ప్రసాద్ సరె అన్నట్టు తల ఊపి రెడీ అవడానికి బెడ్ రూమ్ లోకి వెళ్ళాడు.పావుగంట తరువాత ప్రసాద్ స్నానం చేసి హాల్లోకి వచ్చేసరికి రాశి టిఫిన్ రెడీ చేసి ప్లేట్లో పెట్టుకుని వచ్చింది.ప్రసాద్ రాశి చేతిలో ప్లేట్ తీసుకుని తినేసి ఆమెకు బై చెప్పి హాస్పిటల్ కి బయలుదేరాడు.హాస్పిటల్ కి వెళ్ళేసరికి తులసి బయట రవిని ఆడిస్తున్నది.ఆమె మొహంలో తన భర్త కుమార్ హాస్పిటల్ లో కాళ్ళు చేతులు విరిగి బెడ్ మీద కదల్లేని స్థితిలో ఉన్నాడన్న టెన్షన్ అనేది అసలు కనిపించడం లేదు.బైక్ పార్క్ చేసి ప్రసాద్ నేరుగా తులసి దగ్గరకు వెళ్ళాడు.తులసి ప్రసాద్ ని చూసి నవ్వుతూ, “ఏంటి….అయ్యగారికి ఇప్పటికి తీరిందా…..” అన్నది.ప్రసాద్ కూడా తులసి వైపు చూసి నవ్వుతూ, “ఏం చేస్తాం తులసి….నా పెళ్ళాం రాత్రంతా నన్ను నిద్ర పోనివ్వకుండా తన అందాలను వద్దన్నా తినిపించింది….ఆమె అందాలను అరిగించుకుని వచ్చేసరికి ఇప్పటికి కుదిరింది….” అన్నాడు.తులసి చిలిపిగా నవ్వుతూ ప్రసాద్ భుజం మీద చిన్నగా కొడుతూ, “అబ్బా….ఇక ఆపు….రవి ఇక్కడే ఉన్నాడు…వాడు విన్నాడంటే బాగోదు,” అన్నది.“రవి ఇంకా చిన్న పిల్లగాడు….వాడికేమీ అర్ధం కాదులే,” అన్నాడు ప్రసాద్.అంతలో ఆటోలో నుండి సంగీత దిగి వాళ్ళ దగ్గరకు వచ్చింది.ప్రసాద్ సంగీత వైపు చూసి తులసి గమనించకుండా నవ్వుతూ కన్నుకొట్టాడు.సంగీత ఒక్కసారిగా బిత్తరపోయి తులసి వైపు చూసి తమను గమనించలేదని అనుకుని ప్రసాద్ వైపు చూసి తులసి ఉన్నదన్నట్టు సైగ చేసింది. దాంతో ప్రసాద్ మళ్ళీ తులసి వైపు చూసి, “మీ వదిన వచ్చింది….చూసావా?” అని అడిగాడు.తులసి సంగీత వైపు చూసి, “సాయంత్రం రావచ్చు కదా వదినా….పొద్దున్నే కదా వెళ్లావు….అప్పుడే రాకపోతే ఏమయింది,” అన్నది.“తమ్ముడి పరిస్థితి ఇలా ఉండే సరికి అక్కయ్యకి ఇంట్లో ఉండబుద్ధి కాలేదట్టుంది,” అన్నాడు ప్రసాద్.“అదేం లేదు ప్రసాద్…ఇంట్లో ఏమీ తోచడం లేదు….అందుకే వచ్చాను,” అంటూ సంగీత తులసి వైపు తిరిగి, “రిపోర్ట్లు వచ్చాయా తులసి,” అనడిగింది సంగీత.“ఇంకా రాలేదు వదినా….వస్తే నర్స్ పిలుస్తానన్నది….అందుకే ఇక్కడ నిలుచున్నాము,” అన్నది తులసి.హాస్పిటల్ ఎదురుగా ఉన్న జ్యూస్ షాప్ కి తీసుకెళ్ళి అందరూ జ్యూస్ తాగారు.తరువాత వాళ్ళందరూ హాస్పటల్ లోకి రాగానే రిపోర్ట్లు వచ్చాయని నర్స్ పిలవగానే వాటిని తీసుకుని డాక్టర్ రూమ్ లోకి వెళ్లారు.వాళ్ళందరు వెళ్ళేసరికి డాక్టర్….నర్స్ తెచ్చిన కుమార్ రిపోర్ట్లను చూస్తున్నాడు.వీళ్ళు ముగ్గురూ డాక్టర్ కి విష్ చేసారు….డాక్టర్ కూడా వీళ్ళ వైపు చూసి కూర్చోమన్నట్టు చైర్స్ వైపు చూపించి సైగ చేసాడు.దాంతో ముగ్గురూ అక్కడ ఉన్న చైర్స్ లో కూర్చుని ఆయన ఏం చెబుతాడా అని ఎదురుచూస్తున్నారు.కాని సంగీత మాత్ర ఆత్రం ఆపుకోలేక పోయింది.
సంగీత : డాక్టర్….మా తమ్ముడి పరిస్థితి ఏంటి…..ఎన్ని రోజులు బెడ్ రెస్ట్ ఉండాల్సి వస్తుంది…. డాక్టర్ : మీ తమ్ముడికి బాగా దెబ్బలు తగిలాయండి…రోజులు కాదు…మినిమం తక్కువలో తక్కువ ఆయన లేవడానికే రెండేళ్ళు పడుతుంది….ఇక నడవడం సంగతి అప్పుడు చూద్దాం…. ఆ మాట వినగానే ప్రసాద్ చాలా సంతోషించాడు…..ఇప్పుడు కుమార్ దాదాపుగా చచ్చిన పాము కింద లెక్క…తులసి మొహంలో ఏవిధమైన భావాలు లేదు….కాని సంగీత మొహంలో మాత్రం బాధ కొట్టొచ్చినట్టు కనిపిస్తున్నది. సంగీత : అంత టైం పడుతుందా…..బాగా గట్టిగా తగిలాయా….. డాక్టర్ : అవును సంగీత గారు….ఎవరో కావాలనే బాగా కోలుకోలేనట్టు కొట్టారు…..(అంటూ తులసి వైపు చూసి) మీరు ఆయన భార్య కదా….. తులసి : అవును డాక్టర్ గారు….ఎందుకలా అడిగారు…. డాక్టర్ : ఏం లేదు….ఇది మీకు ఎలా చెప్పాలో అర్ధం కావడం లేదు…. తులసి : ఏమయింది డాక్టర్….. డాక్టర్ : మీ ఆయనకు తగిలిన దెబ్బల్లో…..ఆయన తొడల మధ్యలో అంగం మీద కావాలని గట్టిగా కొట్టడంతో బాగా దెబ్బతిన్నది….అందుకని ఇక ఆయన సంసార జీవితానికి కూడా పనికిరారు….. తులసికి అది వినగానే పెద్దగా బాధ పడలేదు….ఎందుకంటే కుమార్ ఎప్పుడూ తనను దగ్గరకు తీసుకున్నది లేదు. ఆ విషయం సంగీతకు కూడా తెలియడంతో ఆమె కూడా పెద్దగా బాధ పడలేదు….కాకపోతే తన తమ్ముడికి ఇంత పెద్ద దెబ్బ తగిలినందుకు చాలా బాధగా ఉన్నది. సంగీత : కుమార్ ని ఎప్పుడు డిస్చార్జ్ చేస్తారు….. డాక్టర్ : డిస్చార్జా…..మీరు ఏం మాట్లాడుతున్నారు….ఇప్పుడున్న పరిస్థితుల్లో కుమార్ గారికి దెబ్బలు తగ్గిన తరువాత ఎన్ని ఆపరేషన్ లు చెయ్యాలో కూడా అర్ధం కావడం లేదు….మీరు వెళ్ళీపోవడం గురించి మాట్లాడుతున్నారు. అంటూ చిన్నగా నవ్వాడు…..సంగీత కూడా చిన్నగా నవ్వింది. డాక్టర్ : మరి డబ్బులు రెడీ చేసుకుంటే మేము ట్రీట్ మెంట్ స్టార్ట్ చేస్తాము. సంగీత : అలాగే డాక్టర్…… అంటూ ముగ్గురూ డాక్టర్ గారి కేబిన్ నుండి బయటకు వచ్చారు. సంగీత : సరె తులసి…..నేను వెళ్ళి భోజనం తీసుకొస్తాను….. ప్రసాద్ : అరె సంగీత గారు…..నేను ఉండగా….మీరు తేవడమేంటి… తులసి : అవును వదినా….ప్రసాద్ తెస్తాడులే….. ప్రసాద్ : అవును….మిమ్మల్ని కష్ట పడనివ్వను….(అంటూ చిలిపిగా నవ్వుతూ కన్ను కొట్టాడు) ప్రసాద్ తన వైపు చూసి కన్ను కొట్టడం చూసి సంగీత తడబడుతూ తులసి వైపు చూసింది. కాని తులసి తమను గమనించకుందా తన కొడుకు రవిని చూస్తుండేసరికి సంగీత మనసులో హమ్మయ్యా అని అనుకుంటూ ప్రసాద్ భుజం మీద చిన్నగా కొట్టింది.దాంతో ప్రసాద్ చిన్నగా నవ్వుతూ అక్కడ నుండి ఎదురుగా ఉన్న హోటల్ నుండి మీల్స్ పార్సిల్ తీసుకుని వచ్చాడు.పార్సిల్ తెచ్చిన తరువాత నలుగురు కలిసి అన్నం తిన్నారు.అందరు కలిసి అక్కడ పక్కనే ఉన్న గార్డెన్ లోకి వెళ్ళి చెట్టు కింద కూర్చున్నారు.రవి సంగీతను ఆడుకోవడానికి లాక్కెల్లాడు.వాళ్ళిద్దరు తమ నుండి దూరంగా వెళ్లడం గమనించి ప్రసాద్ చిన్నగా తులసి నడుం మీద చెయ్యి వేసాడు.దాంతో తులసి ఒక్కసారిగా ఉలిక్కిపడి తన వదిన, కొడుకు వైపు చూసి వెంటనే తన నడుం మీద ఉన్న ప్రసాద్ చేతిని తోసేసింది. ప్రసాద్ : అదే మరి….మొగుడు చెయ్యి వేస్తే….ఏ పెళ్ళం అయినా తోసేస్తదా…. తులసి : మరీ అల్లరి చేయకు ప్రసాద్….మా వదిన చూసిందంటే గొడవైతుంది….. ప్రసాద్ : కుమార్ కి ఇలా జరిగినందుకు బాధగా లేదా…. తులసి : ఈ విషయం నీకు ఇంతకు ముందు చెప్పా కదా ప్రసాద్….నాకు ఆయన మీద ఎటువంటి ఫీలింగ్స్ లేవు…అదీ కాక కుమార్ మంచి వాడు కాదు….. తులసి ఆ మాట అనగానే ప్రసాద్ ఒక్కసారి ఆశ్చర్యపోయాడు. ప్రసాద్ కి ఆమె ఏం చెబుతుందో తెలుసుకోవాలనిపించింది. ప్రసాద్ : కుమార్ మంచి వాడు కాదా…..అదేంటి అలా మాట్లాడుతున్నావు…. తులసి : నేను నిజమే చెబుతున్నాను ప్రసాద్…. ప్రసాద్ : కుమార్ మంచోడు కాదని నీకు ఎలా తెలుసు…. తులసి : తెలుసు ప్రసాద్….అప్పుడప్పుడు కానిస్టేబుల్స్ చెబుతుండే వారు….దానికి తోడు నాకు కొంతమంది చెబుతుండేవారు…..చాలా చెడ్డవాడు…. ప్రసాద్ : మరి….అతన్ని మార్చాలనిపించలేదా….. తులసి : నేను చాలా సార్లు నచ్చచెప్పడానికి ట్రై చేసాను తులసి….సంగీత వదిన కూడా చాలా సార్లు చెప్పింది. కాని కుమార్ తన అక్కయ్య మాట కూడా వినేవాడు కాదు….అలాంటిది నా మాట ఏం వింటాడు. అంటూ తులసి ప్రసాద్ వైపు చూసింది….ప్రసాద్ ఇంకా ఏం చెబుతుందో అన్నట్టు చూసేసరికి తులసి : ఇక నాక్కూడా విసుగుపుట్టు వదిలేసాను….ఎప్పుడో ఒకప్పుడు ఎదురుదెబ్బ తగులుతుందని తెలుసు…కాని అది ఇంత తొందరగా….ఇంత గట్టిగా తగులుతుందని అనుకోలేదు….. ప్రసాద్ : అవును తులసి….ఎవరో కాని చాలా బాగా కొట్టారు…..ఇక జాబ్ కూడా చెయ్యలేడు కదా…. తులసి : జాబ్ సంగతి అలా ఉంచు…సరీగ్గా నడవడానికె చాలా టైం పడుతుంది…. ప్రసాద్ : అయితే….. తులసి : ఏంటి….అయితే….. ప్రసాద్ : ఏం లేదు….ఇప్పుడు నా పెళ్ళాన్ని నేను కలవడంతో ఇబ్బంది లేదు కదా…. ఆ మాట వినగానే తులసి సిగ్గుతో తల వంచుకున్నది. ప్రసాద్ : ఎప్పుడు కావాలంటే అప్పుడు…..అంతేనా….. తులసి : తప్పకుండా…..నీ పెళ్ళాన్ని కలవడానికి నీకు ఇబ్బంది ఏంటి….. ప్రసాద్ : కాని రవి ఎప్పుడు నీతో ఉంటాడు కదా….మరి నిన్ను ఎలా కలవాలి….. తులసి : ప్రసాద్….నీతో ఒక విషయం చెప్పాలి…. ప్రసాద్ : మొగుడి దగ్గర సంకోచం ఎందుకు….చెప్పు….. తులసి : అది….ఎలా చెప్పాలో అర్ధం కావడం లేదు….నువ్వు తప్పుగా అనుకోకూడదు…. ప్రసాద్ : నా దగ్గర నీకు భయమెందుకు చెప్పు తులసి…. తులసి : రవిని….గురించి నీకు ఒక విషయం చెప్పాలి…. ప్రసాద్ : తప్పకుండా…..రవిని నువ్వెంత ప్రేమగా చూసుకుంటున్నావో….నేను అంత ప్రేమగా చూసుకుంటాను….దాని గురించి నువ్వు బాధ పడాల్సిన పని లేదు….. తులసి : అదే నేను చెప్పాలనుకుంటున్నాను….కాని నేను చెప్పాలనుకున్నది వేరు…. ప్రసాద్ : ఏంటి…..మరీ సస్పెన్స్ సినిమా కధ లాగా ఊరిస్తున్నావు కదా…. తులసి : రవి….నా కొడుకు కాదు…. ఆ మాట వినగానే ప్రసాద్ ఆశ్చర్యపోయాడు…..ఒక్కసారి తులసి ఏం చెబుతుందో అర్ధం కాలేదు. ప్రసాద్ : ఏం చెబుతున్నావు తులసి….రవి నీ కొడుకు కాదా…. తులసి : అవును….నేను నిజమే చెబుతున్నాను….రవి నా కొడుకు కాదు….నాకు అసలు పిల్లలే లేరు…. ప్రసాద్ : మరి రవి ఎవరి అబ్బాయి….. తులసి : ఏమో నాకు తెలియదు…వాడు నెలల పిల్లాడుగా ఉన్నప్పుడే కుమార్ ని ఒప్పించి అనాధ శరణాలయం నుండి తెచ్చుకున్నాను….. ప్రసాద్ : అవునా…..నీకు అలా పిల్లాడిని దత్తత తెచ్చుకోవాల్సిన అవసరం ఏమొచ్చింది…..మరి దీనికి కుమార్ ఒప్పుకున్నాడా….. తులసి : ముందు కుమార్ కూడా ఒప్పుకోలేదు…..దాంతో నేను, సంగీత వదిన కలిసి కుమార్ ని ఒప్పించి వాడిని అనాధ శరణాలయం నుండి తెచ్చుకుని పెంచుకుంటున్నాను….. ప్రసాద్ : నువ్వు చాలా మంచిదానివి తులసి….. తులసి : మరి ఏం చెయ్యమంటావు ప్రసాద్…..కుమార్ తో నాకు పెళ్ళి అయిందే కాని….నన్ను ఒక్కరోజు కూడా సరిగా చూసుకోలేదు…..ఎప్పుడు ఇంటికి వస్తాడో….ఎప్పుడు వెళ్తాడో కూడా తెలియదు…ఎప్పుడూ బయట ఆడవాళ్ల వెంబడి పడుతుంటాడు….ఎంత మంది ఆడవాళ్లను నాశనం చేసాడో లెక్కలేదు….మరి ఆ పాపం మొత్తం ఎక్కడికి పోతుంది. ఎప్పుడో ఒకప్పుడు కొట్టకుండా ఉండదు….అది ఇప్పుడు అనుభవిస్తున్నాడు. ఆ మాట అంటున్నప్పుడు తులసి కంట్లో నుండి నీళ్ళు జారాయి.అది చూసి ప్రసాద్ ఆమెని అనునయిస్తున్నట్టు తులసి భుజం మీద చెయ్యి వేసి చిన్నగా నొక్కాడు.దాంతో వెంటనే తులసి తన కన్నీళ్ళను తుడుచుకుని అలాగే తన తలని ప్రసాద్ భుజం మీద ఆనించి కళ్ళు మూసుకున్నది.ప్రసాద్ తన చేతిని ఆమె వీపు మీద గుండా చేతిని పోనిచ్చి భుజం మీద వేసి నిమురుతున్నాడు. ప్రసాద్ : ఊరుకో తులసి….ఇప్పుడు బాధ పడి ఏం లాభం చెప్పు….జరిగిందేదో జరిగిపోయింది….నీకు నేనున్నాను. నీకు ఎప్పుడు నా అవసరం అవుతుందో అప్పుడు నీ పక్కన తప్పకుండా ఉంటాను…..(అంటూ తల పైకి ఎత్తి కళ్ళల్లోకి చూస్తూ) పెళ్ళాం ఇలా బాధపడుతుంటే పక్కనే ఉన్న మొగుడు ప్రశాంతంగా ఎలా ఉంటాడు….నువ్వు ఆనందంగా ఉంటే నాకు ఏదైనా చెయ్యడానికి ఆలోచన వస్తుంది….నువ్వు అలా బాధపడుతుంటే నాకు ఏదోలా ఉంటుంది…. ఆ మాట వినగానే తులసి తన కన్నీళ్లను తుడుచుకుంటూ ప్రసాద్ వైపు చూసి నవ్వింది. తులసి : ఏం చెయ్యమంటావు ప్రసాద్….అతని పరిస్థితి చూస్తుంటే నాకు చాలా బాధగా ఉన్నది. ప్రసాద్ : వాళ్ళ అమ్మా నాన్న లేరా…. తులసి : ఉన్నారు….కబురు చేసాను….ఇవ్వాళ వచ్చేస్తారు…. ప్రసాద్ : సంగీత ఏమంటున్నారు…. తులసి : ఏమంటుంది….తన తమ్ముడికి ఇలా జరిగినందుకు చాలా బాధ పడుతున్నది…..ఆమె కూడా కుమార్ కి చాలా సార్లు అతని నడవడిక మార్చుకోమని చెప్పింది…కాని కుమార్ మాట వినలేదు….ఇంత దూరం తెచ్చుకున్నాడు./294 ప్రసాద్ : మరి కుమార్ వాళ్ళ అమ్మానాన్నలకు ఈ విషయాలు తెలుసా…… తులసి : వాళ్ళకు కూడా అన్నీ తెలుసు….వాళ్ళు చాలా సార్లు చెప్పారు….కాని కుమార్ వాళ్ల మాట వినకపోయే సరికి వాళ్ళకు కూడా విసుగుపుట్టి ఇక వాళ్ళ ఊరు వెళ్ళిపోయారు….ఈ విషయం చెప్పగానే వాళ్ళు చాలా బాధపడ్డారు…. ప్రసాద్ : కాని కుమార్ చాలా తప్పులు చేసాడు తులసి….కానివ్వు ఎలా జరగాలంటె అలా జరుగుతుంది….. వాళ్ళిద్దరూ అలా మాట్లాడుకుంటుండగా సంగీత తన అమ్మా, నాన్నలను తీసుకుని అక్కడకు వచ్చింది. తులసి తన అత్తా, మామలను చూసి పలకరించింది…. తులసి : బాగున్నారా అత్తయ్యా, మామయ్యా….. అత్తయ్య : ఏం బాగమ్మా…..వాడికి ఇలా అయిందనే బాధ కంటే నీ పరిస్థితి తలుచుకుంటేనే బాధగా ఉన్నది. తులసి : ఇప్పుడు ఏమయింది అత్తా….. అత్తయ్య : పెళ్ళి అయిన దగ్గర నుండి నీకు సుఖం లేకుండా పోయింది…..మేము అక్కడ ఉన్నా కూడా నువ్వు గుర్తుకొచ్చినప్పుల్లా చాలా బాధ వేసేది….కాని మేము మాత్రం నీ గురించి ఏమీ చేయలేకపోతున్నాం….. తులసి : ఫరవాలేదు అత్తయ్యా….ఇప్పుడు నాకు పెద్దగా తేడా కనిపించడం లేదు…..కాకపోతే యాక్సిడెంట్ ముందు నాతో సరిగా మాట్లాడేవాడు కూడా కాదు….దాంతో ఆయన ఇలా బెడ్ మీద ఉన్నాడన్న బాధ తప్పితే ఇంకేమీ అనిపించడం లేదు. ఆమె అలా బాధగా అనగానే ప్రసాద్ తులసిని వారిస్తూ…. ప్రసాద్ : బాధ పడకు తులసి….అంతా సర్దుకుంటుంది…. ప్రసాద్ మాట విని తులసి వాళ్ళ అత్తా, మామ ఇతనెవరు అన్నట్టు ప్రసాద్ వైపు చూసారు. తులసి వాళ్ళిద్దరి చూపులను అర్ధం చేసుకున్నట్టు వాళ్ళకు ప్రసాద్ ని పరిచయం చేస్తూ….. తులసి : అత్తయ్యా….ఇతను ప్రసాద్….నాకు, సంగీత వదినకు ఫ్రండ్…..మీ అబ్బాయిని హాస్పిటల్ లో చేర్పించింది కూడా ఈయనే….అప్పటి నుండి మాతో పాటే ఉంటూ హెల్ప్ చేస్తున్నాడు. సంగీత : అవునమ్మా….నాక్కూడా బాగా తెలుసు….చాలా మంచివాడు….. అత్తయ్య : చాలా థాంక్స్ బాబు…..సమయానికి మేమిద్దరం లేకపోయినా దగ్గరుండి వీళ్ళిద్దరిని చాలా జాగ్రత్తగా చూసుకుంటున్నావు. ప్రసాద్ : ఇందులో పెద్ద శ్రమ ఏమున్నది….ఫరవాలేదు…..ఇక నేను వెళ్తాను…. అంటూ సంగీతకు, తులసికి బై చెప్పాడు. తులసి : ఉండొచ్చు కదా ప్రసాద్…..నువ్వు ఉంటే నాకు ధైర్యంగా ఉంటుంది…. ప్రసాద్ : నువ్వు ఎప్పుడు ఫోన్ చేసినా నేను వెంటనే వస్తాను….అయినా మీ వదిన, అత్తయ్య, మామయ్య ఉండగా నేను ఎందుకు తులసి….వాళ్లతో ఉండు…. అని చెప్పి తులసికి బై చెప్పి అక్కడ నుండి వెళ్ళిపోయాడు. తులసి కూడా ప్రసాద్ వెనకాలే బైక్ స్టాండ్ దాకా వచ్చి అతను వెళ్ళిపోయే దాకా అక్కడే ఉండి మళ్ళీ హాస్పిటల్ లోకి వచ్చి తన అత్త, మామలతో యాక్సిడెంట్ గురించి, డాక్టర్ చెప్పిన విషయాలన్ని వివరంగా చెప్పింది.
అక్కడ నుండి బయలు దేరిన ప్రసాద్ పోలిస్ స్టేషన్ కి వచ్చి టీ స్టాల్ దగ్గరకు వచ్చాడు.తాను ఇంతకు ముందు మాట్లాడిన కానిస్టేబుల్ కూడా అక్కడే ఉండటంతో ప్రసాద్ అతనికి విష్ చేసి….. ప్రసాద్ : హాయ్ కానిస్టేబుల్ గారు…..ఏంటి ప్రశాంతంగా బయటకు వచ్చి టీ తాగుతున్నారు….. కానిస్టేబుల్ : అవును ప్రసాద్ గారు….ఇవ్వాళ కొంచెం పని తక్కువగా ఉన్నది….అదే మా సార్ కుమార్ గారు ఉంటే మమ్మల్ని పరిగెత్తిస్తుంటారు…..మళ్ళీ మా స్టేషన్ కి కొత్త CI గారు వచ్చే వరకు కొంచెం పని తక్కువ గానే ఉంటుంది. ప్రసాద్ : కుమార్ గారికి యాక్సిడెంట్ అయిందంటగా….ఎలా ఉన్నది….