“ఏరా ఎప్పుడు వచ్చావు ?” పేలవంగా నవ్వుతూ అడిగాను. “చాలా సేపయ్యింది మామా…ఎక్కడికి వెళ్ళావు? రాత్రి నుండి ఎన్నిసార్లు కాల్ చేశానో తెలుసా?” నిష్ఠూరంగా అన్నాడు రాజు.
గతుక్కుమన్నాను.అప్పుడు గుర్తుకు వచ్చింది, రాత్రి నా ఫోను సైలంట్ లో పెట్టినట్టు. “ఏరా మాట్లాడవు???? రాచకార్యమా?లేక రాసకార్యమా” కొంటెగా కన్నుగీటుతూ అడిగాడు.రాజు అలా అడగడంలో చోద్యమేమీ లేదు.మా స్నేహం అలాంటిది.అరమరికలు ఉండవు.రాజు నాకంటే ఎత్తరి,ఎరుపుగా అందంగా ఉంటాదు.కాలేజి రోజుల్లో ఇద్దరమూ రూం మేట్స్.వాడికీ నాలాగే పెళ్ళైన యువతిలంటే ఒకరకమయిన బలహీనత. “అబ్బే అలాంటిది ఏమీ లేదు…” నసిగాను. ఇంతలో వదిన ఇద్దరికి కాఫీ తెచ్చింది.కాఫీలు అందుకుని నా బెడ్ రూంలోకి వెళ్ళాము.తలుపు దగ్గరకు జారవేసి, షర్ట్ విప్పుతూ”చెప్పరా ఏమిటి ఈ సడన్ దర్శనం” అన్నాను. “ఇక్కడ మా ఆఫీస్ బ్రాంచ్ ఒకటి క్రొత్తగా పెడుతున్నారు,దగ్గర ఉండి ఆ పనులు చూడమని కొన్ని రోజులు నన్ను డిప్యూటేషన్ పంపారు” కాఫీ సిప్ చేస్తూ చెప్పాడు. పాత రోజుల్లోలా నన్ను నేను మర్చిపోయి వాడి ముందే నా ప్యాంటు విప్పి ,మాటలలో పడిపోయాను.పిచ్చాపాటి మాట్లాడుతూ, హఠత్తుగా ” నిజం చెప్పరా శివా?..రాత్రి ఎవరితో గడిపావ్” అడిగాడు రాజు. కొద్దిక్షణాలు నా మెదడు మొద్దుబారింది.నాలో సవాలక్ష ప్రశ్నలు.ఎలా దొరికిపోయాను వీడికి.సాక్షాత్తు తను చూసినట్టు అడుగుతున్నాడు.ఒకటి మాత్రం నిజం.ఇద్దరము కలసి చాలా సార్లు ఒకే దిమ్మను వాడి గదిలో ,వాడి మంచం మీద చిలక కొట్టుడు కొట్టిన ఘటనలు వాస్తవమే.ఇప్పుడు వీడు నిలదీయటానికి కారణం ఏమిటి?????? అప్పుడు చూశాను వాడి చూపులు.అసలే క్రీం కలర్ కట్ డ్రాయర్,ముందురోజు మాలతి కిచెన్ లో ఆడిన కేళికి ప్రత్యక్ష సాక్షిగా కట్ డ్రాయర్ ముందు బాగాన నా ప్రీ-కం మరకలు స్పష్టంగా కనబడుతున్నాయి. “చా అలాంటిదేమి లేదు, ఒక ఫ్రెండ్ హాస్పిటల్ లో అడ్మిట్ అయితే తోడుగా పడుకున్నాను.హాస్పిటల్ కదా! అందుకని ఫోన్ సైలెంట్ లో పెట్టాను” బొంకాను. నాకు తెలుసు వాడు నమ్మలేదని. “సర్లేరా,మామా.కాని ఒక్కటి గుర్తుకు పెట్టుకో,నీకు చిక్కినా.లేక నాకు చిక్కినా,ఆ చిలకను ఇద్దరూ పంచుకోవాలన్నది మన అగ్రీమెంట్” తాగిన కాఫీ కప్ ను టేబుల్ మీద పెడుతూ అన్నాడు రాజు. నిజమే మరి.వాడు తెచ్చిన రెండు చిలకలను,వాడు ఒప్పించి, ఇద్దరం కసిగా ,ఒకరి తర్వాత ఒకరు,ఇద్దరము కలసి ఒక్కొక్కరిని ఒకే మంచం మీద పచ్చిగా దెంగిన సన్నివేశాలు నా మదిలో మెదిలాయి. “ఉండరా!స్నానం చేసి వస్తాను”అంటూ, తమాయించుకుని బాత్రూం లోకి వెళ్ళబోయాను. “లేదురా,సైట్ దగ్గరకు వెళ్ళాలి.సాయంత్రం కలుద్దాం”అంటూ రాజు హాల్ లోకి వెళ్ళాడు,వదినతో చెప్పి వెళ్ళిపోడానికి. నేను స్నానం చేస్తున్నానే గాని,రాజు మాటలకు మెదడు మొద్దుబారి పోయింది.మాలతి విషయం చెప్పాలా??వద్దా?? అన్న మీమాంసలో పడ్డాను.చెబితే..వాడు తప్పకుండా,తనను కోరుకుంటాడు.అంతటి అందం తనది. “మరి వాడు ట్రాప్ చేసిన ఆంటీలను,నువ్వు కోరుకోలేదా?తను వాళ్ళను ఒప్పించలేదా?నువ్వు కుతి తీరా చెయ్యలేదా?” నా అంతరాత్మ,ఎదురు ప్రశ్న వేసింది. “అది వేరే….ఇది వేరే”సముదాయించడానికి ప్రయత్నించాను. “ఏమీ కాదు” “మాలతి,సంసారపక్షమయిన ఆడది” నోరు నొక్కడానికి ప్రయత్నించాను. “ఓహో…..మరి….రాజు స్నేహితురాళ్ళు?????? బజారు ముండలా?……కాదే…?వాళ్ళూ గుట్టుగా సంసారం చేసుకునే గృహిణులేగా? ఘోషించింది. “అయినా….మాలతి వేరే టైపు…..అంత తొందరగా ఒప్పుకోదు” “ఒప్పించాల్సిన బాధ్యత నీది……రాజు నీకోసం వాళ్ళను ఒప్పించలేదా…?”మళ్ళీ అరచింది. తన కళ్ళముందు రాజు ,తనూ నగ్నంగా ఆడిన రాసక్రీడలు సినిమా రీళ్ళులా కదలాడాయి.స్నానం చేస్తూ దీర్ఘంగా ఆలోచించాను.మాలతిని ఒప్పించడం సాధ్యమా….?బుర్ర నిండా ఆలోచనలతో స్నానం ముగించాను.
రోజంతా ఒళ్ళు దూదిపింజంలా తేలుతునే ఉంది.మనసంతా మాలతి ఊహలూ,చేష్టలే.అర్ధరాత్రి,తెల్లవారుఝాము మాలతితో జతిరిగిన రతీ క్రీడలు,తనువు తీర తనని అనుభవించిన తీరు పదే పదే గుర్తుకువస్తూ,నా అంగాన్ని నిక్కబొడుస్తూ,ఆఫీసు పని మీద ద్యాస లేకుండా పిచ్చివాడ్ని చేస్తున్నాయి.తన ఆడతనాన్ని జుర్రుకున్న నా దడ్డు గర్వంగా ఎగిరెగిరి పడుతోంది.తన పూకు బిగితును,లోతును రుచి చూసిన నా పొడుగు,నా కట్ డ్రాయరులో తనలో తాను పొంగిపోతోంది.సిగ్గు,బిడియం,హుందాతణంతో కలబోసిన అందాలా రాశి ,మైనంలా కరిగి,నా ఉక్కును కరిగించి ఆ చిక్కటి, తెల్లటి లావాను రెండుసార్లు తన బిళంలోకి పీల్చుకోవడం, లోపలికి పీల్చబడ్డ నా రేతస్సు మొత్తమంతా లోపల ఇముడ్చుకోలేక,వరద వెల్లువలా బయటకి నెట్టుకు రావడం నాలోని మొగవాడిని గర్వింపజేసింది. పెళ్ళైన,సంసారపక్షంగా ఉన్న ఆడదాన్ని,చేరువవుతూ,దూరంగా జారిపోయే ప్రౌడను రంజిప జేస్తూ,తన ఇంట్లోనే,తన సహకారంతోనే రంజూగా,కసిగా ,తన పెనిమిటి ప్రక్క గదిలోనే ఉండగా, భర్త కట్టిన మంగళ సుత్రాలు,నిమిరుతూ,వాటిని చూస్తూ,రెచ్చిపోతూ,మైథునం చేస్తున్నప్పుడు కలిగే ఉద్రేకం,చెప్పనలవి కాదు.ఇంతకంటే ఒక మగవాడికి కావాల్సింది,ఏముంది. అదొక చెప్పలేని అనుభూతి.ఆ అనుభూతిని ఆస్వాదిస్తూ,మాలతికి మెసేజ్ లు పెట్టాను.ఎంతసేపటికీ జవాబు లేదు.”ఏమైందబ్బా?మళ్ళీ ఏమన్నా కోపమొచ్చిందా…? అని మనస్సు పరివిధాల ఆలోచిస్తోంది.”అలాంటిదేమి ఉండదు.నేను బయలుదేరినప్పుడు,నునిసిగ్గుతో,కంటినిండా ప్రేమతో సాగనంపిందిగా,”అనుకుంటూ మనస్సును ఊరడించుకున్నాను*.. సాయంత్రం ఆఫీసు నుండి బయలుదేరే ముందు ఫోన్ చూసుకున్నాను. తన దగ్గర నుండి ఎలాంటి మెసేజ్ లు లేవు. ఫోన్ చేద్దామా అనుకుని,విరమించుకున్నాను. గుండే అంతా తన ఊహలతోనే నిండిపోయి ఉంది.రాత్రి ఏదో మొక్కుబడిగా తిన్నాననిపించుకుని,బాత్రూం లోకి వెళ్ళి,మాలతి తలపులతో బాగా నిగిడిపోయిన మగసిరిని చెత్తో పట్టుకుని క్రితం రోజు దృశ్యాలను ఊహించుకుంటూ,ఊపుకుంటున్నాను.క్రొద్దినిమిషాలకు సర్రు మని వీర్యం బాత్రూం గోడమీద, బకెట్టు మీద ఎగజిమ్మింది.చివరి బొట్టూ కారేదాకా ఊపి,శుభ్రంగా కడుక్కుని,అలసటగా,మత్తుగా మంచమెక్కాను. పడుకున్నానే కాని దృష్టంతా ఫోన్ మీదే ఉంది.తన వైపు నుండి ఎటువంటి మెసేజ్ లేదు.ఎదురుచూస్తూ నిదురపట్టేసింది.అర్థరాత్రి మెళుకవ వచ్చి ఆశగా మొబైల్ వెతికాను.నిరాశే ఎదురయ్యింది.ఒక్క మెసేజు కూడా పెట్టకుండా ఏమిచేస్తూంది అని పిచ్చికోపంతో,”గుడ్ నైట్ “అని మెసేజ్ పెట్టాను.తనను తలచుకోవడంతో అఛ్ఛాదన లేని లుంగి లోపల నా బుల్ల మళ్ళీ నిగుడుకుంది.చాలాసేపటి తర్వాత “గుడ్ నైట్ శివా” జవాబు వచ్చింది.బదులుగా, “ఏమైంది…..? కోపమా….?” “నథింగ్ శివా…” “మరెందుకు ఒక్క మెసేజ్ కుడా పెట్టలేదు…?” “ఏమీలేదు శివా, మనస్సు బాగోలేదు….మొబైల్ సైలెంట్ మోడ్ లో పెట్టాను” “అదే……ఏమైంది అని అడుగుతున్నాను” “ఏమీ లేదు అన్నానుగా.” “నిన్న జరిగింది నీకు నచ్చలేదా?” “తెలీదు” “పర్వాలేదు చెప్పు.నీకు నచ్చకపోతే,ఇక నిన్నెప్పుడు కలత పెట్టను” “పోరా!!! నువ్వొకడివి….ఇష్టం లేకుండా ఉంటే ఉదయం ఇంకొకసారి జరిగి ఉండేది కాదు.” “మరీ…….!!!” ” ఉదయం నీవు వెళ్ళిపోయిన తర్వాత,అపరాధాభావంతో కొట్టుమిట్టాడి,ఆయన ముఖం చూడలేక పోయాను.పిల్లలతో సరిగ్గా మాట్లాడలేక పోయాను.ధుఃఖం ముంచుకొచ్చింది.చాలాసేపు బాత్రూం లో ఏడుస్తూ ఉండిపోయాను.” “మ్మ్మ్మ్……….” “మనం మంచి స్నేహితులుగా ఉండి ఉంటే బాగుండేదేమో శివా,తొందరపడ్డామనిపిస్తోంది ” “మ్మ్……….” “ఏమైంది శివా?…..” “చూడు మాలతి, నిన్ను చూసిన మొదటి క్షణమే,నీమీద ప్రేమతో,కోరికతో మతిభ్రమించింది.ఇన్ని రోజులు సహవాసం తరువాత,నిన్ను ఉత్తి స్నేహితురాలుగా ఊహించుకోలేను” “మ్మ్……….” “నీకెలా ఉందో?…ఏమో…?నాకు మాత్రం, నిన్నటి రోజు, ఒక అద్భుతమైన రోజు.లైఫ్ లో మరచిపోలేనిరోజు.” “పో……..శివా!!” “ఏయ్…….మాలు!” “మ్మ్………..” “కాల్…చేయవే..” “వద్దు..ఆయన నిద్రోతున్నారు” “కిచెన్ లోకి వచ్చి కాల్ చెయ్యవే.ప్రొద్దున నుండి నీతో మాటలు లేక పిచ్చెక్కిపోతున్నాను” “ఏంటి శివా….ఇది? ఉదయం మాట్లాడుకుందాము ” “ఊహూ……..ఇప్పుడే” “మొండిఘటానివి….ఆగు” కాసేపట్లో తను కాల్ చేసింది.ఏదో రహస్యం మాట్లాడుతున్నట్టు,లోగొంతుతో,మెల్లిగా, “చెప్పు శివా ” “వెదవ ముండా,వెదవ ముండ” “ఏయ్ ఏంటా తిట్లు” “తిట్టకుండా,మెచ్చుకుంటారా నీవు చేసిన పనికి? ప్రొద్దున్న నుండి ఒక్క మెసేజ్ గాని,కాల్ గాని లేదు.ఎంత విలవిలలాడిపోయానో తెలుసా?” ( మెల్లిగా,కొంటెగా)” మొహం చూడు! అయ్యగారికి 20 ఏళ్ళు,నాకు 18.ప్రేమంట…ప్రేమ.” “ఏడిశావులేగాని,నాకు 20,నీకు 18 అయితే?ఇలా తపించిపోను” “మరీ?….ఏమి చేశేవాడివి?” “నిన్ను,ఎక్కడికైన లేవదీసుకుని వెళ్ళిపోయేవాడిని” “మ్మ్…..లేవదీసుకుని వెళ్ళి?” “నీ మెడలో తాళి కట్టేవాడిని” “చాలు కోతలు” “నిజంగానే….నా పిశాచి” “ఎందుకనీ????…నామీద అంత లవ్వా? “అవును…ఒకవేళ అలా లేపుకుపోతే, నీవు వచ్చేదానివా?” “తెలీదు…..కాని నేను రాకపోతే నువ్వు వినే మనిషివా?” “మ్మ్…….” “నువ్వు రాకపోతే ,నిన్ను వదలను,ఎత్తుకెళ్ళి తాళి కట్టి……..” “మ్మ్…..కట్టి…?” “ఎవరూ లేని చోటుకు తీసుకు వెళ్ళీ” “అమ్మ…..భడువా !! తీసుకువెళ్ళి….?” “అవిరామంగా…..నిన్ను…దెం……..” “రాస్కెల్….ఛీ….పో”