మిసిల్వాకి పెళ్ళైన తరువాత భర్త మార్వేకి నడుంనొప్పి వుందని తెలిసి “ఎందుకు మోసం చేశావు?” అడిగింది నిలదీసి భర్తను. “ఇప్పుడు నీకొచ్చిన లోటేమిటి?” అడిగాడు మార్వే. “లోటా…?” ఆమె అమాంతం ఒంటి మీద బట్టలు లాగి అవతల పారేసి “బాధ… వీటి తీపి… ఆరుస్తావా?” అడిగింది కోపంతో.
మిసమిసలాడే యవ్వనం మిసిల్వాది. నున్నటి తొడలు, అంతకన్న నున్నగా కండపట్టి ఉండే నాభిప్రదేశం, ఎత్తైన స్థనాలు, యాపిల్ ముక్కల్లాంటి బుగ్గలు, అందానికి తోడు రా! తీర్చు అనే పొగరు!. మార్వే గబుక్కున ఆమెను చేతుల్లోకి లాగి ముద్దాడాడు. ఆమె విదిలించుకోబోయింది. మార్వే మోకాళ్ళమీద కిందకు వంగి ఆమె కాళ్ళు రెండూ పెనవేశాడు.
“డియర్! నీ అందానికి ముగ్ధుడనై నిన్ను అన్యాయం చేస్తున్నాననే జిజ్ఞాస లేకుండా పెళ్ళి చేసుకున్నాను. నిన్ను కష్టపెట్టడం నా ధ్యేయం కాదు. నావలన శారీరిక సుఖం తీరటం లేదంటే నువ్వు ఎవరితోనైనా వెళ్ళు. నీ ఇష్టం. కానీ సాయంత్రం ఇంటికి తిరిగిరా, నిన్ను చూడందే నేను బ్రతకలేను” అన్నాడు. మిసిల్వాకి జాలి వేసింది. అతడిని చేతులమీద పైకి నిలబెట్టి పెదాలమీద ముద్దాడింది.
ఆ నాటినుంచి ఆమె ఎప్పుడు ఇంటికి తిరిగివచ్చినా మార్వే అదేమని అడగలేదు. ఆమె ఎవరెవరితో తిరుగుతుందో కూడా పట్టించుకోలేదు. ఉన్నట్టుండి ఒకనాడామె పద్దెనిమిదేళ్ళ కుర్రాడిని వెంట పెట్టుకొని వచ్చింది. నల్లగా తారుబూసినట్లుగా వుందతడి ముఖం. “నీగ్రోతోనా?” అడిగాడు మార్వే చాటుగా భార్యని. “దున్నపోతులతో కుప్పలు దేనికి నూరుస్తారు? అందుకోసం” అంది మిసిల్వా నవ్వి.
ఆ రాత్రి భోజనాలయ్యాక ఆ కుర్రాడితో పడకగదిలోకెళ్ళి తలుపేసుకుంది. మార్వేకి తెలుసు వారిద్దరూ తెల్లవార్లూ నిద్రపోరని. మిసిల్వా ఒకే అరపు ‘అబ్బా… అమ్మా… ఉష్ఁ…’ మార్వేకి నిద్ర పట్టలేదు. తెల్లవారుఝామున వెళ్ళి ఆ గది తలుపు కొట్టాడు. ఆమె, నీగ్రో పనిలో ఉండివుండాలి. “ఏం?” అడిగిందామె. మనిషిని మోస్తున్న బరువు ఆమె కంఠంలో వినిపించింది. “ఒకసారి తలుపు తెరువు” అన్నాడు. కాసేపాగండి అందామె. అలా అంటున్నప్పుడు ఆమెమీద నీగ్రో వూగుతూ ఉండివుండాలి. మిసిల్వా కంఠంలో ఆ వూగుడు వినిపించింది. “అబ్బా… ఆహాఁ…” తన్మయత్వంతో కూడిన స్వరం ఆ వెంటనే.
మార్వే నరాల్లో పట్టరాని సలుపు ఏర్పడుతోంది. కళ్ళ ముందు మిసిల్వా తెల్లటి శరీరం, నున్నటి తొడలు కనిపిస్తున్నాయి. ఇనుముకంటే నలుపు ఆ నీగ్రో. అతడి వొంటిమీద బట్టలు లేకుండా ఊహించుకొని అతడు మిసిల్వా దగ్గరకు చేరి అనుభవిస్తున్నట్లు ఊహించుకున్నాడు. మనసు బరువెక్కసాగింది. కాసేపటికి గది తలుపులు తెరుచుకున్నాయి. మిసిల్వా తెరవలేదు. ఆమె మంచం మీద వెల్లకిలా పడుకొని కళ్ళు మూసుకొనివుంది. తొడలు కలిసేచోట అడ్డుకోసం దుప్పటి లాక్కుంది. అతడనుభవించి వదిలిన మత్తులోంచి ఆమె ఇంకా తేరుకోలేదు. తలుపు తెరిచింది నీగ్రో యువకుడు. అతడికి వొళ్ళంతా చెమట పట్టివుంది. డ్రాయర్ మాత్రం ఉంది మొల మీద. ‘నువ్వు బయటకు వెళ్ళు కాసేపు…’ అన్నాడతన్ని మార్వే.
తలుపువేసి భార్య తొడలమీద దుప్పటి తీసేశాడు. కళ్ళు మూసుకొనివున్నా ఆమెకు తెలుసు భర్త చేస్తూన్న పని అభ్యంతరం చెప్పలేదు, కళ్ళు తెరవలేదు. అతడు పొత్తికడుపుమీద చేయి వేసి నిమరసాగాడు. లెంపకాయ కొట్టాక ఆ లెనంప మీద నిమురుతూ ‘దెబ్బ తగిలిందా బాబూ?’ అని తల్లి బుజ్జగిస్తున్నట్లుంది అతని చేతి చల్లదనం. దుప్పటితో వొంటిమీద చెమటను తుడిచాడు. మిస్వీ! పిలిచాడు. ఆమె కళ్ళు తెరిచి చూసిందతనివంక.
“ఎందుకిలా అడ్డమైనవాళ్ళతో ఎముకలు విరగొట్టించుకుంటావు? నీ కాలి జోడు తుడిచే తాహతు కూడా లేని మనిషి వాడు. నా మాట విను పనికిరానివాళ్ళతో తిరిగి నా పరువు పాడుచెయ్యకు” అన్నాడతను. “అయితే నా మనసు నువ్వర్ధం చేసుకోలేదన్నమాట” అంది మిస్విలా. “ఏం?” అన్నాడు. “నాకు హోదా, అందం వున్నాయి. హోదాగలవాడితో తిరిగితే వ్యభిచారిననే పేరుండిపోతుంది. హోదాలేనివాడితో తిరిగితే, వాడు నాతో తిరిగానని చెప్పినా ఎవరూ నమ్మరు. అందుకోసం ఈ సంతసరుకు. “మరి తృప్తి?” అనడిగాడు. నవ్విందామె. “బంగారు కత్తితో పొడిచినా, ఇనుపక కత్తితో పొడిచినా దెబ్బ దెబ్బే” అందామె.
మార్వే పడుకున్నాడామె ప్రక్క కాసేపు. జాలివేసింది మిసిల్వాకి. నడుంనొక్కింది. అతడి కోరిక అర్ధమై, తానే అతడి స్థానం తీసుకుంది కాసేపు. ఇక వెళ్ళి అతన్ని పంపించు అంది. ఒకరోజు కార్*లో చెయిర్ వేసుకొని వెళ్తుంటే ‘ఎక్కడికి?’ అన్నాడు మార్వే. “విటుడి వేటకు” అందామె. “చెయిర్ దేనికి?” అనడిగాడు. ఆమె నవ్వి “నాతో రా తెలుస్తుంది” అంది. ఇద్దరూ ఊరి బయటకు వచ్చారు. మార్వేని కారు తీసుకెళ్ళి ఓ డొంకలో ఆపమని చెప్పి ఆమె చెయిర్ వేసుకొని రోడ్ ప్రక్కగా కూర్చుంది. ఏదో లారీ అటు రావటం గమనించిందామె. వంటిమీద దుస్తులు విప్పేసి దిశమొలతో కూర్చుంది.
వెడుతున్న లారీ ఆగటం చూశాడు మార్వే! స్టీరింగ్ ముందునుండి ఓ దున్నపోతులాంటి మనిషి దిగటమూ చూశాడు. మిసిల్వాతో అతడేదో మట్లాడాడు. ఆ తర్వాత అతడు, మిసిల్వా కలిసి లారీలోకి వెళ్ళారు. మార్వే పరిగెత్తుకొచ్చాడు లారీ ప్రక్కకి. అప్పుడే ప్రారంభమయ్యింది లోపల. “ఇంకా… కుమ్ము” అని వినిపిస్తుంది ఆమె కంఠం. నిజంగానే మిసిల్వా అంతుతెలియని సుఖం కోసం ప్రాకులాటలో పడిపోయిందనిపించింది మార్వేకి. అతి సున్నితమైన శరీరం ఆమెది. ఆ కసి ఏ మూల దాగివుందో తెలియదు. లారీ డ్రయివర్ని తిడుతోందామె అసంతృప్తితో కాదు సుఖంలోంచి వచ్చిన పలవరింతలతో. మామూలు బూతుమాటలు కావవి. పచ్చి బూతులు సంస్కారంగలవాళ్ళు మాట్లాడదగిన మాటలు కావవి. ఆ బూతులే కైపెక్కిస్తాయి మగవాడికి. సమరం ఆగింది లోపల. కాసేపు నిశ్శబ్దం. ఆ నిశ్శబ్దంలోంచి డ్రయివర్ రొప్పడం వినిపిస్తోంది. “నీవు దిగివెళ్ళి లారీ తోలు” అంటోంది మిసిల్వా. “నువ్వు కూడా రా ఫ్రంట్ సీటులోకి” అన్నాడు డ్రైవర్.
“నీరసం పుట్టించావు, కాసేపు బాడీలో పడుకొని రెస్టు తీసుకుంటాను” అంది మిసిల్వా. మార్వే డ్రైవర్కి కనిపించకుండా ప్రక్కకు తప్పుకు నిలబడ్డాడు. అతను ఫ్రంట్ సీట్లో కూర్చుని లారీ స్టార్ట్ చేశాడు. సరిగ్గా లారీ కదలబోతుండగా మిసిల్వా దూకేసింది వెనుకనుంచి. “ఇదెందుకొచ్చిన శృగారం?” అడిగాడు భార్యని మార్వే. “అర్ధరాత్రి ఊరిబయట ఏ ఆదదీ అలా కూర్చోదు. ఏ దెయ్యమో అనుకుంటారు ఎవరైనా, ఆ డ్రైవర్*కి ముందు అదే అనుమానం కలిగింది. తర్వాత మదపిచ్చి ఎక్కి నేను రోడ్డుకాసిన ఆడదానిలా భావించి బాడీలోకి తీసుకెళ్ళాడు. పనయింది. నేను బాడీలో వున్నాననుకునే అతను లారీ స్టార్ట్ చేశాడు. ఎక్కడికో వెళ్ళి చూసుకుంటాడు. నేనుండనందులో! నడిచే లారీలోంచి సామాన్యమైన ఆడది ఏలా దూకగలదు? కాబట్టి నేను దెయ్యమనుకుంటాడు. దెయ్యాన్ని అనుభవించానని అనుకుంటాడు. మనకి పరువుప్రతిష్ఠలున్నాయి, అటువంటప్పుడు వాడికి నన్ను అనుభవించాననే ధీమా దేనికి?” అంది మిసిల్వా.
ఈ రకంగా మిసిల్వా బీచ్లో కూడా చేసింది. ఓనాడు ఫాంటు, షర్టు వేసుకొని బీచ్లోకి వెళ్ళింది. ఫాంటుకి గుండీలు లేవు చేతిలో పిల్లలాడుకునే బుడగ పట్టుకొంది. కావాలనే దానిని గాలిలోకి వదలి, దానిని పట్టుకునే నెపంతో పైకి ఎగరడం ప్రారంభించింది. పైకి ఎగిరినపుడు కాళ్ళు ఎడం కావడం, తొడలు ప్రక్కలకు జరగడం, ఫాంటు కావలసిన చోట తప్పుకోవడం జరిగింది. బీచ్*లో నిజానికి వేలవేల జనం ఉన్నారు. అంతమందిలోంచి అవలీలగా తనకి నచ్చిన విటుడిని తెచ్చుకోవడం కోసం ఆమె ఒకడికి మాత్రమే తన శరీరం కనిపించేలా ఎగిరింది. అద్దంలో ఒకసారి ముఖం కనిపించేసరికి ఇంకోసారి ఇంకోసారి చూడాలనే ఉబలాటం ఎంతటి బలహీనుడికైనా కలుగుతుంది. అతనలా చూడటం తను చూసింది. ఎందుకు చూస్తున్నాడో తనకి తెలియనట్టు వొంగి ఫాంటు చూసుకుంది. మరుక్షణం అంతసేపూ అతనేం చూశాడో అర్ధమైనట్టు అతనివంక చూసింది. అతను సిగ్గుతో తలవొంచుకోబోతే నవ్వి అతన్ని ఆహ్వానించింది. ఆ రకంగా గాలం వేసి చేపను పట్టి తీసుకురావటం చూశాడు మార్వే.
‘నాకంటే నడుంనొప్పి, నీకు కావల్సింది నడుం బలం ఉన్నవాడు ఎవర్నో ఒకర్ని నమ్మరాదూ?’ అడిగాడు భార్యను. “ఇంటిలో భోజనమైతే తప్పదు. హోటల్కెళ్ళినప్పుడు ఆ భోజనమే తినాలనేముంది? పలావు తినకూడదా?” అంది. బాగా తిరగటం నేర్చుకుంది. రోజుకొకడు కావాలి. “నా మాట విను… వొళ్ళు చెడిపోతుంది” అన్నాడు మార్వే. మిసిల్వా నవ్వి గబుక్కున మొలమీద ఉన్న స్కర్ట్ను క్రిందకు జారవిడచి ” ఏదీ…? పాడవ్వలేదేం?” అడిగేది కొంటెగా. ఆమె మనస్తత్వం అర్ధంకాలేదు మార్వేకు. భార్యనలా అమె ఇష్టానికి వదిలితే పాడయిపోతుందనిపించిందతనికి. ఓ మనస్తత్వవేత్తను కలుసుకొని విషయమంతా చెప్పాడతనికి. “ఆలోచించవలసిందేమీ లేదు, మీరు విడాకులిచ్చేయండి” అన్నాడతను.
“ఆమెను చూడందే నేను బ్రతకలేను” అన్నాడు మార్వే. అతను నవ్వి “నా దగ్గర నిజం చెప్పండి, మీరు మిసిల్వాని వివాహమాడకముందు ఆమె చెడు తిరుగుళ్ళు తిరిగే ఆడదని మీకు తెలియదా?” అనడిగాడు. “తెలుసు” చెప్పాడు మార్వే. “అయినా వివాహమాడారు, అందమైన ఆడవాళ్ళు వ్యభిచరిస్తుంటే చూడటం కొందరికి సరదా. ఫలానా సినీతార ఫలానావాడి దగ్గర పడుకుందంటే అది వినటానికి ఎంతో హాయి ఫీలవుతారు. కొందరు కళ్ళతో ఏదో ఊహించుకుంటారు. మానసికమైన చికిత్స మిసిల్వాకన్నా మీకవసరం” అన్నాడతను. మార్వే ముఖం పాలిపోయింది.
“అంతమంది మగాళ్ళని కోరుకుంటున్న మిసిల్వాలో మానసిక బలహీనత లేదంటారా?” అడిగాడు మార్వే. “ఉంటే ఉండవచ్చు, అది ఆమెకు హాని కలిగించేదికాదు. నిజంగా ఆమె వెరైటీ కావాలనుకుంటే అందగాడినో, పోటుగాడనిపించుకునేవాడినో తెచ్చుకునేది. అంతేకానీ రోడ్లుకాసి చీకటిలో లారీ డ్రైవరుతోనో, బీచ్*లో వెర్రిచూపులు చూసే విల్సన్నో తెచ్చుకోదు. అది కొంటెతనం. తానెంత కొంటెతనంగా పోగలదో టెస్టుచేసి చూసుకోవడం. ఒంట్లో సత్తువ తగ్గటం ప్రారంభించాక చెప్పకుండానే ఆ కొంటెతనం తగ్గిపోతుంది. ఎటొచ్చీ ఆమె వ్యభిచరించటం మానేస్తే మీకు వింతగా వుంటుంది. ఆమెకు విడాకులిచ్చి మరో అందగత్తెను చేసుకోవాలనే ఉబలాటంలో పడతారు” అనాడతను. “అయితే నన్నేం చెయ్యమంటారు?” అన్నాడు మార్వే. తత్వవేత్త చెప్పాక మార్వేకి నిజమే అనిపిస్తోంది. ఒక అందమైన ఆడది కనిపిస్తే చాలు ఆమె శృంగారం జరిపించుకుంటుందనే ఆలోచన వస్తుంది. తను మనుషులకెవరికీ కనిపించకుండా తిరిగే శక్తి భగవంతుడిస్తే ప్రతీరాత్రీ ఓ అందమైన ఆడదాని పడకగదిలో చేరి రతి ఎలా జరిపించుకుంటుందో చూసేవాడు.
“ఆ బలహీనత పోవాలంటే మార్గం ఒక్కటే! నువ్వు మిసిల్వాకు విడాకులిచ్చి మరో అందగత్తెను వివాహమాడు. అప్పుడు ఏం జరుగుతుందో నేను చెప్పను. ఏం జరిగిందో నీవు వచ్చి చెబుదువుగాని” అన్నాడు. మ్మర్వే మీద ప్రేమతో మిసిల్వా ఇన్నాళ్ళు అతని దగ్గరలేదు. కేవలం జాలివలన, పెళ్ళాడాననే సానుభూతివలన అతడి భార్యగా ఉంది. అతనే విడాకులనేసరికి ఓకే అంది వెంటనే. ఆ తర్వాత అతను ఓ అందమైన యువతిని తిరిగి వివాహమాడాడు. ఆమె కూడా గుణం లేని ఆడదే! నలుగురి వెంటా తిరిగి వచ్చే ప్రతీచోటా చెప్పేది… ‘మా ఆయన పనికిరానివాడు చవట!’ అని. మార్వేకు తెలిసిందా విషయం. తిట్టాడామెని, కొట్టాడు కూడా. తిరిగి తన్నిందామె. కోర్టులో విడాకులకు పడేసి నడుంలో ఓపికలేని నపుంసకుడు అని అల్లరి చేసింది.
తత్వవేత్త దగ్గరికి వచ్చి “మానసికంగా నన్నెందుకింత గాయపరిచారు?” అని అడిగాడు. “అందమైన ఆడదాని మీద మీ అభిప్రాయమేమిటి?” “మిసిల్వాను చూశాను తిరుగుబోతైనా సాత్వికురాలు. నా రెండో భార్య రాక్షసి. ఆమెను తలుచుకుంటేనే భయం. అందం వెనుక ఆ రాక్షసత్వం ఉందని నాకు తెలియదు”. “ఇప్పుడు చెప్పండి ప్రతీ అందమైన ఆడదాని రతికార్యం మీకు చూడాలనిపిస్తుందా?” “అందాన్ని చూసి భ్రమించటం పిచ్చితనం. నాకిపుడు అటువనంటి అభిప్రాయం లేదు” అన్నాడు మార్వే.
*** సమాప్తం ***