“అత్తయ్యా వెళ్ళొస్తాను” అంటూ హ్యాండ్ బ్యాగ్ తీసుకొని హడావిడిగా బయటకు వెళ్ళిపోయింది సుమనశ్రీ… అలాగే జాగ్రత్తగా వెళ్ళిరామ్మా అంటూ ఆమె వెనకే గుమ్మం దాకా వచ్చి మళ్ళీ వెనుదిరిగింది పద్మావతి… సోఫాలో కూర్చుని గోడమీద తగిలించి ఉన్న ఫోటో ఫ్రెమ్ వైపు చూసింది.. ఫొటోలో సుమనశ్రీ తో పాటు నవ్వుతూ ఉన్న తన కొడుకును చూసి కళ్ళల్లో నీళ్లు తిరిగాయి ఆవిడకి.. పెళ్లయిన ఆరు నెల్లకే ప్రభుత్వ ఉపాధ్యాయుడిగా పని చేసే ఆమె కొడుకు బైక్ కి ఆక్సిడెంట్ అయ్యి ప్రాణాలు కోల్పోయాడు… ఇప్పుడు అతని ఉద్యోగం కోడలు సుమశ్రీకి ఇచ్చారు.. సుమనశ్రీ ఆమెకు మేనకోడలే .. చిన్నప్పుడే తల్లీ తండ్రులని పోగొట్టుకున్న ఆమెని పద్మావతే పెంచి పెద్ద చేసింది … డిగ్రీ వరకు చదివించింది… తన కొడుక్కే ఇచ్చి పెళ్లి చేసింది.. వాళ్లిద్దరూ చిలకా గోరింకల్లా తన కళ్ళముందు తిరిగితే చూసి సంతోషించాలని అనుకుంది.. పాపో బాబో పుడితే వాళ్ళని ఆడిస్తూ తన శేష జీవితం గడపాలని అనుకుంది… . కానీ విధి వారి జీవితాలతో ఆటలాడుకుంటుంది… అయితే ఆమె ఎప్పుడూ విధికి తలవంచలేదు.. కఠిన పరిస్థితుల్ని ధైర్యoగా ఎదుర్కొంది.. తన భర్త చిన్నవయసులోనే చనిపోయినా కొడుకుని, కోడల్ని ఏ లోటూ లేకుండా పెంచింది.. కొడుకు చనిపోయాక కూడా ఆమె గుండె దిటువు చేసుకొని బ్రతుకుతుంది.. ఇప్పుడు ఆమెకు ఉన్న దిగులల్లా ఒకటే .. అది సుమనశ్రీ భవిష్యత్తు… కొడుకు చనిపోయి ఇప్పటికే ఐదేళ్లు గడుస్తుంది.. మళ్లీ పెళ్లి చేసుకొమ్మని ఎన్నోసార్లు చెప్పింది… కానీ సుమనశ్రీ ఒప్పుకోలేదు… చిన్నవయసులోనే భర్తను కోల్పోయిన ఆడదాని బతుకు ఎంత దుర్భరమో అనుభవించిన ఆమెకన్నా ఇంకెవరికి తెలుస్తుంది… కనీసం ఆమెకు ఒక కొడుకన్నా ఉండేవాడు… సుమనశ్రీకి ఆ అదృష్టం కూడా లేదు… తను చనిపోయాక సుమనశ్రీ ఒంటరిదై పోతుందని ఆమె రోజూ దిగులుపడుతుంది… సుమనశ్రీని ఒక మంచి వ్యక్తికి ఇచ్చి పెళ్లి చేస్తే తనకు కాస్త నిశ్చింతగా ఉంటుంది…. మొగుడు పోయిన అమ్మాయికి మంచి సంబంధం వెతకడం అంత ఈజీ కాదని కూడా ఆమెకు తెలుసు… అయితే దానికన్నా ముందు సుమనశ్రీ ని పెళ్లికి ఒప్పించడమే ఆమెకు సాధ్యం కావడం లేదు…. మోడు బారిన ఆమె జీవితంలోకి వసంతం తిరిగి రావాలని రోజూ వేల దేవుళ్ళకి మొక్కుకుంటుంది….
సుమనశ్రీకి పద్మావతి దిగులు గురించి పూర్తిగా తెలుసు… తనకి ఇంకో పెళ్లిచేయాలని ఆమె ఎందుకు ఆరాటపడుతుందో తెలుసు… కానీ తను ఇంకో పెళ్లి చేసుకొని వెళ్ళిపోతే ఆమెకు దిక్కెవరు…? తనను రెండోపెళ్లి చేసుకునే వ్యక్తి తననే గౌరవంగా చూస్తాడో లేదో తెలియదు… మరి ఆమెను పట్టించుకుంటాడా? తన తల్లిదండ్రులు పోయినప్పటి నుండీ ఎంతో ప్రేమగా పెంచి పెద్ద చేసిన అత్తయ్యను వృద్ధాప్యంలో ఒంటరిగా వదిలేసి తను ఎలా వెళ్లగలదు… కృతజ్ఞతతో ఉండాల్సిన సమయంలో కృతఘ్నత చూపించడం న్యాయమా… అందుకే ఎన్నిసార్లు అడిగినా ఇంకో పెళ్లికి ఆమె ఒప్పుకోవడం లేదు… అయితే ఇదే కారణం అని ఆమె పద్మావతికి చెప్పలేదు… పెళ్లి ఇష్టంలేదని మాత్రమే చెబుతూ వస్తుంది…
కాలం సాగుతూనేవుంది..
ఒకరోజు స్కూల్లో ఉండగా సుమనశ్రీ కి ఉత్తరం ఒకటి వచ్చింది… ఈ రోజుల్లో ఉత్తరం ఎవరు రాసారబ్బా అనుకుంటూ కవర్ వెనక చూసి ఫ్రమ్ అడ్రస్ లేకపోవడంతో విప్పి చదవడం మొదలుపెట్టింది…
“ ప్రియమైన సుమనశ్రీ కి….
ప్రేమతో రాయునది…
మిమ్మల్ని ఇలా సంబోధించడం సరైందో కాదో నాకు తెలియదు… కానీ చల్లకొచ్చి ముంత దాచడమెందుకని ‘ప్రియమైన’ అని రాసాను… నిజంగానే మీరు నాకు ప్రియమైన వారు.. అంటే మీరంటే నాకు చాలా ఇష్టం… మీ వ్యక్తిత్వం నాకు ఎంతగానో నచ్చింది… మీ ప్రవర్తన, మీ మాటతీరు, మీ కట్టుబొట్టు ఒకటేమిటి మీ పేరుతో సహా ప్రతీది నాకు చాలా ఇష్టం… మిమ్మల్ని గత నాలుగైదేళ్లుగా గమనిస్తున్నాను… మీరంటే ఇష్టమని చెప్పాలని కూడా చాలా రోజులుగా అనుకుంటున్నాను… కానీ ఎదురుపడి చెప్పడానికి ధైర్యం చెయ్యలేకపోయ్యాను… అందుకే ఈ రోజు ఇలా ఈ ఉత్తరం ద్వారా అడుగుతున్నాను…
“మీరు నన్ను పెళ్లి చేసుకుంటారా…?”
మీకు మళ్లీ పెళ్లి చేసుకోవడం ఇష్టం లేదని నాకు తెలుసు… దానికి కారణం ఏంటో కూడా నాకు తెలుసు… మీరు ఒప్పుకుంటే పిన్నిని నా సొంత తల్లిలా ..కాదు కాదు… కన్నకూతురిలా చూసుకుంటాను… మీకు తెలుసు నాకు ఇప్పటికే మూడేళ్ల కూతురు ఉందని… నేను మిమ్మల్ని పెళ్లిచేసుకోవాలని అనుకోడానికి అది కూడా ఒక కారణం… అంటే మిమ్మల్ని ఆయాలా భావిస్తున్నట్టు అనుకోవద్దు…
నా భార్య నన్ను వదిలిపెట్టి వెళ్లిపోయిన తర్వాత ఇక నేను పెళ్లి చేసుకోకూడదనే అనుకున్నాను… నా కూతుర్ని నేనే పెంచాలనుకున్నాను.. అయితే ఎన్ని చేసినా అమ్మ ప్రేమను దానికి అందించలేను అనే విషయం నాకు అర్థమయ్యింది…అదేసమయంలో మళ్లీ పెళ్లి చేసుకుంటే ఆ వచ్చినావిడ నా బిడ్డని సరిగా చూస్తుందో లేదోననే భయంతో పెళ్లిని గురించిన ఆలోచన కూడా చేయలేదు ఇన్నాళ్లు… మీరు నా పట్లా, నా బిడ్డ పట్లా చూపించే ఆదరం చూసాక మీరైతే నా బిడ్డను సరిగా చూసుకుంటారని అనిపించింది… అందుకే మీ ముందు ఈ ప్రతిపాదన ఉంచుతున్నాను…
ఇందులో బలవంతం ఏదీ లేదు.. మీరు కాదన్నా నేను ఏమీ అనుకోను… మీకు ఇష్టంలేకపోతే ఈ విషయం ఇక్కడితో మర్చిపోండి… నాతో గానీ, పిన్నితో గానీ ఈ విషయమై చర్చించ వద్దని కోరుకుంటున్నాను… ఎందుకంటే ఈ ఉత్తరం వల్ల మన మధ్య ఇంతకుముందు ఉన్న సంబంధాలు చెడిపోకూడదు…
మీరు బాగా ఆలోచించి ఒక నిర్ణయానికి రండి… మీరు ఒప్పుకుంటారనే ఆశిస్తూ…
ఒకవేళ ఈ ఉత్తరం రాసి మిమ్మల్ని బాధపెట్టి ఉంటే నన్ను క్షమించమని కోరుకుంటూ…
మీ రమేష్”
ఉత్తరం చదివాక సుమనశ్రీ కాసేపు స్తబ్దుగా కూర్చుండి పోయింది… వేరొకరైతే ఆమె ఉత్తరం చదివిన వెంటనే చింపి అవతల పారేసేది… కానీ రాసింది రమేష్… రమేష్ అలాంటి ప్రతిపాదన తెస్తాడని ఆమె కలలో కూడా అనుకోలేదు.. అందుకే ఆలోచిస్తుంది…
రమేష్ కూడా ఒక ప్రభుత్వ ఉపాధ్యాయుడే… పద్మావతికి దూరపు చుట్టంకూడా… భర్తను కోల్పోయాక సుమనశ్రీకి ఉద్యోగం ఇప్పించడానికి ఎంతగానో సహాయపడ్డాడు… ఆఫీస్ ల చుట్టు ఏడాది పాటు తిరిగాడు…. తను ఉంటున్న అపార్ట్మెంట్ లొనే వాళ్ళకీ ఒక ఫ్లాట్ ఇప్పించి వాళ్ళకి అన్ని విషయాల్లో చేదోడు వాదోడుగా ఉంటున్నాడు… . అతను కూడా విధి వంచితుడే…. కలకాలం కలిసి ఉంటానని ఏడు అడుగులు అతనితో నడిచిన అతని భార్య మూడేళ్లు కూడా అతనితో కలిసి కాపురం చేయలేదు…. ఆమెకు మధ్యతరగతి బతుకు బతకడం ఇష్టం లేదు… పెద్దల బలవంతం మీద రమేష్ ని పెళ్లి చేసుకుంది… హై క్లాస్ జీవితం గడపాలని ఆమె కోరిక… జీవితంలో పార్టీలు, క్లబ్బులు, పబ్బులు అన్నీ ఉండాలని ఆమె ఆశ… రమేష్ చేసే ఉద్యోగంతో అవి సాధ్యం కావు కనుక ఉద్యోగానికి రాజీనామా చేసి ఏదైనా బిసినెస్ చెయ్యమని పోరేది… తనకు తెలియని దాంట్లోకి ప్రవేశించి చేతులు కాల్చుకోలేనని రమేష్ ఆమె మాట వినలేదు… వాదనల మధ్యనే రెండేళ్లు గడిచాయి… ఈలోపు ఒక పాప వాళ్ళ మధ్యకి వచ్చింది… కానీ వాళ్ళ ఆలోచనలు కలవలేదు… ఒకరోజు ఆమె విడాకులు కావాలంది…రమేష్ నచ్చజెప్పాడు…కానీ ఆమె వినలేదు… రమేష్ పాపను ఇవ్వను అన్నాడు…ఆమె అక్కర్లేదు అంది… పాపకు ఏడాది నిండకుండానే ఆమె వెళ్ళిపోయింది… చాలా మంది రమేష్ ని మళ్లీ పెళ్లి చేసుకోమన్నారు… కొంత మంది తమ కూతుళ్ళని ఇవ్వడానికి కూడా ముందుకు వచ్చారు… కానీ రమేష్ ఒప్పుకోలేదు… చంటిపాపను ఒంటరిగానే సాకుతున్నాడు…. పద్మావతి అతనికి సహాయపడుతు వస్తుంది…
సుమనశ్రీకి తెలిసినంత వరకు ఇదీ రమేష్ జీవితం…
తనకు తెలిసి రమేష్ ఎప్పుడూ ఇలాంటి ఆలోచన ఉన్నవాడిలా కనిపించలేదు… ఎంతో హుందాగా ప్రవర్తించే వాడు… అలాంటిది ఈ రోజు ఇలా ఈ ఉత్తరం రాయడం ఆమెకు ఆశ్చర్యాన్ని కలిగిస్తోంది… ఇంటికెళ్ళాక కూడా ఆమెను ఆలోచనలు వదల్లేదు… ఉత్తరాన్ని ఆమె మళ్లీ మళ్లీ చదివింది… ఉత్తరం చదివినప్పుడల్లా రమేష్ చెప్పింది నిజమే అనిపిస్తోంది.. అంతలోనే అతని మాటలు నమ్మొచ్చా అనిపిస్తుంది… ఒకో సారి రమేష్ కి ఓకే చెప్పేద్దామా అనిపిస్తోంది అంతలోనే మళ్లీ భయమేస్తోంది… తర్జనభర్జన పడుతుండగానే వారం రోజులు గడిచిపోయింది… వారం రోజుల తర్వాత ఆమెకి కొరియర్ వచ్చింది… విప్పి చూస్తే అందులో మరో ఉత్తరంతో పాటు ఒక అందమైన చీర ఉంది… ఆత్రంగా ఆ ఉత్తరం తీసి చదివిందామె…
“ప్రియమైన సుమనశ్రీ….
నా మనసేమిటో మీకు మొదటి లేఖలో వివరించాను…. మీరు చదివి అర్థం చేసుకుని ఉంటారు… ఇప్పుడు మీ అభిప్రాయం ఏంటో తెలుసుకోవాలని ఈ ఉత్తరం రాస్తున్నా… దీంతో పాటు మీకు ఒక చీరను పంపిస్తున్నా…. మీరు నాతో పెళ్లికి ఒప్పుకునేట్లయితే ఈ ఆదివారం నాడు ఈ చీరను కట్టుకోగలరు… మీకు నేను నచ్చి మీరీ చీరను కట్టుకున్నట్టయితే సమయం చూసి పిన్నితో నేను మాట్లాడుతాను…
నచ్చనట్టయితే నా ఉత్తరాలతో పాటు ఈ చీరను కూడా కాల్చేయండి…
మళ్లీ చెబుతున్నాను… దీనివల్ల మన పూర్వ సంబంధాలు ఎట్టి పరిస్థితుల్లోనూ దెబ్బతినకూడదు… మీ నిర్ణయం ఏదైనా నాకు సమ్మతమే….
మీ నిర్ణయం కోసం ఎదురు చూస్తూ….
… రమేష్”
సుమనశ్రీ ఆ రాత్రంతా తీవ్రంగా ఆలోచించింది…
రమేష్ ఎంత మంచివాడో తనకు బాగా తెలుసు… అందుకని రమేష్ కి ఓకే చెప్పడానికే నిర్ణయించుకుంది… ఆదివారం నాడు ఉదయాన్నే స్నానం చేసి రమేష్ పంపిన చీర కట్టుకుంది… కానీ రమేష్ ఎప్పుడొస్తాడో అని కాస్త టెన్షన్ గా ఉంది… తాను ఒప్పుకున్న విషయం రమేష్ కి ఎప్పుడెప్పుడు తెలియజేద్దామా అని ఆమెకి ఆత్రంగా ఉంది…తనే వెళ్లి అతనికి కనబడితే ఎలా ఉంటుంది అని ఆలోచించింది… కానీ బాగోదేమో అనిపించింది… ఎక్కడికెళ్తున్నావే పొద్దున్నే రెడీ అయ్యావు అంటూ పద్మావతి అడిగితే గుడికి వెళ్ళొస్తా అత్తయ్య అంటూ బయటకు వెళ్ళింది… గుడి నుండి తిరిగి వస్తుంటే రమేష్ బైక్ మీద బయటకు వెళ్తూ కనిపించాడు… తనని చూసాడా లేదా అనేది సుమనశ్రీకి తెలియలేదు… అతను వస్తాడేమో అని పొద్దంతా ఎదురుచూసింది… చివరికి సాయంత్రం ఐదవుతుండగా రమేష్ వాళ్ళింటికి వచ్చాడు… అత్తా కొడళ్లు ఇద్దరూ హాల్ లొనే ఉన్నారు… రమేష్ రాగానే సుమనశ్రీ టీ తీసుకొచ్చింది… అతనిచ్చిన చీర కట్టుకొని అతనికి టీ ఇస్తుంటే ఆమెకు కాస్త సిగ్గుగా అనిపించింది…టీ ఇచ్చి పద్మావతి కూర్చున్న సోఫా వెనక నిలబడింది.
“పిన్నీ నేను నీతో ఒక విషయం మాట్లాడాలని వచ్చాను…” అన్నాడు రమేష్ టీ తాగుతూ…
“చెప్పు రమేష్…” అంది పద్మావతి…
“నేను పెళ్లి చేసుకోవాలనుకుంటున్నాను పిన్నీ…”
“మంచి నిర్ణయం నాయనా… నేను నీకు చాలా సార్లు చెప్పాను… కానీ నువ్ వినలేదు… పోనీలే ఇప్పటికైనా సరైన నిర్ణయం తీసుకున్నావు… మా సుమన మనసు కూడా ఆ దేవుడు మారిస్తే బాగుండు…”
“పిన్నీ… నేను పెళ్లిచేసుకోవాలనుకుంటున్నది సుమనశ్రీనే… మీకు అభ్యంతరం లేకపోతే…..” అంటూ నసిగాడు రమేష్…
“ ఎంత మాట రమేష్… నీలాంటి మంచివాడు దాన్ని చేసుకుంటానంటే నాకు మాత్రం అభ్యంతరం ఏముంటుంది… అది ఒప్పుకోవాలే గానీ వెంటనే చేసేస్తా…. ఏమంటావే “ అంటూ సుమనశ్రీ వైపు చూసింది పద్మావతి….
“మీ ఇష్టం అత్తయ్యా… “ అంటూ సిగ్గుపడుతూ లోపలికి వెళ్ళిపోయింది సుమనశ్రీ…
“ఇంకేం నాయనా .. ఆ దేవుడు నా మొర ఆలకించాడు… మంచిరోజు చూసుకుని వెంటనే మీ పెళ్లి చేస్తాను… నాకు కాస్త మనశ్శాంతి దొరుకుంది..” అంటూ ఊపిరి పీల్చుకుంది ఆవిడ…
వారం రోజుల్లో మంచిరోజు చూసి సింపుల్ గా వాళ్ళ పెళ్లి జరిపించి… అదే రోజు రాత్రి వాళ్లకు శోభనం ఏర్పాటు చేసింది పద్మావతి…
పూలతో అలంకరించిన బెడ్ పై రమేష్ కూర్చుని ఉండగా తెల్ల చీర కట్టుకుని పాల గ్లాస్ తో గదిలోకి వచ్చి బోల్ట్ పెట్టింది సుమనశ్రీ… రమేష్ ఆమెనే చూస్తుండగా మెల్లిగా వచ్చి పాలగ్లాస్ అందించింది… రమేష్ కాసిన్ని తాగి మిగతావి సుమనశ్రీకి అందించాడు… సుమనశ్రీ మిగిలిన పాలు తాగి గ్లాస్ పక్కనపెట్టింది.. “కూర్చో సుమనా” అన్నాడు రమేష్… సుమనశ్రీ కూర్చోకుండా అలాగే నించుంది… “సిగ్గు పడతావేం సుమనా… మనకి మొదటిసారి కాదుగా శోభనం….” కొంటెగా అన్నాడు రమేష్… “మనిద్దరికీ మొదటిసారే గా”.. అంది సుమనశ్రీ నవ్వుతూ… “అయితే మాత్రం” అంటూ చెయ్యి పట్టుకొని లాగాడు రమేష్… అనుకోకుండా ఒక్కసారిగా లాగే సరికి అమాంతంగా అతనిమీద పడిపోయింది సుమనశ్రీ…. రమేష్ అలాగే ఆమెను పట్టుకొని వెనక్కి పడిపోయాడు… చాలా రోజులుగా పురుష స్పర్శకి దూరంగా ఉన్న సుమనశ్రీకి అతని మీద పడ్డప్పుడు అతని స్పర్శ ఆమెలో మధురమైన అనుభూతిని కలిగించసాగింది… రమేష్ కి కూడా చాలా రోజుల తర్వాత కలిగిన స్త్రీ స్పర్శ మెత్తగా కొత్తగా ఉండి మత్తును కలిగిస్తుండగా … ఆమెను అలాగే తన బాహువులలో బిగించాడు…. ఆమె పెదవుల్ని అందుకొని గట్టిగా ముద్దాడాడు…. చాలా రోజుల గ్యాప్ రావడంతో ఇద్దరికీ ఆత్రంగా ఉంది… దాంతో సుమనశ్రీ కూడా అతనితో సమానంగా పెదవులని వత్తింది.. ఇద్దరి పెదాలూ అయిదు నిమిషాల పాటు అతుక్కుపోయాయి… రమేష్ చుట్టూ చేతులు వేసి గట్టిగా హత్తుకుంది సుమనశ్రీ…. ఇద్దరి బిగి కౌగిలి వల్ల బెడ్ మీద చల్లిన మల్లెల మాదిరిగానే ఆమె పూలపొట్లాలు కూడా నలిగిపోసాగాయి…. అవి నలిగిన కొద్దీ ఆమె మరింత బిగించసాగింది… రమేష్ ఒడుపుగా సుమనశ్రీ పైట లాగేసాడు.. పిన్నులేవీ పెట్టుకొని రాకపోవడంతో ఆమె చీర సులభంగా ఊడి వచ్చింది….. లోనెక్ బ్లౌజ్ లో నుండి ఆమె సళ్ళు నెలవంకల్లా తొంగిచూస్తూ కవ్విస్తుంటే రెండు అరచతుల్ని వాటి మీద బోర్లించి కసిగా పిసికాడు రమేష్…
“ఉమ్మ్ మెల్లిగా” అంటూ మత్తుగా మూలిగింది సుమనశ్రీ… వాటిని వత్తుతూనే లాఘవంగా బ్లౌజ్ హుక్స్ విప్పేసాడు రమేష్… బ్రా వేసుకొనట్టుంది సుమనశ్రీ… అంతసేపు నెలవంకల్లా తొంగిచూసిన ఆమె సళ్ళు పౌర్ణమి నాటి చందమామల్లా మెరుస్తూ రమేష్ కళ్ళలో కాంతులు వెదజల్లాయి… అబ్బురంగా వాటి నునుపుదానాన్ని… బిగిసడలని పొంకాన్ని చూసి మనసులోనే మెచ్చుకుంటూ… వాటిమీద హక్కు దొరికిందని తన అదృష్టానికి మురిసిపోతూ చుపుక్కుమంటూ ముద్దాడాడు రమేష్… అతని పెదవుల స్పర్శ సుమనశ్రీ లో గిలిగింతలు రేపింది…. రమేష్ తలని పట్టుకొని తన సళ్ళకేసి వత్తుకుంది…
“నువ్వు బ్రా వేసుకోవా” అడిగాడు రమేష్…
“వేస్తాను కానీ ఇవ్వాళ మీకు ఇబ్బంది ఎందుకని వెయ్యలేదు” అంది సుమనశ్రీ…
“హ్మ్మ్ థాంక్యూ” అంటూ కాసేపు రమేష్ ఆమె సళ్ళని ముఖంతో మర్దనా చేసినట్టుగా అటూ ఇటూ రాసి ఒకదాన్ని నోట్లో పెట్టుకుని కసుక్కున కొరికాడు… ‘ఆ నెమ్మదీ’… అంటూ సుమనశ్రీ అరిచే సరికి తప్పు తెలుసుకుని కొరికిన చోట మందు పూస్తున్నట్టుగా నాలుకతో రాసాడు… నొప్పి మాయమై సుమనశ్రీకి హాయిగా ఉంది… చిన్నపిల్లాడిలా సళ్ళను చీకుతూనే ఒక చేతిని కిందికి తెచ్చి ఆమె లంగా బొందును లాగేసాడు రమేష్… కాళ్ల సహాయంతో లంగాను కిందికి జార్చేసింది సుమనశ్రీ… పాంటీ కూడా వేయకపోవడంతో ఆమె ఆడతనం నున్నగా మెరుస్తూ బహిర్గతం అయ్యింది.. రమేష్ కూడా తన బట్టలన్నీ విప్పెసుకున్నాడు. ఇద్దరూ పక్కపక్కన పడుకున్నారు .. రమేష్ ని గట్టిగా కౌగిలించుకుంది సుమనశ్రీ… నగ్నంగా వున్న ఆమె వీపును నిమురుతూ చేతిని మరింత కిందకు జార్చి కసిగా సుమనశ్రీ వెనకెత్తుల్ని నలిపేయసాగాడు రమేష్… సుమనశ్రీ అతని తొడల మధ్య చేయి పెట్టి ఎక్కడెక్కడో గుచ్చుకుంటున్న జూనియర్ రమేష్ ని పట్టుకుంది… కొలిమిలోంచి తీసిన ఇనుపకడ్డీలా కాలిపోతుంది అతని గూటం…. గట్టిదనాన్ని చెక్ చేస్తున్నట్టుగా దాన్ని వత్తి చూసింది సుమనశ్రీ…దాంతో రమేష్ గూటం ముందుకన్నా మరింత గట్టిపడడమే కాక పిడికిట్లో పట్టనంతగా ఉబ్బింది… సుమనశ్రీ తొడలమధ్య రసాలు ఊరుతున్నాయి దాని స్పర్శకి… కానీ ఇది తన దాంట్లో పడుతుందా అని సందేహం కలిగింది సుమనశ్రీకి… అంతలో రమేష్ ఆమెని వెల్లకిలా తిప్పి ఆమెపై నిలువుగా పడుకున్నాడు…. అతనికి ఇంకా ఆగడం కష్టమైపోతుంది… సుమనశ్రీ కాళ్ళని తన కాళ్లతో వెడల్పు చేయడంతో అతని దడ్డు ఆమె నిలువు పెదాలని రాసుకుంటూ కిందికి వెళ్ళింది…. హా అంటూ హాయిగా మూలిగింది సుమనశ్రీ…. రమేష్ అలాగే ఆమె పూపెదాలపై నిలువుగా పైకీ కిందికి రుద్దసాగాడు… సుమనశ్రీకి తమకం పెరిగిపోతుంది… చేత్తో అతని గూటాన్ని పట్టుకుని తన పూ ద్వారంపై ఉంచి… ఉమ్మ్ అంటూ నడుముని పైకి ఎగరేసింది… అప్పటికే రసాలు ఊరి రొచ్చు రొచ్చుగా ఉన్న ఆమె ఆడతనంలోకి రమేష్ మగతనం కస్సున దిగబడింది… మొదటిసారి కాకపోయినా….సుమనశ్రీకి తన దాంట్లో నిండుగా ఉన్నట్టనిపించింది… రమేష్ కి కూడా బాగా టైట్ గా ఉన్నట్టనిపించి .. “కన్నెపిల్ల దానిలా ఇంత టైట్ గా ఉందేంటి సుమనా నీ చెల్లి” అన్నాడు…
“ మీ తమ్ముడు తక్కువున్నాడా ఏంటి… ఇందాక పట్టుకుంటే పిడికిట్లో అంకలేదు … అంతుంటే నాదేంటి బజారు వాళ్ళది కూడా టైట్ గానే ఉంటుంది… ” అంది సుమనశ్రీ అతని ముక్కు పట్టుకుని ఊపుతూ…
“ నీ చెల్లిని చూసే మా వాడు అలా ఉబ్బిపోయాడు.. పైగా నీ చెల్లికి తాళం పడి చాలా రోజులైందిగా … అందుకే బిగుసుకుపోయినట్టుంది…” అన్నాడు నవ్వుతు… ఆమె బిగువుని అనుభవిస్తూ అలాగే వుండిపోయాడు రమేష్…
“మాటల్తోనే సరిపెడ్తారా ఏంటి” అంది సుమనశ్రీ…
“ఏం చెయ్యాలేంటి” అన్నాడు రమేష్
“ఏం చెయ్యాలో తెలియకుండానే ఒక పాపను కన్నారా” అంది సుమనశ్రీ కింది నుండి నడుమును ఎగరేస్తూ…
నవ్వుతూ రమేష్ తన నడుముని ఊపడం మొదలుపెట్టాడు… ఒక్కో పోటుకీ ఆ ఆ ఆ అంటూ గట్టిగా అరుస్తుంది సుమనశ్రీ… ఆమె అరుస్తుంటే ఉత్సాహం పెరిగిపోయింది రమేష్ కి … దాంతో మరింత బలంగా పొడుస్తున్నాడు… “ఆ ఆ అలాగే కొట్టండీ … గట్టిగా కొట్టండీ … ఇంకా …ఇంకా… ఆ ఆ ఆ” అంటూ అరుస్తూ తనూ ఎదురు పొడుస్తుంది సుమనశ్రీ …. రమేష్ ఆమెకు తగ్గట్టుగా బలంగా కిందికి పొడుస్తున్నాడు…. ఆమె లోతుల్లోకి దూసుకుపొయ్యి చివరికంటా దింపసాగాడు.. అలా అరగంటకి పైగా సాగింది రమేష్ దూకుడు.… అరుస్తూ, వగరుస్తూ, రొప్పుతూ ….. అలసి, సొలసి సంతృప్తిగా ముగించారు వారు తమ మొదటి ప్రణయ కలహం ….
తెల్లవారు ఝామున మరోసారి సుమనశ్రీతో స్వర్గంలో విహరించాక ఆమె ఒళ్ళో పడుకొని సళ్ళతో ఆడుకుంటూ… “చాలా థ్యాంక్స్ సుమనా …” అన్నాడు రమేష్…
“ ఎందుకు..?” అంది సుమనశ్రీ…
“నువ్వు నన్ను పెళ్లి చేసుకున్నందుకు”
“దానికి మీరేగా కారణం”
“నేనా..? ఎలా..?”
“మీరేగా ఉత్తరం రాసి….. పెళ్ళిచేకుంటావా అని అడిగింది….”
“నేనెప్పుడు ఉత్తరం రాసాను… నువ్వేగా నాకు ఉత్తరం రాసావు…”
“నేను రాయడమేంటండీ… మీరేగా రాసారు… పైగా రెండోసారి ఉత్తరంతో పాటు మంచి చీర కూడా బహుమతిగా పంపారు…ఉండండి చూపిస్తాను” అంటూ లేచి వెళ్లి ఉత్తరాలు తెచ్చి ఇచ్చింది సుమనశ్రీ…
అవి చదివి అయోమయంగా ఆమెవైపు చూసాడు రమేష్..
ఒక్కనిమిషం అంటూ లేచి బట్టలు వేసుకుని బయటకు వెళ్ళాడు…
తన ఫ్లాట్ లోకి వెళ్లి కొద్దిసేపట్లోనే చేతిలో పేపర్స్ తో మళ్ళీ లోపలి వచ్చాడు..
లోపలికి రాగానే ఇవి చూడు అంటూ సుమనశ్రీ చేతిలో రెండు కాగితాలు పెట్టాడు..
అవి చదివిన సుమనశ్రీ ఆశ్చర్యంగా రమేష్ ని చూసింది… వాటిల్లో తనను పెళ్లి చేసుకొమ్మని రమేష్ ని కోరుతూ తాను రాసినట్టుగా ఉంది.. రెండో దాంట్లో నేను మీకు నచ్చితే ఈ డ్రెస్ వేసుకొని సాయంత్రం అత్తయ్యతో మాట్లాడండి అంటూ వుంది… ఆమెకు ఏమీ అర్థం కాలేదు…
“ఇవి నేను రాయలేదండీ” అంది సుమనశ్రీ అయోమయంగా…
“ఆ ఉత్తరాలు కూడా నేను రాయలేదు సుమనా” అన్నాడు రమేష్..
సుమనశ్రీ నాలుగు ఉత్తరాల్నీ మార్చి మార్చి చూసింది…
“మీరు ఒకటి గమనించారా అన్ని ఉత్తరాల్లోనూ చేతి రాత ఒకేలా ఉంది..” అంది సుమనశ్రీ
పరిశీలనగా చూసి … “అవును సుమనా… ఇవి ఒక్కరే రాసారు… ఎవరు రాసి ఉంటారు….” అన్నాడు రమేష్
అంతకు అయిదు నిమిషాల ముందు… పొద్దున్నే బయటకు వెళ్లి అంతలోనే గబగబా లోపలికి వచ్చిన రమేష్ వైపు అనుమానంగా చూసింది అప్పుడే లేచి హాల్లో కూర్చున్న పద్మావతి..
రమేష్ లోనికి వెళ్ళగానే తను కూడా వాళ్ళ బెడ్ రూమ్ దగ్గరకు వచ్చి తలుపుకు చెవి ఆనించి వినసాగింది…
“ఉత్తరాలు ఎవరు రాశారా” అని సుమనశ్రీ, రమేష్ లు తికమక పడుతుంటే విని నవ్వుకుంటూ కిచెన్ లోకి వెళ్ళింది పద్మావతి.
(సమాప్తం)