కావ్య పకోడీలు ఆఖరి వాయ వేస్తుండగా వచ్చింది సౌమ్య. అటువేపు తిరిగి బాణలిలో పకోడీలు వేయిస్తున్న అక్క వెనక్కా వెళ్లి ఆమె భుజంపై తన గడ్డం ఆనించి నడుము చుట్టూ చేతులేసి ప్రేమగా హత్తుకొంది. బ్రా వేసుకోలేదేమో వీపుకు రెండు వెన్నముద్దలతో నొక్కినట్టయ్యి జివ్వుమంది. అసలే వాళ్ళిద్దరి లైవ్ చూసి కాక మీదుందేమొ, ఆ కౌగలింతకు హాయిగా ఉంది.
తను మాట్లేడేలోపే, “నువ్వు చాలా అదృష్ట వంతురాలివే అక్కా!” “ఎందుకో”, అంది కావ్య తెలిసి కూడా. “కడుపు నిండా పెట్టె బావ లాంటి మగాడు భర్తగా దొరకటం అదృష్టం కాదా? నాకు నాలుగు వారాల నుంచి ఒకటే దురద, సలపరం. అర్ధాకలి, అస్సలు నిద్ర పట్టేది కాదు. బావ మంత్రం దండంతో దులిపించుకుంటే ఇప్పుడు హాయిగా ఉంది. థాంక్స్ అక్కా”, అంది సౌమ్య నిజాయితీగా. “థాంక్స్ దేనికి?” “నాకు ఒక దారి చూపించావు. నీ లాంటి పెద్ద మనసున్న అక్క దొరకటం నా అదృష్టం. ప్రతిగా నీకు నేను ఏమి ఇవ్వగలను. నాకొచ్చే ఆస్తి వాటా కూడా నీవే తీసుకో”, అంది కొంచెం ఎమోషనల్ గా. “ఏమిటా పిచ్చి మాటలు. అయినా మీ ఆయన ఊరుకుంటాడా? పొరపాటున శ్రీరామ్ ముందు ఎప్పుడు అలా నోరు జారకు. ఏదన్నా ఆశించి సహాయంచేయడం అస్సలు ఇష్టం ఉండదు. అలాగే ప్రతిఫలం తీసుకోవడం కూడా. అలా మాట్లాడితే మొదటికే మోసం వస్తుంది”అని హెచ్చరించింది. “అక్కా ఒకటి స్పష్టంగా చెప్పు. బావతో నేను ఇదవ్వటం నీకు ఇష్టమేనా?” అని అడిగింది. “నిజం చెప్పాలంటే నాకు ఇష్టంలేదు. సమస్య తీరింది కదా. నీకు ఎలా చెప్పాలా అని ఆలోచిస్తున్న, ఇంతలో నువ్వే అడిగావు”, అంది సీరియస్ గా. ఆ మాటతో కావ్య చుట్టూ వేసిన చేతులు చటుక్కున తీసేసింది. ఏమి జవాబు చెప్పాలో తెలియలేదు. ఒక్క సారిగా దుఃఖం పొంగుకొచ్చింది.
ఎలాగో సంభాళించుకొంటూ, “నాకు నీ మనస్సులో ఏముందో నిజంగా తెలీదు. చిన్ననాటి నుంచి ఉన్న దగ్గరతనంతో నీకు ఇది పెద్ద విషయం కాదని అనుకొన్నా. ఇందాక బావ కూడా అన్నాడు. నీ ఇష్టం లేకుండా ఈ బంధం కొనసాగించడం ఇష్టం లేదని. పోనిలే, ఈ మాత్రం సహాయం చేసావు. ఇప్పటికే చాలా రుణపడి ఉన్నాను. ఇక ఇక్కడితో ఆపేస్తా. నా తిప్పలేవో నేను పడతాను”, అంది తన్నుకొస్తున్న కన్నీళ్లను అతి కష్టం మీద ఆపుకుంటూ.
అప్పుడు సౌమ్యకు అభిముఖంగా తిరిగి చూసింది కావ్య కొంచెం గంభీరంగా. ఇంకాసేపు ఏడిపించేదే. కాని సౌమ్య కనుకోనల్లోంచి వస్తున్న కన్నీటి చుక్కలను చూసి బాగా దుఃఖ పడుతోందని తన నటన ఆపేస్తూ నవ్వింది.
“నీకేనేమిటే, నాకు రాదా ఏడిపించడం. ఈ మాత్రం దానికే కన్నీళ్లు వచ్చేసాయి. బావ లేకుండా ఉండలేక పోతున్నావే?”, అంది వాతవరణం తేలిక పరుస్తూ.
అది అర్ధం కావటానికి రెండు సెకన్లు పట్టింది సౌమ్యకు. వెంటనే వొంగి అక్క పాదాలు ముట్టుకొని రెండు చేతులతో మూడు సార్లు కళ్ళ కద్దుకొంది. వెంటనే లేచి అక్కను కౌగలించుకొని,”నీకు ఎలా థాంక్స్ చెప్పాలో తెలియడం లేదక్కా. నీకు జీవితాంతం రుణపడి ఉంటాను”, అంది గాద్గదికంగా.
“ఏయ్ మొద్దు. మరీ అంత సెంటిమెంటల్ అవ్వకు. కానీ ఒక్కటి గుర్తుంచుకో. నీకు అసలే నోరు అదుపులో ఉండదు. ఈ విషయం మన ముగ్గురికి తప్ప ఇంకొకరికి తెలియటానికి వీల్లేదు.” “నువ్వు అంతగా చెప్పాలా. నాకు తెలియదా. నా మంచి అక్కయ్య”, అంటూ రెండు బుగ్గల మీద ముద్దులు కురిపించింది ఆనందంతో.
“సర్లే. తింటూ మాట్లాడుకోవచ్చు, ఆ ప్లేట్లు పట్రా అంటూ, పకోడీలు, టీ తో నింపిన ఫ్లాస్క్ తీసుకెళ్లి డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గర కుర్చీలో కూర్చుంది. ఆమె వెనుకగా ప్లేట్లు, కేచప్ బాటిల్ తీసుకోని కావ్యకు ఎదురుగా ఉన్న కుర్చీలో కూర్చుంది సౌమ్య. నైటీ లోపల బ్రా వేసుకోలేదు. దానికి తోడు పై బొత్తం పెట్టుకోలేదేమో కంటికి నిండుగా కనిపిస్తున్నాయి.
“అదేమిటీ మరీ బరితెగిం చేస్తున్నావు”. “బుడ్డోడికి పాలు పట్టడం తేలిగ్గా ఉంటుందే. అలాగే బావకి కుడిపిస్తానే. మా ఆయనకు ఒక అచ్చట ముచ్చట లేదు. ఇంతకీ నీకు పాలు పడుతున్నాయా”, అని అడిగింది. “బాగా తగ్గి పోయాయి. అంతగా ఎక్కువైతే నా కొడుక్కి పట్టు. ఏమిటే, కనీసం తలుపన్నా వేసుకోకుండా అలా ఓపెన్ గా. ఎవరన్నా వస్తే”, అంది గదమాయిస్తున్నట్టుగా టాపిక్ మారుస్తూ. “ఎవరన్నా వస్తే నువ్వు ఉన్నావుగా మాకు వార్నింగ్ ఇవ్వటానికి. ఇకపొతే నువ్వు. నీ కోసమేనే ఫ్రీ షోలు. అలాగే మీరిద్దరూ చేసుకునేటప్పుడు తలుపు వేయద్దు. బావ నిన్ను చేస్తుంటే చూడ్డానికి నాకు రెండు కళ్ళు చాలవు.”
“అయినా ఎప్పుడు చూసావేమిటి? నేను అంత బరితెగించలేదు ఇంకా”.
“ఇక్కడే. పెళ్ళైన తరువాత మొదటి సారి వచ్చినప్పుడు. రాత్రి దాహం వేస్తె మంచి నీళ్ళకని లేచా. మీ గది లోంచి శబ్దాలు వినిపిస్తే దగ్గరకు వచ్చి చూసా. నా అదృష్టం కొద్ది తలుపు వేసుకోవడం మార్చిపోయినట్టున్నారు. నీవు బావది నోట్లో పెట్టుకొని తెగ చీకుతున్నావు. సగం పైనే బైట మిగిలిపోయింది. నువ్వు పైకెక్కి అంత పెద్దదాన్ని లోపల దూర్చుకొని గుండ్రంగా నలుమూలల తగిలేటట్టు తిప్పడం నిన్నుచూసే నేర్చుకున్నాను. తరువాత నువ్వు ఊగుతుంటే, చెప్పొద్దూ నాకు కారిపోయింది. చివర్లో బావ నిన్ను తిరగేసి కుమ్మతుంటే చూడ్డానికి ఎంత బాగుందో. దాని ఒడ్డు పొడుగు చూసి, బావంటే ఒక ఫాంటసీ ఏర్పడింది కూడాను. చివరకు తట్టు కోలేక అడ్వాన్స్ అయ్యాను. నాకు బాగా క్లాస్ పీకాడు అప్పుడు. బావ నీకు చెప్పలేదా?”
“అదా! నాకు అప్పుడు ఏదో జరిగిందని అనుమానం వచ్చింది. నువ్వు చెప్పలేదు, శ్రీ చెప్పలేదు. కాకపొతే ఊహించాను. మొత్తానికి నీ ఫాంటసీ తీరిందంటావు”. “హ. ఫాంటసీ అంటె గుర్తుకు వచ్చింది. బావకి త్రీసమ్ చెయ్యాలని ఉందేమో.” వాళ్ళ సంభాషణ విన్నప్పటికి అడిగింది, “నీకేమైనా చెప్పాడా?” “లేదు. అయినా బావకి మొహమాటం ఎక్కువ. మనమే ఆ సరదా తీరిస్తే పోతుంది.” “ఇంతవరకు చేసిన దానికి ఒక కారణం ఉంది. ముందు పిల్లల కోసం, ఇప్పుడు నీ సుఖం కోసం. నీవు నా చెల్లెలు కాబట్టి, ఎందుకో నాకు తప్పనిపించడం లేదు. సిమ్రాన్ కి కూడా కేవలం గర్భాదానం కోసమే. తన ఆలోచనలు తెలియకుండా ఇరుకున పెట్టడం నాకు ఇష్టం లేదు. తను నోరువిప్పి అడిగినప్పుడు చూద్దాం. ప్రస్తుతానికి అలాంటిదేమి వద్దు”. అక్క స్థిరంగా చెప్పటంతో, “అలాగే లేవే. నువ్వు చెప్పినట్టే. ఇందాక బావ నోరు జారాడు. ఎవరా అనుకొన్నా. సిమ్రాన్ సహాయపడి చాలా మంచి పని చేసావే”, అంది మెచ్చుకోలుగా.
అంతలో శ్రీరామ్ రావడంతో మాట మార్చి, “రా బావా, పకోడీలు తిను” అంటూ ప్లేట్ జరిపింది. అంతకు ముందు జరిగింది గుర్తుకు రావడంతో కూర్చొని నిశ్శబ్దంగా పకోడీలు తినసాగాడు. అంతకు ముందు వాళ్ళ మాటలు విన్నదేమో భర్త ఇబ్బందిని గమనించింది కావ్య.
“నిన్ను బాగా మిస్ అవుతోందట సౌమ్య. హైదరాబాద్ కి షిఫ్ట్ అయిపోమని శశికి చెప్తాను అంటోంది”, సహజంగానే చెబుతున్నట్టు చెప్పింది. అక్క మాటల్లో ఆంతర్యం గ్రహించి, “ఏమంటావు బావ?” అంది సౌమ్య రెట్టిస్తూ. “ఎందుకు. ఇలా దూరం మైంటైన్ చేస్తేనే మంచిది. ఎప్పుడైనా మీకిద్దరికి చూడాలనిపిస్తే బోల్డన్ని ఫ్లైట్స్”. “నువ్వు ఎలా చెబితే అలా బావ. మీరు రెండో బిడ్డకు ప్రయత్నం చెయ్యండి”. “మాకు లేని తొందర నీకు ఎందుకు”, అన్నాడు శ్రీరామ్. “మా అత్తగారు ఒక ఆడపిల్ల కూడా ఉంటే బాగుంటుందని చెప్పి వెళ్ళింది”, అంది నవ్వుతూ.
ఇంతలో బాబు ఏడుస్తుంటే లేచి వెళ్ళింది సౌమ్య. కావ్య కొడుకు కూడా లేచి ఆడుకోవటం చూసి, తన కొడుకుని చంక ఎక్కించుకొని వాణ్ని నడిపిస్తూ తీసుకు వచ్చింది. కుర్చీలో కూర్చొని నైటీ మిగిలిన రెండు బొత్తాలు విప్పి తన ఎడమ చనుమొనని వాడికి అందించింది. అది చూసి శ్రీరామ్ లేచి వెళ్లి డోర్ లాక్ అయ్యిందో లేదో అని చెక్ చేసి వచ్చాడు. తన కొడుక్కి పాలు కలప బోతుంటే, “వీడికి నావి పట్టిస్తాల్లె అక్క. కలపొద్దు.” అంటూ, శ్రీరామ్ కేసి తిరిగి,”నీవు కావాలా బావ”, అంది అల్లరిగా. “పిల్లల్ని తాగనివ్వు”. “పోనీ పిండి ఇస్తాను. టీ లో కలిపి ఇవ్వవే. చాలా రుచిగా ఉంటుంది ట్రై చెయ్యి బావ.”అంది సౌమ్య. “నీకు అస్సలు సిగ్గు లేకుండా పోతుంది. మీ అక్కవి ట్రై చేశాలే. నీవి అంతకన్నా ఎక్కువ రుచిగా లేవు.”అన్నాడు మధ్యాహ్నం రుచి చూసిన విషయాన్ని పరోక్షంగా తెలియ చేస్తూ. “ఎంతయినా నీకు అక్క అంటేనే ప్రేమ”, అంది సౌమ్య గోముగా. శ్రీరామ్ మాములుగా రిలాక్స్డ్ గా మాట్లాడటంతో సంతోషించారు అక్క చెల్లెలిద్దరు.
మరుసటిరోజు అమ్మకు ఫోన్ చేసి చెప్పింది సౌమ్య హైదరాబాద్ వచ్చినట్టు. “నీవు ముందే చెపితే మేము వచ్చేవాళ్ళం కదా!”, అంది జానకి. ఆ మాటతో కొంచెం నొచ్చుకుంది సౌమ్య. తను కావాలనే చెప్పలేదు, వాళ్ళు వస్తే తనకి బావతో అంత ఫ్రీడమ్ ఉండదని. “మా ఆయన టూర్ కి వెళితే అనుకోకుండా వచ్చా. మీరిద్దరూ బెంగుళూరు రావచ్చు కదా అమ్మా. మా అత్తగారు కూడా లేదు. సరదాగా ఒక వారం ఉండి వెళ్ళచ్చు. అలాగే నాన్న దగ్గర నేను కొంచెం పని కూడా నేర్చుకోవచ్చు.” కూతురు చెప్పింది సబబుగానే తోచింది. “వస్తాములే. మీరందరు కలిపి ఒక ఫోటో తీసుకుని పంపు”, అంది ప్రేమగా.
శ్రీరామ్ ఆఫీస్ కి వెళ్ళినప్పుడూ, కావ్య సౌమ్య కలిసి పనిచేసేవారు. తండ్రి వ్యాపారానికి సంభందించి తనకి తెలియని విషయాలు అక్క దగ్గర తెలుసుకొనేది సౌమ్య. ఒక రోజు కావ్య వాళ్ళ ఇంట్లో ఇంటీరియర్స్ పనులు చూడటానికి వెళ్లారు ఇద్దరూ. ఇల్లు బాగా నచ్చి అక్కని మనసారా అభినందించింది. అలాగే బావ తెలివితేటలూ, ప్రయోజకత్వాని మెచ్చుకొంది.
“శశి కూడా బావ లాగే పైకి వస్తాడు, కానీ ఈ వయసులో తీర్చుకోవాల్సిన ముచ్చట్ల మీదే శ్రద్ధ లేదు”, అంటూ భర్త విషయం గుర్తుకు వచ్చి కొంచెం డీలా పడింది సౌమ్య.
దాని మూడ్ మారుద్దమని, “ఇదే నీ బెడ్ రూమ్ మా ఇంటికి వచ్చినప్పుడు. నీకేమి కావాలో ఇప్పుడే చెప్పు”.
“ఇంటీరియర్స్ ఎలా అయినా నీ ఇష్టం. ఫర్నిచర్ మాత్రం, అంటే మంచం, పరుపు, కుర్చీ, తలగల్లు అన్నీ మీ మాస్టర్ బెడ్ రూమ్ లో ఎలా వుంటాయో అలాగే పెట్టించు”, అంది సౌమ్య కొంటెగా నవ్వుతూ.
ఆ అయిదు రోజులు క్షణాల్లా గడిచిపోయాయి. బావతో తన సరదాలు తనివితీరా తీర్చుకొని గురువారం మధ్యాహ్నం ఫ్లైట్ కు బెంగుళూరు వెళ్ళిపోయింది సౌమ్య. గలా గలా మాట్లాడుతూ, కవ్విస్తూ, నవ్విస్తూ కబుర్లు చెప్పే చెల్లి వెళ్లిపోవడంతో ఒక్కసారిగా ఇల్లు బోసిపోయింది. ఫోన్లు మాట్లాడుతూ సాయంత్రం శ్రీరామ్ ఇంటికి వచ్చేసరికి మామూలు మనిషయ్యింది కావ్య. రెండు రోజులు భర్తను చెల్లెలికి వదిలేయటం వలన గ్యాప్ వచ్చిందేమో ఆ రాత్రి తనివితీరా సుఖించి కొంచెం ఆలస్యంగా నిద్దురపోయింది. వొళ్ళంతా హాయిగా సుఖపడిందేమో బాగా ఘాడంగా నిద్రపట్టి కొంచెం ఆలస్యంగా లేచింది. జీవితం ప్రతిరోజూ ఏవో అనుకోని సవాళ్ళను కానీ అనుభూతులను కానీ తెస్తుంది అంటారు. ఆ రోజు తనకోసం ఏమి వేచివుందో తెలియని కావ్య రోజులాగే దినచర్య మొదలుపెట్టింది.
(ముగింపు వచ్చేవారం)