అందమైన జీవితం!

హాయ్…నా పేరు నీరజ. వయసు ఇరవై ఏడు. పెళ్ళై ఐదేళ్ళవుతుంది. మా ఆయన పేరు వాసు. సినిమా హీరోలా బాగానే ఉంటాడు. అఫ్ కోర్స్, నేను కూడా హీరోయిన్ లానే ఉంటాననుకోండి. మా జంటని ఎవరు చూసినా కుళ్ళుకుంటారు. అంత అందంగా ఉంటుంది మా జంట. పెళ్ళైన కొత్తలో హానీమూన్, తరువాత కొత్త సంసారం….అన్నీ చాలా ఎక్జైటింగ్ గా జరిగిపోయాయి. సుమారు నాలుగు సంవత్సరాలు బాగా ఎంజాయ్ చేసాము. ఇదిగో గత సంవత్సరంగా ఆ ఎంజాయ్ మెంట్ తగ్గిపోయింది.

అంటే మా మధ్య సెక్స్ జరగడం లేదని కాదు. అది ఎక్జైటింగ్ గా అనిపించడం లేదంతే. రొటీన్ గా సాగిపోతూ బోరింగ్ గా ఉంటుంది. నాకు నచ్చడం లేదు. అదే విషయాన్ని ఆయనతో చెబితే, నవ్వేసి “ఒకరికొకరు పాతబడిపోయాం కదా. ఇక ఎక్జైటింగ్ గా కనిపించడానికి ఏముంటుందే. ఇందులోనే ఆనందం వెతుక్కోవాలి.” అనేసాడు. నాకు వళ్ళు మండిపోయింది. ఇప్పుడు కొత్తమొగుడిని ఎక్కడ వెతుక్కోనూ? అందుకే “ఏదో ఒకటి చేయాలి.” అని డిసైడ్ చేసుకొని, నెట్ లో దీనికి సంబదించిన జవాబులు సెర్చ్ చేయసాగాను. ఎన్నో కథలు, మరెన్నో ఎనాలసిస్ లూ. అన్నీ చదివిన తరువాత, నాకో విషయం అర్ధమయింది. మగాడు కానీ, ఆడది కానీ అక్రమ సంబంధంలో కొత్త ఎక్జైట్ మెంట్ పొందుతారనీ, అందుకే చాలా మంది దాని కోసం అర్రులు చాచుతారనీ. నిజమే మరి, ఒక కొత్త వ్యక్తితో సెక్స్ కొత్తగానే ఉంటుంది కదా. అందుకే నేనూ అక్రమసంబంధం పెట్టుకోవాలని నిర్ణయించుకున్నా. ఎవరితో పెట్టుకోవాలో కూడా డిసైడ్ అయిపోయా. ఆ వ్యక్తి ఎవరో కాదు, వాసు. అదేనండి మా ఆయన. మా ఆయనతో నాకు అక్రమ సంబందం ఏమిటనుకుంటున్నారా? అయితే నన్ను ఫాలో కండి. మీకే అర్ధమవుతుంది.

డాబా పైన వెన్నెల్లో కూర్చొని ఆలోచించడం మొదలెట్టా. వేసవికాలం కావడంతో, పెరట్లోని మల్లెపందిరి శృంగార పరిమళాలని వెదజల్లుతుంది. వెన్నెల కాస్తంత చల్లగా ఉన్నా, మల్లెల వాసన తోడయ్యేసరికి వేడెక్కించడం మొదలెట్టింది. “ఈ రెంటికీ మధ్య ఇదేం పాడు రసాయనచర్యో…?” అని విసుక్కున్నా. ఇంకాసేపు అక్కడే ఉంటే, “మదనుడు” అని పిలవబడే మహానుభావుడు ఊరుకోడని అర్ధమైపోయింది. “హూమ్ఁ…” అని నిట్టూర్చి, కిందకి దిగుతుండగా సెల్ మోగింది. చూస్తే, మా శ్రీవారు కాల్ చేస్తున్నరు. ఒకసారి మూతితిప్పుకొని, ఆన్సర్ చేసా “హలో..” అనీ. ” ఏంచేస్తున్నావురా నీరూ?” అన్నాడు ఆయన. మ్..పిలవడం ముద్దుగానే పిలుస్తాడు.

కానీ ఆ ముద్దు చేతల్లో మాత్రం ఉండడం లేదు, అనుకొని “ఏమీ లేదు శ్రీవారూ, తమరు ఎప్పుడు కరుణిస్తారో అని వెయిట్ చేస్తున్నా.” అన్నా విసుగ్గా. ఆయన నవ్వేస్తూ “సరే, అలాగే ఒకగంట సేపు వెయిట్ చెయ్, వచ్చేస్తా.” అని కాల్ కట్ చేసాడు. నేను సెల్ వైపు అలాగే చూస్తూ ఉండిపోయా, ఎందుకో. దాన్ని అలాగే చూస్తుంటే నా సమస్యకి ఒక పరిష్కారం తట్టింది. యెస్…అలా చేస్తే గురుడు డిఫినెట్ గా దారిలోకి వస్తాడు. రేపట్నుండే నాకు వచ్చిన ఆలోచనని ఆచరణలో పెట్టాలని నిర్ణయించుకున్నా. హుషారుగా మళ్ళీ మేడ ఎక్కేసి, చందమామ తో, మల్లెపూలతో చెప్పేసా…ఇక మీరెంతోకాలం హింస పెట్టలేరని. చందమామ నెమ్మదిగా మబ్బుల్లోకి పోయి దాక్కుండిపోయాడు. గాలి వీచకపోవడం తో మల్లెవాసన కూడా తోక ముడిచింది. విజయగర్వంతో నేను ఇంట్లోకి పోయా.

వంట పూర్తయ్యే సమయానికి ఇంట్లోకి అడుగుపెట్టారు శ్రీవారు. రాగానే నేరుగా వంటగదిలోకి వచ్చేసి, ముక్కు ఎగబీలుస్తూ “హబ్బా, స్మెల్ అదిరిపోతుంది. ఏం వండావేమిటీ..?” అంటూ గిన్నెలు కెలసాగాడు. వొళ్ళు మంటెక్కిపోయింది నాకు. ఇంత అందమైన పెళ్ళాం వంటగదిలో ఉంటే, ఏ మగాడైనా ఏం చేయాలీ? వెనకనుండి కౌగిలించుకొని, అక్కడక్కడ, అనువైన చోట, అందమైన చోట తడమాలి. అవసరమైతే ఒక ముద్దో, ఒక గిచ్చుడో లేదా చిన్న కొరుకుడో. అవన్నీ మానేసి ఈ మహానుభావుడు గిన్నెలు తడుముకుంటున్నాడు.

“చూస్తారా వాసుగా, రేపట్నుండి ఉంటుంది నీపని.” అనుకుంటూ ఉండగానే ఫక్కున నవ్వు వచ్చేసింది. ఆయన ఆశ్చర్యంగా నా వంక చూసి “ఎందుకు నవ్వుతున్నావే?” అన్నాడు. “ఏమీ లేదు మహాను ’బావా’ . మీరు అలా గిన్నెలు కెలుకుతుంటే నవ్వొచ్చింది. పదండి తినేద్దాం.” అని ఆయన్ని వంటగదిలోంచి డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గరకి గెంటాను. మొత్తానికి ఒక అరగంటలో తినేసి, పడక గదికి చేరాము. ఎప్పటిలాగే ’ ఇస్తినమ్మా వాయనం…పుచ్చుకొంటినమ్మా వాయనం..’ టైపులో కార్యక్రమం పూర్తి చేసుకొని నిద్రపోయాము.

ఆయన పొద్దున్న ఆఫీస్ కి వెళుతుంటే పదివేలు కావాలని అడిగా. “అంత ఎందుకే?” అన్నాడాయన. “ఆఁ…నా బాయ్ ఫ్రెండ్ కి గిఫ్ట్ ఇవ్వడానికి.” అన్నా కచ్చిగా. ఆయన నవ్వేసి ” అయితే సరే, రా ఏ.టి.ఎం లో డ్రాచేసి ఇస్తా.” అని, కూడా తీసుకెళ్ళి, డ్రా చేసి ఇచ్చాడు. ఆయన్ని పంపించేసి ఇంటికి వచ్చేసి, కావలసిన కొన్ని డాక్యుమెంట్స్ తీసుకొని దగ్గర లోని ఒక సెల్ కంపెనీకి వెళ్ళి , అవసరమైన డాక్యుమెంట్స్ ఇచ్చి, ఒక సిమ్ కార్డ్ తీసుకున్నా. దానితో పాటు ఒక సెల్ ఫొన్ కూడా. వాళ్ళిచ్చిన అప్లికేషన్ పూర్తిచేసి ఇచ్చా. అయితే ఆ అప్లికేషన్ పూర్తిచేసే హడావుడిలో ఒక తప్పుచేసా. అందమైన తప్పు.

అదేంటో తరువాత చెబుతా. సిమ్ ని ఫొన్ లో వేసిచ్చి, మరో రెండు గంటలలో ఏక్టివేట్ అవుతుందని చెప్పాడు షాప్ వాడు. థేంక్స్ చెప్పి, ఇంటికి చేరుకున్నా. అది ఎప్పుడు ఏక్టివేట్ అవుతుందా అన్న ధ్యాసలో కాలం చాలా భారంగా గడిచింది. మొత్తానికి ఓ మూడుగంటల తరువాత ఏక్టివేట్ అయ్యింది. “ఒరే వాసుగా…నీ ప్రోగ్రామ్ స్టార్ట్ అయింది.” అని మనసులో నవ్వుకుంటూ, ఆయనికి ఒక మెసేజ్ పంపా, “హాయ్…హౌ ఆర్ యు?” అని. ఒక నిమిషం తరువాత రిప్లై వచ్చింది “హు ఆర్ యు?” అని. ఇక మెసేజ్ ల పరంపర మొదలయ్యింది.

నేను: నాపేరు స్వప్న…

ఆయన: ఓకె..వాట్ కెన్ ఐ డు ఫర్ యు?

నేను: మీరంటే నాకు చాలా ఇష్టం. మిమ్మలని ఒకసరి కలవాలని ఉంది.

ఆయన: సారీ, మీరు రాంగ్ నంబర్ కి మెసేజ్ చేసారు. నా పేరు వాసు. నాకు పెళ్ళయింది.

నేను: సో వాట్? నాకూ పెళ్ళయింది. పెళ్ళయితే ప్రేమించ కూడదా?

ఆయన: సారీ, రాంగ్ నంబరే కాదు, రాంగ్ పెర్సన్ ని ఎప్రోచ్ అయ్యారు మీరు.

నేను: ఒక్కసారి నన్ను కలవండి. నా పెర్సనాలిటీ చూస్తే మీరు షాక్ అవుతారు.

ఆయన: మీరు మిస్ ఇండియా అయినా ఐ డోంట్ కేర్. ఒకసారి మా ఆవిడని చూడండి. ఖచ్చితంగా తన కంటే అందంగా ఉండరు మీరు.

(ఒక్కసారిగా సిగ్గేసి, మురిసిపోయాను. “అబ్బాయి గారికి నా పెర్సనాలిటీ ఇంకా నచ్చుతుందన్న మాట.” అనుకొని, మళ్ళీ మెసేజ్ పెట్టాను.)

నేను: ప్లీజండీ…మీరంటే పిచ్చి నాకు.

ఆయన: సారీ, పిచ్చోళ్ళంటే భయం నాకు. ( ఫక్కున నవ్వొచ్చింది నాకు. మళ్ళీ మెసేజ్ పెట్టా..)

నేను: ప్లీజ్..ప్లీజ్…ప్లీజ్..

అంతే ఆ తరువాత మళ్ళీ ఎన్నిసార్లు మెసేజ్ పెట్టినా, ఆయన దగ్గరనుండీ మెసేజ్ రాలేదు నాకు. ముందు ఆనందం వేసింది, ఒక స్త్రీ టెంప్ట్ చేస్తున్నా మా ఆయన లొంగలేదని. తరువాత చిరాకు వచ్చింది, నా మొగుడు ఇంత పప్పు సుద్ద ఏమిటా అని. అంతలోనే నా ఈగో కూడా హర్ట్ అయ్యింది, మా ఆయన నాకు పడడా అని. “ఎలాగైనా పడగొట్టి తీరుతా నిన్ను వాసుగా.” అనుకున్నా కచ్చిగా. ఇక మిగిలిన రోజంతా ఎప్పటిలాగే రొటీన్ గా గడిచిపోయింది. మరుసటిరోజు ఆయన ఆఫీస్ కి వెళ్ళగానే, మళ్ళీ మెసేజ్ పెట్టా. “కాస్త కరుణించడి సార్.” అంటూ. నొ రిప్లయ్. ఒక అరగంట ఆగి “ఎంత అందమైన ఫిగర్ ని మిస్ అవుతున్నరో తెలుసా? కత్రినా, కాజోల్ ని కలిపితే ఎలా ఉంటుందో అలా ఉంటాను.” అని మెసేజ్ పెట్టా. నో యూజ్. తిక్క వచ్చేస్తుంది నాకు. లాభం లేదు, ఆయన మైండ్ లో రొమాన్స్ అనే చిప్ చిట్లిపోయిఉంటుంది. బోలెడంత డిప్రెషన్ వచ్చేసింది నాకు. ఆ తిక్క, డిప్రెషన్ లోనే, ఆ సాయంత్రం అయన ఇంటికి రాగానే ఆ వంకా, ఈ వంకా పెట్టుకొని చిర్రుబుర్రు లాడేసాను. పాపం ఆయన మాత్రం నవ్వుతూ సహించేసాడు. ఈ మెసేజ్ ల ఆట ఇక సాగదని అర్ధమయి పోయింది. ఇంకేం చేయాలా అని ఆలోచిస్తుంటే ఆ రాత్రి తెల్లారిపోయింది. మరుసటి రోజు కూడా ఆలోచనల లోనే గడిపేసా. ఇక సాయంత్రం అవుతుందనగా మెసేజ్ వచ్చిన సౌండ్ వినిపించింది. కాస్త ఆశ్చర్యంగా ఓపెన్ చేసి చూస్తే, ఆయనే పంపాడు మెసేజ్ “ఏంటి మేడమ్, సైలెంట్ అయిపోయారు? ప్లీజ్ ఏదైనా మెసేజ్ పంపండి.” అని. అదిచూసి గర్వంగా “పడ్డావురా వాసుగా..” అనుకున్నా.

వెంటనే నేనూ మెసేజ్ పెట్టా, “కరుణించినందుకు థేంక్స్.” అని. వెంటనే రిప్లయ్ వచ్చింది.

ఆయన: మిమ్మల్ని వెంటనే కలవాలని ఉంది.

నేను: ఎందుకో అంత అర్జెంట్?

ఆయన: నన్ను వరించిన అమ్మాయి ఎలా ఉంటుందో చూడాలని ఎక్జైటింగా ఉంది…ఇంతకీ మీ కొలతలు ఏమిటీ?

(“అమ్మనీ…అయ్యగారికి కొలతలు కూడా తెలియాలా..!!” అని నవ్వుకొని మెసేజ్ పెట్టా..)

నేను: 34..26..34

ఆయన: వావ్…ఆ కొలతలు ఉన్న అమ్మాయిని ఊహించుకుంటేనే టెంప్టింగ్ గా ఉంది.

( ఆ మెసేజ్ చూడగానే వళ్ళు మండిపోయింది నాకు. ఎందుకంటే అవి నా కొలతలే. లైవ్ లో నేను కనిపిస్తుంటే టెంప్ట్ అవ్వడం లేదుగానీ, ఊహించుకొని టెంప్ట్ అవుతున్నాడంట. “ఛీ..ఈ మగాళ్ళు ఎప్పుడూ ఇంతే..” అని తిట్టుకొని, మెసేజ్ పెట్టా…)

నేను: మీరు టెంప్ట్ అవుతుంటే ఏమిటో నేను కూడా టెంప్ట్ అయిపోతున్నా..

ఆయన: అయితే లేట్ ఎందుకూ? ఎప్పుడు, ఎక్కడ కలుసుకుందామో చెప్పు…

( కొద్దిగా ఆలోచించా…అబ్బయిగారు చాలా తొందర పడుతున్నారు. అమ్మో…అనవసరంగా పప్పుసుద్ద అనుకున్నా ఈయననని…చూస్తా…చూస్తా..)

నేను: ఎందుకు అంత తొందర సార్….త్వరలోనే మంచి ముహూర్తం చెబుతాగా…అంతవరకూ వెయిట్ చేయండి..

ఆయన: హూఁ…సరేలెండి, అంతవరకూ మా అవిడలో మిమ్మల్ని ఊహించుకుంటాలే… ఏంచేస్తాం..బై..

( “నీయబ్బ వాసుగా…నాలో చూసుకుంటావా? చూపిస్తా…చూపిస్తా..” అనుకున్నా మనసులో.)

సాయంత్రం ఆయన ఇంటికి రాగానే ఆయన మొహంలోకి చూసా. ఎప్పటిలాగానే ఉంది. కొత్త కళ ఏమీ కనబడడం లేదు. అయినా సరే “ఏమిటండోయ్….మొహంలో ఏదో కొత్త కళ కనబడుతుందీ?” అన్నా. ఆయనా ఆశ్చర్యంగా “అవునా! ఏమోమరి…ఎప్పటిలాగానే ఉన్నానే..” అన్నాడు. “కాదు…మన పెళ్ళయిన కొత్తలో ఉండేదే…సేమ్ అలాగే కనిపిస్తుంది మీ మొహం.” అన్నా. “ఏదో నీ అభిమానం కొద్దీ అలా కనిపిస్తుందేమోనే…సరే కాస్త టీ ఇస్తావా..” అన్నాడాయన. “ఇస్తా…ఇస్తా..” అంటూ లోపలకి పోయా. ఆయన హాల్ లో కూర్చొని టీ.వీ ఆన్ చేసాడు. పదినిమిషాల్లో టీ తీసుకొచ్చి, ఆయనకి అందిస్తూ “తీసుకోండి సార్..” అన్నా . ఆయన నావైపు విచిత్రంగా చూసి, టీ అందుకుంటూ “ఏంటే కొత్తగా పిలుస్తున్నావ్?” అన్నాడు. “ఏమోమరి, అలా పిలవలనిపించింది. బాగోలేదా?” అంటూ పక్కన కూర్చున్నా. ఆయన నవ్వేస్తూ “నువ్వేం చేసినా బావుంటుందిలే..” అన్నాడు. అంతలోనే సడెన్ గా “అవునే నీకొలతలేంటీ?” అన్నాడు. “మ్ఁ..మొదలయ్యింది..” అనుకొని, “ఎందుకు సార్…మిస్ ఇండియా కాంపిటీషన్ కి ఏమైనా పంపిస్తున్నారా నన్ను?” అన్నా. “అదికాదే…జస్ట్ తెలుసుకుందామని..” అన్నాడాయన. “మ్ఁ…ప్రతీ రోజూ చూస్తున్నారుగా..ఆ మాత్రం కనిపెట్టలేరా….” అన్నా. “అబ్బా…చెప్పవే..” అన్నాడాయన. “చెప్పను. మీరే గెస్ చేయండి.” అన్నా. “సరే…ఒకసారి పైకి లే..” అని ఆయన పైకి లేచాడు. నేనూ లేచి నిలబడ్డా. ఆయన ఒకసారి నా చుట్టూ తిరిగి చూసి “మ్ఁ…తెలియడం లేదు. లోపలకి వెళ్ళి టేప్ తీసుకురా..” అన్నాడు. “ఆ పప్పులేం ఉడకవు సార్. జుస్ట్ లుక్ అండ్ టెల్.” అన్నా. “చూసి చెప్పేంత టేలెంట్ లేదు గాని, టచ్ చేసి చెప్పొచ్చా..?” అన్నాడు. ’ మ్ఁ..అబ్బయిగారు మూడ్ లోకి వస్తున్నాడు.’ అనుకొని, “ఓకే..” అన్నా. “సరే రా…” అంటూ బెడ్ రూమ్ లోపలకి తీసుకుపోయాడు.

లోపలకి వెళ్ళగానే నా పైట తొలగించాడు. “ఏమిటిదీ?” అన్నా నేను. “బట్టలుంటే ఖచ్చితమైన కొలతలు ఎలా తెలుస్తాయీ?” అంటూ చీర లాగేసాడు. ఆయన నాచీర విప్పి చాలా నెలలయింది. కొద్దిగా సిగుపడ్డా. “కొత్త పెళ్ళికూతురిలా బాగానే సిగ్గుపడుతున్నావే..” అంటూ నా జాకెట్ హుక్స్ పై చెయ్యివేసాడు. ఆయనన్న మాటలకి నా బుగ్గల్లోకి ఆవిర్లు వచ్చేసి ఎర్రగా అయిపోయాయి. ఆయన నా జాకెట్ పైనుండి చేయి తీసేసాడు. “ఏమయిందీ?” అన్నా ఆశ్చర్యంగా. “ఇంతకన్నా ఇంట్రెస్ట్ గా మరోటి కనిపించింది.” అన్నాడు. “ఏమిటదీ?” అన్నా. ఆయన టక్కున నా బుగ్గ కొరికేసాడు. “స్..అబ్బా..” అన్నా నా బుగ్గను పట్టుకొని. “ఎర్రగా అయ్యేసరికి ముద్దొచ్చిందే…ఏం చేయాలి మరీ…” అంటూ “ఓకే డ్యూటీ ఫస్ట్..” అంటూ జాకెట్ హుక్స్ విప్పసాగాడు.

మొదటి రెండు హుక్ లను విప్పేటప్పుడు కేజువల్ గానే ఉన్నా. మూడో హుక్ మీద చేయిపడగానే చిన్నగా పులకరింతలు మొదలయ్యాయి. నాలుగో హుక్ తో ఊపిరి భారమయ్యింది. ఆఖరి హుక్ ఊడేసరికి, తాపంతో నా వంటిపై చెమటలు పట్టసాగాయి. ఏం జరుగుతుందో గమనించేలోగానే బ్రాని తీసేసాడాయన. సన్నగా వణుకు మొదలయ్యింది. నా పొత్తికడుపు మీద నెమ్మదిగా తన చేతిని కదుపుతూ, లాఘవంగా నా లంగా ముడిని విప్పేసాడు. నడుము కింద పేంటీ బేండ్ లో, తన బొటనవేళ్ళను దూర్చాడు. ఊపిరిబిగబట్టాను నేను. నెమ్మదిగా దానిని కిందకి లాగేసాడు. ఒక్కో పాదాన్ని పైకెత్తి దానిని పూర్తిగా తీసేసాడు. ఒళ్ళంతా తీయగా సలపసాగింది. ఆయన నా రెండు చంకల్లో తన అరచేతులను సగం దూర్చి, మిగిలిన భాగాన్ని నా స్థనాలపై ఉంచి, తన బొటన వేళ్ళను చాపి, నా నిపుల్స్ ని తాకగానే, ఒక్కసారిగా నా వళ్ళంతా మైకం కమ్మినట్టు అయిపోయింది. ఆ వేళ్ళని అలాగే ఉంచి, చంకల్లోంచి అరచేతులని తీసి, అన్ని వేళ్ళతో నా స్థనాలను సుతిమెత్తగా నొక్కాడు. నా గొంతు తడి ఆరిపోతుంది. నా స్థనాలను మొత్తం తడిమి, నెమ్మదిగా తన చేతులను నా నడుము మీదకి దించి, నడుము పక్క మడతలను సుతారంగా నిమిరి, గుప్పెటలో బిగించాడు. వేడి తట్టుకోలేక నా పెదాలను నాలుకతో తడుపుకున్న. చిటికెన వేళ్ళని నడుము మడత పైనే ఉంచి, బొటనవేళ్ళని చాపి, రెండింటినీ నా బొడ్డుదగ్గర కలిపాడు. “మ్..” అన్నాను భారంగా ఊపిరితీస్తూ.. ఆతరువాత తన చేతులని నా వెనక్కి తీసుకువెళ్ళి, తన అరచేతులని నా పిరుదులపై బోర్లించాడు. మెత్తగా వటిని ఒకసారి నొక్కి, చుట్టుకొలత తీసాడు. తరువాత అలాగే నన్ను దగ్గరకి లాక్కొని, నెమదిగా నా చెవిలో చెప్పాడు “34…26…34” అని. ముందు నాకు అర్ధం కాలేదు. ఆ తరవాత గుర్తొచ్చింది, నేనే కొలతలు చెప్పమని అడిగానని. ఆయన అంత కరెక్ట్ గా చేత్తో కొలిచి నా కొలతలు చెప్పేసరికి ఆశ్చర్యపోయా. ఆయనని తమకంగా కౌగిలించుకొని “అంత కరెక్ట్ గా ఎలా చెప్పారు?” అన్నా. ” మంచి ఫిగర్ కి కొలతలు అలాగే ఉంటాయని మధ్యాహ్నం ఎవరో చెప్పారులే…అది గుర్తుకొచ్చి, జస్ట్ నా గెస్ చెప్పా…అయితే కరెక్టేనన్న మాట…” అంటూ ముద్దుపెట్టుకోడాని ముందుకు వంగాడు. మంటెక్కి పోయింది నాకు. విసురుగా తోసేసాను. “అయితే ఎవరో చెప్పింది నాకు చెప్పారన్న మాట. ఇన్నేళ్ళ నుంచి సంసారం చేస్తున్నా నా కొలతలు తెలియవన్న మాట.” అన్నాను కోపంగా. మళ్ళా నన్ను పట్టుకోడానికి ప్రయత్నిస్తూ “జస్ట్ జోక్ చేసా బంగారం…నీ కొలతలు నాకూ, నా బరువు నీకూ తెలియకుండా ఉంటుందా ఏమీటీ?” అన్నాడు. “నన్నేం పట్టుకోవద్దు.” అన్నా విదిలించుకుంటూ. “ఏంటీ అలకా?” అన్నాడాయన. “కాదు…మంట , కోపం , చిరాకు..” అన్నా కోపంగా. “ఓ…అయితే డేంజర్. ఓకే…చల్లబడ్డాక రావడమే బెటర్.” అని హాల్ లోకి పోయి టీ.వీ చూడడం మొదలెట్టాడు. ఒక నిమిషం తరువాత నాకే పాపం అనిపించింది. అఫ్ కోర్స్, నా తాపం కూడా దానికి ఏడ్ అయిందనుకోండి. అందుకే, అలాగే నగ్నంగా ఆయన ముందుకెళ్ళి నిలబడి “అలక పోయిందిలే రండి.” అన్నాను. “ఎక్కడికీ?” అన్నాడు ఆయన టీ.వీ నుండి చూపుకూడా తిప్పకుండా. “వల్లకాటికి..” అన్నా కోపంగా. ఆయన నవ్వుతూ “ఓ..బెడ్ రూమ్ కా..” అంటూ పైకి లేచాడు. “అంటే బెడ్ రూమ్ అంటే వల్లకాడా మీకు?” అన్నా మరింత కోపంగా. “స్వర్గానికి చేరువుగా ఉండే ప్రదేశాలు ఆ రెండే కదే..” అని నవ్వుతూ నన్ను రెండు చేతులతో పైకి ఎత్తి, భుజం పై వేసుకొని, బెడ్ రూమ్ వైపు తీసుకెళ్ళసాగాడు. “నాకొద్దు…దింపేయ్..” అంటూ గిలగిలా కొట్టుకుంటున్నా వినకుండా తీసుకుపోయి మంచం పై పడేసాడు. నేను బోర్లా తిరిగిపోయి, చేతుల్లో మొహం దాచేసుకున్నా. “హబ్బా…34..” అన్నాడు. ఆయన నా పిరుదుల గురించి అంటున్నాడని తెలియగానే, వాటిని దాచడానికి వెల్లకిలా తిరిగా. “వావ్…మళ్ళీ34..” అన్నాడు. ఈసారి దేనిగురించి అన్నాడో మీకు తెలుసు. ఎటు తిరగాలో అర్ధం కాలేదు. ఇంతలోనే ఆయన నా నడుముని రెండు చేతులతో వడిసి పట్టుకొని “కానీ, నాకు ఈ 26 అంటేనే ఇష్టం.” అంటూ, నా బొడ్డు మీద ముద్దుపెట్టాడు. అంతే అప్పటివరకూ ఉన్న కోపం, అలక, బింకం పత్తాలేకూండా పారి పోయాయి. తమకంగా ఆయన తలని నా పొత్తికడుపుకి వత్తుకున్నాను.

ఇక ఆ తరువాత ఏం జరిగిందో మీకు మాత్రం తెలీదా! అయినా అది మా సీక్రెట్. నేను చెప్పను. మీరే ఊహించుకోండి. మిగిలిన కథ మళ్ళీ కలిసినపుడు చెప్తా…Continue…..