‘…నాకు తెలుసు ఆ విషయం…అందుకే…భార్య లేని సుధ తండ్రి…అదే వాసుదేవ్ కీ…నా తల్లికీ , నేనూ, సుధా యు.యస్ కి వెళ్ళే లోగా పెళ్ళి చెయ్యాలనీ, ఈ లోగా వాళ్ళిద్దరినీ దగ్గర చేద్దామనీ, ఈ పిక్నిక్ ప్లాన్ చేశాం…మా అమ్మ రెచ్చిపోయి వికాస్ సర్ తో అలా డాన్స్ చేస్తూంటే వాసు గారు ఏమనుకుంటారూ?…’ అన్నాడు జేవురించిన మొహంతో… నాకు ఒళ్ళు మండిపోయింది…‘…నీ మగ బుధ్ధి పోనిచ్చుకున్నావుగాదు…ఆడదానికో న్యాయం, మగాడికో న్యాయమూనా!?…అటు చూడు…నీ సుధా వాళ్ళ నాన్న, వకుళ వంపుల్ని ఎలా నిమిరేస్తున్నాడో! ’ అన్నాను…‘…నేను ముచ్చట పడ్డ మగాడితో ఈ వకుళ పిల్ల చాన్స్ కొట్టేసింది కదా!…’ అన్న కసిని మనసులోనే అణుచుకుంటూ…తనూ అటూవైపు తల తిప్పాడు… ….మా కుర్చీల్నుంచి ఓ పదడుగుల దూరం లో డాన్స్ ఫ్లోర్ ఓ చివర, వకుళ తో ఏదో సీరియస్ గా చర్చిస్తూనే, తన చేతి వేళ్లతో, దాని మెత్తటి పిరుదుల్నీ,సన్నటి నడుంనీ,…అప్పుడప్పుడు దాని పల్చటి పొత్తికడుపు మీద టెంపరరీగా పడే మూడు ముడతల్నీ నిమురుతున్నాడు…అలా చేసినపుడు దానికి కితకితలెడుతున్నాయేమో!…అది మెలికలు తిరిగిపోతూ, తన బంగారు రంగు గుబ్బల్ని అతగాడి చాతీకి రుద్దుతూంటే ,అవి చూపరులని రెచ్చగొట్టేట్టుగా…అలవోకగా…స్పాంజ్ బంతుల్లా, ఎగిసెగసి పడుతున్నాయి…అర చిరునవ్వుని తన పెదాల మీద మెరిపిస్తూ… మత్తొలికే కళ్ళతో వాసుదేవ్ ని రెచ్చగొడుతూ కబుర్లు చెప్పేస్తూంది… .‘…ఉఫ్!…పిచ్చెక్కించే సైజులావిడవి…చెరో అరకిలో ఉండవూ!… బ్రాసియర్ వేసుకోకపోయినా అవెంత నిక్కి బింకంగా ఉన్నాయో!…’ అన్నాడు మిళింద్…‘…అర చేతుల్తో దాని స్థనాల్ని తూకం వేశావేంటీ!?…’ అన్నాను వేళాకోళంగా…‘…ఉహూ!…ఆవిడంత ఛాన్స్ ఇవ్వలే!…ఐనా ఎందుకలా అన్నారూ?…’ అంటూ మిళింద్ ఎదురు ప్రశ్న…‘ మరి…వాటి బరువెలా చెప్పగలవేంటీ?..’ అన్నాను …నా స్వరం లోఈర్ష్యని దాచుకోకుండా ‘…అలా…చేస్తేనేగానీ తెలీదేంటీ!?…చూపుల్తో అంచనా వెయ్యచ్చు…’ అన్నాడు.. మిళింద్…
….ఏ కామ పిశాచం పూనిందో నాకు!.‘…ఓహో!…ఐతే నేను బ్రా వేసుకున్నానో లేదో చెప్పగలవా!… ఇవి…ఎంత బరువుంటాయో చెప్పగలవా!…’ అంటూ …సినిమా శ్రీదేవిలా…ఓ లిప్త …నా గుబ్బల వైపు రెప్పలార్పి వాడిని కవ్వించాను…‘…చెప్తే నాకేమిస్తారూ!…’ అన్నాడు…‘…నీక్కావలసినది!…’ అంటూ కూర్చున్న కుర్చీ వెనకాతల చేతులు బిగించి …రొమ్ముని కొద్దిగా విరిచి…వాడిని రెచ్చగొట్టాను…వెంటనే ఫలితం కనిపించింది…కాసేపు నాగుబ్బల వైపూ, మరికాసేపు వకుళ స్థనాలవైపూ దీక్ష చూసి…‘…మీరు డెఫినిట్ గా బ్లౌజ్ కలర్ బ్రా వేసుకున్నారు…లేక పోతే…కనీసం…చెరో కిలో ఉండే ఆ పొత్రాలు…అంత బింకంగా పొడుచుకురావు…’ అన్నాడు…‘…ఓడిపోయావ్!…’ అన్నాను…‘…బ్రాసియర్ వేసుకోలేద…’న్నట్లుగా చేతుల్తో సైగ చేస్తూ! ‘…మామూలు బ్రాసియర్ కాక పోయినా ఓ చిన్న సపోర్ట్స్ ఉండుంటుంది మీ బ్లౌజులో!…’ అన్నాడు……‘…లేదన్నట్లుగా తలని అడ్దంగా తిప్పాను…‘…చెక్ చేస్తే తప్ప నే ఓడిపోయినట్లు ఒప్పుకోను…’ అన్నాడతగాడు…నా గుబ్బల్ని పరీక్షగా చూస్తూ…‘…ఎలా చేస్తావేంటీ!…’ అని గొణుగుతూ తల వాల్చుకుంటూ అతడివైపు ఓరగా చూశాను…అదే నా కొంప ముంచింది…
…అతగాడు లిప్తలో నాకు దగ్గరగా జరిగి, నా వీపుకీ, కుర్చీ బాక్ రెస్ట్ మధ్య ఖాళీలోంచి తన ఎడం చేతిని దూర్చేసి…జాకెట్ మీదినుంచే నా వీపుమీద , ఎడమ భుజం మీద బ్రాసియర్ ఉండే స్థలం లోచూపుడు వేలితో కాసేపు వెతికి …వేళ్లని నా ఎడమ స్థనం మీదికి పోనిచ్చాడు…ఒళ్ళంతా పులకింత లెడుతూంటే …సన్నగా వణుకుతూ ,.భుజం మీది పైట క్లిప్ ని కొద్దిగా లూజ్ చేసి, కొంగుని అతగాడి చెయ్యిని కవర్ చేసేలా కిందికి జార్చాను… ఇప్పుడు మిళింద్ వేళ్ళు నా గుబ్బల లోయ లోకీ, ఆతర్వాత కుడి స్థనం మీదికీ పాకి వెతుకులాటని కంటిన్యూ చేశాయి…‘…దొరికిందా!…’ అని కవ్వించాను… అతగాడి స్పర్శ కొద్దిగా అలవాటవ్వడంతో…
…ఏం మాట్లాడకుండా నా బ్లౌజ్ అడుగు హుక్స్ ని ఒక చేత్తోనే విప్పడానికి తంటాలు పడుతున్నాడు…అవి విడివడ్డం లేదు…‘…ఛీ…వద్దు…ఐనా ఎందుకూ!…అదీ లైట్లల్లో!?…’అని సణిగాను…‘…అక్కడేమైనా సపోర్టుందేమో అని!!…’ అంటూ నా ఒళ్ళోకి చెయ్యి జార్చి…టేబుల్ కింద దేనికోసమో వెతుకులాట మొదలెట్టాడు…‘…చేస్తానన్నదేంటి!…చేస్తూందేంటీ!…’ అని మత్తుగా దీర్ఘం తీస్తూ నా కుర్చీని టేబుల్ కి మరింతగా దగ్గరగా జరిపి…‘ వీడు చీర మీంచే వేళ్లని పూరెమ్మల్లో దిగేసేలా ఉన్నాడు బాబూ!…’ అనుకుంటూనా తొడల్ని దానికింద దాచుకుంటూ …బెరుకు బెరుకుగా దిక్కులు చూశాను…మమ్మల్నెవరైనా గమనిస్తున్నారేమోనని… చుట్టు పక్కల ఎవ్వరూ కనిపించలేదుకానీ…డాన్స్ ఫ్లోర్ నుంచి చెట్టా పట్టాలేసుకుని, లైట్ తక్కువున్న ఓ టేబుల్ వైపెళ్తూన్న ఓ జంట కనిపించింది … ముందు ‘…ఎవరోలే! మాలాంటి బాపతేమో!…’ అనుకున్నా…మగాడి నడక పరిచయమైనదిగా అనిపించడంతో మరో క్షణం పరిశీలనగా చూసి వికాస్ ని గుర్తు పట్టాను…‘…ఎవరా లేడీ!… వకుళా!?…అనుకుంటూ జాగ్రత్తగా చూశా!…కన్సీల్డ్ లైటింగ్ ప్రభావమేమో, పింక్ చీరలోంచి ఆడమనిషి వంపులు కొట్టొచ్చినట్లు కనిపిస్తున్నాయ్…‘…వకుళ పిల్ల సరుకులింత పెద్దవికావు…మరెవరో ఈవిడ!…’ అనుకుంటూండగానే వాళ్ళు ఓ టేబుల్ దగ్గరకి చేరారు…నా సస్పెన్స్ విడిపోయింది…వికాస్, రాధ… తన భారీ స్థనాల్ని టేబుల్ మీద ఆనించి…రెండర చేతుల్నీ గెడ్డం కింద పెట్టుకుని సిగ్గులొలకబోస్తూ, ఏదో డిస్కషన్ మొదలెట్టింది…నేననుకున్నట్లుగానే వికాస్ చేతుల్ని ముందుకి జాపి వేళ్లతో ఆవిడ గుబ్బల్ని నిమిరినట్లున్నాడు…ఇంతదూరంనుంచీ ఆవిడ స్థన సంపద వణకడం…ఆవిడ బుగ్గల్లో గులాబీలు పూయడం…ఆవిడ పెదాలు అస్పష్టంగా కదలడం… స్పష్టంగా కనిపించింది…మరుక్షణం వికాస్ కుడి చెయ్యి టేబుల్ కిందికెళ్ళడం… మీద వేలాడుతూన్న లైట్ డిమ్ ఐపోడం ఒకేసారి జరిగాయి…
…ఇంతలో మా టేబుల్ మీదున్న లైట్ కూడా డిమ్ ఐపోయింది….‘…అక్కడేదో కంట్రోలున్నట్లుందనుకుంటూండగానే మిళింద్ రెండు చేతుల్తో నా బ్లౌజ్ క్రింది హుక్స్ ని విడదీయడం కూడా జరిగిపోయింది…‘…ఇష్ష్…పిసికేస్తాడేమో బాబూ వాటిని…’ అనుకుంటూ తన వేళ్లని బైటికి లాగబోయాను కానీ అవి…నేననుకున్న వైపుకి కాకుండా బ్లౌజ్ కింది పట్టీని…పట్టి, పట్టి వెతకడం మొదలెట్టాయి… ‘…బ్లౌజ్ అడుగున ఓ స…న్నటి సపోర్ట్ ఇస్తా మేమ్…… బ్రాసియర్ లేకుండానే మీ స్థనాలు నిక్కబొడుచుకున్నాయనే ఫీలింగ్ కలుగుతుంది….చూసే వాళ్ళకి…’ అన్న టైలర్ షాప్ ఆవిడ కొంటె మాటలు గుర్తుకొచ్చాయి…‘…రహస్యాన్ని పట్టుకున్నాడు తుమ్మెదగాడు…’ అనుకుంటూ నేనే మరో హుక్ ని తప్పించి… వాడి రెండు చేతుల్నీ నా గుబ్బల మీదికి లాక్కున్నాను….
…మిళింద్ రెచ్చిపోయాడు…కుదుళ్ళ దగ్గర్నుంచీ మర్దించేస్తున్నాడు…చను మొనల్ని నలిపేస్తున్నాడు…నేను మైకంగా బాక్ రెస్ట్ కి చేరబడి…తలని వెనక్కి వాల్చి మత్తుగా, తృప్తిగా కళ్ళు మూసుకున్నాను… తను నా కుడి చేయినట్టుకుని తన తొడలమధ్యకి లాక్కున్నాడు…మొహమాటపడుతూనే వాడి మగతనాన్ని…ఓసారి వేళ్లతో ట్రేస్ చేశేసరికి నాకు ఒళ్ళు ఝల్లుమంది….నా స్పర్శతో మరింత నిగిడిన …మొడ్డ…ని మరోసారి ట్రేస్ చేస్తూ… ‘…ఎంత?…ఎనిమిదా!…తొమ్మిదా!!…’ అన్నాను కోరికతో వణికే గొంతుతో…. .‘…తొమ్మిదికి పైమాటే!…’ అన్నాడు మిళింద్…‘…అబ్బ!…అంతుందా!!…’ అన్నాను జీర బోయిన గొంతుతో…‘…అనుమానమైతే చెక్ చెసుకోవచ్చుగా …అబ్బ!…అంతుందా!!…అనకపోతే!!! ’…అన్నాడు…ఓ లిప్త తన తొడలవైపు చక్రాల్లాంటి కళ్ళతో సైగ చేసి… ఆపైన నాకళ్లల్లోకి కొంటెగా చూస్తూ…‘…నేను టైమ్ అడిగాను…అబ్బ!…అంతైందా!!…అని…’ అన్నాను సిగ్గుతో ముడుచుకుపోతూ!…‘…నేనూ టైమే చెప్పాను…తొమ్మిదీ రెండు…’ అన్నాడు మిళింద్…చిలిపిగా కన్ను గీటుతూ ఒళ్ళో ఉన్నతన మొబైల్ ని పైకెత్తి చూపిస్తూ… ………… ………… ………… …………………… ………… ………….. ………… ………… ‘…ఏయ్ సంధ్యా! తొడల్నింకాస్త విప్పుకోండి…’ అంటూన్న మిళింద్ వేడ్కోలు విని, నెమ్మదిగా కళ్ళు తెరిచి మొబైల్ లో టైం చూశాను…తొమ్మిదీ పన్నెండు….‘…మరో మూడు నిముషాలదాకా నా ఒళ్ళు వీడి స్వంతం…’ అనుకుంటూ వాడడిగింది చేసి…మైకంగా బాక్ రెస్ట్ కి చేరబడి…”…ఈకాసేపట్లో నన్నంతగా లొంగదీసుకోగల్గాడన్నమాట ఈ మిళింద్ గాడు…సరసుడే!…’ అనుకుంటూ తలని మత్తుగా వెనక్కి వాల్చి…గత పదినిముషాల్లో జరిగినదాన్ని నెమరు వేసుకుంటూ తృప్తిగా కళ్ళు మూసుకున్నాను…ఇంతలో మ్యూజిక్ తారస్థాయికి చేరడంతో ఆ చప్పుడికి తెలివొచ్చి చుట్టూ చూశాను… ‘…ఎవరూ మమ్మల్ని పట్టించుకున్నట్లు లేరు…’…అనుకుంటూ కొంచేం దూరం లో ఉన్న వికాస్- రాధ జంట మీద కళ్ళు ఫోకస్ చేశాను…డిమ్ లైట్ లోకూడా టేబుల్ మీద పరుచుకున్న ఆవిడ గుబ్బల్ని అరచేతుల్తో రుద్దుతూ, పెదాల్ని జుర్రుకోవడం కనిపించింది…ఆవిడా పెరిగిన మ్యూజిక్ స్థాయి ని గమనిందేమో!…వికాస్ ని తోసేసి…దూరం జరిగిపోయింది… హాల్లో లైటింగ్ నెమ్మదిగా పెరగడం ‘…చాల్లే ఇంక లే!…’ అంటూ నేనూ మిళింద్ గాడి తలని పక్కకి తోసేసి…బ్లౌజ్ ని, చీర కుచ్చెళ్లనీ సర్దుకుని …వకుళెక్కడుందా! అని డాన్స్ ఫ్లోర్ కలయజూశాను …ఎదురుగా కనిపించిన దృశ్యం చూసి…‘….ఏయ్ మిళింద్!…చూడు నీకు కాబోయే మామ గారేంచేస్తున్నాడో!…’ అంటూ వకుళ ,వాసుదేవ్ జంటల వైపు చూపించాను…టేబుల్ కిందినుంచి పెదాలు తుడుచుకుంటూ లేచిన మిళింద్ కి… …డాన్స్ చివరి కి వచ్చేసినట్లుంది…ఆఖరి డ్రమ్ బీట్ పడగానే వకుళ నడుం మీద చెయ్యేసి తన ఒంటికొత్తుకున్నాడు వాసుదేవ్……సైడ్ నుంచి చూస్తున్నామేమో!… మొదట, పొటకరించిన దాని చనుమొనలు ,ఆ వెనక, చెరో అరకిలో బరువున్న వెన్నముద్దల్లాంటి దాని మెత్తటి గుబ్బలు, అతగాడి చాతీని ఒత్తడం స్పష్టంగా కనిపించింది నాకూ, మిళింద్ కీ……‘…లక్కీ బాస్టర్డ్…’ అని కాబోయే మామగారికి మిళింద్ ఇచ్చిన బిరుదు నా చెవిన పడడంతో, నా పెదాల పైన మెరిసిన చిరునవ్వుని గమనించి, ఎఱ్ఱబడ్డ మొహాన్ని తిప్పుకున్నాడు మిళింద్…
ఆ జర్క్ కి గులాబి రేకుల్లాంటి వకుళ పెదాలు వాసుదేవ్ పెదాలకి దగ్గరయ్యాయి…తన పెదాల్తో వాటిని చటుక్కున అందుకున్న వాసుదేవ్… తమ టేబుల్స్ కి వెళ్ళిపోతూన్న జంటలు చప్పట్లు కొట్టే దాకా వదల్లేక పోయాడు…ఇంతలో వికాస్, రాధ జంట టేబుల్ దగ్గర్నుంచి లేచి వాళ్ల పక్కకి రావడంతో, ‘…సారీ!…ఐ కుడ్ నాట్ రెసిస్ట్!!…’ అన్నట్లుగా పెదాలు కదిపి, వకుళ చేతిని వికాస్ చేతిలో పెట్టి, …రాధ నడుం చుట్టూ చేయ్యేసి, మొహం మీద మెరిసే,,, సిగ్గు… మొహమాటపు కలగాపులగాల చిరునవ్వుని దాచుకుంటూ వాళ్ళ టేబుల్ వైపు వెళ్ళిపోయారు… …‘…తీరిందా నీ బాధ!…’ అన్నాను…అందుబాటులో ఉన్న మిళింద్ తొడని దువ్వుతూ……నా గోళ్ళు ఇంకా సడలని అతగాడి మగతనం గుండుకి తగిలాయేమో!…చలి జ్వరం వచ్చిన వాడిలా వణికి…నా వైపు కసెక్కిన ఎద్దులా చూసి… ‘…ముఖ్యమైనదొకటి చెప్పనే లేదు…’అంటూ గబగబా చెప్పి…‘…ఎలాగైనా మీ వాళ్ళనొప్పించాలి…ప్లీజ్…’ అంటూలేచి నిలబడ్డాడు… మా టేబుల్ వైపొస్తూన్న మధు, సుధ లని చూసి….‘… మా వాళ్ళతో మాట్లాడి చెప్తా!…ప్రాబ్లం ఉండదనుకుంటా!…’ అంటూ నేనూ లేచాను…‘…ఆప్ కే అమానత్ సర్…’ అంటూ నన్ను మధుకి అప్పగించి…సుధ నడుంని తన చేత్తో చుట్టేసి వాళ్ళ టేబుల్ వైపెళ్ళిపోయాడు మిళింద్…
…‘…ఏంటి మాట్లాడి చెప్తానంటున్నావ్?…తెల్లారేదాకా నువ్వు నాప్రాపర్టీవే!…’ అంటూ నన్ను మధు మీదికి లాక్కున్నాడు…‘….పద !…చెప్తాను!…’ అని తన చేతుల్లో ఇమిడిపోతూ మా టేబుల్ వైపు దారితీశాను… …మేం టేబుల్ కి ఓ నాలుగడుగులుండగానే నన్ను ఒక్కసారి మీదకి లాక్కుని పెదాలందుకోబోయాడు…‘..ఛీ…పబ్లిక్ ప్లేస్ లో ఏంటిదీ!…’ అంటూ విడిపించుకుని దూరం జరిగాను….‘…నువ్వింత మొహమాటపడిపోతున్నావ్ గానీ, మా ఆవిడని చూడు… నీ మొగుడి ఒళ్ళోకి దూరిపోయి…ఎలా కువకువలాడుతుందో!…వెనకనించి దింపించుకుందేమో కూడానూ…’ అంటూ ఆల్మోస్ట్ వికాస్ ఓ తొడ మీద కూర్చుని ఏదో చెప్తూన్న వకుళ ని చూపించాడు …
మమ్మల్ని చూడగానే నా మొగుడి నుంచి కాస్త దూరం జరిగి… ఎఱ్ఱబడ్డ బుగ్గల్తో తన మొగుడి వైపోసారి చూసి, వెంటనే కళ్ళు వాల్చుకుంది…‘…ఏం చెప్పుకుంటున్నారేంటీ!?…’ అనడిగాను…‘…వాసు కబుర్లు !…’ అని తేల్చేసిందది…‘…ఏముందీ!…ఒక విడోవర్ గోడేగా…’ అంటూ కూర్చున్నాడు మధు, నేను తన పక్కనే సెటిలయ్యాను…‘…డాన్స్ చేస్తూంటే అతగాడి మొడ్డ తనకెక్కడ గుచ్చుకుందో చూపిస్తూంది…’ అన్నాడు వికాస్…‘…ఆ ముసలినక్క కంత సీన్ కూడానా!…నిన్నూ,నన్నూ ఉడికించడానికి నాటకాలాడుతుంది…ఐనా ఎంతుందేంటి వకూ వాడిది!…’ అని అడిగాడు మధు……‘…తెలీదు…’ అని గొణిగింది వకుళ…నేల చూపులు చూస్తూ…‘…ఓహో! మరైతే…బొడ్డు దాకా వస్తుందేమో బాబూ అతగాడిది!… అని ఎలా వగలు పోయావ్!…’ అన్నాడు వికాస్…దాన్ని వదలకుండా‘…డాన్స్ లో తనకి దగ్గరగా అడుగేస్తే…నిగిడిపోయిన…అతడి…అది…ఈ…ప్రాంతాల్లో గుచ్చుకుందని బొడ్డు చూపించానేగానీ …ఎంతుందో చెప్పడానికి…దాన్ని…నేనేం ముట్టుకోలేదు …మర్యాదస్తుడు గనక వెంటనే సారీ చెప్పుకుని…అలా జరగడానికి కారణాలు చెప్పుకుంటూ వచ్చాడు…’..అంది వకుళ ఎఱ్ఱబడ్డ మొహంతో…
‘…ఏవిటో అవి!…’ అన్నాడు మధు దాన్ని వెక్కిరిస్తూ…‘…తల్లి చనిపోయేసరికి నాల్గేళ్ళున్న సుధకి అన్యాయం జరుగుతుందేమో అని…మళ్ళీ పెళ్ళి చేసుకోకుండా ఉండిపోయాననీ చెప్పాడు…’అంది వకుళ…‘…అంటే ఇన్నేళ్ళూ మడికట్టుకుని కూర్చున్నాడా!…’అని కవ్వించాడు వికాస్…‘…ఉప్పు ,కారాలు తింటూన్న వాడెలా ఉంటాడనుకున్నావ్!…ఆడది పక్కలో లేకుండా ఒక్క రాత్రి ఉండలేని నువ్వా వాసుని వెక్కిరించేది!…, కూతురికి అన్యాయం జరగకుండా, తన…వయసు అవసరాల్ని…తీర్చుకోడానికి పడ్డ యాతనల్ని ధైర్యంగా చెప్పుకున్నాడతగాడు…’ అంది వకుళ కోపంగా!… ‘…రకరకాల కధలు చెప్పి, కాపురాలు చేసుకుంటూన్న ఆడాళ్ళ సానుభూతిని కొట్టేసి…ఆ పైన వాళ్ళని లోబరుచుకోడంలో తన తండ్రి సిధ్ధహస్తుడని, తన స్నేహితురాళ్ల తల్లులెందర్నో వశపరచుకోడం కళ్ళారా చూశాననీ..సుధ చెప్పింది నిజమేననన్నమాట!… అదిగో!…మీ ఫ్రెండ్ భార్య కి గాలం వేస్తున్నాడు మా నాన్న!…అంటూ వాసుదేవ్ తో డాన్స్ చేస్తూన్న నిన్ను చూపించి…జాగ్రత్త అని చెప్పండావిడకి!!…అంది నవ్వుతూ…నువ్వు పడిపోయి అడ్వాన్స్ గా పెదాల్నప్పగించేశావ్!.ఇంకేమైనా కోరాడా!…ఒప్పేసుకున్నావేంటీ జాలి పడీ !’ అని నవ్వుతూ దాన్నిరెచ్చగొట్టాడు మధు…వికాస్ జతకలిపాడు
…ఇంతలో డిన్నర్ సర్వ్ ఐంది…సర్వర్స్ వెళ్ళిపోగానే భోజనం కానిస్తూ సంభాషణ కంటిన్యూ చేశాం… …‘…మీలాంటిమగాడైతే అలాంటి పాడు కోరికే కోరుండేవాడు….ఆ తండ్రీకూతుళ్ళు ఒకళ్ల సుఖం కోసం మరొకరు పడే తపన తెలిస్తే మీరు సిగ్గుతో తలొంచుకోవాలి!…’ అంటూ ఘాటుగా బదులు చెప్పింది వకుళ…‘…ఓహో ఏంటో వాళ్ళ తపన!…’ అంటూ దాన్ని మరింత ఉడికించాడు వికాస్… ‘…నేను పెళ్ళిచేసుకుని వెళ్ళిపోతే నిన్ను చూశేదెవరు?…అంచేత నువ్వూ పెళ్ళి చేసుకో!…లేకపోతే నేనూ మానేస్తాను…’ అంటూ సుధ ఒకటే గొడవట…ఈ వయస్సులో పెళ్ళిచేసుకుని తలనెప్పులు కొని తెచ్చుకోడం నా వల్లకాదు …నా బాధ నేను పడతాగానీ…నువ్వూ, మిళింద్ పెళ్ళి చేసుకుని మీ కెరీర్ చూసుకోండి…అని చెప్తే సుధ వినటం లేదు…పైగా సుధా, మిళింద్ కలిసి…నాకో పెళ్ళి కూతుర్ని చూపించడానికి ఈ పిక్నిక్ ప్లాన్ చేశారు… అని వాపోయాడు వాసు…’ అని వకుళ గుక్క తిప్పుకోకుండా చెప్తూంటే…
‘…ఆ మాటా చెప్పిందిలే సుధ…’ అని అడ్డు తగిలి…‘…వయసు పైబడుతూన్నా తన తండ్రికి కామం తగ్గక పోగా, మరింత పెచ్చుమీరిందనీ…ఈ మధ్య తన స్నేహితురాళ్ళని కూడా వదలటంలేదనీ, ఓ పిల్లైతే ‘…మీ నాన్న మాంఛి పనివాడే!…ట్రై చెయ్యకూడదూ ఓ సారి!…’ అని సలహా ఇచ్చిందనీ , తలెక్కడ పెట్టుకోవాలో తెలీలేదనీ వాపోయి, ఓ తగిన బొంత ని తగిలిస్తే తప్పతన తండ్రి లొంగడని నిర్ణయించుకుని…పెళ్ళి చూపుల పని మీద ఇక్కడికొచ్చామనీ, చెప్పుకొచ్చింది సుధ…’…అని ముగించాడు మధు…
‘…ఇంతకీ ఎవరో ఆ పెళ్ళికూతురు!…’ అని వెక్కిరించాడు వికాస్…‘… మిళింద్ తల్లి, రాధ….’ అంది వకుళ…‘..ఛ!…’ అన్నాడు వికాస్…‘….ఎందుకో ఆ ఛీత్కారం!…’ అన్నాను…‘…అల్లుడి తల్లి, అక్క చెల్లెలి వరస!…ఆ మాత్రం తెలీదా మీకు ’ అన్నాడు తను కోపంగా…‘…చెల్లెలి వరసే గానీ, రక్తసంబంధపు చెల్లెలుకాదుగా!…’ అన్నాను…‘… అవున్లే!..సరైన జోడీయే! ఆవిడా గ్రంధసాంగురాలేగా!…’ అన్నాడు వికాస్…‘…ఎందుకలా అంటున్నావ్?…నిన్ను తన గుబ్బల్ని నిమరనిచ్చినందుకూ, నీ చేత ముద్దులెట్టించుకున్నందుకూనా!…అదే పని నేనూ, వకూ, ఆ మిళింద్ తోనో, వాసుతోనో చేస్తేనో!!…’ అంటూ నిలదీశాను వికాస్ ని… …‘…ఆవిడ తన చీర కొంగుతో నా చేతుల్ని కవర్ చేసినా, నువ్వు పట్టేశావన్నమాట!…’ అని వికాస్ నవ్వుతూ అంటూంటే…‘…ఓ జాణని మరో జాణే పట్తగల్దు గురూ!…ఇంతకీ ఎంతున్నాయేంటీ ఆవిడవి?…’ అని కళ్ళెగరేశాడు మధు….‘…భలే సైజులు మధూ ఆవిడవి…రెండు చేతులూ చాల్లే దనుకో! …మరి…సుధవి ఎంతున్నాయేంటీ!…’ అంటూ మధుని అడిగాడు…‘…బింకంలో సంధ్య వాటికి మంచి పోటీనిస్తాయిలే!…పైగా ఆ నిపుల్స్ టచ్ చెయ్యాలి గురూ! …వకుళ వి పట్టుకొచ్చి, సంధ్య వాటికి అతికించినట్లు ఉన్నాయి…’ అన్నాడు మధు కన్ను గీటుతూ….మరింకేం! నీ ఐడియా బాగుంది సంధ్యా!…నాకూ, మధుకీ, అభ్యంతరాల్లేవు…వాళ్లతో మాట్లాడు…’ …అని నాతో చెప్పి ‘…నీ వాటికన్నా కూడా పెద్దవి వకూ రాధవి!…’ అన్నాడు వికాస్, దాన్ని రెచ్చగొట్టడానికి…‘…మరింకేం!…ఈ రాత్రికి…వాటి…మధ్యే తల దాచుకో!…నా ఊసెందుకు నీకూ!!…’ అని చురుగ్గా జవాబు చెప్పింది వకుళ…
….‘…ఇంతకీ ఏమడిగాడు వాసు నిన్ను?…’ అన్నాడు మధు, సంభాషణని ట్రాక్ మీదికి పట్టుకొస్తూ! …‘…మీరిద్దరూ పెళ్ళిచేసుకుంటే, మా తల్లితండ్రులు సుఖంగా ఉన్నారన్న తృప్తి మా ఇద్దరికీ ఉంటుంది…’ అని మిళింద్ సుధ లు పట్టుపడితే…ఆలోచిస్తా…అన్నానేకానీ మన చుట్టూ ఉన్న సమాజం సంగతేంటి! మా సంబంధమేమని చెప్పుకోవాలి?…సుధ, మిళింద్ మమ్మల్నేమని పిలుస్తారు?…రాబోయే మనవలచేత ఏమని పిలిపించుకోవాలి?…పిచ్చెక్కిపోతూందనుకో ఆలోచిస్తూంటే!…సైకాలజిస్టువికదా!…ఏమైనా పరిష్కారం చెప్పు వకుళా!… అన్నాడు వాసు…’ అని ఆగింది వకుళ…‘.ఇంతకీ ఏం సలహా ఇచ్చావేంటీ…’ అనడిగాడు వికాస్….‘…చెప్తా!…మిగిలిన ముగ్గురూ మీకేం చెప్పలేదా!?…అది చెప్పండి…ఆ తర్వాత…’ అంటూ దాటేసింది వకుళ…‘…నే నప్పుడే చెప్పేశాగా!…వీళ్ళిద్దరే చెప్పాలి…’ అన్నాడు మధు…నా వైపూ, వికాస్ వైపూ చూస్తూ…నేనేం మాట్లాడకుండా భోజనం చేస్తూ ఉండిపోయాను…‘…సంధ్య…ఆకలి మీదున్నట్లుంది…నే చెప్తాలే!…’ అంటూ వకుళ వైపు చూస్తూ మొదలెట్టాడు వికాస్ …
‘… నీ వాసు చెప్పిందాని స్టైల్లోనే ఉంది…మిళింద్ తన ఒక్కగానొక్క కొడుకని…తనే తల్లి తండ్రి ఐ వాడిని పెంచిందట మూడేళ్ళ వయసువాడైనప్పటి నుంచీ!…ఆవిడకీ కామం పాలు ఎక్కువేట…పైగా మిలటరీ మొగుడి ప్రోత్సాహంతో ‘…స్వాప్…’ కి అలవాటు పడ్డ ప్రాణమేమో…నిద్రలో పసివాడి చేతులు …వీటి…మీద పడితే చెమ్మగిల్లి పోయేదాన్నని…’…సినిమా వాంప్ లా తన కుండల వైపు కళ్ళార్పి చెప్పింది…టేబుల్ మీద తన గుబ్బల్ని ఆనుస్తూ…అపుడే నేను వాటి కిందికి చేతులు దూర్చడం…ఆవిడ పైట కొంగుతో నా చేతుల్ని కవర్ చెయ్యడం జరుగుత…నువ్వెలా చూశావ్ సంధ్యా! ’…అని నన్నడుగుతూ ఆగాడు వికాస్… ‘…కళ్ళు మూసుకుని పాలు తాగితే లోకంకి తెలియదు…అనుకుందిట…నీలాటిదే ఓ గండు పిల్లి… కానీ!…’ అంది వకుళ నా బదులు సమాధానం చెప్తూ… ‘…సరే …’ అంటూ కంటిన్యూ చేశాడు వికాస్…