“ ఈ సృష్టిలో అందరికంటే అందమైన ఆడది ఎవరు?” అని అడిగితే, “పక్కోడి పెళ్ళాం.” అన్నాడట ఎవడో. అలాగే కొంతమంది కాంతామణులకి తమ భర్త కంటే, ఎదురింటావిడ భర్త పోటుగాడిలా కనిపిస్తూ ఉంటాడు. తన సొంతం కానిది ఎప్పుడూ అద్భుతం గానే ఉంటుందేమో.
మామూలు రోజుల్లోనే విజయవాడ బస్ కాంప్లెక్స్ ఎలా ఉంటుందో మీకు తెలుసు. అలాంటిది, పెళ్ళిల్ల సీజన్ లో ఇంకెలా ఉంటుందో ఊహించుకోండి. అలాంటి సీజన్ లో, ఓ రాత్రి తొమ్మిది గంటలకి ఆటోలో దిగారు లలిత, రాజేష్ లు తమ లగేజ్ తో. లోపలకి వెళ్తూ అంటుంది లలిత “మీరు లేకుండా ఒక్కదాన్నే వెళ్ళలేనండీ. ప్లీజ్, అర్ధం చేసుకోండి.” అని. “ఏం చేయాలే మరి, రెండూ ముఖ్యమైన పెళ్ళిల్లే. కంపల్సరీగా వెళ్ళాలి. ఒకే ముహూర్తం. ఏం చేయాలి చెప్పు.” అంటూ ఉండగా, ఎవరో డేష్ ఇచ్చారు అతన్ని. ఉలిక్కిపడి చూస్తే, డేష్ ఇచ్చిన వాడు శివ. రాజేష్ క్లోజ్ ఫ్రెండ్ అతను. భార్య సరిత తో పాటూ ఉన్నాడతను. “ఒరేయ్..” అంటూ గట్టిగా కౌగిలించేసుకున్నారు ఒకరినొకరు. వారి వారి భార్యలు “ బావున్నావా అన్నయ్యా?” అంటూ ఎదుటి వాళ్ళని పలకరించేసారు. “ఎక్కడకి రా?” అన్నాడు రాజేష్. “నేను వైజాగ్ కి, తను హైదరాబాద్ కి.” అన్నాడు శివ. లలిత రాజేష్ వైపు చూసింది నవ్వుతూ. రాజేష్ కూడా నవ్వుతూ “సరిపోయిందిరా, నేను హైదరాబాద్ కి, తను వైజాగ్ కి వెళుతున్నాం. నీది కూడా పెళ్ళిల్ల ఎఫెక్టేనా?” అన్నాడు. “అవునురా బాబు. ఒకేసారి రెండు పెళ్ళిల్లు. పంచుకోక తప్పింది కాదు.” అన్నాడు శివ. రాజేష్ “హమ్మయ్య..” అని, లలిత తో “ఒక్కదాన్నే వెళ్ళలేనని అన్నావుగా. ఇక మీ అన్నయ్య కంపెనీ ఇస్తాడులే.” అన్నాడు. “నాదీ సేమ్ ప్రోబ్లమ్ రా బాబూ. కాస్త నీ చెల్లిని జాగ్రత్తగా చూసుకో.” అన్నాడు.
బస్ ల టైమ్ అయిపోతూ ఉండడంతో బై బై లు చెప్పేసుకొని ; రాజేష్, సరితలు హైదరాబాద్ బస్…శివ, లలితలు వైజాగ్ బస్ ఎక్కేసారు. మనం రెండు బస్సులూ ఒకేసారి ఎక్కలేం కాబట్టి, ప్రస్తుతం రాజేష్, సరితలను ఫాలో అవుదాం.
లగేజ్ లను పైన రేక్ లో సర్దేసుకొని సెటిలయ్యారు ఇద్దరూ. రాజేష్ తన సీట్ లో కంఫర్ట్ గా ఎడ్జస్ట్ అవుతూ, సరిత వైపు చూసి నవ్వి “మ్..హౌ ఈజ్ లైఫ్?” అన్నాడు. ఆమె నవ్వి “ఓకే, గోయింగ్..” అంది. అతను అటెండర్ ని పిలిచి, బ్లాంకెట్స్ తెప్పించి, ఆమెకి ఒకటి ఇచ్చి “రాత్రి బాగా చలి ఉంటుంది.” అన్నాడు. అతనిలో ఆమెకి నచ్చేది అదే. కేరింగ్. శివ ఎప్పుడూ అంత కేరింగ్ గా ఉండడు. చాలా సార్లు అతనితో చెప్పేది, రాజేష్ ని చూసి నేర్చుకోమని. రాజేష్ కి సరితలో, పెద్దగా మాట్లాడకుండా, చిన్న చిన్న ఎక్స్ ప్రెషన్స్ తో తన భావాలను చెప్పడం నచ్చుతుంది. బడబడా వాగే తన భార్యకి చాలా సార్లు చెప్పేవాడు, సరితను చూసి చిన్నగా మాట్లాడడం నేర్చుకోమని.
ఇంతలో, బస్ లోని టీ.వీలో ఏదో తెలుగు మూవీ మొదలయ్యింది. బస్ లో అందరూ ఎంజాయ్ చేస్తుంటే, సరిత మాత్రం కిటికీ నుండి బయటకు చూడడం గమనించి, “ఏంటీ! సినిమా చూడవా?” అని అడిగాడు రాజేష్ సరితని. అతని వైపుకి తన చూపుని మరల్చి “అది ఆల్ రెడీ చూసేసాను. మరోసారి చూడాలంటే బోర్. నువ్వు ఎంజాయ్ చెయ్ అన్నయ్యా.” అంది. అతను నవ్వేసి “నీకు రెండోసారి చూడాలంటే బోర్. నాకు అసలు సినిమాలు చూడడమంటేనే బోర్.” అన్నాడు. ఆమెకూడా నవ్వేసి “సరిపోయింది, అయితే ఇద్దరికీ బోర్ తప్పదన్నమాట.” అంది. “ఓకే, బోర్ కొట్టకుండా ఇద్దరం కబుర్లు చెప్పుకుందాం.” అన్నాడు రాజేష్. “సరే..” అంది సరిత. “ఓకే, ఏ టాపిక్?” అన్నాడు రాజేష్. “నీ ఇష్టం.” అంది సరిత. “నాకు ఇష్టమైన టాపిక్ ఆడాళ్ళకు ఇష్టముండదులే.” అన్నాడు రాజేష్. “పరవాలేదు చెప్పు.” అంది సరిత. “మ్…రొమాన్స్.” అన్నాడు రాజేష్. ఒకసారి అతన్ని సూటిగా చూసి, ఫక్కున నవ్వి అంది సరిత “ఆ టాపిక్ ఆడాళ్ళకు ఇష్టముండదని ఎందుకు అనుకుంటున్నావు?” అని. “ఏమో మరి, కొందరిని చూస్తే అలా అనిపించింది. అయితే నీకు ఇష్టమేనా!” అన్నాడు రాజేష్. “చాలా ఇష్టం. కాకపోతే ఇంతవరకూ మాట్లాడడానికే ఎవరూ దొరకలేదు.” అంది సరిత. “ఇప్పుడు నేను దొరికాను కదా.” అన్నాడతను. సరిత అతనిని చూసి చిన్నగా నవ్వింది. ఆ నవ్వడంలో కాస్త చిలిపితనాన్ని మిక్స్ చేస్తూ. అది గమనించిన అతను, కాస్త అడ్వాన్స్ అయ్యాడు. “నిజానికి నాకు ఇష్టమైన టాపిక్ అది కాదు. కాస్త మర్యాద కోసం అలా చెప్పాను.” అన్నాడు. “అవునా! మర్యాద కోసం కాకుండా అయితే ఏం చెప్పేవాడివి?” అంది. అతను కాస్త ఇబ్బందిగా కదిలి, “చెబితే నువ్వు తిట్టకూడదూ, తిట్టుకోకూడదు.” అన్నాడు. ఆమె నవ్వేసి “నో ప్రోబ్లమ్.” అంది. “ప్రామిస్!?” అన్నాడు అతను చేయి చాచి. “అబ్బా, ప్రామిస్.” అంది అతని చేతిలో చేయి వేస్తూ. అతను ఆ చేతిని అలాగే పట్టుకొని “అయితే చెప్పేనా?” అన్నాడు. ఆమె తన చేతిని అలాగే ఉంచి “అబ్బా, చెప్పొచ్చుకదా..” అంది. అతను ఆమెకి దగ్గరగా జరిగి, ఆమె చెవిలో “సెక్స్..” అని చెప్పి, ఆమె మొహం లోకి చూసాడు. ఆమె నవ్వుని పెదవులు బిగించి నొక్కిపెట్టింది. అతను ఆమె చేతిని చిన్నగా నొక్కుతూ “చెప్పు, ఆ టాపిక్ నీకు ఇష్టమేనా?” అన్నాడు. ఆమె ఏమీ మాట్లాడలేదు. అతను ఇంకాస్త దగ్గరకి జరిగాడు. అతని మోచేయి ఆమె స్థనాన్ని తాకుతుంది. ఆమె కాస్త సర్ధుకొని కూర్చుంది. ఇబ్బంది పడి సర్ధుకుందో, కేజువల్ గా సర్ధుకుందో అతనికి అర్ధం కాలేదు. ఆమె చెయ్యి మాత్రం అతని చేతిలో అలాగే ఉంది. ఒక నిమిషం మౌనంగా ఉండి, తన మోచేతితో ఆమె స్థనాన్ని కాస్త నొక్కుతూ “చెప్పొచ్చుగా సరితా, ఇష్టమేనా?” అన్నాడు. “ఊఁ..” అంది ఆమె. “మ్…అయితే సెక్స్ ని బాగా ఎంజాయ్ చేస్తావా?” అన్నాడు రాజేష్. ఆమె కాస్త సిగ్గుగా నవ్వింది. “చెప్పు ప్లీజ్.” అన్నాడు. “ఊఁ..” అంది ఆమె. “ఫోర్ ప్లే..?” అన్నాడతను. ఆమె అతని వైపు చూసి తల దించుకుంది. “చెప్పు సరితా! సెక్స్ కి ముందు ఎలాంటి ఫోర్ ప్లే కావలి నీకు?” అన్నాడు. అప్పటికి కాస్త బిడియం వదిలి “నువ్వయితే ఎలాంటి ఫోర్ ప్లే చేస్తావు?” అంది. “మ్..అది చెప్పడం కష్టం. అక్కడ ఉన్న అమ్మాయిని బట్టి, మారిపోతుంది.” అన్నాడు. “పోనీ, ఎవరినో ఒకరిని ఊహించుకొని చెప్పు.” అంది సరిత. అతను ఆమె చేయి వదిలేసాడు. వదిలేయగానే, ఆమె చేయి అతని తొడపై పడింది. అతను ఆమె తొడపై చేయివేసి “ఎవరిని ఊహించుకోవాలో నువ్వే చెప్పు.” అన్నాడు. ఆమె కాస్త టెన్షన్ గా “ఏమో బాబూ, నీ ఇష్టం.” అంది. అతను ఆమె తొడపై తన చేతితో కాస్త ప్రెషర్ పెంచి “అబ్బా…చెప్పొచ్చుగా!” అన్నాడు.ఆమె అతని వైపు చూసింది. ఆ చూపులో అలజడి కనిపిస్తుంది. దానిని గమనిస్తూ, “పోనీ, నిన్ను ఊహించుకోనా!?” అన్నాడు. ఆమె తల దించుకుంది. అతను ఆమె తొడపై చిన్నగా వేళ్ళతో నొక్కాడు. ఆమె తొడలు చిన్నగా కంపించడం అతను గమనించాడు. ఆ చేతిని కాస్త కిందకి జరిపి, ఆమె మోకాలిని పట్టుకున్నాడు. ఆమె కాస్త ఇబ్బందిగా కదిలి “ప్లీజ్, ఇక ఆపేద్దాం.” అంది. అతను ఆమె మోకాలిపై నుండి చేతిని వెనక్కి తీసుకున్నాడు. ఇప్పుడు మళ్ళీ అతని మోచేతికి ఆమె స్థనం తగులుతుంది. ఆమె చేయి మాత్రం అతని తొడపై అలాగే ఉంది.
అతనికి కూడా శరీరం చిన్నగా వణుకుతుంది. ఇంకా అడ్వాన్స్ అయితే ఆమె ఏమనుకుంటుందో అని భయపడ్డాడు. కానీ అతని మోచేతికి తగులుతున్న ఆమె మెత్తదనం, అతన్ని ముందుకు వెళ్ళమంటుంది. ఒక ఐదు నిమిషాలు అలాగే ఉండి, తన మోచెత్తో ఆమె స్థనాన్ని నెమ్మదిగా నొక్కాడు. ఆమె ఏమీ అనలేదు. కాస్త ధైర్యం వచ్చింది అతనికి. ఈసారి కాస్త గట్టిగా నొక్కాడు. ఆమెలో చిన్న కదలిక. మోచేతిని అలాగే ఉంచుతూ, అరచేతిని ఆమె తొడపై వేసి చిన్నగా నొక్కాడు. అతని తొడపై ఉన్న ఆమె చేయి కాస్త కదిలింది. అతను ఆమె తొడను నిమరసాగాడు. ఆమె నెమ్మదిగా ఊపిరి తీసుకుంటుంది. తొడల మధ్య జిల మొదలయ్యినట్టుంది. దాంతో కింది పెదవిని ముని పంటితో నొక్కి పట్టుకుంది. అతను ఆమె తొడపై చేయి తీసేసి, ఆమె భుజాల చుట్టూ వేసి దగ్గరకి లాగాడు. వంట్లో బలం లేనట్టు ఆమె అతనిపై వాలిపోయింది. నెమ్మదిగా ఆమె భుజంపై నుండి చేతిని జార్చి, కాలర్ బోన్ కింద, స్థనం పైభాగంలో చిన్నగా నొక్కాడు. ఆమె మరి కాస్త ఒరిగింది. ఈ సారి ఆమె స్థనంపై తన అరచేతిని బోర్లించి, నెమ్మదిగా నొక్కాడు. ఆమె గబుక్కున స్పృహ లోకి వచ్చి, అతన్ని విడిపించుకొని, తన సీట్లో సర్ధుకొని కూర్చుంది. అతను ఆమె చేతిని తన చేతిలోకి తీసుకొని “ప్లీజ్ సరితా..” అన్నాడు. ఆమె నెమ్మదిగా చేతిని విడిపించుకొంటూ “ప్లీజ్ రాజేష్, శివ గురించి ఆలోచించు.” అంది. అతనూ వెంటనే స్పృహ లోకి వచ్చేసాడు.
ఇకపోతే, శివ, లలిత ఎక్కిన వైజాగ్ బస్ లో ఏం జరిగిందో చూద్దాం.
ఇద్దరూ బస్ లో పక్కపక్క సీట్లు కొంత కష్టపడి సాధించి, కూర్చున్నారు. అతను సీట్లో కాస్త రిలేక్స్ గా జారబడబోతుండగా,
“అన్నయ్యా! వైజాగ్ కి ఎన్నింటికి వెళతాం?” అని అడిగింది లలిత. “ఉదయం ఆరు అవుతుందనుకుంటా.” అన్నాడు శివ. “అవునా! నీ పెళ్ళి ఎక్కడా?” “నా పెళ్ళి కాదు తల్లీ. నేను ఎటెండ్ అయ్యే పెళ్ళి.” “అదేలే, ఎక్కడా?” “మద్దెలపాలెం.” అన్నాడు శివ. వెంటనే లలిత ఎగ్జైటింగ్ గా “అరే, నా పెళ్ళీ అక్కడే.” అంది. అతను ఆమె వైపు కాస్త చిరాకుగా చూసి “నీ పెళ్ళి కాదు. నువ్వు వెళ్ళే పెళ్ళి.” అన్నాడు. ఇంతలో అటెండర్ బ్లాంకెట్స్ తెచ్చి ఇచ్చాడు. ఆమె ఒక బ్లాంకెట్ ని అతనికి ఇచ్చి, “చలేస్తుందేమో, కప్పుకో అన్నయ్య.” అంది. బస్ బయలుదేరింది. ఇక్కడ కూడా కామెడీ సినిమానే వేసారు. శివకు ఏక్షన్ సినిమాలంటే ఇష్టం. అందుకే పెద్ద పట్టించుకోకుండా, నిద్రకి ఉపక్రమించాడు. మాగన్నుగా నిద్ర పడుతుండగా లలిత అతని తొడ మీద కొడుతూ పెద్దగా నవ్వింది. శివ ఉలిక్కిపడి ఆమె వైపు చూసాడు. ఆమె అతని తొడ పట్టి కుదిపేస్తూ “సూపర్ సీన్, చూడు చూడు.” అంటుంది. శివ రెండు నిమిషాలు చూసాడు గానీ అతనికి ఏం ఎక్కలేదు. కునుకుపాట్లు పడడం, ఆమె నవ్వులకి ఉలిక్కిపడడం, దీని తోనే సరిపోయింది అతనికి. “అబ్బా! ఆ రాజేష్ గాడు ఎలా పడతున్నాడురా బాబూ!” అనుకున్నాడు. మొత్తానికి సినిమా అయిపోయింది. అతనికి ప్రశాంతంగా నిద్ర పట్టింది. మధ్యలో ఎందుకో మెలుకువ వచ్చింది అతనికి. లలిత అతని భుజంపై తల పెట్టి నిద్ర పోతుంది. నెమ్మదిగా పక్కకి జరపబోతే, ఆమె తన కుడి చేత్తో, అతని ఎడమ చేతిని మేలేసి, గట్టిగా అతుక్కుపోయింది. ఆమె మొహం వైపు చూసాడు. అమాయకంగా నిద్ర పోతుంది ఆమె. ఆమెని అలా చూసేసరికి ముచ్చట వేసింది అతనికి. కారణం, అసలైన ఆడదానిలా కనిపించింది. సరిత అలా కాదు. కాస్త ఇండివిడ్యువాలిటీ ఎక్కువ. ఈమె లాగ డిపెండెంట్ గా ఉండదు. “రాజేష్ గాడు అదృష్టవంతుడు.” అనుకొని నవ్వుకున్నాడు. తిరిగి నిద్రపోవడానికి ప్రయత్నించాడు, కానీ రావడంలేదు. ఇంతలో లలిత నిద్రలోనే ఒరిగిపోయి అతని వళ్ళో తలపెట్టి పడుకుంది. బస్ కుదుపులకి పడిపోతుందేమోనని, ఆమె చుట్టూ చేయివేసి పట్టుకున్నాడు. ఆమె ఆచేతిని తన గుప్పెట్లో బిగించి పట్టుకుంది. సున్నితంగా ఉంది ఆమె చెయ్యి. ఆమె అతని చేతిని పట్టుకొని, చాలా నిశ్చింతగా నిద్రపోతుంది. తన చేతిని పట్టుకొని ఒక ఆడది నిశ్చింతగా ఉందీ అంటే, ఆ మగాడి ఈగో సూపర్ గా సేటిస్ఫై అవుతుంది కదా. ఆ తృప్తి తోనే ఆమె మొహం వైపు చూస్తూ కూర్చున్నాడతను. చాలా చక్కని మొహం ఆమెది. ఎప్పుడూ ఆమెని అంత పర్టిక్యులర్ గా చూడలేదు అతను. బస్ లోని నీలంరంగు కాంతిలో ముగ్ధంగా కనిపిస్తుంది ఆమె. ఆమె ముక్కు మరీ ముచ్చటగా ఉంది. ఒకసారి తాకాలనిపించింది. కొద్దిగా తటపటాయించి, ఎలాగూ నిద్ర పోతుందిగా అని తెగించి, సుతారంగా ఆమె ముక్కుని చూడువేలితో తాకాడు. నున్నగా ఉంది. ఒక్కక్షణం ఆ వేలిని అలానే ఉంచి,తరువాత నెమ్మదిగా కిందకి దింపి, ఆమె పెదవులని తాకాడు. మృదువుగా ఉన్నాయి. అతనిలో టెంప్టేషన్ మొదలయ్యింది. ఆమె కింది పెదవిపై వేలితో రాసి, ఆ వేలిని ముద్దుపెట్టుకున్నాడు. మరింత టెంప్ట్ అయ్యాడు. అతని చేయి చిన్నగా వణుకుతుంది. తన చూపుడు వేలిని, నాలుకతో తడి చేసి, ఆ తడిని ఆమె పెదవిపై రాసాడు. ఆ తడిలో ఆమె పెదవి మనోహరంగా మెరుస్తుంది. ముద్దు పెట్టుకోమని ఆహ్వానిస్తున్నట్టుగా ఉంది. ఏం చేస్తున్నాడో తెలియని స్థితిలో నెమ్మదిగా కిందకి వంగి, తన పెదవులతో ఆమె పెదవులను తాకాడు. ఆమె నుండి ఏ రియాక్షనూ రాలేదు. మెల్లగా తన కొన నాలుకతో ఆమె కింది పెదవిని తడి చేసాడు. “మ్..” అని చిన్నగా అని, మళ్ళీ ప్రశాంతంగా నిద్ర పోతుందామె. అలాగే వణుకుతూ, ఆమె కింది పెదవిని తన పెదాలతో అందుకొని, చప్పరించాడు. అకస్మాత్తుగా ఆమె కళ్ళు తెరిచి, అతన్ని చూసి, ముందు కాస్త కన్ఫ్యూజ్ అయ్యి, తరువాత చటుక్కున పైకి లేచిపోయింది. అతను ఒక్కసారిగా కంగారు పడ్డాడు. అతని గుండెలు దడదడలాడసాగాయి. ఆమె అతని వైపు ఒకసారి చూసి, తన సీట్లో సర్ధుకొని పడుకుంది. అతని గుండె దడ ఇంకా తగ్గలేదు. ఇక వైజాగ్ వచ్చేవరకూ, ఆమె అతని మీద పడకుండా జాగ్రత్త పడుతూ కునికిపాట్లు పడింది. అతనికైతే ఆ గిల్టీ ఫీలింగ్ తో నిద్రే పట్టలేదు. చివరికి వైజాగ్ లో బస్ దిగిన తరువాత, ఆమె వెళ్ళిపోబోతుంటే, “లలితా, సారీ.” అన్నాడు. ఆమె అతని వైపు ఒకసారి చూసి, ఏమీ మాట్లాకుండా వెళ్ళిపోయింది.
హైదరాబాద్ లో రాజేష్ సరిత బస్ దిగేసరికి, ఉదయం ఐదు గంటలయింది. రాజేష్ సరితను అడిగాడు “పెళ్ళి ఎన్ని గంటలకి?” అని. “ఇవినింగ్.” అంది సరిత.
“మరి అప్పటివరకూ!?” అన్నాడు రాజేష్. “ఏముందీ, డైరెక్ట్ గా ఫంక్షన్ హాల్ కి పోతాను. అక్కడే కాస్త రిఫ్రెష్ అయ్యి, తెలిసిన వాళ్ళు ఉంటారుకదా, కబుర్లు చెబుతూ గడిపేస్తాను.” అంది సరిత. రాజేష్ కాసేపు ఆలోచించి, “అక్కడ చాలా మంది ఉంటారు కదా, కష్టమేమో !” అన్నాడు. “మరి ఏం చేస్తాం?” అంది సరిత.“నువ్వు ఏం అనుకోనంటే, ఒక సజెషన్ చెబుతా.” అన్నాడు రాజేష్.“అనుకోవడానికి ఏముందీ, చెప్పు.” అంది సరిత. “మా కంపెనీ గెస్ట్ హౌస్ ఇక్కడకి దగ్గరలోనే ఉంది. నేను ఇప్పుడు అక్కడికే వెళుతున్నాను. నీకు అబ్జెక్షన్ లేకపోతే, వచ్చి అక్కడే రిఫ్రెష్ అవ్వొచ్చు.” అన్నాడు. సరిత అతని వైపు సాలోచనగా చూసింది. అతను కాస్త తటపటాయిస్తూ, “జస్ట్ ఫ్రెండ్లీ ఇన్విటేషన్.” అన్నాడు. ఆమె చిన్నగా నవ్వి “అక్కడ జనాల్లో ఇబ్బంది పడే బదులు, ఇదే బెటర్ అనుకుంటా.” అంది. వెంటనే అతను హుషారుగా ఒక ఆటోని పిలిచాడు. పది నిమిషాల్లో వాళ్ళు గెస్ట్ హౌస్ చేరుకున్నారు. రిసెప్షన్ లో ఏదో చెప్పి, రూమ్ కీస్ తెచ్చాడు. ఇద్దరూ ఫస్ట్ ఫ్లోర్ లో ఉన్న రూమ్ లోకి చేరుకున్నారు. సరిత ఒకసారి రూమ్ ని పరికించి చూసింది. చాలా లగ్జూరియస్ గా ఉంది ఆ రూమ్. “మ్…చాలా బావుంది.” అంది మెచ్చుకుంటూ. అతను హేపీగా నవ్వుతూ, “ప్రతీ సిటీలోనూ మా కంపెనీకి ఇలాంటి గెస్ట్ హౌస్ లు ఉంటాయి. సో ఎక్కడికి వెళ్ళినా ట్రబుల్ ఉండదు.” అన్నాడు. “నైస్.” అని, తన బేగ్ ని పక్కనే ఉన్న టేబుల్ మీద పడేసింది. బేగ్ ని ఓపెన్ చేసి, టవల్ బయటకి తీసి, అతని వైపు చూసింది. అతను వెంటనే “ఓకే, నేను బాల్కనీలో ఉంటా. నువ్వు ఫ్రెష్ అవగానే పిలు.” అని అతను బాల్కనీలోకి వెళ్ళిపోయాడు. సరిత కావలసినవి తీసుకొని బాత్ రూమ్ లోకి వెళ్ళి తలుపు వేసుకుంది. రెండు నిమిషాల వరకూ అతనికి ఏమీ అనిపించలేదు గానీ, తనకి కొన్ని అడుగుల దూరంలో ఆమె బాత్ రూమ్ లో ఉందీ, పైగా ఇద్దరమే ఉన్నాం అన్న విషయం అతని మెదడుని తొలిచేయ సాగింది. పైగా రాత్రి, విందు భోజనం ముందు సూప్ లాంటి వ్యవహారం జరిగిందేమో, అతని మీటర్ కొట్టేసుకుంటుంది. ఇంతలోనే మళ్ళీ చిన్న భయం. వేళ్ళు విరుచుకుంటూ బాల్కనీ లోనే నిలబడి ఆలోచిస్తున్నాడు. టెన్షన్ తట్టుకోలేక అర్జెంట్ గా సిగరెట్ తాగాలని అనిపించింది. పేకెట్ లోపల గదిలో ఉంది. వెళ్ళాలా, వద్దా అని కొద్దిసేపు ఆలోచించాడు. ఇక వెళ్ళడమే బెటర్ అనిపించి, లోపలకి అడుగు పెట్టాడు. అతని ఫేంట్ జేబులోంచి పేకట్ తీస్తుండగా, బాత్ రూమ్ తలుపు తెరుచుకుంటున్న చప్పుడు. బిగుసుకు పోయాడతను. మామూలుగా బయటకి వచ్చేసింది ఆమె. రాజేష్ పేకెట్ తీసుకొని వెనక్కి తిరిగాడు. గదిలో అతన్ని చూడగానే, షాకయ్యి అలాగే నిలబడిపోయింది ఆమె. గదిలో అతను ఉండడని ధైర్యంతోనేమో, వంటి మీద టవల్ తోనే బయటకి వచ్చేసింది. అసలే చిన్న సైజు టవల్, ఆమె స్థనాలని సగంకూడా దాచలేక అవస్త పడుతుంది. కింద అయితే, మోకాళ్ళకు అర అడుగు పై వరకూ మాత్రమే కప్పగలిగింది. సగం తెరచిన బటర్ స్కాచ్ ఐస్ క్రీం పేకెట్ లా ఉంది ఆమె. నోరూరిపోతుంది అతనికి. ఆగడం అతని వల్ల కావడం లేదు. నెమ్మదిగా ఒక్కో అడుగు ఆమె వైపు వేయసాగాడు. ఆమె కదలడానికి కూడా శక్తి లేనట్టు అలాగే నిలబడి పోయింది. ఆమెకి తన ఊపిరి తగిలేంత దూరంలోకి వచ్చేసాడతను. ఆమె వంటిపై నుండి వస్తున్న తాజాదనపు పరిమళం అతన్ని మరింత పిచ్చెక్కిస్తుంది. నెమ్మదిగా ఆమె భుజాలపై చేతులు వేసాడు. ఆమె చిన్నగా వణుకుతుంది. ఆ వణుకు ఆమె పెదవులలో మరింత ప్రస్ఫుటంగా కనిపిస్తుంది. అతను నెమ్మదిగా ఆమె పెదవులను తన పెదవులతో తాకాడు. ఆమె సందిగ్ధంగానే తన పెదవులను కొద్దిగా తెరిచింది. అతను సన్నగా వణుకుతూ, ఆమె కిందిపెదవిని అందుకోబోతుండగా….. పెద్ద శబ్ధంతో సెల్ మోగింది. ఇద్దరూ ఉలిక్కి పడి విడిపోయారు. మోగుతున్నది రాజేష్ సెల్, శివ కాల్ చేస్తున్నాడు. అతను గబుక్కున కాల్ లిఫ్ట్ చేసాడు. అటునుండి శివ “ఒరేయ్, దిగిపోయారా?” అని అడిగాడు. రాజేష్ తడబడుతూ “ఆ…ఇప్పుడే జస్ట్..” అన్నాడు. “సరిత ఉందా?” అన్నాడు. ఏం చెప్పాలో తెలియని కంగారులో “ఆఁ..ఉంది.” అన్నాడు. “ఒరేయ్, అది ఫంక్షన్ హాల్ కి వెళ్ళి ఫ్రెష్ అవుతానంటుందేమో, వద్దని చెప్పు. అక్కడ అంత కంఫర్టబుల్ గా ఉండదు. ఎలాగూ నీ కంపెనీ గెస్ట్ హౌస్ ఉంటుంది కదా, అక్కడకి తీసుకుపో. ఫ్రెష్ అయిన తరువాత ఫంక్షన్ హాల్ లో దింపొచ్చు.” అన్నాడు శివ. అతను అలా అంటూ ఉంటే, చాలా గిల్టీగా అనిపించింది రాజేష్ కి. ఇంతలో శివ “ఒకసారి సరితకి ఇవ్వు.” అన్నాడు. అతను మౌనంగా సెల్ ని ఆమెకి అందించాడు. ఆమె కొద్దిసేపు శివతో మాట్లాడి, సెల్ ని రాజేష్ కి ఇచ్చేసింది. అతను మౌనంగా పోయి బాల్కనీలో నిలబడ్డాడు. పది నిమిషాల తరువాత, ఆమె చీర కట్టుకొని, బయటకి వచ్చి, “నేను రెడీ, నువ్వు కూడా రెడీ అయితే, టిఫెన్ చేద్దాం.” అంది పొడిపొడిగా. అతను ఒకసారి ఊపిలి బలంగా పీల్చి, “సరితా, అయినదేదో అయ్యింది. కాస్త ఫ్రీగా ఉండు. ఏదో చిన్న చిన్న టెంప్టేషన్స్ ఉంటూ ఉంటాయి. ఈ సారి ఇలా జరగకుండా చూసుకుందాం, సరేనా?” అన్నాడు. ఆమె కాస్త రిలాక్స్ అయ్యి, నవ్వేసి “సరే, వెళ్ళి తయారవ్వు.” అంది. అరగంటలో ఫ్రెష్ అయ్యి వచ్చాడతను. ఇద్దరూ కిందకి వచ్చేసారు. బ్రేక్ ఫాస్ట్ చేసేసరికి పది అయ్యింది. “మ్…మరి ఫంక్షన్ హాల్ కి వెళతావా?” అన్నాడు రాజేష్. ఆమె ఆలోచిస్తుంది. “ఏమిటీ ఆలోచిస్తున్నావ్?” అన్నాడతను. “ఇప్పుడు అక్కడకి వెళ్తే సాయంత్రం వరకూ బోర్. ఏం చేయాలా అని ఆలోచిస్తున్నా.” అంది. అతను నవ్వుతూ “నాదీ అదే పరిస్థితి.” అన్నాడు. ఆమె రెండుక్షణాలు ఆలోచించి “ఎక్కడికైనా వెళదామా?” అంది. “మ్…ఎక్కడికెళదాం!?” అని ఆలోచించసాగాడు. కొన్ని నిమిషాలు తరవాత సరిత అంది “బిర్లా మందిర్ కి వెళదామా?” అని. “గుడ్ ఐడియా, అక్కడే సైన్స్ మ్యూజియమ్, ప్లానిటోరియమ్ కూడా ఉన్నాయి. అన్నీ చూసేసరికి సాయంత్రం అయిపోతుంది. తరువాత ఎవరి ఫంక్షన్స్ కి వాళ్ళు వెళ్ళిపోవచ్చు.” అన్నాడు. ఇద్దరూ ఆటో ఎక్కి బిర్లామందిర్ చేరుకున్నారు. బిర్లామందిర్, లంచ్, సైన్స్ మ్యూజియం చూసుకొనేసరికి సాయంత్రం నాలుగయింది. టికెట్స్ తీసుకొని ప్లానిటోరియం లోకి వెళ్ళి కూర్చున్నారు. కూర్చున్న ఐదు నిమిషాలకి లైట్లు ఆఫ్ అయ్యాయి. కళ్ళు పొడిచినా కనిపించనంత కారు చీకటి అలముకుంది. భయంగా రాజేష్ చెయ్యి గట్టిగా పట్టేసుకుంది సరిత. ఇంతలో స్పీకర్స్ నుండి కామెంటరీ వినబడసాగింది. స్రీన్ పైన నక్షత్ర మండలం విజువల్స్ కనిపించసాగాయి. సరితకు చాలా ఎగ్జైటింగ్ గా అనిపించసాగింది. ఆ ఎగ్జైట్ మెంట్ లో అతని చేతిని మరింత దగ్గరకి లాక్కుంది. అతని మోచేతికి ఆమె స్థనం మెత్తగా తగులుతుంది. అతని చేతి వేళ్లు ఆమె తొడను తాకుతున్నాయి. ఎంత కంట్రోల్ చేసుకుందామన్నా అతని వల్ల కావడం లేదు. మోచేత్తో ఆమె నిపుల్ మీద చిన్నగా అదిమాడు. అది క్రమేపీ గట్టిపడడం అతనికి అర్ధమవుతుంది. వేళ్ళతో ఆమె తొడలను సుతారంగా నిమరసాగడు. ఆమె శరీరంలో చిన్న కంపనం. లయబద్దంగా ఊపిరి పీల్చసాగింది ఆమె. ఆ చీకటీ, ఆ సాన్నిహిత్యం ఆమెలో కూడా వేడిని రగల్చసాగింది. అతని చేతిని మరింత గట్టిగా నొక్కుకుంది. మోచేత్తో ఆమె స్థనాన్ని గట్టిగా అదుముతూ, వేళ్ళతో ఆమె తొడలపై నొక్కసాగాడు. ఆమె తన చేతిని, తొడపై ఉన్న అతని చేతిపై వేసి, దగ్గరకి జరిగింది. అల్లరి చేస్తున్న అతని చేతి వేళ్ళను తన తొడల మధ్యకు జరిపింది. అతను నెమ్మదిగా నొక్కసాగాడు. ఆమె టెంప్టేషన్ ఆపుకోలేక చిన్నగా అతని భుజాలపై కొరికింది. ఆమెకి కింద తడిచేరుతున్నట్టే, అతనికి కూడా రెండు మూడు చుక్కలు కారిపోయాయి. నెమ్మదిగా ఆమె చెవిలో “వెళ్ళిపోదామా?” అన్నాడు. ఆమె “ఊఁ…” అంది. ఇద్దరూ బయటకి వచ్చేసారు. ఇద్దరకీ కాళ్ళు వణికి పోతున్నాయి. ఆటోలో గెస్ట్ హౌస్ దగ్గరకి వచ్చేసారు. దారిలో ఇద్దరూ ఒక్కమాట కూడా మాట్లాడుకోలేదు. కనీసం ఒకరిని ఒకరు చూసుకోలేదు.