హర్ధిక్ కారు లంబసింగి వైపు దూసుకుపోతుంది. మరో వైపు… రాత్రి 9.30.. కాలిఫోర్నియాలో విలాసవంతమైన కోట అది.. అది రిచర్డ్స్ కొత్తగా 200 కోట్లు పెట్టి కొన్నాడు. ఊరికి దూరంగా విసిరేసినట్టు ఉంది అది. చుట్టూ భయంకరమైన చీకటి. మధ్యలో ఆ కోట దేదీప్యమానంగా నియాన్ లైట్ల కాంతిలో మెరిసిపోతుంది. చుట్టూ కట్టుదిట్టమైన భద్రతా సిబ్బంది.
అక్కడికి రిచర్డ్స్ తప్ప వేరే ఎవరూ రారు. కోటలోకి రోల్స్ రాయిస్ ఘోస్ట్ వచ్చి ఆగింది. కార్ లోంచి దిగిన రిచర్డ్స్ వడివడిగా అడుగులు వేసుకుంటూ లోపలికి వెళ్లిపోయాడు.
రిచర్డ్స్ ఒక పేరు మోసిన బిజినెస్ టైకూన్. అతనికి సైన్స్ అన్నా వాటి మీద రీసెర్చ్ అన్నా చెవి కోసుకుంటాడు. అతను కోటలోకి వచ్చి అతని మాస్టర్ బెడ్ రూం తాళం తీసి లోపలికి వెళ్లిపోయాడు. లోపలికి రాగానే డోర్ క్లోజ్ చేసి షెల్ఫ్ దగ్గర ఉన్న బుక్స్ దగ్గరికి వెళ్లిపోయాడు. అందులో నుండి కొన్ని పుస్తకాలు కింద పెట్టి షెల్ఫ్ మీద చెయ్యి పెట్టాడు.
అతని హ్యాండ్ ప్రింట్ చెక్ చేసిన సిస్టం గోడ వెనక ఉన్న రహస్య ద్వారాన్ని తెరిచింది. అక్కడ పాస్వర్డ్ టైపు చేసి అతని కంటి రెటీనాని ఇచ్చి లోపలికి వెళ్లాడు. లోపలికి అడుగు పెడుతోంటే అది ఇంతకు ముందు చూడని కొత్త లోకంలా ఉంది. అక్కడ మొత్తం ఎలక్ట్రానిక్ పరికరాలు, రకరకాల ప్రయోగాలుతో అదంతా ఒక పెద్ద ల్యాబ్ లా ఉంది. నిజమే అది ల్యాబ్.. రిచర్డ్స్ ప్రైవేట్ ల్యాబ్..
మొదటి నుంచి రిచర్డ్స్ కి టైం ట్రావెల్ అంటే విపరీతమైన ఆసక్తి. అక్కడ ల్యాబ్ లో డాక్టర్ మల్హోత్రా అటూ ఇటూ తిరుగుతున్నాడు. అతనే ఈ ల్యాబ్ కి చీఫ్. అతని ఆధ్వర్యంలోనే టైం ట్రావెల్ కి సంబందించిన ప్రాజెక్ట్ 7 సంవత్సరాల నుంచి సాగుతుంది. దానికి సంబంధించిన పనుల్లో బిజీగా వున్నాడు మల్హోత్రా.. “ఎనీ ప్రోగ్రెస్ మల్హోత్రా?” కూల్ గా అడిగాడు రిచర్డ్స్.
“ఆల్మోస్ట్ డన్ సర్.. ఉయ్ ఆర్ జస్ట్ ఫ్యూ స్టెప్స్ అవే” “ఎవరి ఊహకి అందనంత జీతాలు ఇస్తున్నాను. నేను అనుకున్న పని జరగకపోతే మాత్రం నేను చంపడానికి కూడా ఆలోచించను” కటువుగా పలికింది రిచర్డ్స్ గొంతు. ఆతని మాటలు వింటూనే మళ్ళీ తన పనిలో పడ్డాడు మల్హోత్రా.. రిచర్డ్స్ అక్కడి నుండి బయలుదేరి వెళ్లిపోయాడు.
ఇది జరిగే సమయానికి ఇక్కడ హర్ధిక్ లంబసింగి చేరిపోయాడు. అది ఒక చిన్న గూడెం. ఎక్కడ చూసినా అడివి బిడ్డలే. హర్ధిక్ కార్ తీసుకుని ఒక హోటల్ లాంటి చోట ఆపాడు. ఆ హోటల్ పాపన్న దొరది. లోపల కొంత మంది ఆడవాళ్లు తమ పనుల్లో నిమగ్నం అయ్యి ఉన్నారు. బయట నిలబడి పిలిచాడు.
“వస్తున్నా..” కోయిల గొంతుతో ఉన్న 30ఏళ్ల హంస చీర కట్టుకుని వచ్చింది. పల్లెటూరి చీర కట్టుతో, వన మూలికల వల్ల కలిగే కాంతివంతమైన శరీర వర్చస్సుతో, కాలుష్యం అంటుకోని స్వచ్చమైన వాతావరణం లో హంసలా నడుచుకుంటూ వచ్చింది సివంగి. “ఏం కావాలి బాబూ?” అడిగింది హర్ధిక్ ని.
ఒక సిగరెట్ ప్యాకెట్ తీసుకుని, kinley సోడా బాటిల్ తీసుకుని ” తినడానికి ఏమున్నాయి? ” అని అడిగాడు. “ఇడ్లీ ఇప్పుడే వాయ దిగుతుంది బాబూ. వేడివేడిగా తెచ్చేదా?” అడిగింది “సరే తీసుకురా” అంటూ అక్కడున్న బల్ల మీద కూర్చుని దమ్ము లాగుతూ సోడా తాగుతున్నాడు. హర్ధిక్ కి గ్యాస్ బ్రేవ్ మని బయటకి వచ్చేసింది సోడా దెబ్బకి. ఇప్పుడు కొంచెం రిలీఫ్ గా ఉంది హర్ధిక్ కి. ఇంతలో సివంగి ఇడ్లీ ప్లేట్ లో పెట్టి తీసుకు వచ్చింది. ఇడ్లీ తింటూ సివంగి వంక పరిశీలనగా చూసాడు. అనుమానం లేదు. ఎక్కడెక్కడి నుంచో ఒక్కొక్క పార్ట్ ఇంపోర్ట్ చేసుకుని అన్నీ కలిపి ఆర్డర్ పెట్టి మరీ చేయించారు ఎక్కడో. అంత బాగుంది సివంగి.
సివంగి, తనని హర్ధిక్ కొరికి తినేసేలా చూడటం గమనించి వొంటి నిండా పైట కప్పుకుంటూ పైకి లేచి “ఇంకా ఏం కావాలి బాబు” అని అడిగింది. కాఫీ ఒకటి తెమ్మని చెప్పి ఇడ్లీని తింటున్నాడు. నిజంగానే ఇడ్లీ అదిరిపోయింది. కాఫీ రాగానే తాగేసి డబ్బులు ఇచ్చేసి గూడెంలోకి బయలుదేరాడు. అక్కడ తిరుగుతున్న అతన్ని ఆపి రచ్చ బండ దగ్గరికి తీసుకువెళ్లారు గ్రామస్తులు.
గ్రామ పెద్దని చూడగానే హర్ధిక్ కి ఓరంగుటాన్ కోతిలా కనిపించాడు గ్రామ నాయకుడు. ఎక్కడ నుంచి వచ్చావని ప్రశ్నించిన గ్రామ పెద్దకి ట్రావెలింగ్ కోసం వచ్చానని చుట్టు పక్కల పరిసరాలను చూసి ఒక వారం రోజుల్లో వెళ్ళిపోతానని సమాధానం ఇచ్చాడు హర్ధిక్. అందుకు సమ్మతించిన పెద్ద గూడెంలో ఉండవచ్చు అని అనుమతి ఇచ్చాడు.
విచిత్ర వేష ధారణతో ఉన్న ఈ కొత్త మనిషి ఎవరా అని గ్రామస్తులు అందరూ ఎగబడి మరీ చూడసాగారు. హర్ధిక్ వాళ్ళ అందరినీ గమనించి అందులో తను పట్టబోయే పిట్ట ఎవరా అని చూస్తున్నాడు. అందరినీ తోసుకుంటూ ముందుకు రావడానికి ప్రయత్నిస్తున్న ఒక 16 యేళ్ళ పసి పరువం హర్ధిక్ కంటికి ఇంపుగా కనిపించింది. ఆ గూడెం మొత్తం నిరక్షరాస్యత రాజ్యమేలుతోంది. ఎలా అయినా ఆ అమ్మాయిని తన దారిలోకి తెచ్చుకోవాలి అని తీవ్రంగా ఆలోచిస్తున్నాడు హర్ధిక్.
కొంచెం సేపు మొక్కల్ని పరీక్షిస్తున్నట్టు నటించి మళ్ళీ రేపు వస్తాను అని కారులో బయలుదేరి రూమ్ కి వెళ్లిపోయాడు.