గ్రిల్ బ్రౌన్ పడుకుని కళ్ళు మూసుకుంది. నిదర రావటం లేదు. మనస్సులోకి చెడు ఆలోచనలు రానివ్వగూడదని ఆమె సంకల్పం. పెళ్ళి అయిన మనిషి తను భర్త తనని ఎంతగానో ప్రేమిస్తుంటాడు. అటువంటప్పుడు ‘ప్రిఫర్ ‘ ని గురించి తనెందుకు ఆలోచించాలి?
మంచం మీద పడుకుని, ఆమె కళ్ళు మూసుకున్నదన్నమాటే గాని, కళ్ళలో తిరిగి తిరిగి ప్రిఫర్ నిలుస్తున్నాడు. అతడిని గురించిన ఆలోచనలు, ఆమె ఎంత నిగ్రహించుకున్నా తమాయించుకోలేకపోతోంది. ప్రిఫర్ కాలేజీలో చదువుకుంటున్నాడు. అతడు రికార్డ్ ఎస్టేట్ జనరల్ మానేజర్ కొడుకు. అంటే కోటీశ్వరుడి కుమారుడన్నమాట! ధనం వల్ల వచ్చే దర్పం, దర్జా గాక ఆ ప్రిఫర్ లో ఆడవారి మనస్సులు దోచుకునే అతిలోక సౌందర్యం కూడా వుంది.
ప్రిఫర్ మంచివాడు కాదని అందరూ అంటుంటారు. ఎందరో అమ్మాయిలను అతడు దగా చేసిన ఋజువులున్నాయి. నిజానికి ప్రిఫర్ ఒక ఆడదాన్ని పట్టేవరకూ, పంచప్రాణాలైనా అర్పించటానికైనా సిద్దమేనన్నట్లు ప్రవర్తిస్తాడు. ఆమె చేతికి చిక్కాక, నెళ్ళాళ్ళు ఆమెను రాత్రీ పగలూ అనుభవించాకా విడిచిపారేయదగ్గ చొక్కాకంటే అన్యాయంగా చూస్తూ వుంటాడు.
అందుకు ఉదాహరణ హేవర్తే. గ్రిల్ బ్రౌన్ తనని తాను ప్రిఫర్ మోజు నుండి కాపాడుకునేందుకు, హేవర్త్ కి జరిగిన ఆన్యాయాన్ని మననం చేసుకుంది. హేవర్త్ గ్రిల్ బ్రౌన్ తోబాటూ ఒక ఎలిమెంటరీ స్కూల్ లో తీచరు ఉద్యోగం చేస్తుండేది. ఆమెకు ముప్పైయేళ్ళు. భర్త పోయాడు. ఆ తరువాత మరొకతనితో తిరిగింది కాని, అతడి మనస్తత్వానికి ఆమె మనస్తత్వానికి సరిపడక అతడి సంభందం వదులుకుంది. మరెన్నడూ ఆమె మగవారితో పొత్తు పెట్టుకోలేదు. నిజానికి ఆమెకు పురుష స్పర్శ తగిలి ఎనిమిదేళ్ళు కావస్తోంది. వయస్సు కూడా ముప్పై దాటింది.
ఆమెను ప్రిఫర్ చూడటం తటస్థించింది. చూడగానే మగవాడిని నిలబెట్టేసే అందగత్తె కాదు హేవర్త్. అయితే ఆమె మంచితనం, అణుకువ ప్రతీ ఒక్కరికీ నచ్చేవి. ఆమె మగవాడి వంక కన్నెత్తి చూసేరకం కాదని విని ప్రిఫర్ ఆమె వంక చూశాడు. నిజంగానే ఆమె తల ఎత్తలేదు. తనదారిన ఆమె తల వంచుకుని పోతూవుంటే, ప్రిఫర్ ఆమె ప్రక్కకెళ్ళి ఈల వేశాడు. అప్పుడు హేవర్త్ ప్రక్కన గ్రిల్ బ్రౌన్ కూడా వుంది. ప్రిఫర్ పోకిరీతనానికి గ్రిల్ బ్రౌన్ మండిపడి “ఏం! వొళ్ళు తీటగా వుందా?” అనడిగింది.
“క్షమించాలి మేడం! ఈల వేసింది మీకోసం కాదు. పిలిచింది కూడా మిమ్మల్ని కాదు. మీ ప్రక్కన నడుస్తున్నామెకోసం. నేను ఈలవేయటం కోపం కలిగిస్తే, ఆమెను అననివ్వండి అంతంత మాటలు. అంతేగాని మీ దురుసుతనం మీకే అంత క్షేమం కాదు, జాగ్రత్త!” అన్నాడు ప్రిఫర్.
గ్రిల్ బ్రౌన్ రోషంతో హేవర్త్ భుజాన్ని ఊపి “నిన్ను చూసి ఈల వేసాడట, బుద్ది చెప్పు గురుడికి” అందామె. ఆమె తల ఎత్తి ఒకసారి ప్రిఫర్ వంక చూసింది. ఇదివరకెన్నడూ చూడలేదతన్ని. స్కూటర్ మీద కూర్చుని వున్నాడు, ఆమె తలేత్తగానే అతడు చిలిపిగా కన్ను గీటాడు. హేవర్త్ వెంటనే తల దించుకుంది. “ఊరుకుంటావేం! తిట్టు!!” అని హెచ్చరించింది. మెల్లిగా గ్రిల్ బ్రౌన్. హేవర్త్ నోరు విప్పలేకపోయింది. బురదలో రాయి వేస్తే బురద మీదపడే అవకాశం ఉంటుంది. ఆమె ఎందుకు అతడిని తిట్టలేదో గ్రిల్ బ్రౌన్ కి అర్ధంకాలేదు. ప్రిఫర్ గర్వంగా నవ్వుకుని, “నిన్ను చూస్తే ఏ ఆడదైనా అంతే!” అన్నాడు గ్రిల్ బ్రౌన్ వంక ఠీవిగా చూస్తూ.
ఆ మాటలు మరీ తల తీసేసినంత అవమానం కలిగించాయి బ్రౌన్ కి. అవతలికి వెళ్ళాకా ఆమె హేవర్త్ ని పట్టుకుని “నీకు బుద్ది వుందా లేదా? నీకన్నా పదేళ్ళ చిన్నవాడు పోకిరీ వేషాలు వేస్తూ వుంటే చూస్తూ ఊరుకుంటావా?” అని అడిగింది.
బ్రౌన్ ఆవేశపడినప్పుడు కూడా ఆమె ఆవేశపడకుండా చిరు నవ్వు నవ్వి “రాయి పెట్టి కొడితే అద్దం పగిలిపోతుంది. ఒకవేళ పగలలేదంటే అది అద్దం కాకపోయుండాలి. అలాగే ఆ తుంటరి విసుర్లకు మనం చలించనప్పుడు మననతడు అర్ధం చేసుకోలేక తికమక పడిపోతాడు. చివరకు కొరకరాని కొయ్యలాగ మనమతనికి కనిపిస్తాం. ఐనా అతడు చేస్తున్న తప్పులకు మనం మదలించడానికి మనమతడి అక్కలమా తల్లులమా? మనని మాటలనడం ద్వారా వాడు పాడయ్యాడేమోగానీ మనకేమి నష్టం?” అంది.
ఆమె మాటలకు బ్రౌన్ నిర్ఘాంతపోయి, “ఎదిరించకపోతే వాడు మరీ లోకువ కట్టేస్తాడేమో జాగ్రత్త!” అంది. ఆ మర్నాడు హేవర్త్ స్కూలుకు రాలేదు. గ్రిల్ బ్రౌన్ వస్తూ ఉండగా ప్రిఫర్ ఎదురై, “మేడం క్షమించండి. మీతో రావలసిన నా ప్రియురాలు కనిపించదేం?” అని అడిగాడు. నిన్న హేవర్త్ విసిరిన బాణమే బ్రౌన్ అతడి మీద విసిరింది. నోరు విప్పి మాట్లాడలేదు. వొంచిన తల ఎత్తలేదు.
“చెప్పరా ప్లీజ్!!” బ్రతిమాలాడతను. నేనామెను ప్రేమిస్తున్నాను. ఆమె లేకపోతే నేను బ్రతకలేను. కావాలంటే యీ విషయం ఆమెకి చెప్పండి” అన్నాడు. అలా బ్రౌన్ నడుస్తున్నంతసేపూ, ప్రక్కగా నడుస్తూ ప్రిఫర్ ఏదేదో వాగాడు. చివరకు బ్రౌన్ స్కూలుకు చేరింది. అప్పటికి హేవర్త్ స్కూలుకు వచ్చేసింది. “అదేమిటి! ఇంత పెందలకాడే వచ్చేశావు?” అని అడిగింది ఆశ్చర్యంగా బ్రౌన్.
“నిన్న ఆ కొంటె వెధవ ఎవడో వెంట పడ్డాడు కదా! ఆ బెడద వదిలించుకునేందుకు” అంది హేవర్త్. ఆమె సిన్సియారిటీ బ్రౌన్ కు ఎంతగానో నచ్చింది. తనకు పెందలకడ బయలుదేరాలనే ఉపాయం తట్టనందుకు తనని తాను నిందించుకుంది. ప్రిఫర్ కనిపించటం, అతడు వాగిన వాగుడూ… అంతా హేవర్త్ కి వివరించి చెప్పింది. హేవర్త్ అతన్ని నిందించలేదు. అలా అని అతడు మోజు పడిపోతున్నట్టు వాగిన వాగుడికి మురిసిపోనూలేదు. మర్నాడు హేవర్త్ స్కూలుకి రాకుండా, జ్వరంగా వున్నట్టు లీవ్ లెటరు పంపించింది. బ్రౌన్ సాయంత్రం హేవర్త్ ఇంటికి వెళ్ళింది. హేవర్త్ కి నిజంగానే జ్వరం వచ్చింది. మంచం మీద నిస్సత్తువుగా పడుకుని ఉంది. బ్రౌన్ ని చూడగానే ఆమెను దగ్గరకు పిలిచి, మంచం మీద కూర్చోబెట్టుకుని, “నీవు చేసింది నాకేమీ బాగోలేదు” అంది. “ఏం!” అని అడిగింది ఆస్చర్యంగా బ్రౌన్.
“నాకు జ్వరంగా ఉందని నీవా కుర్రాడికి చెప్పావటగా!” “అతను వచ్చాడా?” హేవర్త్ తల ఆడించి, “ఇప్పటి వరకూ అతడు ఇక్కడే కూర్చుని వెళ్ళాడు. నాకు జ్వరమొస్తే అతడికి జ్వరం వచ్చినట్టుగా ఉందట. ఏదేదో పైత్యంగా మాట్లాడి ఇప్పుడే వెళ్ళాడు” అంది.
బ్రౌన్ ఆస్చర్యపోయి “స్కూలుకి నీ లీవ్ లెటర్ వచ్చేవరకూ నీకు జ్వరమనే నాకు తెలియదు. అటువంటిది అతడు ఉదయం కనిపిస్తే నీకు జ్వరమని నేనెలా చెప్పగలను? సాయంత్రం స్కూలు వదిలే వేళకి అతడు నీ ఇంటి దగ్గరే వున్నట్టు చెబుతున్నావు. ఇక నేనతడికి చెప్పింది ఎప్పుడు!?” అంది. ఆమె కాసేపు తీవ్రంగా ఆలోచించి ఏదో స్పురించినదానిలా తల ఆడించి “వంటగదిలో పనిమనిషి వుండి వుంటుంది, దాన్ని ఇలా పిలుచుకురా!” అంది.
బ్రౌన్ వెళ్ళి పిలుచుకు వచ్చింది. హేవర్త్ పనిమనిషిని దగ్గర కూర్చోబెట్టుకుని “నిజం చెప్పు. నిన్ను ఏమీ అనను. ఆ కుర్రాడు నీకు ఎంత ఇచ్చాడు? నీవు మార్కెట్ కు వెళ్ళినప్పుడు అతడు నిన్ను నిలదీసి ఉంటాడ్డు. జ్వరం వచ్చి నేను ఇంట్లో ఉండిపోయానని చెప్పి వుంటావు అవునా?” అనడిగింది.
పనిమనిషి మొదట బుకాయించేందుకు ప్రయత్నిచినా, హేవర్త్ ఆమె బుకాయింపును సాగనివ్వలేదు. చివరకు పనిమనిషి నిజం ఒప్పుకుంది. ఎందుకీ కుర్రాడు ఈ రకంగా తన వెంటపడినట్టు? నిజంగా అతడు తనని ప్రేమిస్తున్నాడా? అసలెవరితను?
మర్నాడు ఉదయమే ప్రిఫర్ తిరిగి హేవర్త్ ఇంటికి వచ్చాడు. ఆమె అపుడు నిదరపోతోంది. జ్వరం వలన ఆమె తల దువ్వుకోలేదు. జుట్టు చెదిరి మొహం నిండా పడుతోంది. ప్రిఫర్ నిదరలో ఆమె ముంగురులు సర్దాడు. మంచంపై కూర్చుని తదేకంగా ఆమెవంకే చూడసాగాడు. అతడలా ఎంతసేపు కూర్చున్నాడో తెలియదు. ప్రిఫర్ కళ్ళుతెరిచి చూసేసరికి, అతగాడు కన్ను ఆర్పకుండా తనని చూడతం గమనించింది. ఆమె తనని తాను సర్ధుకుని కంగారుగా లేచి కూర్చుంది. “పర్వాలేదు పడుకో”మని అతడామె భుజాలపై చేతులు వేశాడు. ఆమె అతడి మొహంలోకి చూడటం అదే మొదటిసారి. అతడి చూపుల్లో ఏదో ఆకర్షన ఉంది. భుజంపై పడ్డ చేతుల్లోగల బలం ఆమెను ఉన్మత్తురాలిని చేసింది.
మరో రెండురోజులకు ఆమె జ్వరం తగ్గింది. అప్పటికి ఆమెకూ ప్రిఫర్కీ పరిచయం పెరిగింది. ప్రిఫర్ ఎవరి కొడుకో ఏం చదువుతున్నాడో ఈ వివరాలన్నీ ఆమెకు తెలిశాయి. ఇదివరలో అతడు కొందరమ్మాయిలతో తిరిగిన విషయం కూడా ఆమెకు తెలిసింది.
“నా తప్పులేదు, అది వాళ్ళ మదం అణిచాను. అంతే!” అన్నాడు ప్రిఫర్. అతడు కోరుకుంటోంది జిగేల్ మనే ఆడదాన్ని కాదట- బజారున నడుస్తూ మగాడిని కన్నెత్తి చూడని ఆడది తనకి కావాలట. ఆ లక్షణాలు ఆమెలో ఉన్నాయట. ప్రిఫర్ మాట్లాడేది వఠ్ఠి పొగడ్తలని హేవర్త్ కి అర్ధమౌతూనే ఉంది.
కానీ ఆ మాటల్లో మధురత కంఠంలో పంచదార పూసినట్లుండే తీయదనం ఆమెను ఆకర్షించాయి. ఆమె స్కూలుకు మరో ఇరవై రోజులు శెలవు పెట్టింది. ఎందుకో అర్ధంగాక, బ్రౌన్ హేవర్త్ ఇంటికి పరిగెత్తుకొచ్చింది. “అయిపోయింది నా పని” అంది నవ్వుతూ హేవర్త్. “అంటే?” అంది అర్ధంగాక బ్రౌన్.
“ఆ కుర్రాడు లేడూ… ప్రిఫర్!” అంటూ హేవర్త్ అటూ ఇటూ చూసి, ఎవరూ లేకపోవడంతో, ఆమె గౌను పైకి లాక్కొని తొడను చూపించింది. ఎర్రగా నిగనిగలాడుతోంది హేవర్త్ తొడ. రవ్వంత కూడా బిగి సడలలేదు. ఆ తొడపై ఎవరో పళ్ళతో కొరికినట్టు ఎర్రని గుర్తులు కనిపిస్తున్నాయి.
హేవర్త్ సిగ్గుపడుతూ, “అతగాడి పని, నేనతడికి లొంగిపోయాను. మొత్తం జుర్రేసుకున్నాడు” అంది. “అంటే!!” అంది మరింత అయోమయం పడిపోతూ బ్రౌన్. హేవర్త్ మధురంగా నవ్వి, “రాత్రంతా అతడు నాతో ఉన్నాడు. ఒక నిమిషం నన్ను నిదురపోనివ్వలేదు, నడుమంతా ఒకటే నొప్పి” అంటూ ఆమె మంచం అడుగునుండి ఓ తెల్లటి గుడ్డతీసి బ్రౌన్ చేతికి ఇచ్చింది.
చేతి రుమాలుకు నాలుగంతలున్నా ఆ గుడ్డ నిండా మరకలు గంజి పూసినట్టు అట్టకట్టుకుపోయి కనిపించింది. నేను శుబ్రం చేసుకునేందుకు నీళ్ళ గదిలోకి వెళ్ళే వ్యవధి కూడా ఇవ్వలేదు దుర్మర్గుడు. నిజంగా పెదాలు వరుసుకుపోయి, ఇప్పటికీ పచ్చిపుండులా ఉంది” అంది హేవర్త్. ఆ మాటల్లో తృప్తీ, ఆనందం స్పష్టంగా ద్యొతకమవుతున్నాయి.
హేవర్త్ లో ఏర్పడ్డ మర్పుకు బ్రౌన్ ఆస్చర్యపడింది. అయినా ముప్పైయేళ్ళకే మోడువారిపోయిన ఆమె జీవితం తిరిగి చిగుర్చుతున్నందుకు ఆమె ఆనందించింది. “పదిహేను రోజులు శెలవుపడేయమని అతడు ప్రాణాలుతీశాడు. తప్పలేదు” అంది సిగ్గుపడుతూ హేవర్త్. “నీవు మాత్రం శాయంత్రం రోజూ వచ్చి కాసేపు కూర్చుని వెళ్ళాలి. లేకపోతే పిచ్చి ఎత్తినట్టుగా వుంటుంది” అంది బ్రతిమాలుతూ. బ్రౌన్ అలాగేనని తలవూపింది.
ఆ మర్నాడు ఆమె వెళ్ళేసరికి, ఆమెకు లోపలినుంచి నవ్వులు వినిపించాయి. ఇంకా ప్రిఫర్ వెళ్ళలేదు కాబోలు అనుకొని, బ్రౌన్ వెనక్కి తిరగబోయింది. “నెమ్మది బాబు! చస్తున్నాను” అన్న హేవర్త్ మాటలు వినిపించాయి. “మరి ముప్పైయేళ్ళదాన్ని- నాకంటే పెద్దదాన్ని అన్నావుకదా…. మరి నాకు కావలసిననత పెద్దదిలేదేం నీ దగ్గర?” అంటున్నాడతను.
“నీ దగ్గర అమోనియా వేసి పెంచిన సరుకు వుందని నాకేం తెలుసు? ఇప్పటికి నేనూ ఇద్దర్ని భరించాను. వాళ్ళిద్దరివీ కలిపినా నీలో సగం లేనప్పుడు… నాకు మంటెత్తక ఏమౌతుంది?” అంది హేవర్త్. అతగాడు నవ్వాడు. కొంచెంసేపు నిశ్శబ్దం ఏర్పడింది. “లోపల ఏం జేఉగుతోంది?” అనే క్యూరియాసిటీ ఏర్పడింది అకస్మాత్తుగా బ్రౌన్ లో. ఆమె వెళ్ళిపోదామని వెనక్కి తిరిగిందే; రెండడుగులు వెనక్కివేసి, కిటికీ ప్రక్కకు వెళ్ళింది. మరెవరూ ఆ ఇంటి ఆవరణలో అడుగుపెట్టరని హేవర్త్ భావించి వుండాలి. కిటికీ తలుపులు బార్లా తెరిచున్నాయి. బ్రౌన్ ఓ తలుపు వెనకాల నిలబడి ఒంగి చూసింది.
అతగాడి శరీరంపై నూలుపోగు లేదు. సన్నగా రివటలా వున్న్నాడు. హేవర్త్ శరీరంపై కూడా దుస్తులు లేవు. వెల్లికిలా పడుకుని వుందామె. బాగా బలిసిన తొడలు రెండూ ఒకదాన్ని ఒకటి రాసుకుంటున్నాయి. ఆమె కాళ్ళు ఎడం చేసి పడుకుంది. కిటికీలోంచి అద్దంలా కనిపిస్తోంది ఆమె కాళ్ళల్లో ఎడం. ఆ ఉదయమే శుభ్రపరుచుకుని ఉండాలి. నున్నగా నిగనిగలాడుతోంది. చాతీపై కనిపిస్తున్న తాటికాయలను ప్రిఫర్ రెండు గుప్పిళ్ళతో పట్టుకున్నాడు. ఆమె కాళ్ళమధ్య అతడు ఒరిగి పడుకున్నాడు.
హేవర్త్ అతడి కళ్ళల్లోకి చూస్తోంది. ఆమె చెయ్యి మాత్రం అతగాడి బలాన్ని పట్టుకుని పెదాల దగ్గర దారిచూపుతోంది. బ్రౌన్ కన్ను ఆర్పలేకపోయింది. భర్తను క్షున్నంగా ఎరుగును. కానీ ఓ సన్నటి మనిషికి, ఓ చెయ్యి అంత లావున ఉంటుందని ఆమె పిఫర్ ని చూసినప్పుడు కలలో కూడా ఊహించలేదు. హేవర్త్ సర్దుకుని “ఊఁ..” అంది.
ప్రిఫర్ ఆయిల్ పూసుకున్నట్టు నిగనిగలాడుతున్నాడు. హేవర్త్ నిండా పట్టి, మెల్లిగా, మెత్తగా దిగటం కిటికీ పక్క నిలబడ్డ బ్రౌన్ కి స్పష్టంగా కనిపిస్తోంది. “అబ్బ!” అంది పలవరిస్తున్నట్టుగా కళ్ళుమూసుకుని హేవర్త్. బహుశా ఆమెకు హాయిగా వుంటూ వుండాలి. అది చూసి బ్రౌన్ వేడెక్కి ఇక అక్కడ ఉండలేక ఇంటిదారి పట్టింది. *** సమాప్తం ***