…ఒంట్లో తాపాన్ని ఓర్చుకోలేక తనో పక్క సతమతమౌతుంటే…ఆఫీస్ లో…బాస్ లు… అనే మగపశువుల చూపుల తూపులు…ఎవరో ఒకర్ని తృప్తి పరచవలసిన పరిస్థితులు… దాంతో సేఫ్ పార్టీలని ఎంచుకుని…వాళ్ల ప్రలోభానికి తలొగ్గినట్లు నటిస్తూ, తన కోరికల్ని తీర్చుకునేదట!…
కొడుకు కష్టపడి మంచి పొజిషన్ లోకొచ్చాడనీ…తన పట్ల వల్లమాలిన ప్రేమతో…తనేమైపోతానో అని…విదేశాల్లోఎన్ని మంచి అవకాశాలొచ్చినా వదులు కుంటున్నాడని చెప్పి… సుధ పరిచయమైన తర్వాత ఏంజరిగిందో గానీ ఇద్దరూ కలిసి…తనని పెళ్ళి చేసుకోమని…అప్పుడు వాళ్ళుకూడా,మనశ్శాంతితో కెరీర్ చూసుకుంటామనీ ఒకటే గొడవట…ఆ పని మీదే ఓ వరుడిని పరిచయం చేస్తామని, ఇక్కడికి తీసుకొచ్చారని…సిగ్గుల మొగ్గైపోతూ చెప్పిందావిడ….’అని ముగించాడు…
‘…ఓ చెంప నీ చేత…వాట్ని…పిసికించుకుంటూనే… పై సంగతులన్నీ చెప్పిందా!?…ఇంతకీ ఎవరో ఆ వరుడు!…’ అని అడిగింది వకుళ…‘…నీ వాసు…’ అని వికాస్ సమాధానం …‘…అది తెలిసిందేగా! నిన్నేమైనా కోరిందా ఆవిడ?…’అంది వకుళ…‘…ఆహా!…’ అన్నాడు వికాస్…‘…ఏంటో అది!?…’ అన్నాను… తన వైపు ఓరగా చూస్తూ!…‘…నవ్వొస్తూంది…ఆవిడ అడిగింది తల్చుకుంటూంటే!…అది చెప్తాలే గానీ, నీకేం చెప్పాడేంటి మిళింద్?…’ అంటూనే…‘…ఏమంటుకుంది సంధ్యా అక్కడ!…’ అన్నాడు వికాస్, నా మొహాన్ని పరీక్షగా చూస్తూ…‘….జాగ్రత్తగా తుడుచుకున్నానే…ఇంకా ఏం మిగిలిపోయిందోరా భగవంతుడా!…’ అని మనస్సు లో అనుకుంటూ…పైకి…‘…ఏముందీ!…’ అని ఎదురు ప్రశ్నేస్తూ మొహాన్ని నాప్కిన్ తో తుడుచుకుని…‘…మీరందరూ చెప్పుకొచ్చిందే!…’ అన్నాను …నా తత్తరపాటు దాచుకోడానికి కళ్ళు వాల్చుకుంటూ… ‘…తప్పించుకోకు…మిళింద్ వెర్షన్ కూడా విందాం…చెప్పు…’ అంటూ బలవంత పెట్టాడు…ఇక తప్పదురా!…అనుకుని …భోంచేస్తూనే మొదలెట్టాను… …‘…మొగాడికో రూలూ, ఆడదానికో రూలూనా?… అంటూ తన తల్లి కాముకత్వాన్ని వెనకేసుకొస్తూనే…ఆవిడ విశృంఖలతని చెప్పుకుంటూ వచ్చాడు… తండ్రి చనిపోయిన కొత్తల్లో తల్లి పక్కనే పడుక్కునేవాడిననీ…రాత్రి మంచం కుదుపులకీ, రొప్పులూ, మూల్గులకీ మెలుకువొచ్చి లేస్తే, రెండు జతల చేతులు తన్ని జోకొట్టేవనీ మొదలెట్టాడు, ఎఱ్ఱబడ్డ మొహంతో…తల్లి ఆఫీసులో, లొకాలిటీలో ,బంధువర్గంలో, అంకుల్స్ అందరూ తనని ఓవర్ గా ముద్దుచేస్తూంటే…గ్రహించలేక పోయానని…తను పెద్దౌతున్నకొద్దీ తల్లి జాగ్రత్త పడిందేగానీ అలవాట్లని మానుకోలేదనీ…అట్లాఅని, తననీ, తన చదువునీ ఎన్నడూ అశ్రధ్ధ చేయలేదనీ, అంచేత తనూ చూసీ చూడనట్లుండడం అలవాటు చేసుకున్నాననీ చెప్పాడు, చిన్నబోయిన మొహంతో!…’…అని చెప్తూంటే …సంధ్యా…అన్న వకుళ పిలుపు విని దాని మొహం చూశాను…అది నాలికతో పై పెదవిని నాక్కుంది…సైగ గ్రహించి, నేనూ ఆపనే చేశాను నాలిక్కి ఉప్పుప్పగా…వగరుగా రుచి తగిలేసరికి…అదేంటో అర్థమై…ఒళ్ళు ఝుల్లుమనడంతో సన్నగా వణికాను…
…‘…వాడి తలని గుబ్బలకదుముకుని ఓదార్చినట్లున్నావ్!…వాడేదో చేసుంటాడు…అది గుర్తుకొచ్చిందా సంధ్యా!’ అన్నాడు…అది చూసిన వికాస్,ఈర్ష్యని చిరునవ్వు వెనక దాచుకుంటూ! ‘…నువ్వు , వాడి తల్లి స్థనాల్ని…నలిపేస్తే లేని తప్పు,ఆ కుఱ్ఱగాడు నీ భార్య…వాటిని….ముట్టుకుంటే తప్పొచ్చిందా!?…’ అంటూ చిందులు తొక్కింది వకుళ …‘…ఆ మాట నేనన్నానా!…తనేం చేసిందో…వాడింకేం చేశాడో…చెప్పమన్నాను…అంతే!…’ అన్నాడు వికాస్ కొంటెగా కన్ను గీటి… ‘…మరింకేం!…చెప్పేయ్యవే జరిగింది!…’ అంటూ నన్ను పొడిచింది వకుళ… ‘…మిళింద్ కి కను ముక్కు తీరులో, కుతి లో తల్లి పోలిక, తండ్రి పర్సనాలిటీ వచ్చిందిట…అంచేత స్కూల్ లో ఉండగానే బాగా ఏపుగా ఎదిగాడట …దాంతో రాధ వెనక పడ్డ మొగాళ్ల భార్యలు మిళింద్ ని చేరదీసి…అన్నీ… నేర్పించడంతో…కాలేజీ స్థాయికొచ్చేసరికి, అటు ,లేడీ స్టాఫ్ లోనూ, ఇటు అమ్మాయిల్లోనూ మాంఛి సరసుడుగా పేరొచ్చేసిందట…ట్రిక్కులకోసం యంగ్ మేల్ స్టాఫ్ కూడా తన చుట్టూ చేరుతున్నారని గర్వపడినా, వాళ్ళు తన తల్లి పరిచయం కోసం తనతో స్నేహం చేస్తున్నారని గ్రహించి దూరంగా ఉండేవాడట…
…ఉద్యోగంలోకూడా ఇదే కధ…‘…బలే సరుకురా మీ అమ్మ …నువ్వూ ట్రై చేసేరాదూ చీకట్లో…’ అని ఒకడంటే చచ్చేట్లు చావగొట్టాడట వాడిని…‘…అది అబధ్ధం కాదుగా!…’ అని నలుగురూ నిలదీస్తే…తల్లి సమస్యని ఎలా పరిష్కరించాలా? …అనే ఆలోచనలో పడ్డాడట… సరిగ్గా అప్పుడే సుధ తో పరిచయం …అది ,ప్రేమగా మారిపెళ్ళి చేసుకుందామనే ఆలోచన కలగ్గానే కుటుంబాల వివరాలు మార్చుకోడంలో…ఇద్దరిదీ ఒకే సమస్య… అని బయటపడింది…ఈ సుముహూర్తాన… వీళ్ళిద్దరికీ పెళ్ళి చేస్తే…అన్న ప్రపోజల్ సుధ తీసుకొచ్చిందట…మొదట్లో వద్దన్నా…ఇదే మంచిదనిపించిందట మిళింద్ కి కూడా …అందుకే ఈ ట్రిప్ …’ అన్నాడు మిళింద్…అని ముగించాను… …‘ఇంతకీ నిన్నేం అడిగాడు?…’ అన్నాడు మధు…మీరు చెప్పారేంటీ,నేచెప్పడానికి…’ అని బిగదీసుకున్నాను…కాసేపు నువ్వు ముందంటే నువ్వు ముందని వాదులాటలోనే డిన్నర్ పూర్తైంది…‘…అందరూ ఒకటే అడిగారని నా అనుమానం…అంచేత, వాళ్ళ కోరికని స్లిప్స్ మీద రాస్తేనో!…’ అంది వకుళ…ఇదీ బాగానే ఉందనుకుని, ఆపనే చేశాం…ఒక్కొక్క స్లిప్ తెరిచి చూసే డ్యూటీ మగాళ్ళుచ్చుకున్నారు…ఓ నిముషం లో పని పూర్తి చేసి…‘…మాకేం అభ్యంతరం లేదు…’ అంటూ, మీసంగతేంటీ!…అన్నట్లుగా కళ్ళెగరేశారు\ మా వైపు చూస్తూ…మాకూనూ…’ అన్నాం….నేనూ,వకూ ఓ క్షణం మొహాలు చూసుకుని…మావైపే ఆతృత తో చూస్తూన్న వాళ్ల గ్రూప్ కి థంబ్స్ అప్ చెప్పాం…కాసేపట్లో …థాంక్స్… అంటూ మా టేబుల్ దగ్గరకొచ్చారు …ముందు మిళింద్ ,సుధ…, వెనకే వాసు రాధలు…‘…రండి… రిసిప్షన్ దగ్గరకెళ్ళి ఏర్పాట్లు చూద్దాం!…’ అంటూ అందరం లేచాం…
‘…నువ్వాగవే!…’ అంటూ వికాస్ వెనకే బయల్దేరిన నా చేయుచ్చుకులాగి, ‘…మీరు నడుస్తూండండి…మేం వస్తాం…’ అంది వకుళ వికాస్ తో…‘…ఇది నన్ను పట్టేసినట్లుంది…’ అనుకుంటూ ఆగిపోయాను… ఇంతలో ‘…సంధ్యా మాట…’ అంటు వికాస్ పిలిచేసరికి నా గుండెలు దడ,దడ లాడాయి…
దాంతో అడుగు ముందుకదలేదు…‘…వెళ్ళూ!…’ అంటూ వకుళ తోసింది…‘..ఇందాకే అదోలా చూశాడు…ఇప్పుడేమంటాడో!…’ అనుకుంటూ వికాస్ వైపు నడిచాను…. ….. …. …. ఓ మూడు, నాల్గు నిముషాల తర్వాత తేలిక పడ్ద మనస్సుతో వెనక్కొచ్చి…‘…లేవే!.. వెళ్దాం!…’ అన్నాను…‘…అలాగేలే!…విషయం తెలుసుకోందే నే వస్తానేంటీ!…’ అంటూ నన్ను లాగి కూర్చోపెట్టి…‘ ఊ…ఇప్పుడు చెప్పు, నీ మొగుడ్ని ఎలా బురిడీ కొట్టించావో !…’ అంది వకుళ… ‘…ఛా! పోవే!…అటువంటిదేం లేదు…మన మగాళ్ళు ఆగలేకుండా ఉన్నారు…నడూ!’ అంటూ తప్పించుకోబోయాను… ‘…నా దగ్గరా నీ నాటకాలు…వికాస్ నిన్ను ఏదో విషయం మీద నిలదీయడం…కాస్త బెట్టు చేసింతర్వాత, నువ్వు జరిగిందొప్పుకుంటూ తన గుండెలమీద పడి ఏడవడం…తను నిన్ను ఓదార్చి, నీ దగ్గర్నుంచి ఏదో ప్రామిస్ తీసుకోడం…నేను చూస్తూనే ఉన్నాలే!…’ అని నిలదీసింది వకుళ… …‘…మొగుడూ, పెళ్ళాలన్నతర్వాత లక్ష దెబ్బలాటలూ, సారీలూ వస్తూనే ఉంటాయ్….ఎవరైనా అవన్నీ చెప్పుకుంటారేంటీ!…ఎవరిదాకా ఎందుకూ?… నువ్వు చెప్తావా!?…’ అంటూ తప్పించుకోబోయాను…అది వదల్లేదు…‘…మన మధ్య రహస్యాల్లేవన్న సంగతి మనిద్దరికీ తెలుసు…అదంతా ఎందుకూ!… వికాస్ నిన్నేమని అడిగాడో చెప్తే…నువ్వు జరిగిందంతా చెప్తావా!…’ అని ఛాలెంజ్ చేసింది…‘…అలాగే!…’ అంటూ నేనూ సిధ్ధపడ్డాను…‘…సరే ఐతే!…అని…
‘…* ****?…’ అంటూ నా మొగుడు అన్న ఓ మూడు పదాల వాక్యాన్ని పచ్చిగా రిపీట్ చేసింది…దాంతో నా దిమ్మ తిరిగి పోయింది…‘…ఎలా పట్టేశావే?…’ అన్నాను ఓ క్షణం తర్వాత తెప్పరిల్లి… ‘…నే చెప్తాలే!…ముందు నువ్వు మొదలెట్టు…’ అంటూ నన్ను పొడిచింది వకుళ… …ఇక తప్పక… …‘…వెళ్ళూ!…’ అంటూ నన్ను తోశావా!…’ అంటూ మొదలెట్టాను…తనవైపు నే నడుస్తూంటే మన టేబుల్ నుంచి, ఓ నాలుగడుగుల దూరంలో… ఎడం చేత్తో సగం విస్కీ ఉన్న గ్లాసుని పట్టుకుని,విలాసంగా నిలబడి…నా నడుం మెలికల్నీ, బొడ్డు కదలికల్నీ, గుబ్బల ఎగసిపాటునీ, తొడల తత్తరపాటునీ తేరిపారి చూస్తున్నాడు వికాస్ …నా కంగారు అణుచుకోడానికి ‘…ఏంటి, కొత్తగా చూస్తున్నావ్!?…’అంటూ తన పక్కకి చేరగానే, కుడి చేత్తో నా నడుంని చుట్టేసి, కొంచెం లైట్ తక్కువున్న వైపు తీసికెళ్తూ….‘…సంధ్యా!…ఓ విషయం చెప్పు’ …అన్నాడు, డ్రింక్ సిప్ చేస్తూనే నా కళ్ళల్లోకి సూటిగా చూస్తూ…. ‘..ఏమడుగుతాడో!?…నీకు వినిపిస్తూందేమో!…’ అనుకుంటూ వెనక్కి చూసి…నీకు మా మాటలు వినిపించవని రూఢి చేసుకుని, నీ వైపు వీపెట్టి…‘…ఏంటో అడుగూ!?…’ అన్నట్లు కనుబొమ్మలెగరేశాను…‘…నేను రాధ మీద చెయ్యేడం నిజంగా చూశావా!…లేకపోతే ఫేకావా!?…’ అన్నాడు వికాస్…‘…ఫేకాను అంటావా?…మీ టేబుల్ మీది లైట్ ని డిమ్ చేసేలోగా జరిగింది నే చూడలేదనుకున్నావా!…ఆవిడ స్థనాల మీంచి చూపు తిప్పకుండా,రెండుచేతుల్నీ టేబుల్ మీద జాపడం… కొనగోళ్ళతో ఆవిడ గుబ్బల్ని మీటడం, ఆవిడ పులకింతలతో సన్నగా వణికి… అవి నీకందుబాటులోకొచ్చేలా ఇంకాస్త ముందుకి జరగడం స్పష్టంగా కనపడింది నాకు…’…అన్నాను…నాదే పైచేయి అయ్యిందికదా!…అని లోలోపల పొంగిపోతూ…
…‘…ఆ ఇంటికీఇల్లు ఎంత దూరమో, ఈ ఇంటికీ ఆ ఇల్లు అంతేదూరమంటారుగా!…’ అన్నాడు వికాస్…‘…అవును…ఐతే!?…’ అన్నాను…‘…మరి మిళింద్ మీ టేబుల్ కిందికెందుకు దూరాడో!?…’ అన్నాడు…‘…అదా!…నేనక్కడ మర్చిపోయిన మొబైల్ ని తీసుకురావడానికి!…’ అన్నాను… గోడ కట్టినట్లు అబధ్ధం ఆడానని గర్వపడుతూ… ఆ ఓవర్ కాన్ఫిడెన్సే నా కొంప ముంచింది…‘….నువ్వక్కడ మొబైల్ ఎప్పుడు మర్చిపోయావ్?!…అన్నాడు కొంటెగా నవ్వుతూ…‘…దొరికిపోయానురా భగవంతుడా!…’ అనుకుంటూ చూపులు తిప్పుకున్నాను…‘…ఓ మాటడగనా!…’ అన్నాడు…‘…ఊ!…’ అని తల దించుకున్నాను…‘…అర నిముషం దాకా మౌనం….‘ ఏంటా!?…’ అనుకుని తలెత్తాను… ….గ్లాస్ ఎడం చేత్తో పట్టుకుని…కుడి చేతి చూపుడు వేల్ని నోట్లో పెట్టుకుని…చీకుతున్నట్లు నటిస్తున్నాడు… నా గుండె నిముషానికి నాల్గొందల సార్లు కొట్టుకుంటూన్న ఫీలింగ్ ని అణచుకుంటూ…‘…ఏంటో అడుగూ!?…’ అన్నాను…ఎలాగో గొంతు పెగుల్చుకుని…‘…అడగాలా!?…’ అన్నాడు…తన నోట్లోంచి వేలు తీస్తూ!…‘…అడక్కపోతే ఎలా చెప్పేదీ?…’అన్నాను…‘…* ****?…’ అన్నాడే!…స్వరం పెంచకుండా!…ఎలా గ్రహించాడా అని నిర్ఘాంతపోయాననుకో వకూ!…ఐనా నువ్వెలా పట్టేశావే ఆమాట!…అదీ అంత దూరం నుంచి!!.’…అన్నాను… లిప్ రీడింగ్!…అది సరే నువ్వేమన్నా వేంటీ …అంది వకుళ…‘…ఏంటా బూతు కూత!?…’ అన్నానమ్మా…ఓ క్షణం తర్వాత తేరుకుని…‘…అదటుంచు…ఇంతకీ అవునా? కాదా!?…’ అని నిలదీస్తే…ఇక తప్పించుకోలేక… ‘…అవును…’ అన్నట్లుగా తలాడిస్తూ ఓరగా తన మొహం వైపు చూశాను….
…కోపం కనిపించకపోయేసరికి ‘…ఈజీ…’ గా తీసుకున్నాడనుకుని…‘…అమ్మయ్య..’ అనుకుంటూ…పక్క చూపులు…అదే…నీ వైపు… చూశాను…నా చుబుకం పట్టుకుని, తనవైపు తిప్పుకుంటూ, గ్లాసు లో మిగిలిన విస్కీని ఒక్క గుటక లో మింగి…నా కళ్లల్లోకి చూస్తూ…‘…*…కదూ!…’ అన్నట్లు కళ్ళెగరేశాడు…‘…అప్పుడేనే వకూ, నేను తన గుండెలమీద పడిపోయి…‘…అనుకోకుండా జరిగిపోయింది వికాస్…’ అంటూ భోరుమంట!… అది చూసి నువ్వు మా దగ్గరకి రాబోయినట్లున్నావ్…నిన్ను ఆగమని చెయ్యూపాడు కదూ!?… ఓదార్పుగా తను కాసేపునా జుత్తు నిమిరే సరికి నేను తేరుకోడం చూశావుగా!…‘…అప్పుడన్నాడమ్మా…‘…ఎంజాయ్ చేశావా?…’ అని…మొహమాట పడుతూనే…అవునన్నట్లుగా తలూపానమ్మా!…‘…ఇంటికెళ్ళింతర్వాత జరిగింది, జరిగినట్లు, పొల్లుపోకుండా చెప్పాలి!…అన్నాడు..‘….సరే…’ అన్నాను…‘…ప్రామిస్!?…’ అన్నాడే!…అప్పుడే తన చేతిలో చెయ్యేసి ప్రామిస్ చేస్త!…’ అంటూ ముగించాను…
‘….ఇంటికెళ్ళింతర్వాత…వికాస్ కి …ఏం చేస్తూ చెప్పుకుంటావో నాకు తెలీదుగానీ నాకు మాత్రం ఇపుడు చెప్పాల్సిందే!…’ అంటూ పట్టూ బట్టీంది వకుళ…‘…సరే తల్లీ చెప్పక ఛస్తానా!…’ అంటూ మొదలెట్టాను… ‘…మొహమాటపడుతూనే మిళింద్ గాడి మగతనాన్ని… వేళ్లతో ట్రేస్ చేసి… ‘…ఎంత?…ఎనిమిదా!…తొమ్మిదా!!…’ అని… కోరికతో వణికే గొంతుతో, అడిగాననీ….‘…తొమ్మిదికి పైమాటే!…కావలిస్తే చెక్ చేసుకో మన్నాడనీ…చెప్పాను గుర్తుందా!… అనుమానం తీర్చుకోడానికి వాడన్న పనే చేసి… …‘…అదృష్టవంతురాలు…’ అని గొణిగేశానే!…‘…ఎవర్నీ!…అదృష్టవంతుల్ని చేస్తున్నారూ?…’ అన్నాడు మిళింద్…నేనేం మాట్లాడలేదు…‘…సుధనేగా!…’ అన్నాడు …నా బదులు తనే సమాధానం చెప్పుకుంటూ….‘…ఒక్క ఈ సుధే అనేముంది? అసలే తుమ్మెదగాడివి!…ఎన్ని పువ్వుల్లో సుధల్ని జుర్రు కున్నావో!!…’అన్నాను…చిర్రెత్తి…‘…మరింకేం!…పూర్తిగా వికసించిన ఈ సంధ్యాపుష్పానికేం అభ్యంతరం లేనట్లేగా ఈ తుమ్మెద కి తేనెలు అర్పించడానికి!!…’ అంటూ నా ఎడమ తొడ మీద చేయేసి…నెమ్మదిగా వేళ్ళని లోపలికి జొనపబోయాడు…‘…ఛీ!…నేనలా అన్లేదు…’ అన్నాను తన వేళ్లని బయటికి లాగేస్తూ…‘…పైకి అనాలేంటీ!…మనం …అలా…ఆపక్క…పొడుగాటి సోఫాల దగ్గరకి వెళ్ళొచ్చేయచ్చు…డాన్స్ అయేలోగా!…’ అంటూ బెల్లించాడే!…’ అన్నాను బరువుగా ఊపిరి వదుల్తూ!
…‘…హీట్స్ లో ఉన్నావ్!…ఎలా వెళ్తావ్ లే!!…’ అంది వకుళ… ‘…ఆ మాటే చెప్పానులేమ్మా …ఒద్దుబాబూ!…అసలే ఫెర్టైల్ పీరియడ్ లో ఉన్నానూ!…’ అని దీర్ఘం తీస్తూ!…’ తను వదిల్తేగా …‘…నో ప్రాబ్లం…హెల్మెట్ ఎప్పుడూ నా జేబులో ఎప్పుడూ ఉంటుంది…’ అన్నాడు…నా తొడల్ని నిమురుతూ…‘…నన్ను మాటల్తో, చేతుల్తో దువ్వుతూ, రెచ్చగొడుతున్నాడు బాబూ ఇతగాడు..ఓ సారి…ట్రై చేస్తేనో!…’ అనిపించినా ‘…నాకలా ఇష్టం లేదు…’ అన్నాను ఓ నిముషం మౌనం తర్వాత….‘…పోనీ!…ఓ ఓరల్ తో ఐనా తృపి పడతాను…’ అన్నాడు… ‘…ఛీ!…ఇక్కడెలా!? బాగోదేమో!!…, అని గొణిగానుదిక్కులు చూస్తూ ‘… థ్రిల్లింగ్ గా ఉంటుంది…మీరు ఊ అనండి చాలు…నేనేర్పాట్లు చేస్తాను…’ అంటూ పాకెట్లు వెతుక్కోడం మొదలెట్టాడు…‘….దేనికోసమో ఆ వెతుకులాట!…’ అన్నాను ‘…ఏదైనా నాణెం కోసం…ఎవరు మొదలెట్టాలో డిసైడ్ చెయ్యడానికి టాస్ వెయ్యాలిగా!…మీదగ్గరుందా?…’ అనడిగాడు… ‘….లేనట్టుంది!…ఐనా మీ …హెల్మెట్ …నే ఉపయోగించచ్చుగా!…’ అని అతగాడ్ని కవ్వించి…పర్స్ లో వెతకడం మొదలెట్టాను…‘…అది మరో పువ్వుకి రిజర్వడ్…ఐనా ఇవున్నాయిగా మీదగ్గరా!…’ అంటూ నా గుబ్బలవైపు చెయ్యి చాచాడు…
‘…ఛీ!…వీటితో టాస్ ఎలా వేస్తారూ!…’ అంటూ ముడుచుకుపోతూంటే…మిళింద్ చటుక్కున ముందుకొంగి…మెడలో వ్రేలాడుతూన్న మంగళ సూత్రపు రెండు బిళ్ళల్ని పట్టేసుకుని, ఓ అరచేతిలోంచి మరో దాంట్లోకి మార్చేస్తూ కాసేపు తిప్పింతర్వాత…దేంట్లో ఉన్నాయో చెప్పుకోండి…’ అంటూ టేబుల్ మీద మోచేతుల్ని ఆనించి…మూసిన గుప్పెళ్లని నాముందు నిలబెట్టాడు…‘…ఓస్!…ఇదో పనా!…చిటికెలో పట్టేస్తా!…ఆ తర్వాత అంతా నాఇష్టప్రకారం జరగాలి…’ అని షరతు పెట్టాను…ఈపేరుతో ఓరల్స్ ఎగ్గొట్టచ్చు…’ అనుకుంటూ!…‘…సరే!…నే గెలిస్తే మాత్రం నే చెప్పినట్లు చెయ్యాలి…’ అన్నాడు మిళింద్… ….పట్టుకోయే ముందు భగవంతుడ్ని మనస్సులో ప్రార్థిస్తూ…అని నేను చెప్తూంటే…‘…ఏమని ప్రార్థించావ్?…ఓడిపోగొట్టు బాబూ!… అనా!!…’ అని కిసుక్కున నవ్వింది వకుళ…‘…ఛీ! పోవే!…’ అంటూ దాన్నోసారి గిల్లి…‘…నన్ను తప్పించు భగవంతుడా!…అనుకుంటూ ఓ గుప్పెటని పట్టుకుని …ఊ…విప్పూ…అన్నా నమ్మా!…’ అంటూ కంటిన్యూ చేశాను…‘..ఊ!…’ కొట్టింది వకుళ… ‘…మీరే విప్పుకోండి…’ అన్నాడే!…సరే…అంటూ బిగించిన తన వేళ్ళని విప్పడం మొదలెట్టాను…అవో పట్టాన విడివడితేనా!…ఇంతా కష్టపడి ఓ వేల్ని విప్పి…మరోదాన్ని విప్పబోతే…మొదటిదాన్ని మూసేయడం మొదలెట్టాడు…ఇలా కాదని…నా రెండు చేతుల్తో వాడి గుప్పెటని పట్టుకుని…బలమంతా ఉపయోగించి…వాడి చిటికెన వేల్ని విప్పి దాన్నిమళ్ళీ మూసేయకుండా నా గుండెలకి దగ్గరగా లాక్కుని…మరో వేలు విడదీయడంలో పడ్డాను…‘…సందట్లో సడేమియా…’ లాగ వాడు ఆ వేల్తో నా గుబ్బల లోయని కెలకడం మొదలెట్టాడు…పులకింతల్ని ఓర్చుకుంటూ మిగిలిన మూడు వేళ్ళనీ విప్పేసరికి…కొంటెగా నవ్వుతూ తనే బొటకనవేల్నిప్పేశాడు…చూస్తే…ఆ అరచేయి ఖాళీ!….సిగ్గు…తమకాలు మనస్సుని ఉక్కిరి బిక్కిరి చేస్తూంటే…నా రెండరచేతుల్తో ఎఱ్ఱబడ్ద మొహాన్ని కప్పుకున్నానమ్మా …
….‘…సంధ్యా!…మొహమాటంగా ఉందా?…’ అన్నాడు… నా అర చేతుల్ని మొహం మీదినుంచి పక్కకి తప్పించి, కళ్ళల్లోకి చూస్తూ…ఏమనాలో తెలీక కను రెప్పల్ని వాల్చుకున్నాను…‘….పోనీ!…నే మొదలెట్టనా!?…’ అంటూ నా బుగ్గల్నీ, పెదాల్నీ తన వేళ్ళతో నిమరడం మొదలెట్టాడే!…‘…ఎక్కడా!?…’ అన్నాను బలహీనంగా!…‘…ఇక్కడే!…ఈ టేబుల్ కిందే!!’ అన్నాడే!…అని ఆగాను…‘…ఎలాగే తల్లీ!…అదీ మన హైట్ వాళ్లం!!..’ అంది వకుళ… ఒక అర చేతిని గుబ్బలకీ, మరో దాన్ని తొడల మధ్యా ఒత్తుకుంటూ…‘…నేనూ ఆ మాటే అన్నావకూ!…‘…ఇలా!!…’ అంటూ తన కుర్చీని కొద్దిగా వెనక్కినెట్టి…మోకాళ్ళని నేలకాన్చి …టేబుల్ కిందికి తల దూర్చేసి…చీరని పైకెత్తేస్తూ మోకాళ్ళని ముద్దులాడ్డం మొదలెట్టాడే!…‘ ఛీ!…లే బాబూ!!…అన్నానమ్మా…అసంకల్పితంగా తొడల్నిప్పుకుంటూ ’ అని నేనంటూంటే…‘…నువ్వా పని చేసింతర్వాత వాడు లేస్తాడనే అన్నావా ఆమాట?…’ అంది వకుళ బొంగురు గొంతుతో… ‘…నేనూ లేవడనే అనుకున్నా వకూ!…కానీ మిళింద్ చటుక్కున పైకి లేచి…‘…చూశారా…ఎంత ఈజీయో!…సిక్స్ టూ ఉన్న నేనే టేబుల్ కింద పడితే…ఫైవ్ ఫోర్ ఉన్న మీరూ…ఫైవ్ సిక్స్ ఉన్న మీ వకుళా ఈజీగా పట్టేస్తారు…నేలని తాకే ఈ టేబుల్ క్లాత్ చూడండి..ఈ డిమ్ లైట్ లో నర మానవుడికి తెలీదు … దాని కింద ఏం జరుగుతుందో!…ఏమంటారు!?…’ అన్నాడే వాడు…అని నే చెప్పుకుపోతూంటే…‘…నిజం చెప్పు సంధ్యా!…నా పేరు వాడెత్తాడా? లేక నువ్వు కలుపుతున్నావా?…’ అంది వకుళ నన్నాపి…‘…వింటూండు, నీకే తెలుస్తుంది, వాడికి నీమీదెంత కోరికుందో!…’ అంటూ కంటిన్యూ చేశాను…