రాజు అమ్మమ్మ పేరు జానకి. కూతురికీ, మనవడికీ మధ్యన జరుగుతున్న యవ్వారం పసిగట్టిన తరవాత, ఆమె ఆలోచనల్లో పడింది. విచిత్రంగా కూతురు చేస్తున్న పనిలో ఆమెకి తప్పేమీ కనబడడం లేదు. అవునుమరీ, ఈ వయసులో కూడా తనకి ఆ యావ ఎక్కువే. భర్తకి శక్తి తగ్గిపోయినా, అప్పుడప్పుడు బలవంతంగా చాలీ చాలని శృంగారం చేస్తూ ఉంటుంది. కోరికలను తీర్చుకోవడానికి అడ్డదారులు తొక్కాలంటే, పరువు పోతుందని భయం. ఈ వయసులో తనకే ఇలా ఉంటే, మరి కూతురుకి ఎలా ఉంటుందీ!? ఎవరో బయటివాడి దగ్గర పంగ చాపి పరువు పోగుట్టుకునే కంటే, కన్న కొడుకుతో పడుకోవడమే మంచిది కదా. దాని అదృష్టం, దూల తీర్చే కొడుకు ఉన్నాడు.
మరి తనకు ఎవరున్నారూ? ఇలా అలోచిస్తూ ఉంటే, మెల్లగా ఆమెలో కూడా కోరిక బలపడి, ఒళ్ళు వేడెక్కిపోసాగింది. ఆ వేడిలో కూతురు చేసిన పని తను కూడా చేస్తే తప్పేంటీ అన్న ఆలోచన మొదలయ్యింది. ఆ ఆలోచన రాగానే, మళ్ళీ నెమ్మదిగా మనవడి దగ్గరకి వెళ్ళి, వాడిని పరిశీలనగా చూసింది. వాడి వంటిపై ఉన్న దుప్పటి చెదిరిపోయి, వాటంగా వాడి అంగం కనిపిస్తుంది. దాన్ని చూస్తుంటే, ఆమె పూకులో జిల మొదలయ్యింది. అంతలోనే, అసలు తన మనవడు తనని దెంగుతాడా అన్న సందేహం ఒకవైపు. “సరే, ఏదో ఒకటి చెయ్యాలి.” అనుకుంటూ, చిన్నగా నిట్టూర్చి, ఆ గది నుండి బయటకు వచ్చేసింది.
దాదాపు ఒక గంట తరవాత మొగుడు ఏదో పని ఉందని బయటకి వెళ్ళిపోయాడు. జానకి తలుపు వేసేసి, మళ్ళీ మనవడి గదిలోకి వెళ్ళింది. అప్పుడే నిద్ర నుండి మేలుకొని కళ్ళు తెరుస్తున్నాడు వాడు. ఎదురుగా కనబడ్డ అమ్మమ్మను చూసి, “ఏంటీ! లేపడానికి వచ్చావా!?” అన్నాడు. ఆమె నవ్వుతూ వాడి మొల వైపు చూసింది. మార్నింగ్ ఎరెక్షన్ తో వాడిది లేచే ఉంది. “నేను ప్రత్యేకంగా లేపడం ఎందుకురా, లేపుకునే ఉన్నావుగా..” అంది.
ఆమె అలా అంటుంటే, వాడు గబుక్కున చూసుకొని, సిగ్గుగా దుప్పటి కప్పేసుకున్నాడు. ఆమె వాడి పక్కన కూర్చొని, “నీ వంటి మీద బట్టలేవిరా? రాత్రి అలాగే పడుకున్నావా!?” అంది. అమ్మమ్మ అలా అడుగుతుంటే, వాడు తడబడుతూ, “అమ్మమ్మా..అదీ..” అని గొణకసాగాడు. “రాత్రి మీ అమ్మ కూడా ఉందిగా, అయినా సిగ్గు లేకుండా అలాగే పడుకున్నావా!? లేదా నిన్ను ఇంకా చిన్న పిల్లాడనుకొని, మీ అమ్మే విప్పేసిందా!?” అంది మళ్ళీ. వాడికి ఏం చెప్పాలో అర్ధం గాక తల దించుకున్నాడు. మళ్ళీ జానకే, “ఫరవాలేదులే, అమ్మ పక్కన ఎలా పడుకున్నా ఫరవాలేదు. ఇంతకీ మీ అమ్మయినా బట్టలు వేసుకుందా, లేక అదీ విప్పేసి పడుకుందా!?” అంది.
అమ్మమ్మ అలా అడుగుతుంటే వాడు బిక్కచచ్చిపోయి చూస్తున్నాడు. అది గమనించి, “ఇద్దరూ విప్పేసుకొని పడుకున్నా నేనేం అనుకోనులే. ఇక పైకి లే..” అంటూ, వాడి మీద ఉన్న దుప్పటి లాగేసింది. అమ్మమ్మ అలా లాగేస్తుంటే, వాడు కంగారుగా “అమ్మమ్మా..” అంటూ దుప్పటిని పట్టుకోబోయాడు. “ఫరవాలేదులేరా, నేను చూడనిదా ఏంటీ!?” అంటూ, పూర్తిగా లాగేసి, వాడి అంగంకేసి సూటిగా చూస్తూ, “బాగానే పెంచావురా..” అంది. అమ్మమ్మ అలా అంటుంటే, వాడు సిగ్గుతో, “అబ్బా..అమ్మమ్మా..” అన్నాడు.
ఆమె దాన్ని అలాగే చూస్తూ, “ఇంతకీ దానికి ఎప్పుడైనా పని చెప్పావా, లేక ఖాళీగా వదిలేసావా!?” అంది. అమ్మమ్మ అలా అడుగుతూ ఉంటే, వాడికి వేడెక్కిపోతుంది. ఆ వేడిలో ఏం మాట్లాడాలో కూడా తెలీక, మౌనంగా ఉండిపోయాడు. “అడుగుతుంటే చెప్పవేంట్రా? బోణీ అయ్యిందా లేదా!?” అంది. అమ్మమ్మ అలా అడుగుతుంటే వాడికి వణుకు వచ్చేస్తుంది. ఆ వణుకు గమనించి, “దాన్ని అలా ఖాళీగా ఉంచకూడదు. ఎక్కడైనా పెట్టుకో.” అని నిట్టూర్చి, “అయినా నాకెందుకులే! లేచి తయారవ్వు. కాలేజ్ కి వెళ్ళాలి కదా..” అని అక్కడనుండి వెళ్ళిపోయింది.
అమ్మమ్మ అలా మాట్లాడి వెళ్ళాక, వాడికి నిజంగానే ఫుల్లుగా లేచిపోయింది. “అమ్మో, అమ్మమ్మ మాటలతో రెచ్చగొట్టడంలో నిజంగానే అమ్మకి అమ్మ. ఇంతకీ మా సంగతి తనకి తెలిసిపోలేదుకదా!” అనుకున్నాడు. అలా అనుకోగానే వాడి గుండె ఝల్లుమంది. అంతలోనే, “తెలిసిపోతే ఇలా ఉండదు కదా..” అని తనని తాను సముదాయించుకున్నాడు. అంతలోనే ఆమె ప్రవర్తన గుర్తొచ్చి, “ఒకవేళ తెలిసిపోయి, తను కూడా ట్రై చేస్తుందా!?” అన్న అనుమానం కలిగింది.
“ఎలా తెలుసుకోవడం!?” అని ఆలోచించసాగాడు. వాడికి ఆ ప్రశ్నకు సమాధానం దొరక్క, లేచి బాత్ రూంలోకి దూరాడు. అరగంటలో తయారయ్యి, బయటకి వచ్చి, “అమ్మమ్మా! కాలేజ్ కి వెళ్ళొస్తా..” అని అరిచాడు. అమ్మమ్మ అమ్మ గదిలోంచి బయటకి వచ్చి, “అదేంట్రా! రాత్రి బాగా అలసిపోయావని మీ అమ్మ చెప్పిందీ, కాస్త రెస్ట్ తీసుకోవచ్చు కదా..” అంది నవ్వుతూ. వాడు ఆమెని అయోమయంగా చూసాడు. “అదేరా! తెల్లార్లూ తెలియని విషయాలు చదివి, చదివి అలసిపోయావేమోననీ..” అంది కొంటెగా. ఆమె అలా అంటుంటే, “అమ్మనీ, దీనికి మేటర్ తెలిసిపోయినట్టుంది. అయినా నాటకాలు ఆడుతుంది. సరే, దీని సంగతి చూద్దాం.” అనుకుంటూ, “లేదు అమ్మమ్మా, అలసిపోయానని ఊరుకుంటే కుదరదుగా. ఇంకా చాలా చదవాలి ఈ రాత్రి.” అన్నాడు వాడు కూడా నవ్వుతూ. “సరే, నువ్వు చదువుతుంటే మీ అమ్మ ఏం చేస్తుందీ!?”
“నిద్ర పోతుందీ..”
“అది నిద్రపోతే, మరి నీ సందేహాలు ఎవరు తీరుస్తారూ!?”
“డౌట్ వస్తే, తనని లేపుతాను..”
“ప్రత్యేకంగా లేపడం ఎందుకూ! అది లేచే ఉంటుందిగా..” వాడి మొల వైపు చూస్తూ అని, “అయినా పాపం ఆఫీస్ లో అలసిపోయి వస్తుంది అది. ఈసారి నీకు డౌట్ వస్తే, దాన్ని కాకుండా నన్ను లేపు..” అంది ఆమె. వెంటనే అడిగాడు వాడు, “నీకు వచ్చా డౌట్లు తీర్చడం!?” అని.
“నీ అమ్మకంటే పదహారేళ్ళు ముందు పుట్టానురా. నాకు అన్నీ తెలుసు. ఒకసారి అడిగి చూడు. తెలుస్తుంది నీకే..”
“సరే, రాత్రి అమ్మ చెప్పకపోతే, రేపు పొద్దున్న నిన్ను అడుగుతాలే..”
“నువ్వు అడిగితే అది చెప్పకుండా ఉంటుందా! ఈ రాత్రికి మీ అమ్మకి కాస్త రెస్ట్ ఇవ్వు. పాపం నలిగిపోతుంది. అసలే బక్కపిల్ల అది. ఏమైనా ఉంటే దాచుకో. రేపు నేను తీరుస్తా..” “ఏం తీరుస్తావూ!?”
“నీ..” అని మళ్ళీ వాడి మొల వైపు చూసి, “నీ సందేహాలు..” అంది.
“అయితే, దాచుకోనవసరం లేదు. అవి ఎప్పటికప్పుడు కొత్తగా ఊరుతూనే ఉంటాయి.”
“అబ్బో..అయితే నా మనవడు గట్టివాడే అన్నమాట.”
“నువ్వే చూస్తావుగా రేపు..”
“పొద్దున్న చూసానుగా నువ్వు ఎంత గట్టిగా ఉంటావో, అది చాలు నాకు, ఇక వెళ్ళు..” అనేసి, లోపలకి వెళ్ళిపోయింది.
ఆమె అలా వెళ్ళగానే, ఫుల్లుగా హీటెక్కిన ఇంజన్ తో బయటపడ్డాడు రాజు. ఆ వేడి ఎలా తగ్గించుకోవాలా అని ఆలోచిస్తూ ఉండగా, పిన్ని గుర్తొచ్చింది. ఏదైతే అది అయ్యిందని, నేరుగా ఆమె ఇంటికి చేరాడు. బయట తండ్రి బైక్ ఉండడం చూసి, చిన్నగా నిట్టూర్చి, అక్కడనుండి నేరుగా కాలేజ్ కి చేరుకున్నాడు.
అక్కడ నేహా కోసం వెదుకుతూ ఉంటే, ఆమె లేబ్ లోంచి బయటకు వస్తూ కనిపించింది. రాజుని చూడగానే, పరుగెత్తుకుంటూ వచ్చి, “ఏంటన్నయ్యా! ఇంత లేటూ!?” అని అడిగింది. “లేట్ గా లేచానులే..” అన్నాడు. ఆమె వాడి జిప్పు దగ్గర చూస్తూ, “అవును బాగానే లేచినట్టున్నావు.” అంది కొంటెగా. “మరి దింపే ఏర్పాటు ఏమైనా చేయొచ్చుగా..” అన్నాడు వాడు. “ఎలా దింపాలో నీకు తెలుసుగా. మళ్ళీ నన్ను అడుగుతావే..” అంది ఆమె మళ్ళీ అక్కడే చూస్తూ. “అబ్బా..అలా చూడకే, తట్టుకోలేకపోతున్నానూ..” అన్నాడు
వాడు నిట్టూరుస్తూ. ఆమె వాడి దగ్గరకి జరిగి రహస్యంగా, “అయితే ఎక్కడికైనా లేపుకుపో అన్నయ్యా..” అంది చిలిపిగా. వాడు ఆలోచనల్లో పడ్డాడు. “ఏంటీ! ఆలోచిస్తున్నావ్?” అంది వాడిని మోచేత్తో పొడుస్తూ. “అదే, నా చెల్లెల్ని ఎక్కడికి లేపుకుపోవాలా అని..” అన్నాడు వాడు. “తొందరగా ఆలోచించు అన్నయ్యా..” అంది ఆమె ఆరాటంగా. వాడికి ఎంత ఆలోచించినా తట్టడం లేదు. కింద మాత్రం ఒకటే కొట్టేసుకుంటుంది. పైగా ఎదురుగా రెడ్ కలర్ టాపూ, జీన్స్ లో చెల్లి పిటపిటలాడుతూ చంపేస్తుంది.
అర్జెంట్ గా దాన్ని దెంగితే తప్ప కిందది చల్లబడేట్టు లేదు. “ఎక్కడికి తీసుకుపోవాలీ!?” అనేది వాడికి మిలియన్ డాలర్ల ప్రశ్న అయిపోయింది. అంతలోనే నేహ, “అబ్బా..అన్నయ్యా..ప్లీజ్..తొందరగా ఆలో.చించూ, కింద దూలెక్కిపోతుంది..” అంటూ తొందర పెట్టేయసాగింది. ఆమె అలా ‘చించూ’ అంటుంటే, వాడికీ ఆగడం లేదు. చించాలంటే, ముందు దీన్ని ఇక్కడి నుండి అర్జెంట్ గా ఎక్కడికైనా తీసుకుపోవాలి అనుకుంటూ ఉండగా, వాడికి ఎదురుగా లేబ్ కనిపించింది. దాన్ని చూడగానే, ఒక ఐడియా వచ్చి, “పద..” అంటూ ఆమెని అటువైపుకు లాక్కెళ్ళసాగాడు. “ఏయ్, అటెక్కడికీ!?” అంది నేహ కంగారుగా. “చెప్తాగా, పద..” అంటూ లేబ్ వెనక్కి తీసుకుపోయాడు.
లేబ్ వెనక మరో లేబ్ ఉంది. రెండింటికీ మధ్య నాలుగడుగుల సందు ఉంది. ఆ సందును మూసేస్తూ, అటూఇటూ రెండు పెద్దపెద్ద చెట్లూ, ఆ చెట్ల మొదళ్ళను కప్పేస్తూ పొదలూ. ఆ చెట్లనూ, పొదలనూ దాటుకొని ఆ సందులోకి ఎవరూ రారు. రెండు లేబ్ లూ సెంట్రల్ ఎయిర్ కండిషన్స్ అవ్వడంతో, వాటికి కిటికీలు కూడా లేవు.
అతి కష్టం మీద, వాళ్ళిద్దరూ ఆ పొదలు దాటి ఆ సందులోకి చేరుకున్నారు.