మరుసటి రోజు, కాలేజిలో ఎవరో చని పోయారని సెలవు ప్రకటించడంతో వినయ్ ఇంటికి వచ్చాడు.తలుపు తట్టనవసరం లేకుండా,వీది తలుపు దగ్గరకు వేసి ఉంది.లోపలికి వచ్చి చెప్పులు మూల విడిచి, అమ్మ కోసం చూశాడు.శోభన స్నానం చేసి నిమ్మరంగు చీరలో కడిగిన ముత్యంలా కిచన్ లో వంట చేస్తోంది. చీర కొద్దిగా పలచగా ఉంది.వెనుక వైపు నుంచి కనబడుతున్న అమ్మ అందాలను చూస్తూ,తన ప్యాంట్ జిప్ మీద చెయ్యి వేసి రుద్దుకున్నాడు.రవిక క్రిందంచు,చీర పై అంచు మధ్యన నడుము మడతలు పియోనా మీటల్లా ,వెనుక పిర్రలు పుచ్చకాయల్లా, ఆ పుచ్చకాయలను బంధిస్తున్న ప్యాంటి అవుట్ లైన్ ,పలుచటి చీర గుండా కనబడుతూ,వినయ్ మనస్సులో గుబులు పెంచాయి.కిచన్ లో చడి వినబడి వెనక్కు తిరిగింది శోభన.ఆశ్చర్యంగా వినయ్ ను చూస్తూ, ” ఏరా కన్నా, అప్పుడే వచ్చేశావు….? ఒంట్లో బాగోలేదా…..?” ” మ్మ్…..కొద్దిగా వికారంగా ఉంది”(అబద్ధమాడాడు) ” అయ్యో…అవునా…? దొడ్లో తులసాకులు కోసుకుని వాసన చూడు అదే తగ్గిపోతుంది.” ” తులసాకా….? అంత దూరమెందుకూ…? ఇక్కడే, నా కళ్ళ ఎదుటే ఇంత పెద్ద తులసి మొక్క ఉంటే….?…..” కొడుకు మాటకు, శోభన మురిసిపోయింది.కానీ తన మొహంలో భావాలు వినయ్ కు కనబడనీయలేదు.
“ అమ్మా నీకొకటి తెలుసా….?” “ ఏంటీ….” “ దొడ్లో తులసి మొక్కకు ఒకటే వాసన…కానీ మా ఇంట్లో ఈ తులసి మొక్కకు, ఒకొక్క చోట, ఒకొక్క సువాసన “ ఏదో పిల్లతెర తనను చల్లగా తాకినట్టైయింది.ఇంతవరకూ తనతో ఇలాంటి మాటలు ఎవరూ అనలేదు.భర్తతో సహా… అర్థం కానట్టు చూసింది….కాదు ,కాదు…నటించింది. “ నిజమేనమ్మా…అది నాకు ఈ మధ్యే తెలిసింది” ఫదిరోజులు ముందు జరిగిన సంఘటన గుర్తుకు రాగానే, శోభన బాహుమూలల్లో వెచ్చటి ఆవిర్లు పుట్టాయి.తనను తాను నిగ్రహించుకుంటూ, “చాల్లే…..పెద్దమాటలు…………… స్నానానకి వెళ్ళు.., నీకు ఇష్టమైన బిర్యాని చేస్తాను” ” అమ్మా…ఈ చీరలో చాలా బాగున్నావు.నిన్ను పెట్టి ఓ డాక్యుమెంటరీ ఫిల్మ్ తీస్తే,తల్లులు ఇంత అందంగా ఉంటారా అని అందరూ, అవక్కాయవుతారు” “ఆవకాయలేదు, దోసకాయ లేదు గాని ముందు నువ్వెళ్ళి స్నానం చేసిరా…” ” ఆవకాయ గురించి తెలీదు కాని, దోసకాయలు మాత్రం నిజంగానే ఉన్నాయి” ” దోసకాయలా….? ఎక్కడ…? (కిచన్ కలయజూసింది.) ” ఇక్కడే, నీ మెడ క్రింద….పెద్దగా, లావుగా….”(గుంభనంగా నవ్వాడు) ” రాను రాను నీకు బాగా కొవ్వెక్కింది..” ” నీకంటేనా….? నీ ఒంట్లోనే, ఎక్కడేక్కడ ఎంతెంత కొవ్వు ఉండాలో, అంతంత అక్కడక్కడ ఉంది….నువ్వే ఓమారు చూసుకో,నీకే తెలుస్తుంది” ” అక్కర్లేదులే, నా కంటే బలసిన వాళ్ళు ఉన్నారు..నీకు తెలియదులే, నువ్వు చిన్న పిల్లాడివి.” వినయ్ చేసే కొంటె పనులు, మాట్లాడే చిలిపి మాటలు,అన్ని చిన్నపిల్లడి చేష్టలుగా తాను తీసుకుంటున్నట్టు,వాడు అనుకోవాలని,శోభన కావాలనే చిన్న పిల్లాడు అని అంది. ” హమ్మయ్యా, చిన్న పిల్లాడినని ఒప్పుకున్నందుకు థాంక్స్….అది సరే, ఈ రోజూ చీర జార్చి కట్టావేందుకు…? నీ బొడ్డు కనబడుతోంది “ ” అయ్యో…..అవునే నిజమే…నా మతిమండ…..చీర జారిపోయింది”( వెంటనే చీరను పైకి లాక్కుంది) ” అరే..అదేంటమ్మా….వెండి పట్టీలా…..?? నడుముకు….” ” అది పట్టీ కాదు,వెండి మొలత్రాడు.పెళ్ళైన కొత్తలో మీ నాన్నగారు ముచ్చటపడి చేయించారు..” ” ఓహ్, మొలత్రాడా….?” కుచ్చిళ్ళ పైకి కనబడుతున్న మొలత్రాడుని వినయ్ చేత్తో పట్టుకుని. ” ఏంటమ్మా….ఇంత టైట్ గా ఉంది “ ఎద్దు ముక్కుత్రాడు పట్టుకుని లాగినట్టు,తన తల్లి వెండి మొలత్రాడు పట్టుకుని ముందుకు లాగాడు… ఆ ఊపుకు రవికలోని పొంగులు వినయ్ కు మెత్తగా తగిలాయి.శోభన,తనను తాను తమాయించుకుని, ” కొద్దిగా ఒళ్ళు చేశాను కదా, అందుకే కాస్త బిగుతుగా ఉంది…” అంటూ గాస్ బండ వైపు తిరిగింది. వినయ్ తన తల్లి వక్షాన్ని, పిరుదులను అలాగే చూస్తుండిపోయాడు.
” ఏంట్రా….? అలా చూస్తున్నావ్…” ” ఐ లవ్ యూ అమ్మా….” ” ఏమయ్యింది,ఇంతలో అబ్బాయిగార్కి….?” వినయ్ ఒక అడుగు ముందుకేసి తల్లి మొహాన్ని రెండుచేతుల్లోకి తీసుకుని, నుదురు దగ్గర నుంచి,గడ్డం దాకా ముద్దుల వర్షం కురిపించాడు.ముద్దులుపెడుతున్నపుడు,తన తల్లి అప్పుడే స్నానం చేసినట్టి సబ్బు సువాసన గుభాళించింది. ” వెళ్ళి స్నానం చేసిరా కన్నా, అప్పటికి బిర్యాని రెడీ అవుతుంది” ” అవును, బిర్యాని అన్నావుగా,నా ముద్దుల అమ్మ..” అదే అదనుగా తన ఓ చేయి,తల్లి ఎత్తైన వక్షం మీద పెట్టి,హారన్ నొక్కినట్టు నొక్కి వదిలాడు.అనుకోని ఈ ప్రవర్తనకు నివ్వెరపోయిన శోభన,వినయ్ చేతిని విసిరికొట్టింది. ” ఇదేంటి కొత్తగా……అమ్మ పాచీ మీద చెయ్యి వేసి……”(మాట పూర్తి చేయలేకపొఈయింది) ” ఏం..పట్టుకోకూడదా…? అవి నావి.నాకు పాలివ్వడానికేగా, ఇంత పెద్దగా పెంచావు…?” ” పిచ్చి సన్నాసి, అదంతా నువ్వు పసివాడిగా ఉన్నప్పుడు….ఇప్పుడు కాదు…” ” ఇప్పుడు నాకు కాకపోతే, మరి ఎవరికీ”(అమాయకంగా మొహం పెట్టాడు) ” మీ నాన్నకు..నువ్వు ఇంకా పెద్దవాడివి అయితే నీ ఆవిడ ఇస్తుంది” చిలిపిగా నవ్వింది. ” దానికి చాలా సమయముంది.అంతవరకూ, ఒకటి నాకు,ఒకటి నాన్నకు…ఎలా ఉంది…ఐడియా…?” ” మ్మూ …ఆయనను కనుక్కుంటాను” వెక్కిరింపుగా అంది. ” అమ్మా….నువ్వు ఎంత బాగుంటావో తెలుసా….? ఆ రంగు, ఆ దేహము, వెనక ఆ ఎత్తులు, ముందు ఈ ఎత్తులూ….చక్కగా ఉంటాయి.మొత్తానికి నువ్వు సూపర్ ఫిగర్ “ వినయ్ కావాలని మాటల్లో పురోగమిస్తున్నాడు. ” ఆపు నీ సన్నాయి….” అంటున్నంతలో, వినయ్,తల్లి వెనకాల మోకాళ్ళ మీద కూర్చున్నాడు.అర్థం కాని శోభన, ” మళ్ళీ ఏమయిందిరా, నీకు….? నీతో వేగలేకపోతున్నాను” వినయ్, తన మొహాన్ని తల్లి ఎత్తైన నితంబాల మీద ఆనించాడు. ” దూదిలా ఎంత మెత్తగా ఉన్నాయో …. ఒక ముద్దు పెట్టుకోనా…” శోభన జవాబు కోసం ఎదురు చూడకుండా,కొవ్వు కొండల మీద ముద్దుపెట్టాడు. ” వినూ, అక్కడ అలా ముద్దుపెట్టకూడదు……అమ్మని అనే విషయం నీవు మరచిపోతున్నావు….తప్పు” ” అదంతా,నాకు తెలీదు.నాకు నచ్చింది అంతే…..” ” తప్పన్నానా…?”( గొంతు కొంచం హెచ్చించింది) అవేమీ పట్టించుకోకుండా, వినయ్ తల్లి చీర అంచు,లంగాతో సహా,పట్టుకుని పైకి లేపాడు.ఈ హఠాత్పరిణామానికి ఉలిక్కిపడిన శోభన చీర మోకాలు పై దాకా వెళ్ళకుండా చేత్తో పట్టుకుని అక్కడే ఆపేసింది. ” ప్లీజ్ బంగారం….ఒక్కసారి చూడనీ,నా బుజ్జి అమ్మవు కదా….” ” చిరాకు తెప్పించకు…..ముందు లెగు…” నిరాశతో వినయ్ నిలబడి. నీ ముద్దుల కొడుకును, వాటిని,ఆ మాత్రం నేను చూడడానికి అర్హత లేదా…? రోడ్డు మీద వెళ్ళే ప్రతీ వెధవ,వాటిని చూసి కామెంటు చేస్తుంటే,అసలు అవి ఎలా ఉంటాయోనని చూసే కోరిక నాలో కలగదా….?వీధిలో నువ్వు వెళుతుంటే నీ పిఱ్ఱలు, పాచీ ,ఊగిసలు చూసి వాళ్ళే పిచ్చెక్కిపోతుంటే,ఇంట్లో ఉంటూ, ఎప్పుడూ నిన్ను చూసే వాడికి ఎంత ఆశగా ఉంటుందో అర్థం చేసుకో…? ప్లీజ్ మా…” ” నన్నేమి చేయమంటావురా….ఇలా ఏదో ఒకటి,చెబుతూ నన్ను మాటు వేస్తున్నావు” “అలాంటిదేమీ లేదమ్మా….ఒక్కసారి, ఒకే ఒక్కసారి,నిన్ను బిత్తలగా చూడాలని ఉందమ్మ.ఒక్కసారి చూసేస్తె, ఇక అస్తమాను అలాంటి ఆలోచనలు రావు.నీ జోలికి రాను.ఇలా కనిపించీ కనబడక ఉంటేనే చూడాలనే తహతహ పెరుగుతుంది.” ” అమ్మను ఎందుకలా చూడాలనిపిస్తోంది….?” ” చెబితే ఏమీ అనుకోవుగా…” ” మ్ …..” ” నాకు తళుకుబెళుకులున్న ఆడదాన్ని నగ్నంగా చూడాలని ఎప్పటి నుంచో ఒక ఇది.” వినయ్ మాటలల్లో ఎంతో అభివృధ్ధిని సాధించాడు. ” ఈ వయస్సులో, నాలో ఏముంటాయి…..” ” నీకు వయస్సు పెరిగినా,తరగనివేమేమి ఉన్నాయో,……………ఎవ్వరికీ లేని అందాలు ఎక్కడెక్కద ఉన్నాయో…….. నాకు తెలుసు….ముఖ్యంగా చిన్నప్పుడు,నాకు పాలిచ్చిన ఆ పాచీలు చూడాలని చాలా ఆశగా ఉంది” శోభన ఖంగుతింది.నోటమాట పెగలలేదు.ఇప్పటి దాకా జరిగింది ఒక తంతు అయితే…ఇప్పటి నుండి జరగబోయేది……..? తల విదిలించింది. ” నాకు తల తిరుగుతోంది.నువ్వెళ్ళి స్నానం చేసిరా, ఆలోచించనీ…..” ” ఇది చాలమ్మా…..బాగా అలోచించు….చిన్నప్పుడు,వాటిని పట్టుకుని,ఆడుకుంటూ,అల్లరిగా పాలు త్రాగిన నీ కొడుకే కదా, చూడాలంటున్నాడు.గజిబిజిగా కాకుండా,ప్రశాంతంగా అలోచించు..నా మాటల్లో న్యాయముందని నీకే అనిపిస్తుంది.” వినయ్ కు అర్థమయ్యింది.హిమగిరి బీటలు వేస్తోందని.సన్నగా విజిల్ ఊదుకుంటూ,బాత్రూంలోకి దూరాడు. బాత్రూం లో ,అమ్మతో జరిగిన సంభాషణ పునరావృతం చేసుకుంటూ,తొడల మధ్య చూసుకున్నాడు,పచ్చటి నరాలతో ఉబ్బి, చిలగడ దుంపలా ఎగిసెగిసి పడుతోంది మడ్డ.చివరి తొక్కంతా తైలము రాసినట్టు పిసపిసలాడుతోంది.జాడించుకుని కార్చేసుకుంటే, మళ్ళీ మూడ్ లోకి రావడానికి కొద్దిగా సమయం పట్టవచ్చు అనే ఉధ్ధేశ్యంతో, తనను తాను నిభాళించుకుని స్నానం ముగించి,వార్డ్ రోబ్ లో నుండి,తండ్రి లుంగి కట్టుకుని,బనీను వేసుకుని,మళ్ళీ కిచన్ లోకి వెళ్ళాడు. ఎపుడూ లేని విధంగా, కొడుకు లుంగీ అవతారాన్ని చూసి,ఆశ్చర్యపోయిన శొభన, ” ఏంట్రా, ఈ రోజు లుంగి కట్టావు…..?” ” నువ్వేగా అంటావు, నేను ఇంకా చిన్నపిల్లాడిని అని…అందుకే….” ” లుంగి కట్టినంత మాత్రానా….” మాటను ఆపేసి,శోభన కొడుకు చూడకుండా,వాడి తొడల మధ్య చూసింది.ఇట్టే పసిగట్టేసింది,కొడుకు లోపల ఏమీ వేయలేదని.ప్రౌడకు ఆమాత్రం తెలీదా……!!! “వంటయ్యిందామా……?” ” అయిపోవచ్చింది….ఎందుకంత కంగారు,ఇప్పుడేగా 11 అయ్యింది” ” సరే, నేను ఇక్కడే ఉంటాను.నువ్వు నీ వంటపని కానీ”(మళ్ళీ వినయ్ కళ్ళు తల్లి స్తనధ్వయం మీదకు మళ్ళాయి)