ఆ రోజు మొత్తం లెక్క లేనన్ని సార్లు కార్చుకోవడం వల్ల తన కళ్ళు చూస్తున్నాయి కానీ శరీరానికి యేమి తెలియడం లేదు. అప్పటికి టైం రాత్రి 11 దాటింది. ఆశ్చర్యం! ఇంకా తనని ఇరగ దెంగుతున్నాడు హర్ధిక్. తనకి మొత్తని అటూ ఇటూ కదిలించే ఓపిక కూడా లేదు. కానీ హర్ధిక్ ఇంకా అంత ఉత్సాహంగా తనని దెంగడం చూసి “దేవుడా.. ఇలాంటి వాడిని మాత్రం భర్తని చెయ్యకు” అనుకుంది మనసులో.
కానీ దానికేం తెలుసు మొగుడు అంత ఇంట్రెస్ట్ చూపించడు అని. ఇక్కడ హర్ధిక్ బొక్కని గొయ్యిలా మార్చే పనిలో పడ్డాడు. వాటమైన దెబ్బ బలంగా లోపలికి పడుతుంటే అంత నీరసంలో కూడా భూగర్భంలో దాగి ఉన్న చమురు నిక్షేపాలు బయట పడుతున్నాయి. ఇక్కడ హర్ధిక్ చేస్తున్న “జిల యజ్ఞం ” కూడా చివరికి వచ్చేసింది. మొడ్డ దాని పూకుని కమ్ముకు పోతూ లోపల తన రసాలని వదిలేసాడు.
హమ్మ.. ఒక తుఫాన్ వెలిసింది. నరనరాలలో నీరసం ప్రవహిస్తూ ఉండగా అలాగే కళ్ళు మూసుకుని పడుకుంది. అలా ఎంత సేపు పడుకుందో తెలీదు. వెచ్చని సూర్య కిరణాలు కిటికీ లోంచి మీద పడటంతో మెలకువ వచ్చింది. వొంటి మీద బట్టలు లేకపోవడంతో పక్కన ఉన్న బట్టలు వేసుకుని బయటకి వచ్చింది మల్లి.
బయట ఉంటాడు అనుకున్న హర్ధిక్ లేడు. పనివాడు రంగయ్య వచ్చి చేతికి కాఫీ అందించాడు. గుటక లోపలికి వెళ్తుంటే ప్రాణం లేచి వస్తున్నట్టు అనిపించింది మల్లికి. రాత్రి జరిగింది తలుచుకుంటుంటే వళ్ళు గగుర్పాటుకు గురయ్యింది.
అసలు రాత్రి బాబుగారు అన్ని సార్లు తనని… అసలు తలుచుకుంటేనే చెమటలు పడుతున్నాయి. “మేడం మీరు స్నానం చేస్తారా?” వినయంగా అడిగాడు రంగయ్య.. “ఊహూ..” అంటూ తల అడ్డంగా ఊపింది మల్లి. “బయట కార్ రెడీగా ఉంది” బదులిచ్చాడు రంగయ్య..
రెడీ అయ్యి కార్ ఎక్కింది. అది డైరెక్ట్ గా మల్లి పని చేసే చోట దింపేసి వెళ్లిపోయింది. నిన్న తనకోసం అంత ఎదురు చూసిన మనిషి పొద్దున్నే అసలు మొహం కూడా చూపించకపోవడం విచిత్రంగా తోచింది మల్లికి. హర్ధిక్ కారు NH5 మీద దూసుకుపోతుంది. తన మనసుకి నచ్చే కొత్త అమ్మాయి కోసం అన్వేషణ సాగుతుంది. సిగరెట్ తాగుతూ కార్ నడుపుతున్న హర్ధిక్ వైజాగ్ చేరుకున్నాడు. అక్కడే novotel లో రూమ్ తీసుకుని విశ్రాంతి తీసుకున్నాడు.
మరుసటి రోజు పొద్దున్నే కార్ తీసుకుని అరకు పరిసర ప్రాంతాలు చూడటానికి బయలుదేరాడు. అక్కడే తిరుగుతున్న హర్ధిక్ కి ఆసక్తి కలిగించే ఒక్క అమ్మాయి కూడా కనపడలేదు.
అలా తిరగడం, చీకటి పడే వేళకి రూమ్ చేరుకోవడం ఇలాగే 2 రోజులు గడిచాయి. హర్ధిక్ కి చాలా చిరాకుగా ఉంది. రూమ్ లో కూర్చుని స్కాచ్ తాగుతూ సిగరెట్ ముట్టించి చైర్ లో వెనక్కి వాలి రిలాక్స్డ్ గా టీవీ చూస్తున్నాడు. ఇంతలో డోర్ బెల్ మోగింది.
డోర్ ఓపెన్ చేసి చూస్తే ఎదురుగా నిలబడి తననే చూస్తుంది 24ఏళ్ల అందమైన యువతి. దేవ కన్యలా ఉన్న ఆ అమ్మాయిని చూస్తూనే ఏం కావాలని కళ్లతో ప్రశ్నించాడు. “డిన్నర్ ఆర్డర్ చెయ్యండి సర్” అంటున్న ఆ అమ్మాయి గొంతు విని ” మీ పేరు” అని అడిగాడు. “వినీల సర్” వినయంగా బదులు చెప్పింది.
” OK వినీల.. మనిద్దరికీ నీకిష్టమైన ఫుడ్ తీసుకుని రూమ్ కి వచ్చేయ్” చాలా సింపుల్ గా చెప్పేసాడు. “Pardon me sir.. what u said?” కోపం తన్నుకు వస్తున్నా గౌరవంగానే అడిగింది. “ఓ.. వెయిట్.. కంగారు పడకు.. నేను నీ లాంటి ఎంతో అందమైన అమ్మాయిలని అనుభవించాను. నాకు నువ్వొక లెక్క కాదు. కానీ నీ వాయిస్ చాలా బాగుంది. అందుకే డిన్నర్ చేస్తూ మాట్లాడుకుందాం అని పిలిచాను. నాకు ఊరికే ఏదీ తీసుకునే అలవాటు లేదు. నీకు కావలిసినంత ఇస్తాను. ఆలోచించుకో.” అన్నాడు.
తనని ఇలా అడిగిన మొదటి వ్యక్తి హర్ధిక్ ఒక్కడే. అందరూ పక్కలోకి రమ్మని పిలిచారు కానీ ఇలా ఎవడూ పిలవలేదు. సరే శీలం కూడా పోదు కదా? అయినా పెద్ద శీలం గురించి ఎవరు పట్టించుకుంటున్నారు? నిజంగా అదే జరిగితే ఎలాగూ బిగ్ షాట్ కాబట్టి మీడియా అది ఇది అని ఓవర్ నైట్ లో మిలియనీరు అయిపోవచ్చు. మనసు ఇలా రకరకాలుగా ఆలోచిస్తుంది.
“హలో..” అన్న హర్ధిక్ పిలుపుతో ఈ లోకం లోకి వచ్చి “ఎంతిస్తారు?” అని ప్రశ్నించింది. “నేనిచ్చినంత తీసుకుంటావా? నువ్వు అడిగినంత ఇమ్మంటావా?” పొగ రింగులు రింగులుగా వదులుతూ ప్రశ్నించాడు. మళ్ళీ ఇమ్మంటే ఎంత చేతిలో పెడతాడో అనుకుని “50,000 కావాలి” అని అడిగింది. 30,000 అయినా పర్లేదు అనుకుంటూ.
“హహహః” ఎర్రిపూకుని చూసి నవ్వినట్టు నవ్వాడు. డన్ అన్నట్టు వేలు చూపించి. వినీల అక్కడి నుంచి వెళ్లిపోయింది ఎందుకు నవ్వాడో తెలీక. హర్ధిక్ డోర్ క్లోజ్ చేసుకుని స్కాచ్ తాగే పనిలో పడ్డాడు. ఇంతలో టీవీలో న్యూస్ వస్తున్నాయి. వాతావరణం గురించి చెప్తున్నారు. వింటున్న హర్ధిక్ చెవులు ఒక్కసారిగా టీవీకి అతుక్కుపోయాయి. అంతలా హర్ధిక్ కి ఆసక్తి కలిగించిన ఆ వార్త లంబసింగి గురించి.
గిరిజన ప్రాంతమైన అక్కడ విపరీతమైన చలి ప్రభావం చూపిస్తుంది అని. దాని గురించి హర్ధిక్ కి ఎందుకు ఆసక్తి అనుకుంటున్నారా? ఆసక్తి చలి గురించి కాదు. గిరిజన గూడెం అవ్వడం గురించి. అదే హర్ధిక్ ఇంకా అనుభవించకుండా మిగిలిన రుచుల్లో ఒక రుచి. ఇప్పుడే వెళ్ళిపోదామని ఉన్నా 11 దాటేవరకు ముక్కు మొహం కూడా కనిపించడం లేదని ఈ రోజుకి ఆగాడు.
స్కాచ్ ఉత్సాహంగా గొంతులో దిగుతుంది. ఇంతలో మళ్ళీ డోర్ బెల్ మోగింది. డోర్ తీయగానే కళ్ల ముందు ప్రత్యక్షమయ్యింది వినీల. నవ్వుతూ డోర్ తీసి పక్కకి నిలబడ్డాడు. ఫుడ్ ఉన్న టేబుల్ తోసుకుంటూ లోపలికి వచ్చింది. కూర్చోమని చైర్ చూపించాడు. కూర్చుంది వినీల. స్కాచ్ ఆఫర్ చేసాడు ఆమెకు. ఆమె సున్నితంగా తిరస్కరించింది. రెడ్ వైన్ ఇష్టమేనా అని అడిగి రిసెప్షన్ కి కాల్ చేసి రెడ్ వైన్ ఆర్డర్ చేసాడు.
పది నిముషాల్లో అక్కడ ఉన్నాడు సర్వర్ రెడ్ వైన్ పట్టుకుని. సర్వర్ కి రెండు ఎర్ర కాగితాలు టిప్స్ పడేసి అక్కడి నుండి వెళ్ళిపోమన్నాడు. అది చూసిన వినీల కళ్ళు జిగేల్ మన్నాయి. వెంటనే ఏదో ఆలోచన వచ్చింది. వెంటనే హర్ధిక్ తో “సర్ మిమ్మల్ని ఒక విషయం అడగనా?” అంది మెల్లిగా. ఏమిటన్నట్టు చూసాడు ఆమె వంక.
“నాకు మీరు అయితే ఎంత ఇచ్చే వారు?” “హహహః” అదే నవ్వు. వినీల హర్ధిక్ వంకే చూస్తుంది అవమానంగా. ఆమె మొహంలో ఫీలింగ్స్ చూసే సరికి హర్ధిక్ తనని తాను కంట్రోల్ చేసుకుంటూ “నేను ఇలా 50,000, లక్షా అనేవి ఎవరికీ ఇవ్వలేదు అందుకే నవ్వు వచ్చింది. వేరేలా అనుకోకు” అంటూ మనసులో విషయం చెప్పేసాడు. ఆ విషయం వినగానే వినీల మొహం గోడకి కొట్టిన పిడకలా అయిపోయింది. ఎలా అయినా ఈ రాత్రికే తన లైఫ్ సెటిల్ చేసుకోవాలి అని ఫిక్స్ అయిపోయింది.
హర్ధిక్ మందు తాగుతూ సిగరెట్ కాలుస్తున్నాడు. వినీల అతన్ని ఎలా ముగ్గులో దించాలి అని ఆలోచించుకుంటుంది. ఇద్దరూ మౌనంగా ఉన్నారు. “డ్రింక్ సిప్ చెయ్” మౌనాన్ని భగ్నం చేస్తూ అన్నాడు హర్ధిక్. వినీల ముందుకు వంగి గ్లాస్ అందుకుంది. ” నువ్వు వర్జిన్ వా?” ప్రశ్నించాడు.