కేరళా అరటికాయ

“రాజ్యం” నెమ్మదిగా పిలిచాడు నరహరి. రాజ్యం గోడవైపుకు తిరిగి పడుకునివుంది. ఆమె నిద్రపోతుందో, లేదో అతనికి తెలియటం లేదు. అప్పటికి రాత్రి పదిదాటి వుంటుంది. బయట నిశ్శబ్దంగా ఉంది. లోపల చీకటి. చల్లగావుంది. రాజ్యం పలకకపోయేసరికి నరహరి మంచంమీద కూర్చుని రాజ్యం నడుంమీద చేయివేసి కదుపుతూ, “రాజ్యం” అన్నాడు. రాజ్యానికి అప్పుడే నిద్రపడుతోంది. పడుతోన్న నిద్ర భర్త పిలుపుతో చెదిరిపోయేసరికి రవ్వంత విసుగువేసి అతనివైపు తిరిగి “ఊ” అంది. “లే” “ఎందుకు?” అడిగింది విసుగ్గా. “నీకో సినిమా చూపెడతాను – బ్లూసినిమా… ముందు లేవాలిమరి…” అన్నాడు రహస్యం చెబుతున్నట్లు. రాజ్యానికి ఈ మాట వెంటనే అర్ధంకాలేదు గానీ ఈ మాటతో బద్దకం సడలి లేచి కూర్చుని నరహరి అన్నమాట మననం చేసుకున్నాక కొద్దిగా బోధపడింది. “ఎక్కడ?” అడిగింది. “మెల్లిగా మాట్లాడు. ప్రక్కగదిలో సుబ్బరావు లేడూ, వాడూనూ…” “వాడూనూ…?” “ముందు మంచందిగు, చూద్దువుగాని” అన్నాడు. రాజ్యం మంచందిగి ఊడిపోయిన చీరను కుచ్చెళ్ళు పోసుకుని సరిగా కట్టుకుంది. బద్దకం ఒదిలిపోయేలా ఒళ్ళు ఒకసారి విరుచుకునేసరికి రవికె గుండీ తెగి క్రిందపడింది. నిద్రపోతున్న పిల్లమీద దుప్పటికప్పి భర్తవైపు చూసింది. నరహరి బల్లమీదకి ఎక్కి ఆమెను పైకి రమ్మన్నట్లు సైగ చేసాడు. సుబ్బారావు గదిలోని వెలుగు పై వెంటిలేటర్లోంచి సన్నగా వీళ్ళున్న గదిలో పడుతోంది. భర్తచేయి ఆసరా తీసుకుని రాజ్యం బల్లమీదకు ఎక్కింది. బల్ల కిర్రుకిర్రుమంటుంటే “విరిగిపోతుందేమో” అంది. “విరగదులే, చూడు…” అన్నాడు నరహరి. సుబ్బారావుకు ఇరవైఏడు సంవత్సరాలుంటాయేమో, సన్నగా, పొడుగ్గా చామనచాయలో ఉంటాడు. అతనికి కాలేజీలో ఉద్యోగం. పెళ్ళి అయింది కాని కుటుంబ కలతలు వలన భార్యను పుట్టింటినుండి తెచ్చుకోలేదు. అతను నరహరి ప్రక్కవాటాలో ఉంటున్నాడు. ఆ చుట్టుప్రక్కల ఉంటున్న వాళ్ళ నోటిలో సుబ్బారావు నాలుకవంటివాడు. అతనంటే అక్కడివారందరికీ గౌరవాభిప్రాయం వుంది. అతను చేసేది కాలేజీలో గుమస్తా ఉద్యోగమే అయినా ఐదారుగురు హైస్కూలు పిల్లలకు ట్యూషన్లు చెబుతుంటాడు. కాలేజీలో అడ్మిషనప్పుడు అతనికి మంచి గిరాకీ ఉంటుంది. అతని వాటా అతనికి ముందే అందితే సీటు ఖాయం. సంవత్సరాంతంలో హాజరు చాలని కాలేజీ కుర్రాళ్ళకు సుబ్బారావు శ్రీరామరక్షలాంటివాడు. నరహరిది బ్యాంకులో ఉద్యోగం, ముప్పైఐదు సంవత్సరాలుంటాయి. ఇద్దరు పిల్లలున్నారు. అతనికి ఇద్దరు పెళ్ళాలు ఉన్నారు. మొదటిది పేకాటక్లబ్. పేకాటక్లబ్ అంటే అతనికి తగని ప్రేమ. బ్యాంకులో ఎంతసేపువుంటాడో అంత టైముకు సగానికి పైగా అతను క్లబ్లో వుంటాడు. బాగా ఆకలి వేసినపుడు అతనికి ఇల్లు, రెండోపెళ్ళం రాజ్యం గుర్తుకువస్తుంది. రాజ్యానికి ముప్పైరెండు సంవత్సరాలుంటాయేమో సన్నగా, ఎర్రగా, నాజూకుగా ఉంటుంది. పెళ్ళి అయి పదిసంవత్సరాలు గడిచి ఇద్దరు పిల్లలు కలిగినా ఆమె శరీరపు బిగి ఎక్కడా సడలలేదు. చాలా ట్రింగా వుంటుంది. ఆ ఇంట్లో పెత్తనమంతా ఆమెదే. సర్వసామాన్యంగా నరహరి ఆమెమాటకు ఎదురుచెప్పడు. రాజ్యం బల్లమీద నిలబడి సుబ్బారావు గదిలోకి తొంగిచూసింది. ఆమె చూపు మొట్టమొదట సుబ్బారావుతో వున్న మనిషిమీద పడింది. ఆమె వీపుభాగం మటుకు కనిపిస్తోంది. ఇద్దరి ఒంటిమీద దుస్తులులేవు. మంచంమీద ఎదురెదురుగా పడుకునివున్నారు. ఆమె తొడ అతని నడుంమీద వుంది. ఆమె ఏదో చెబుతోంటే సుబ్బారావు ఆమె స్థనాలు వత్తుతూ; వింటూ ఊ కొడుతున్నాడు. “ఇంకెవరు ఆముండే అయివుంటుంది” అనుకుంది రాజ్యం. నరహరికి దూరపుచూపు సరిగా ఆనదు, హ్రస్వదృష్టి వుంది. “ఎవరామె?” అడిగేడు. “సోమయాజులు పెద్ద కూతురులేదూ – శాంత అది” అంది అక్కసుగా. సోమయాజులు సుబ్బారావు ప్రక్కవాటాలో ఉంటున్నాడు. అతనికి నలభైఐదు సంవత్సరాలుంటాయి. రయిల్వేలో పని. అతని భార్య అన్నపూర్ణ అతనికంటే అయిదారు సంవత్సరాలు పెద్దది. ఆమె వట్టి చాదస్తపు మనిషి, భజనల స్పెషలిస్టు. ఎక్కడ ఏ భజన జరిగితే ఆమె అక్కడ వుంటుంది. ఆమెకు భజనలమీద, తీర్ధయాత్రలమీద వున్నంత ప్రేమ తన ఇంటిమీద, భర్తమీద, పిల్లలమీద లేదు. వాళ్ళను వాళ్ళమానాన వదిలేస్తుంది. సోమయాజులకు ఇరవైరెండు సంవత్సరాలు చిన్నవాడయిన కొడుకు ఉన్నా అతనికి ఆడపిల్లలపిచ్చి ఉంది. అన్నపూర్ణకు భజనలంటే ఎంతిష్టమో సోమయాజులకు నైట్డ్యూటీలంటే అంత ఇష్టం. కావాలని కోరి నైట్డ్యూటీలు వేయించుకుంటాడు. అందుచేత అతనికి ఎన్.డి (నైట్డ్యూటీ) సోమయాజులనే పేరుంది. నైట్డ్యూటీలో అతనాడపిల్లల వేటకు వెడుతుంటాడు. అతని గురి తప్పదుగానీ – ఏవైనా రోగం తగిలితే ఇంజక్షన్లకు తప్ప – కానీ ఖర్చుపెట్టడు. అతనికి ఫ్రీ సర్వీసు కావాలి. శాంత పెద్దమనిషి కాకమునుపే భార్య తరపు బంధువు కొడుక్కిచ్చి ఉన్న ఊళ్ళో అయితే డబ్బు ఖర్చు అవుతుందని తిరుపతి తీసుకువెళ్ళి గుడిలో పెళ్ళి చేశాడు. శాంత మొగుడు శాంత పెద్దమనిషి అయిన మరుసటి సంవత్సరంలో ఓ బస్సు అక్సిడెంటులో చనిపోయాడు. ఆ తరువాత శాంత సంవత్సరంపాటు మామగారి ఇంట్లోనే వుండి అక్కడ గొడ్డుచాకిరీ భరించలేక పుట్టింటికి వచ్చేసింది. తన తమ్ముడిని కాలేజీలో చేర్పించేప్పుడు శాంతకు సుబ్బారావుతో పరిచయం ఏర్పడింది. అయితే సుబ్బారావు అయస్కాంతంలాంటి మనిషి. “శాంతా?” అన్నాడు నరహరి ఆశ్చర్యంగా. “ఊ” “ఎంత బరితెగించింది? ఈ టైంలో వాళ్ళ అమ్మా, నాన్నల కళ్ళుకప్పి…” రాజ్యం అతని మాటలకు అడ్డువచ్చి, “వాళ్ళ అమ్మ ఏ భజనకో వెళ్ళివుంటుంది, నాన్న నైట్*డ్యూటీకి వెళ్ళి వుంటాడు. ఇదో ఈ నైటుభజన డ్యూటీకి ఇది వచ్చింది” అంది మెటికలు విరుస్తూ. ఈ మాటకు నరహరి మరొకప్పుడయితే నవ్వేవాడేమోకాని అతని దృష్టి అంతా శాంత పాలరాతి శరీరంమీద కేంద్రీకృతమైవుంది. రాజ్యంతో పోలిస్తే శాంత అందంగా ఉండకపోయినా బొద్దుగా వుంటుంది. ఆమె తొడలు బలంగా ఉన్నాయి. ఆమె చేయి సుబ్బారావు తొడలమధ్య కదులుతోంది. వాళ్ళు మాట్లాడుకుంటున్న మాటలు స్పష్టంగా వినిపించటంలేదు. శాంత చటుక్కున లేచి మంచమ్మీద కూర్చుంది. నరహరి చూపు సుబ్బారావు పొత్తికడుపు క్రిందకు జరిగింది. అతనికి కేరళా అరటికాయ గుర్తుకువచ్చింది. అతని శరీరం అక్కడ మరింత నలుపుగావుంది. కథల్లో చదవటమేగాని అతనికి అంతషేపు పురుషత్వం ఉంటుందని తెలియదు. లావు శాంత గుప్పెడంత ఉంది. శాంత అతని శరీరాన్ని వెనక్కిలాగి ముందుకు వంగి ముద్దు పెట్టుకుంది. “చూడు ఎంతవుందో!, అంత పడుతుందా?” “ఎందుకు పట్టదు? ఏం మీది మట్టుకు తక్కువా?” “అంత లేదుకదా? – అంతలావు, పొడుగూ ఉండబట్టే ఇతగాడి పెళ్ళాం ఇతనితో కాపురం చేయటం లేదల్లే ఉంది” అని నవ్వేడు. అప్పటికే అతని నరాలు బిరుసెక్కి రాజ్యం పిర్రలపై తగులుతున్నాయి. రాజ్యానికి మరింత దగ్గిరగా జరిగి ఆమె స్థనాలపై చేతులేసి చిన్నగా వత్తేడు. రాజ్యం “ఉండండి” అని అన్నదేకాని అతని చేతులు తీయమనలేదు. ఆ పిల్లను చూస్తుంటే ఇంత కసిగల పిల్లలా కనిపించదుకదూ” అన్నాడు. “మరే” అంది రాజ్యం. శాంత మంచమ్మీద వాలి తొడలు విశాలం చేసి అతన్ని రమ్మనట్లు చేతులు చాపింది. సుబ్బారావు ఆమె మీదకొచ్చి నడుంను ఆమెకు ఆనించాడు. శాంత అతన్ని అందుకుని పెట్టుకుంది. అతను నడుంను ముందుకు దింపేడు. “అబ్బా” అన్నాడు నరహరి. సుబ్బారావు పురుషత్వం తనలో దిగబడినట్లు రాజ్యానికి అనిపించినా భర్త అబ్బా అనేసరికి ఆమెకు నవ్వగలేదు. “ఏం, మీలో దిగబడినట్లు అనిపించిందా?” అడిగింది చిన్నగా నవ్వుతూ. “నేను అంతది భరించలేను బాబు” అన్నాడు నరహరి, అని “నువ్వో” అడిగేడామె చెవిలో. ఈ మాట రాజ్యం విననట్టు, “చూడండి, శాంతలో మొత్తం దింపేసేడు! ఏదో అంటారే ఏనుగులు మింగేవాడికి పీనుగులు పిండాకూడు అని” అంది. “నేనయితే పూర్తిగా వెళ్ళిపోతానేమో?” అన్నాడు. రాజ్యం జవాబు చెప్పలేదు. సుబ్బారావు పొత్తికడుపు శాంత పొత్తికడుపును ఆనుకుంది. ఇద్దరి నల్లటి వెంట్రుకలు కలుసుకుపోయాయి. అతను మరింత ముందుకు జరిగేడు. శాంత అతని నడుం కిరువైపులా కాళ్ళువేసింది. సుబ్బారావు ముందుకువంగి ఆమె కుడి స్తనం నోట్లో పెట్టుకుని ఎడమస్తనం కుడిచేతితో వత్తసాగాడు. క్రమంగా అతని నడుంలో చలనం కలిగింది. ఊగుతున్నాడు. ఈసరికి ఆయిలింగయి ఉంటుంది. అతని పురుషత్వం ఆమె యవ్వనంలో ఫ్రీగా దిగుతుంది. ఈ ట్రిపిల్ యాక్షన్ అంటే రాజ్యానికి తగని ఇష్టం. సుబ్బారావు ఊపు ప్రతీఊపూ రాజ్యంగుండెకు వచ్చి తగులుతున్నట్లుగా అనిపించేసరికి కడుపుమంట భరించలేకపోయింది. పళ్ళు పట పట కొరుకుతూ, “కృతఘ్నుడు” అంది రాజ్యం. “ఎవడు?” అడిగేడు నరహరి. “ఇంకెవడు, వీడే సుబ్బారావు” అంది ఆవేశంగా. “ఏంచేసేడు?” “నిన్నటికి నిన్నకూడా తను ఇహనుండి శాంతను కలవనని ప్రమాణం చేసేడు” కోపంగా, అనాలోచితంగా అని వెంటనే నాలుక్కరుచుకుంది. నరహరి అవాక్కయిపోయేడు. *** సమాప్తం ***