వినీత: “పగలూ, రాత్రీ అనే తేడా లేకుండా, అల్లుడు ఇంట్లో ఉన్నాడని కూడా లేదు. బావగారికి తెలిస్తే……ఎంత నగుబాటు?!
గోపాల్: “ఏమయ్యిందే, నేనేమీ పరాయి వాడి పెళ్ళాన్ని తీసుకుని వెళ్ళలేదుగా………..?!!”
వినీత: “అందుకని!!!, మా ఆయనకి మూడొచ్చిందీ.., పట్ట పగలే లోనికి తీసుకెళ్ళి వాయిస్తారుట., అని బావగారికి చెపుదామా?!
గోపాల్: “చెప్పడానికి, ఆయనేమీ మడి కట్టుకు కూర్చోలేదు. ఇప్పుడే వదినని గదిలోకి తీసుకువెళ్ళాడు”
వినీత: “అంటే….అక్క…….??!!!”
గోపాల్: “తరువాత ఆశ్చర్యపొదువుగానీ………….ముందు భోజనానికి పద”
———————————————————————————-
మంజుల తన తండ్రి మాటలకి బావగారి గదిలోకి వెళ్లి చూసింది. బావ నిద్రపోతున్నాడు.
కానీ పట్టాభి అందగాడు. అంత అందం చూడగానే మనస్సు ఉండబట్టలేకపోయింది మంజుల.
మంజులకి తెలియదు తల్లీ., పిన్నీ ఇష్టపడ్డారని., వాళ్ళు చేసిన కుట్ర కూడా తెలియదు. కేవలం తన తండ్రి బావని చూసిరా…………అక్కని కలుసుకోకుండా చూడమంటూ చెప్పి పంపాడు.
ఇప్పుడు అక్క గుడి నుండీ వచ్చి భోజనానికి కూర్చుంటుంది., ఇద్దరూ ఎదురు పడకుండా చూడాలంటే బావని గదిలోనే కూర్చో బెట్టి భోజనం పెట్టాలి. అనుకొంటూ డైనింగ్ హాల్కి వచ్చింది. అసలు అక్కకి బావ వఛ్చిన విషయం తెలుసా అని కూడా ఆలోచించలేదు మంజుల.,
అందరూ భోజనానికి కూర్చున్నారు.
సంజీవరావు, మజులని అడిగాడు బావ ఎక్కడ అంటూ…….నిద్ర పోతున్నారు అని చెప్పింది.
వీళ్ళ మాటలు విన్న నాగరత్నం “మంజూ…., బావ వఛ్చిన విషయం అక్కకి తెలియకూడదు; తెలిస్తే…..అల్లుడిని చూడకుండా అలివేలు ఉండలేదు” అంటూ చెప్పింది.
మంజుల: “అయితే బావగారిని నిద్ర లేపుదామా? భోజనం పెట్టాలి కదా……లేట్ అవుతుంది” అంటూ తెగ ప్రేమని వెళ్లగక్కింది.
నాగరత్నం వెల్దామనుకుంది కానీ మొగుడి సంగతి తెలుసు; అందుకే ప్లేట్ పిరాయించింది.
“నువ్వు ఏమీ వెళ్ళక్కర్లేదూ………నేను పెడతాను. నిద్రలేచాక ఇక్కడకు తీసుకొచ్చ్చి పెడతాను” అంటూ….చెప్పింది.
అలివేలు రావడంతో వాళ్ళ మాటలు ఆపేశారు.
next ఎవ్వరో…… వినీత: “వచ్చిందే….మన సవతి……..అంత అందగాణ్ణి…., దీని మొహానికి కట్ట బెట్టాడు..దేవుడు”
నాగరత్నం: “మెల్లగా మాట్లాడవే…….దానికి తెలిసిందంటే మొదటికే మోసం వస్తుందీ…..”
వినీత: “అక్కా ….బావగారు.., దడదడ లాడించినట్లున్నారు”
నాగరత్నం: “నీ స్ప్రేయర్ మహిమే……….ముసలాడికి దసరా పండగని……..కానీ అల్లుడి బాడీ……..దండం చూస్తే……..మనసాగట్లేదే………..కూతురు మీద అసూయపడితే….బాగుండదని ఆగాల్సివస్తోంది”
అలివేలు: “ఏంటమ్మా మీ గుసగుసలు.”
నాగరత్నం: “అదికాదే……..మీ ఆయన ఫోన్ అయినా చెయ్యలేదు…..అని ఫర్వాలేదా?! అల్లుడు ఇంకో దాన్ని తగులుకోలేదు కదా……….”
అలివేలు: “ఆయన సంగతేమో గానీ………ఎంత మొగుడి చాటు పెళ్లామయినా ఆయన చెయ్యి పడితే జయమాలిని అవ్వాల్సిదే…………ఆ రోళ్లు బద్దలు కొట్టి కానీ పంపడు మా ఆయన ………..ఆ రోకలి పోటు తట్టుకోలేకే…………., ఆయన ఫోన్ అటెండ్ కానిది. ………ఎన్ని రోళ్ళు పగిలినా………………ఆయన నన్ను మాత్రం వదలరు…….” కాన్ఫిడెంట్ గా చెప్పింది.
నాగరత్నానికి అహం దెబ్బతింది. నాగరత్నం: “అంత ఓవర్ కాంఫిడెన్స్ ఉండకూడదే……….ఇంతకు ముందే మీ ఆఫీసు సూపరింటెండెంట్ రావుగారు ఫోన్ చేశారు. మీ ఆయన రోజుకో దాంతో తిరుగుతున్నారని ఆడిట్ పనులు ఉన్నా…….కంటికి కూడా కనపడట్లేదని.
అలివేలు: “సరే, నీ మాటమీద ఇప్పుడే ఫోన్ చేస్తాను” అంటూ ఫోన్ చేసింది. రింగ్ అవ్వగానే ఒక అమ్మాయి ఫోన్ ఎత్తింది. అలివేలు: “హలో………..ఇది పట్టాభి గారి ఫోనేనా……” “అవును, అది తెలుసుకోడానికే ఫోన్ చేశావా?” వినీత: “మీరెవ్వరో…తెలుసుకోవచ్చ్చా?!” “ఆయన భార్యని……” వినీత: “అమ్మా, నువ్వు చెప్పింది నిజమేనే……….ఎవత్తో నేనే ఆయన భార్యను అంటోంది……నాకు భయంగా ఉందమ్మా…….ఏం జరుగుతోందో అర్ధం కావట్లేదు”. అంటూ కన్నీళ్లు పెట్టుకుంది. నాగరత్నం కి ఎక్కడలేని కంగారొచ్చింది “ఒసేయ్, కంగారు పడక; అసలే కడుపుతో ఉన్నావు….నాకు కంగారుగా ఉంది అల్లుడిగారి దగ్గర ఎవరున్నారా…..అని” అంటూ చుట్టూ చూసింది. విజిత మిస్సింగ్. తినేది కాస్తా గబగబా లేవపోయింది అప్పటికే మగాళ్లు గబగబా నాలుగు మెతుకులు తిని చేతులు కడిగేసుకున్నారు. అలివేలు: అమ్మా……..నువ్వు అన్నట్లు, ‘మా అయన అలా ఎవత్తినయినా మరిగినా……….మళ్ళీ నా దగ్గిరకే వస్తాడు….కంగారు పడకు……నాకు ఆ కీమా వడ్డించవే…”అంటూ తీరిగ్గా తినసాగింది. అక్కడ విజిత అన్ని dishes రొల్లర్స్ మీద తీసుకువెళ్ళింది. విజిత: బా….వా’ ఇది తింటావా?., ఇది చిల్లి గారే, వెయ్యనా? నీకీష్టమేనా?!………….ఇంకా…..వేడిగానే ఉంది బావాఁ…..” అంటూ గోముగా అడుగుతూ వడ్డించింది.
తింటూనే అడిగాడు పట్టాభి “నువ్వు వడ్డిస్తున్నావేంటి?!!!. ఆంటీ వాళ్ళు లేరా?” అంటూ….. “ఉన్నారు బావా….., నాకు మీరంటే ఇష్టం…, అందుకే, నేను పెడుతున్నాను భోజనం” గోముగా అంటూ వడ్డించసాగింది. గుబ్బల బరువు బరువయిందేమో?! కొంగు జారీ ప్లేట్లో పడింది. కళ్ళు తిప్పుకోలేకపోయ్యాడు పట్టాభి, బంగారు ముద్దలు. ఆ గుబ్బలు చూడగానే అక్కడే నిలిచిపోయింది చూపు. జాకెట్ తన్నుకు వస్తున్న బంతులు చూడగానే తొడల మధ్య చలనం మొదలైంది. ఈ గుబ్బలకి జాకెట్ కుట్టింది ఖచ్చితంగా మగాడే………., ఆడవాళ్లు కుడితే అంతలా బయటపడవు. ఆ బంతులు జారడం ఇష్టం లేదేమో చాలా టైట్గా కుట్టాడు. జాకెట్లో ఇమడలేక ఒకదానికొకటి ఒరుసుకుంటున్నాయి.
పట్టాభి తొడల మధ్య చలనం మొదలైంది, ఆ అందాలు చూడలేక తొడలు నొక్కుకోసాగాడు.
విజిత: “బావ, ఓణీ జారి ప్లేట్ లో పడుతోంది. కొంచెం పట్టుకోవా?” విజిత చేతులు ఖాలేకపోవడం చూసి పట్టాభి: “ఎం పట్టుకోవాలి అంటూ విజిత అందాలు చూస్తూ…అడిగాడు. విజిత: “ఇవి బావా………..” అంటూ కళ్ళెత్త్తి చూపించింది. పట్టాభి: “ఛీ, నేనవి పట్టుకొను”
విజిత: “ఛీ ఏంటి? బావా నా కేమన్నా రోగాలున్నాయా?”
పట్టాభి: “అది కాదు విజ్జీ., నువ్వు చిన్న పిల్లవి కదా అని” అంటూ నసిగాడు.
విజిత: “చిన్న పిల్లనా?! నేను ఇప్పటికే ఇంటర్ లో ఉండాలి. మా అమ్మే నేను పెద్దమనిషి కాలేదని స్కూల్ మానిపించేసింది. మళ్ళీ మందులన్నీ మింగేసరికి ఇంత ఎదిగిపొయ్యాను”.
మళ్ళీ తానే అంది “బావా నేను చెప్పింది నా చేతిలోవి!!! నువ్వు అనుకున్నవి కావు” అంటూ. పట్టాభి: “విజ్జీ, నీ జాకెట్ చాలా బిగుతుగా ఉంది. పాత జక్కేటా…..?!… విజిత: “6 నెలలయింది బావా……..ఈ మధ్య కొంచె వళ్ళు చేసి జాకెట్ టైట్ అయింది. పట్టాభి: వళ్లు చేస్తే…….వళ్లు బలవాలి కానీ……………….జాకెట్ టైట్ అవ్వడమేంటి?! తనలో తను అనుకున్నట్లు పైకే అనేశాడు. విజిత:“ఏంటి బావా? ఏదో అన్నావ్!!!” పట్టాభి:“ఏం లేదు., ఎవ్వడు పుణ్యం కట్టుకున్నాడో కానీ…? అహా….. సిటి చూద్దామనీ……” విజిత:“సిటి చూడాలా? వద్దులే బావా రేపు అక్క, నిన్ను పాలల్లో చూసిన తరువాత వెళ్దాం” పట్టాభి: “పాలల్లో చూడటమేంటి?!” విజిత: “అక్క చంద్రుడిని చూసి నిన్ను పాలల్లో చూడాలట, పూజారి గారు చెప్పారు” పట్టాభి: “మరి నిన్ను ఎలా చూడాలి?!” అంటూ చెయ్యి పట్టుకుని అడిగాడు. విజిత: “నన్నెందుకు చూడాలి?!” పట్టాభి: “ఆడపడుచు అంటే అర్ధమొగుడు, సాలీ అంటే సగం ఆలి కదా అందుకు” అంటూ చెయ్యి పట్టుకుని ముందుకు లాగాడు. విజిత: “బావా, నీ మోటు సామెతలకి ఎవ్వరూ పడరూ……….మర్యాదగా చెయ్యి వదులు. పట్టాభి: “నువ్వు బాగుంటావ్ విజ్జీ…, మీ అమ్మ కన్నా బాగుంటావ్.,” అంటూ దగ్గరకు లాక్కుని తొడలు పట్టుకుని నలపసాగాడు.