస్ట్ రివిజన్ అక్కా!…జాగ్రత్తగా విను…’ అంటూ మొదలెట్టాం…
‘…నేనూ, మధూ, అక్కా, వాసూ వాళ్ళ కార్ లో ముందు బయల్దేరుతాం …వెనకే మీ నలుగురూ మన కార్లో!…తోవలో ఆగి డ్రింక్స్, స్నాక్స్ , అక్క చెప్పే వస్తువులూ తీసుకురండి…బహుశా ఓ అరగంట తరవాత చేరుతారు…’ అన్నాను… ‘…ఎందుకూ!?…ఈ లోపల ఓ రౌండ్ వేసుకుందామనా!?…మీరే వెనక రండి…మేమే ముందెళ్తాం…’ అంది వకుళ ‘…ముందు మీరెళ్తే సాంపుల్ ఎనాలిసిస్ ఎవరుచేస్తారు!?…మింగడానికి కూడెవరు పెడ్తారు!?…మళ్ళీ మొదటికొస్తావేం!?…’ అంటూ గయ్య్ మన్నాను… ‘…సర్లే తరవాతది చెప్పు…’ అంది వకుళ ‘…నువ్వే చెప్పు…’ అంటూ నేను మొహం ముడుచుకున్నాను… ‘…టైం లేదు అమ్మాయిలూ…వినండి …’ అంటూ రాధ అందుకుంది ‘…అక్కడ ఉన్నవి రెండు బెడ్ రూమ్స్ కమ్ మినీ లైబ్రరీలు…చెరో ఫ్లోర్ లోనూ ఉన్నాయి…అయితే ఒక్కొక్క దాంట్లో ఒక్కొక్క డబల్ బెడ్ మాత్రమే ఉంది…అఫ్కోర్స్…విత్ ఎటాచ్డ్ బాత్స్…కిచెన్ వేరే!…ఎక్స్ ట్రా బెడ్స్ లేవు…అదీ విషయం …ఇప్పుడు చెప్పండి… ’ అంది రాధ ‘…మనకి తండ్రీ -కూతురూ ; తల్లీ – కొడుకూ హద్దులున్నాయిగా… అంచేత మనిద్దరం, మామా అల్లుళ్ళూ ఒక సెట్ … అత్తా కోడళ్ళూ , మన మొగుళ్ళూ రెండో సెట్…’ అంది వకుళ… ‘…ఒక ఫ్లోర్ లో ఓ సెట్, మరో ఫ్లోర్ లో మరో సెట్…ఓకే నా అక్కా!…’ అన్నాను …ఎర్రబడ్డ మొహంతో తలొంచుకుని ….ఓకే!… అంతకన్నా మార్గం లేదు…అంది రాధ … ‘ అంటే…మొదటెళ్ళిన జంట …ప…ని … ముగించు కొచ్చేదాకా రెండో జంట భజన చేస్తారా, లేకపోతే లైవ్ షో చూస్తారా!…’ అంది వకుళ… ‘…ఛీ…’ అంది రాధ…‘…అక్కడితో అయ్యిందా!…పార్ట్నర్స్ కూడా మారాలాయె!…ఎలా!? ’ అన్నాను…
రాధేం మాట్లాడలేదు…‘…పోన్లే!…ఎవరో ఒకరితో తృప్తి చెందాలి!…ఆ సెట్ వాళ్ళు…’ అన్నాను నేనే… ‘…మళ్ళీ ఛాన్స్ వస్తూందో రాదో!?…’ అంటూ మనస్సులో మాట బయట పెట్టింది రాధ… ఇంతలో పని పూర్తి చేసి వస్తూన్న మగాళ్ళు దూరం గా కనిపించారు… ‘…మరెలా!?…’ అంది రాధ నిరుత్సాహంగా ‘…అయితే ఒకటే మార్గం…ఫోర్ సమ్…’ అంది వకుళ …ఓ క్షణం నోట మాట లేక గుడ్లప్పగించి చూస్తూ ఉండిపోయింది రాధ…మేమూ వెయిట్ చేశాం… ‘…పట్టపగలు…అదీ కోడలితో కలిసి ..మగాళ్ళకి తెలిస్తే ఇంకేమైనా ఉందా!…’ అంది రాధ చివరికి తెప్పరిల్లి… ‘…వాళ్ళకెందుకు తెలియాలీ!? …లైట్లార్పేస్తే…పగలే చీకటి… , ఇక మీ కోడలి సంగతంటావా!…తనని ఒప్పించే పని వకుళది!…’ అంటూ దాని వైపు చూశాను… ‘…ఇది బాగుందే!…’ అందది చుర చురలాడుతూ…‘…సైకాలజీ దానివి కదమ్మా!…’అంటూ దాన్ని ఉబ్బేశాను… ‘…సర్లే!…’ అందది మగాళ్ళు దగ్గరకొచ్చేసరికి…కాసేపట్లో అందరం బయల్దేరాం… …ఓ గంట లో వాసు వాళ్ళ లాబ్ కి చేరాం …‘…హెల్పర్స్ ని పంపించేశా…అంచేత మనమే లగేజ్ దింపుకోవాలి…’ అంటూ బాగ్స్ దింపడం మొదలెట్టాడు వాసు…అందరం తలో చెయ్యేసి అన్ లోడింగ్ పూర్తి చేశాం… …ఫ్రెష్ అయింతర్వాత ‘…నీక్కావలసినవి పై ఫ్లోర్ లో ఉన్నాయి…చూపిస్తా నడు’ అంటూ అటువైపు దారి తీశాడు వాసు…నేను మినీ ఫ్రిజ్ ని పట్టుకుని వెనక వెళ్ళబోతూంటే … …‘…ఏం చూపిస్తాడో!?…’ అంటూ కన్ను గీటాడు మధు, నా నడుంని ఒక గొరిల్లా చేత్తో చుట్టేస్తూ… ‘… నువ్వనుకుంటూన్నవన్నీ నాకూ , వకుళకీ చూపించడమేకాదు…ఎక్కడ పెట్టవలసినవి, అక్కడ పెట్టేశాడు కూడానూ!…’ అన్నాను ఒళ్ళు మండి… నా మాట విని, నవ్వుతూ వెనక్కి తిరిగాడు వాసు… సరిగ్గా అప్పుడే… ‘…చూశావా రాధా!…మా వాళ్ళెంత ఫాస్టో!…మీ అత్తా కోడళ్ళూ ఉన్నారు!…ముద్దులివ్వడానికే మొహమాటపడిపోతూ!!…’ అంటూ మరోచేత్తో , రాధ నడుంని అదాట్నచుట్టేసి మీదకి లాక్కుని, పెదాలందుకోబోయాడు… కట్టుకోబోయే మొగుడు చూస్తున్నాడనే మొహమాటంతోనో! మధు గెడ్డం గుచ్చుకోడంతోనో!! మెడనటూ,ఇటూ తిప్పేస్తూ తెగ పెనుగు లాడింది రాధ…దాంతో నన్నొదిలేసి, రెండో చేతిని కూడా ఉపయోగించి , కౌగిలిలోకి లాక్కున్నాడు… …ఈలోగా … సందట్లో సడే మియాఁ … లాగ , నా వెనక చేరి,రెండు చేతుల్తోనూ నడుం చుట్టేసి గుబ్బల్ని రుద్దడం మొదలెట్టాడు… ‘…ఉఁమ్ఁ…ఊఁ మ్మ్…అ…ఆఁ…’ అంటూన్న రాధ పెనుగులాటలు వినీ…కళ్ళతో చూసీ…రెచ్చిపోయాడనుకుంటా వాసు!… నా…గుబ్బల్ని కసిగా నలిపేయడం మొదలెట్టాడు ‘…ఏయ్…ఒదిలేయ్ నన్ను!…పని చేసుకోవాలి…అంటూ తన చేతుల్ని విడదీయడానికి ట్రై చేశాను… …‘…ఏ మాత్రం టైం పడుతుంది నీకు?…’ అన్నాడు వాసు , చనుమొనల్ని నలిపేస్తూ… ‘…ఇష్ష్…ఓ…అఁమ్మ్… గంట…మ్మా…గంటన్నర…’ అన్నాను…మూల్గుల మధ్య… ‘… ఓ అరగంట లో పూర్తయ్యే పధ్ధతి నేర్పిస్తా!…మిగిలిన టైం లో ఒక రౌండ్ కి ఒప్పుకుంటే!…’ అంటూ బేరం పెడ్తూ నా పెదాల కొసల మీద అంటీ ముట్టనట్టు ముద్దులు కురిపించడం మొదలెట్టాడు వాసు… …ముందు ‘…ఉఁహూఁ…’ అని.. తర్వాత కాసేపు సహకరించి ఆ పైన తప్పించుకుందామని అనుకున్నదాన్నే…అతగాడి ఒడుపుకి మైమరచి పోయి , చేతుల్లో ఉన్న మినీ ఫ్రిజ్ ని టేబుల్ మీదే ఒదిలేసి , ఖాళీ ఐన ఆ చేతుల్ని తన మెడ చుట్టూ పెనవేసి … మనస్ఫూర్తిగా పెదాల్ని అప్పగిస్తూ అ…తు…క్కు…పోయాను …
…నలుగురం…అలా…ఎంతసేపుండిపోయామో తెలీదు గానీ… ‘…మేమనుకున్న పనే మొదలెట్టారు…’ అంటూన్న వకుళా, వికాస్ ల నవ్వుల్తో తెలివొచ్చింది… రాధ వంటింట్లోకీ…నేను మెట్లమీదకీ పారిపోయాం… …సంధ్యా!…ఆగు!…అంటూ, తలొంచుకుని మినీ ఫ్రిజ్ ని పట్టుకుని నా వెనకే వస్తూన్న వాసు ని చూడడానికి తలతిప్పేసరికి ,మొహమాటపు నవ్వుతో మధూ, ఎఱ్ఱబడ్డ మొహాల్తో తలుపు దగ్గరే నిలబడిపోయిన కనిపించారు…వాళ్ళతో చూపులు కలపడానికి సిగ్గనిపించి, తలొంచుకుని, మిగిలిన మెట్లు చక చకా ఎక్కేసి , కనిపించిన మొదటి రూం లోకి దూరాను …
‘…ఏమీ బంధుత్వం లేని కొత్తదానివి… మిళింద్ , సుధల ముందు నీకే ఇంత తలవంపులుగా ఉంటే , ఒకళ్ళకి తల్లీ , మరొకళ్ళకి తండ్రీ ఐన మాకెలా ఉంటుందో ఊహించు…’ అంటూ నా వెనక జేరాడు వాసు… ‘…అంత ఇబ్బందిగా ఉంటే మనం ఎవరిదోవన వాళ్ళు పోయుండవలిసింది!…’ అన్నాను కొంటెగా నవ్వుతూ… ‘…కుతి… అన్నదొకటి ఉంటుంది తెలుసుగా!…మహా చెడ్డది!!…’ అంటూ నా కళ్ళల్లోకి నవ్వుతూ చూసి ‘…అది సర్లే!…ఈ ప్రొసీజర్ చూడు …నీ పని తొందరగా ఐపోతుంది…ఇబ్బందులేమైనా ఉంటే నాకు ఫోన్ చెయ్యి…’ అంటూ నా ముందు కొన్ని ప్రింటౌట్స్ పెట్టి, తలుపు దాకా వెళ్ళిన వాడే, మళ్ళీ వెనక్కి తిరిగొచ్చి… ‘…ఇంతకీ మన ప్రోగ్రామ్ ఏంటో!?… మూడు ,నాల్గు గంటలే ఉంటామంటున్నావు కూడానూ!…’ అన్నాడు వాసు… ‘… అంతా రాధా, నేనూ, వకుళా అప్పుడే ప్లాన్ చేశాం … ఏర్పాట్లు వకుళ చూసుకుంటుంది…అది చెప్పినట్లు చెయ్యండి…’ అని అతగాడ్ని కిందికి తోలేసి నా పని మొదలెట్టాను… …వాసు చెప్పినట్లుగానే అరగంటలో పూర్తైపోయింది…అన్నీ నెగెటివ్ రిజల్ట్సే!… మనస్సు సంతోషంతో గంతులేసినా, కిందికెళ్ళి, ఆ మాట మగాళ్ళకి చెప్పాలంటే ఎందుకో… సిగ్గుగా అనిపించింది… అంచేత ముందుగా ఆడాళ్ళకి చెబ్దామని, మగాళ్ల కంటపడకుండా దాక్కుంటూ వంటింట్లో దూరుదామని ప్రయత్నం చేశాను కానీ … ఎక్కడినుంచో లాండ్రీ బెడ్ షీట్స్ తెస్తూన్న మిళింద్ కి దొరికిపోయాను… …వాడు నన్ను లటుక్కున కౌగిల్లోకి లాక్కుని…‘…చెప్పు!…’ అన్నాడు…
‘…ఏంటీ చెప్పేదీ!?…’ అంటూ తప్పించుకోబోయాను… ‘…ఏంటా?…మేము ఎస్.టి.డి పాజెటివ్ కాదని తెలుసనుకో! ఐనా, నువ్వు దొంగ రిజల్ట్స్ చూపించి, తప్పించుకుందామని ట్రై చేస్తే…అంకుల్ వదిలినా, నేను వదుల్తాననే అనుకుంటున్నావా!?…హెల్మెట్ తొడుక్కునైనా సరే , నిన్నూ వకుళనీ… దెం…గి… తీరు…తా…ను…’ అన్నాడు వాడు…నన్ను మరింత బిగువుగా కౌగిలించుకుని…చుబుకాన్ని వేలితో పైకెత్తి నా కళ్ళల్లోకి కోరిక తో చూస్తూ!… ‘…ఉహూఁ!…అలా ఒద్దు…నాకూ, వకుళకీ…అక్కడ మగ…తడి తగలకపోతే తృ…ప్తి… గా ఉండదు!…’ అన్నాను…కళ్ళు వాల్చుకుంటూ… …వాడు మెసేజ్ గ్రహించాడన్నదానికి నిదర్శనంగా, నన్ను పైకెత్తి గిరగిరా తిప్పేశాడు…ఓ నిముషం… ‘…అబ్బ…దింపేయ్ మిళింద్!…కళ్ళు తిరుగుతున్నాయి…’ అని వేడుకున్నాను… ‘…ఇప్పుడే ఏం చూశావ్!…ముందు, ముందు ఇంకా తిరుగుతాయి!…’ అన్నాడు…నన్ను దింపేస్తూ… …ఎందుకో!…ఆ మాటకి గుండె ఝల్లుమన్నా‘…ఆ!…పర్లేదులే!…’ అనుకుని ధైర్యం తెచ్చుకుని… ‘…లంచ్ కి ఏర్పాట్లు చేస్తా!…’ అంటూ వాడి కౌగిల్లోంచి బయటపడి వంటింటివైపు పరిగెత్తాను…
…అక్కడ అత్తా,కోడళ్ళు చెరోవైపూ తిరిగి ఏర్పాట్లు చేసేస్తున్నారు…నా వైపు ఓరగా చూశారుగానీ ఏమీ మాట్లాడలేదు… ‘…వీళ్ళు నిజంగా సిధ్ధంగా ఉన్నారా!…లేక మొగుళ్ళ బలవంతమా!?…’ అని డౌట్ అనిపించింది…ఇంతలో …‘…వచ్చావా!…కాయా? పండా??…’ అంటూ వంటింట్లోకి దూసుకొచ్చింది వకుళ… …నేను థంబ్స్ అప్ చూపిస్తూంటే, ఆతృత తో నా వైపు తిరిగిన రాధ, సుధ ల మొహాల్లో రిలీఫ్ నీ , ఉత్సాహాన్నీ చూసేసరికి నా సందేహాలన్నీ దూరమయ్యాయి… ‘…ఇంకేం!…అందరం భోంచేసి…బిజీ ఐపోదాం!!…’ అంటూ కన్ను గీటాను… ఎఱ్ఱబడ్డ మొహాలతో మళ్ళీ వెనక్కి తిరిగిపోతూ, దగ్గరకి రమ్మన్నట్లుగా నాకూ, వకుళకీ సైగ చేశారు…అత్తా, కోడళ్ళు … ‘…ఇపుడేమొచ్చిందీ!?…’ అన్నట్లు మొహాలు పెట్టుకుని చెరొకళ్ళదగ్గరకీ వెళ్ళి…కాసేపు వాళ్ళతో మాట్లాడిన తర్వాత మేమిద్దరం దగ్గరకి చేరాం,… ‘…ఇదెక్కడిగొడవే!…రెండు పులుల్నీ, రెండు మేకల్నీ ఒక పడవలో ఏరు దాటించే సమస్యలా ఉంది…’ అంది వకుళ తలట్టుకుని… …అవును…వాసు , మిళింద్ లతో కలిసి భోజనం చెయ్యరట వీళ్ళిద్దరూ!…అన్నాను… ఓ అరక్షణం ఆలోచించిన తర్వాత పెరిష్కారం తట్టింది…వెంటనే అమలు చేశాం… ‘…ఇదేంటీ!…మీరు మాతో తినరా!?…’ అన్నారు మగాళ్ళు …నేనూ , వకుళా వాళ్ళ నలుగురికీ వడ్డిస్తూంటే!… ‘…ముందు శోభనం పెళ్ళికొడుకులు నలుగురూ మింగి గదుల్లోకెళ్ళండి…ఆడాళ్ళం పాలగ్లాసులట్టుకుని తరవాత వస్తాం!…’ అని మెత్తగా కసురుతూనే , వాళ్ళకి కొసరి,కొసరి తినిపించాం… భోజనాలు పూర్తైన తర్వాత , రెండు మీఠా పాన్లున్న పాక్ లని నేనూ, వకుళా చెరొకటీ పట్టుకుని ‘…మీరిద్దర్లో ఒకరు ఒక పాక్ , అలాగే , మీరిద్దర్లో ఒకరు మరో పాక్ తీసుకోండి…’ అని , మా మొగుళ్ళ జంటకీ , మామ- అల్లుడు జంటకీ ఆప్షన్ ఇచ్చాం… ‘…ఇదేంటీ!…’ అని గునిసినా ‘…చెప్పిన పని చెయ్యండెహె!…అసలే టైం లేదూ!…’ అని గదిమే సరికి , మాట్లాడకుండా ,నా దగ్గర్నుంచి మధు, వకుళ దగ్గర్నుంచి మిళింద్ అందుకున్నారు… ‘…ఓకే!…మీరు పైకెళ్ళి …రూం లోకూర్చునే వెయిట్ చెయ్యండి ’ అంటూ మామా అల్లుళ్లని పై బెడ్రూం వైపూ…‘…మీరు అటూ!…’ అంటూ మా మొగుళ్ళని కింది బెడ్రూం వైపు తోశాం… …ఓ రెండడుగులేసి…వెనక్కి తిరిగొచ్చి ‘…ఒకే డబల్ బెడ్ ఉందక్కడ!…ఎలా!?…’ అన్నాడు వాసు మొహం వేలాడేసుకుని…‘…డోంట్ వర్రీ వాసూ!…మేం చూసుకుంటాంగా!…’ అంటూ తనని వెనక్కి పంపించాం… ….తను వెళ్ళాడో లేదో! వికాస్ , మధూలు కూడా వెనక్కొచ్చి ‘…ఈ మొహమాటపు మేళం తో ఎలా!?…అక్కడ ఒకటే డబల్ బెడ్ ఉంది….’ అన్నారు… ‘…వాళ్ళు చెప్పినట్లు చెయ్యండి…అన్నీ సాల్వ్ అవుతాయి…’ అని వాళ్లనీ వెనక్కి పంపించి…అత్తా కోడళ్ళని భోజనానికి రమ్మని సంఙ్ఞ చేశాం… వాసూ, మిళింద్ లు ఉన్నారేమో!…అని దొంగ చూపులు చూస్తూ, డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గరకి వచ్చి చెరో వైపూ చూస్తూ కూర్చున్నారు…రాధ, సుధ లు… ‘…రిలాక్స్ గర్ల్స్…ఎవరూ లేరులే!…’ అంటూ చకచకా వడ్డించేసి ‘…మొహమాటపడకుండా భోంచేయండి…ఒంత్లో ఓపిక ఉండాలిగా!…మా వాళ్ళు అసలే అచ్చోసిన ఆంబోతులు…’ అంటూంటే ఎఱ్ఱబడ్డ మొహాలతో ఇద్దరూ సన్నగా వణికారు… …ప్లాన్ మరోసారి రివైజ్ చేస్తూ, అత్తాకోడళ్లకి అర్థమైందో, లేదో అని వెరిఫై చేసుకుంటూ భోజనాలు పూర్తి చేశాం… ‘…ఇంక డ్రెస్ లు మార్చుకుని…కార్యానికి సిధ్ధమౌదాం…’ అంటూ కన్ను గీటి , మా బాగుల్లోంచి నైటీలు తీసుకుని బాత్రూంల వైపు వెళ్ళాం… మేము తిరిగొచ్చేసరికి అత్తాకోడళ్ళు కూడా నైటీల్లోకి మారిపోయారుగానీ, లోపల పాంటీ, బ్రాసియర్లు ఉంచుకుని ఇంకా ఎడమొహం, పెడమొహం గానే ఉన్నారు… …మేమిద్దరం సుధ కొన్న పూల దండలు జెడల్లో ముడుచుకుని, వాళ్ళకీ చెరోటీ అందిస్తూ ‘…ఇవెందుకుంచుకున్నారూ!?…మీతో మొట్టమొదటిసారేమో కదా మా మొగుళ్ళకి… తెంపీగల్రు…’ అంటూ వాళ్ళ బ్రాసరీ హుక్స్ ని విప్పేశాం… ‘…ఏయ్…ఛీ!…’ అని నోటితో అన్నా వాట్ని కిందికి జార్చేశారు… ‘…అవి కూడా తీసేయండి…మేమిప్పుడే వస్తాం…’ అంటూ కిచెన్ లోకెళ్ళాం… …వేరే సరుకుల్తోబాటు పాలగ్లాసులున్న ట్రేలని పట్టుకుని మేమొచ్చేసరికి , పూలు సింగారించుకుని …నేల చూపులు చూస్తున్నారు అత్తాకోడళ్ళు… చెరొకరి చేతుల్లో, చెరో ట్రే పెడుతూ ‘…రిలాక్స్ గర్ల్స్!…కావలసినవన్నీ వీట్లో ఉన్నాయి…ఇప్పుడు ఒకటిన్నరైంది …ఒకళ్ళు అత్త…మరొకరు కోడలు అనే విషయాన్నిమర్చిపోయి, కోరికల్తో కాలిపోతూన్న ఆడాళ్ళల్లా నాలుగున్నరదాకా ఎంజాయ్ చెయ్యండి… మీ మొగుళ్ళ సంగతి మేం చూసుకుంటాం!…’ అంటూ శోభనం పెళ్ళుకూతుళ్ళని కింది ఫ్లోర్ బెడ్ రూం దాకా తీసుకెళ్ళి, వెనక్కి తిరిగబోతూంటే…. ‘…అక్కా!…మాట!…’ అంటూ సుధ వకుళనీ….‘…సంధ్యా!…వన్ మూమెంట్!…’ అంటూ నన్ను రాధా , పక్కకి పిలిచి……చెరో రెండు ప్రశ్నలూ అడిగారు ..వాటికి ‘…కాదు…, అవును…ఇష్టం లేదు…అని మూడు ముక్కల్లో సమాధానం చెప్పి …‘…ఆలోచించుకునే లోపలికెళ్ళండి…అని…వాళ్ళ మానాన్న వాళ్ళనొదిలేసి…పై బెడ్రూమ్ వైపు ఆత్రంగా కదిలాం… …తర్వాత నేనూ, వకుళా వెరిఫై చేసుకుంటే ఇద్దరూ , మీ వాళ్ళు — అండ్ —? , అనీ , – – – వేసుకుంటారా!?…అనీ అడిగారని తెలిసింది… (kukkatoka 12part end) …వాసూ వాళ్ళ లాబ్ కమ్ గెస్ట్ హౌస్ లోంచి బయటికొచ్చేసరికి చుట్టూ చీకట్లు కమ్మేస్తున్నాయి…టైం చూసుకుంటే ఐదున్నరే! … మా మధ్యలో నడుస్తూన్నరాధ భుజాలమీద చెరో చెయ్యీ వేసి…నేనూ, వకుళా భారంగా అడుగులేస్తూ మా కార్ దగ్గరకొచ్చేసరికి అప్పటికే మా సామాను సర్దేసి, వికాస్ డ్రైవింగ్ సీట్ లోనూ, మధు పక్క సీట్లోనూ కూర్చుని ఉన్నారు… ‘… శోభనం గదిలోంచి బయటికొచ్చే పెళ్ళికూతుళ్ళలా , తొడల్ని ఎడంగా పెట్టుకుని ఏంటా నడక!…రండి తొందరగా!!…’ అన్నాడు మధు… ‘…ముగ్గురు పెళ్ళికొడుకుల్తో శోభనాలు జరిగిన పెళ్ళికూతుళ్ళు ఇంకెలా నడుస్తారు గురూ!…’ అంటూ జబ్బ పట్టుకుని…వకుళని డ్రైవర్ వెనక సీట్లో కూర్చోబెట్టాడు వాసు…… …మగాళ్ళు వాసుతో మాట్లాడుతూంటే…‘…ఈ వాసు మాటలకేంలే!…లైట్ తీస్కోండి…ఇట్టే గడిచిపోయాయి, ఈ ఆరు గంటలూ!… పిల్లల్ని అమెరికా పంపించేశాక నేను ఫోన్ చేస్తా!…మనం మళ్ళీ కలుసుకోవాలి…తనివి తీరలేదమ్మా నాకైతే!…’ అంటూ చిన్నగా చెప్పింది రాధ…నన్ను మధు వెనక సీట్లో కూర్చోబెడుతూ…