ప్రహ్లాదరావు రాత్రి భోజనం చేసి వరండాలో తిరుగుతున్నాడు సిగరెట్ కాలుస్తూ… దాసు వచ్చాడు. “ఏమైందిరా” “ఐదువందలు కావాలి. ప్రొద్దుటే ఊరికి అర్జంటుగా వెళ్ళాలిట” “మన విషయం చెప్పావా?”
“వచ్చాక మాట్లాడతానంది” “నిజమేనా?” “మీతో అబద్దం చెప్తానా!” “ఎన్ని రోజుల్లో వస్తుంది?” “ఎల్లుండి వచ్చేస్తుంది” రావు లోపలికి వెళ్ళీ ఐదువందలు తెచ్చి ఇచ్చాడు. “మళ్ళా చెప్పు” “అలాగేనండి! మందు తేనా?” “వద్దులే ఉంది”
దాసు వెళ్ళిపోయాడు. ప్రహ్లాదరావు లోపలికెళ్ళి బ్లూఫిల్మ్ క్యాసెట్ వేసుకుని చూస్తున్నాడు. అతను మద్రాసు ఉద్యోగరిత్యా వచ్చాడు. ఎగ్మూరులో కాపురం. అతడి మేడప్రక్కన చిన్న డాబాలో ఉంటోంది రాజేశ్వరి. ఆమె భర్తకి ప్రయివేటు ఉద్యోగం. ఇద్దరు చిన్నపిల్లలు. చామనచాయగా ఉన్న ప్రభలా విచ్చుకుని ఉంటుంది. చెరుకు తోటలా ఉంటుంది. అందంగా నడవటం, నవ్వటం ఆమె సొంతం. ప్రహ్లాదరావు దృష్టి ఆమె మీద పడింది.
భార్యాపిల్లల్ని తీసుకురావడానికి సమయం పడుతుంది. ఒంటరితనం మాపుకోడానికి ఆమెని మచ్చిక చేయసాగాడు! కొలిమి మండి మండి చల్లారింది. నారాయణ దూర్పౌ చుట్టం ఓ ముసలమ్మ, కమల చేసే పని నచ్చక అడిగేసింది. “అది నీ పెళ్ళామా? వాడి పెళ్ళామా?”
పుస్తకాలు, పళ్ళు పంపుతూ ఆ వీధిలో ఉండే లాండ్రివాడి ద్వారా రాయభారం పంపసాగాడు! దాసుకి వృత్తికంటే, ఇలాంటి పనులే బాగా లాభిస్తాయి. రాజేశ్వరికి, భర్తకి స్థబ్దుగా గడుస్తోంది కాలం. సంసారం నటన. సంబంధాలు తిన్నగా లేవు. దీనికి కారణం సంవత్సరం క్రితం జరిగిన సంఘటన. సంగమేశ్వరరావు వేడి తగిలింది. సెగబాపతు, ఆ మధ్య మిత్రుడితో ఓ సిన్మాకి వెళ్ళినప్పుడు లాడ్జీకి వెళ్ళాడు. వైద్యం వలన కొంత నయమైంది. ఓ రాత్రి భార్యని బలవంతం చేశాడు. “ఇంకానయం! మీరు నాక్కూడా అంటిస్తారా?”
“తగ్గిపోయింది” “ఇంకా తగ్గనీయండి. ముండ రోగాలు అంత తొందరగా తగ్గుతాయా? అసలు అలాంటి పనులు చెయ్యడానికి సిగ్గుండాలి. భార్య మందలించడం, దోషిగా దొరకడం సంగమేశ్వరరావుకి చిన్నతనంగా ఉంది. ఆమె కోరితేగాని వెళ్ళకూడదనుకున్నాడు. ఆమె పిలుస్తుందనుకోవడం- లేకపోవడం- రోజులు శూన్యంగా వెళుతున్నయి.
పడక సుఖం లేకపోతే- ప్రేమలు విస్తారంగా ఉండవు. ఆమె ఏదో వండుతుంది. అతడు ఏదో తెస్తాడు. ఒకర్ని ఒకరు తప్పించుకుని తిరుగుతారు. ఇద్దరి మధ్య మాటలేముంటాయి? మనసులు లేనపుడు!? రాజేశ్వరి వైముఖ్యానికి మరో కారణముంది. భర్త సంపాదన అంతంత మాత్రం తనకేమో వైభవాలు పొందాలనుంది. తనకి అందముంది. దాన్ని వినియోగించుకోవాలి. కాలు ఎత్తడం ఇదే ప్రధమం. అయితేనేం ఎత్తుల్లోకి పోవాలి. ఊరినుంచి రాగానే, దాసు కల్సినపుడు సినిమా ప్రోగ్రాం పెట్టింది. సఫైర్*లో టిక్కెట్లు తెచ్చాడు ప్రహ్లాదరావు. సినిమా చూస్తూ తొడలు నొక్కాడు.
“ష్! ఎవరైనా చూస్తారు” “ఎప్పుడు!” “ఏమిటి?” “మన శోభనం-” “రాత్రి కుదరదు. ఇంట్లో మా ఆయన ఉంటాడు” “రేపు హొటల్*లో కల్సుకుందాం! రూం తీస్తాను- పదింటికి వచ్చేయి. సాయంత్రం దాకా ఉండొచ్చు” “అలాగే” “పిల్లల్ని ఎం చేస్తావు?”
“మా బంధువులింట్లో దింపుతాను” సినిమా చూస్తున్నంతసేపూ ఆమె ఒళ్ళూ, తొడలూ పిసుకుతూనే ఉన్నాడు. ఆమె ఎడం చేస్తే దిమ్మ కూడా పట్టుకున్నాడు. “నాకిది కావాలి” “రేపు ఇస్తాగా!”
“రాత్రి గడవడాం కష్టం!” “ఒక్కరోజు ఓర్చుకోండి” “నీకైతే మీ ఆయన ఉన్నాడు” “ఆయన్నేం ఎక్కనీయను” “నిజమా!” “ప్రామిస్” సినిమా అయ్యాక బట్టలషాపులో చీర కొనిచ్చాడు. సవేరాలో డిన్నర్ తీసుకున్నారు. మర్నాడు ఉదయం తొమ్మిదింటికే హొటల్కి వెళ్ళాడు ప్రహ్లాదరావు. రాజేశ్వరి మరో అరగంటలో వచ్చింది. “టబ్లో స్నానం చేద్దాం రా…” “నాకు సిగ్గు”
“నీ పువ్వు నాది. ఇక సిగ్గు దేనికి? అంటూ టవల్ ఇచ్చాడు ఆమెకి. అన్నీ తీసేసి టవల్ చుట్టుకుంది. రొమ్ములు బలిసిన యాపిల్స్లా ఉన్నాయి. “ఈ తువ్వాలు కూడా ఎందుకు దండగ” అంటూ లాగేశాడు. తొడమీద తొడపెట్టి దిమ్మ కనపడకుండా వంగుతుంది. ఆమెని నీళ్ళ టబ్లోకి తోశాడు. వాటేసుకున్నాడు. పువ్వుని పట్టుకున్నాడు. “ఇది కావాలి రాజేశ్వరి!” “మీకోసమే తెచ్చాను తీసుకోండి”
టబ్లో నీళ్ళు తీసేశాడు. సబ్బుతో ఒకరి అంగాలు మరొకరు తోముకున్నాను. తిరిగి జలకాలాడారు. ఆమెని టవల్తో తుడిచాడు. వయ్యారంగా నడుస్తూ మంచంకేసి నడిచింది. ఆమె కులుకుల నడక చూసి మోహమెత్తిపోయాడు. ఆమె మెత్తటి తొడలు కొరికి వెడల్పు చేశాడు. దిమ్మలో ద్రవాలు ఊరుతున్నాయి. ఆమె తలని లవడాని పట్టుకుని “ఇంకా ఎందుకు ఆలస్యం?” అంది గోముగా.
వూతంగా రెమ్మల్లోకి గెంటాడు. రెండాయిధాలు తాపడమయ్యాయి. కసి కసిగా విజృంభిస్తున్నాడు. రెమ్మలదారి వరద గోదారి. అతడి శిశ్నం రాడారి పడవ. రాట్నం రకుల రాట్నం రంజుగా తిరుగుతోంది. కడ్డీని బొక్కలో గుంద్రంగా తిప్పి కస్ మని పొడుస్తున్నాడు. జిస్పాట్ వైపు గురి చూశాడు. ఆమె దెబ్బకి కక్కేసింది.
సాయంత్రందాకా కాన్కగా దున్నుకున్నాడు. హొటల్ మెట్లు జంటగా దిగుతున్న వారిద్దర్ని ఆఫీసర్*కి రూం ఇవ్వడానికి వస్తున్న సంగమేశ్వరరావు చూశాడు. రాజేశ్వరికి నేల బీటలు వేసింది. ఇంటికి వెళ్ళినా మొగుడు తలుపు తీయలేదు. ఆమె బ్రతుకు రోడ్డెక్కింది! సంసారం దివాలా తీసింది!!