ఫ్రషప్ అయ్యీ కిందకు వెళ్ళా, కింద అందరు సోఫాలో కూర్చొని ఉన్నారు. స్నేహ సెపరేట్ గా సోఫా ఛైర్ లో కూర్చుంది తాను షాల్ కప్పుకొని ఉంది. అత్త ఇంకా అను త్రీ సీటర్ లో కూర్చొని ఉన్నారు. నేను మెట్లు దిగి వస్తుండగానే నన్ను చూసి, అత్త, “రా రా, నీకోసమే ఎదురుచూస్తున్నాం అందరం” టీవీ చూస్తున్న స్నేహ నా వైపు చూసింది, నేను చిన్నగా నవ్వా, అను కూడా చూసి నవ్వి మళ్లీ టీవీ వైపు తిరిగింది. “నేను వెళ్ళి టీ తీస్కువస్తాను, మీరు మాట్లాడుతూ ఉండండి..” అంటూ సోఫా లోంచి లేచింది.
అత్త ఇంకా సారీ లోనే ఉంది, ఇందాక నాకు వచ్చిన కల గుర్తుకు వచ్చి, నర్మగర్భంగా నేను నవ్వుకున్న ఎవరికి కనపడకుండా. నేను వెళ్ళి అను పక్కన కూర్చోన్న, ఎవరితో ఎం మాట్లాడాలో తెలీటం లేదు, స్నేహ వైపు చూశా, తానేందుకో అసహనంగా కదులుతుంది, సోఫా ఛైర్ లో బాసిమ్పట్లు వేస్కుని కూర్చుంది. షాల్ కప్పుకుని, చిన్నగా ఊగుతోంది. నాకు మొదట అర్థం కాలేదు, అంత చల్లగా కూడా లేదు? తాను షాల్ ఎందుకు కప్పుకుంది? ఏమో నాకుందుకులే అనుకుంటూ, “చన్టి గాడు ఏది?” అని అనుని అడిగా.
“వాడు పాలు తాగుతున్నాడు అక్క దగ్గర…”అని చాలా తాపీగా సమాధానం ఇచ్చింది, కనీసం టీవీ నుండి తల అయిన తిప్పకుండా. నేను గత్తుక్కుమన్నా, అప్పుడు వెలిగింది ట్యూబ్ లైట్. స్నేహ ఎందుకు షాల్ కప్పుకుందా అని. నేను స్నేహ వైపు చూశా, తాను నా వైపు అదొల చూసింది, ఇబ్బందీగాన? లేక నేను ఏమనుకుంటున్నానో అనా? ఆ చూపుకు అర్థం నాకు తెలిలెదు. ఇంతలో అత్త టీ తీస్కు వచ్చింది, “చిన్నా, నీకు టీ ఇష్టమా? కాఫీనా?” “ఏదయినా పర్లేదు అత్త, నీ చేత్తో ఎమిచ్చినా పుచ్చుకుంటా…” అని ఒక చిన్న డైలాగ్ ఇచ్చా. “ఎమిచ్చిన తీస్కుంటాడన్టా అమ్మ” అని ఆను నవ్వింది కీలా కీలా, తన నవ్వు చూసినప్పుడల్లా నాకు చిన్నగా కరెంట్ పాసస్ అవుతుంది లోపల.
చిన్నగా ఏదో అలజడి. హార్ట్ బీట్ స్కిప్ అవుతుంది. అందరం కూర్చొని టీ తాగాం. “ఇంకా ఏంట్రా విశేషాలు, నీ గురించి ఏమీ చెప్పలేదు మాకు. అసలు ఏమీ చదువుకున్నావ్? ఎం చేశావ్ ఇన్నాళ్లు?” అని అత్త అడిగింది. “నేను డిగ్రీ కంప్లీట్ చేశానాత్త. బ్యాంక్ జాబ్ కూడా వచ్చింది. ఇన్నాళ్లు మీ గురించి, ఆలోచిస్తూ గడిపాను. ఇప్పుడు మీ దగ్గర ఉన్నా. నాకదే చాలు, గతం గతహా, అందులో తవ్వుకోవటానికి, గుర్తుపెట్టు కోవడానికి తీపి స్మృతులు ఏమీ లేవు అత్త” “హ్మ్..
సరే ర మరి జాబ్ పోస్టింగ్ ఎక్కడ ఇచ్చారు?” “ఎక్కడైనా తీస్కో వచ్చు, ఇంటర్వ్యూ అటెండ్ అయ్యాను, సెలెక్ట్ చేశారు, వేటింగ్ లిస్ట్ లో పెట్టారు, ఒక్క సారి కన్ఫర్మ్ అయితే, నేను లోకేషన్ సెలెక్ట్ చేసుకోవచ్చు..” “ఓ హో అలాగా..మంచిది..ఇంకా ఎన్ని రోజులు అవుతుంది సెలెక్షన్?” “ఏమో తెలీదు అత్త వాళ్ళు మేయిల్ చేస్తారు డేట్ ని, అప్పుడు వెళ్ళి ఆఫీస్ లో మాట్లాడుకోని, అపాయంట్మెంట్ ఆర్డర్ తీస్కొని రావాలి.” “ఓకే, అప్పుడు దాకా ఇక్కడే ఉండరా, నిన్ను చూసి ఎన్నాళ్లు అయ్యింది. మనిషివి మారి పోయావు బొత్తిగా..” అంది నవ్వుతూ. స్నేహ ఇంకా ఆను మా వైపే చూస్తున్నారు.
“ఇక్కడే ఉండ్ర…” అని అత్తయ్య అన్నప్పుడు అను కళ్ళల్లో అదో రకమైన మెరుపూ ఇలా వచ్చి అలా మాయం అయ్యింది, ఆది నేను గమనించకుండా పోలేదు. “సరే మా అయితే ఇవ్వళ చిన్నా బావ వచ్చిన సందర్భంగా, మనం పార్టీ చేస్కుందాం, నువ్వు ఎం ట్రీట్ ఇస్తున్నావ్?” అని సరదాగా అడిగింది అను. “అబ్బో అప్పుడే బావ మరదళ్ళు అయిపోయారా?” అంటూ నవ్వింది అత్త. తన నవ్వు ఎంత లైవ్లీ గా ఉంటుందంటే, చూస్తుంటేనే ఆ రెండు గులాబీ రెక్కలని పట్టుకొని, గట్టిగా నా నోటితోటి మూసెయ్యాలని అనిపిస్తుంది. “సరే మంచి బిర్యానీ చేస్తా లే ఇవ్వాళ..అయితే నాకు ఎవరయినా హెల్ప్ చెయ్యాలి, కుకింగ్ లో..” “నాకు చదువుకోవటానికి ఎంతో ఉంది ఇవ్వాళ” అంటూ అను తప్పిచ్చుకుంది. స్నేహని అదిగేది లేదు, తాను ఎప్పుడు మంచి మూడ్లో ఉంటుందో ఎవ్వరికీ తెలీదు.