నేహా లేబొరేటరీ నుంచి నడవాలోకి వచ్చి అక్కడ గోడకానుకొని నిల్చుంది. ఆమె గుండె వేగంగా కొట్టుకోసాగింది. కానీ పరిగెత్తడం వల్ల కాదు! తను సార్ కళ్ళు కోరికతో నిండివుండటాన్ని గమనించింది. మత్తెంకించే అతని కళ్ళను చూసాక నేహాకి మనసు కుదుటపడటంలేదు. తన స్తనాలు బరువెక్కాయి.
ఆ బాధని తట్టుకోలేక బాత్రూమ్లోకి ప్రవేశించింది. తన స్కర్ట్ బటన్ విప్పి పేంటీలోపలికి చెయ్యిపెట్టి తన పువ్వుని కెలుక్కోసాగింది. ‘అహ్..అహ్..’ అంటూ సన్నగా మూల్గులు ఆమె నోటినుంచి రాసాగాయి. తన వేలితో మదనకీలని రుద్దుతూ కదపసాగింది. లతకి సార్ గురించి చెబుదాం అనుకుంది. కానీ లత ఇలాంటి విషయాలను వినడానికి ఇష్టపడదు. పైగా తిరిగి తననే కోప్పడుతుంది. లతతో ఏమీ చెప్పకపోవడమే మేలు. అలా అనుకుంటూ ఆమె చరమాంకానికి చేరుకుంది. ‘హా…’ అని చిన్నగా రొప్పుతూ గోడని ఆనుకుని నిల్చుంది
★★★
కాసేపటి తర్వాత క్లాస్ రూమ్ లోనికి వెళ్ళి లత పక్కన కూర్చుంది నేహా. ఎప్పుడూ లొడలొడ వాగే తన స్నేహితురాలు మౌనంగా ఉండటం గమనించి లత నేహా మొహంలోకి తొంగిచూసింది. నేహా ముఖం ఎర్రగా ఉంది. ఆమె కనుబొమలు ముడిపడి ఉన్నాయి. “ఏమైంది నేహా! ఏంటలా ఉన్నావు?” “నేన్..నా… నేను బానే ఉన్నాను.” “ఇంతసేపూ ఎక్కడున్నావు?” “బాత్రూంలో.” “బాత్రూంలోనా…! ఇంతసేపా?” “అబ్బా… కాస్త ఫ్రెషప్ అయ్యి వచ్చానే… అంతే!” “సార్ ని కలిసావా?” “ఆ… కలిసాను. కానీ, అక్కడ కేవలం ఒక్క నిమిషమే ఉన్నాను.” అని లతవైపు చూడకుండా మరోవైపు చూస్తూ చెప్పింది. “సార్… ఎ…ఏఁ… అన్నారు?” “దేనిగురించి?” “నేను కనుక్కోమని చెప్పానుగా!” “అదా..! సార్ కి ఇంకా కోపం తగ్గలేదంటా!” “ఎందుకు? “ “ఎందుకంటే… నాకేం తెలుసు. నీకూ నీ సార్ కే తెలియాలి.” సార్ అంటున్నప్పుడు నేహా కాస్త ఒత్తి పలికింది. “ఓ విషయం చెప్పు. నీ… ఫేవరేట్ టీచరెవరు?” అంది లత. “ఏఁ?” “వూర్కే… చెప్పు… ప్లీజ్…!” “నాకేంటి… నీకు… ఇక్కడ అందరికీ… ఒక్కరే ఫేవరేట్ టీచర్ ఇప్పుడు!” లత కోపంగా, “నేనెప్పుడు చెప్పానే… నాకు ఆయన ఫేవరేట్ టీచరని. నాకెవరూ ఫేవరేట్ టీచర్స్ లేరు.” “నేను సార్ పేరు చెప్పలేదే..!” “ఇక చాలు. పద లాస్ట్ బెల్ కొడుతున్నారు.”
★★★
లత ఇంటికెళ్తూ వాణీని శిరీష్ కార్ దగ్గర చూసింది. లత: ఇక్కడున్నావేంటి… పద వెళ్దాం. వాణీ: నేను కార్లో వస్తాను… సార్ తో. లత: పిచ్చీ! అలా సార్ కారు ఎక్కడం తప్పు, పద వెళ్దాం. వాణీ: ఎం తప్పు కాదు. అయినా – అప్పుడే శిరీష్ కార్ దగ్గరికి వచ్చాడు. వాణీ: సార్! అక్కంటుంది, మీతో కార్లో రావడం తప్పని..! శిరీష్: ఎవరికి తప్పనిపిస్తే వాళ్ళు కారెక్కనవసరం లేదు. అంటూ కార్ డోర్ అన్ లాక్ చేసాడు. వాణీ సంతోషంగా కారెక్కి శిరీష్ పక్కన కూర్చుంది. శిరీష్ కార్ స్టార్టు చేసి లతవైపు చూసాడు. లత మొహం మాడ్చుకొని వెనక సీట్లో కూర్చుంది. నేహా కూడా లత పక్కన కూర్చుంది.
★★★
ఇంటికెళ్ళగానే నేహా శిరీష్ తో, “సార్! నాకు ఇవాళ మేథ్స్ క్లాసులో చెప్పిన సమ్ అర్ధంకాలేదు. మీరు కొంచెం చెప్తారా?” “అలాగే, ఎప్పుడు చెప్పాలి?” “ఇప్పుడే చెప్పండి, సార్.” “సరే, పైకి రా!” లత శిరీష్ కోసం టీ పెట్టడానికి వెళ్ళబోతూ మనసు మార్చుకొని, “వాణీ, నువ్వు టీ పెట్టేయ్, సార్ కోసం. నేను కూడా ఆ సమ్ నేర్చుకోవాలి.” “అలాగే, అక్కా… నే టీ చేస్తాలే!” నిజానికైతే లత ఆ సమ్స్ అన్నీ ఎప్పుడో చేసేసింది. కానీ, నేహా సార్ తో ఒంటరిగా ఉండటం ఇష్టంలేక బుక్స్ తీసుకొని పైకి వెళ్ళింది. రూమ్లోకి అడుగుపెట్డగానే చల్లని గాలి ఆమెను తాకింది. అలాగే రూమ్ రూపురేఖలన్నీ మారిపోయాయి. AC, double-cot bed, TV, రూమ్ ఫ్రెషనర్… ఇలా అన్నీ ఆ రూమ్లో ఉన్నాయి. “ఇదంతా ఎప్పుడు పెట్టారు?” అని కాస్త గట్టిగా అడిగేసింది. శిరీష్ లతవైపు తిరిగి “కంగారు పడొద్దు… కరెంట్ బిల్ నేనే కడతాను… మీ బాబాయిగారితో నేను మాట్లాడానులే!” లతకి తను అడిగిన విధానం తప్పుగా తోచి తలదించుకొని వెళ్ళి మంచం దగ్గర నిల్చుంది. నేహా శిరీష్ తో పాటూ మంచం మీద అతన్ని తగులుకుంటూ కూర్చుంది. లత నేహాని అలా చూడగానే కోపంగా కిందకి వెళ్ళి రెండు కుర్చీలు తెచ్చింది. “నేహా… ఈ కుర్చీలో కూర్చో… ఇక్కడ్నించి కూడా బాగానే కనిపిస్తుంది,” అంది కటువుగా. తను సార్ కి కావాలనే తగులుకుని కూర్చుందనే విషయం లత పసిగట్టేసిందేమోనని నేహాకి భయం వేసింది. నెమ్మదిగా వెళ్ళి కుర్చీలో కూర్చుంది. శిరీష్ ఓ క్షణంపాటు లతని చూసి సమ్ సాల్వ్ చేయసాగాడు.
వాణీ టీ పట్టుకుని రూమ్లోకి వచ్చింది. AC గాలి ఆమెని తాకగానే, “ఆహా… సార్, AC!” అంది ఉత్సాహంగా. శిరీష్ కి టీ ఇస్తూ, “నేను కూడా నా బుక్స్ తెచ్చుకొని ఇక్కడే చదువుకుంటాను,” అంటూ కిందకి వెళ్ళిపోయింది. కాసేపయ్యాక స్కూల్ డ్రెస్ విప్పేసి టాప్, స్కర్ట్ వేసుకుని వచ్చింది వాణీ. వాణీని అలా చూడగానే శిరీష్ కి ఊపిరి వేడెక్కింది. మంచం మీద కూర్చొని తన హోమ్ వర్కుని చేయసాగింది. AC చల్లదనం వల్ల మెల్లగా వాణీకి నిద్ర వచ్చింది. “సార్… నాకు నిద్రొస్తుంది. నేను కాసేపు ఇక్కడ పడుకోనా..?” “పడుకో వాణీ… ఇదంతా మన ఇల్లే కదా!” అన్నాడు వాణీ బుగ్గని తడుతూ… వాణీ వెంటనే గాఢ నిద్రలోకి జారిపోయింది. లత వాణీ స్కర్ట్ పైకి లేచి ఉండటం గమనించింది. కానీ, శిరీష్ ముందు సర్దడానికి సిగ్గుపడి ఆ ప్రయత్నం చేయలేకపోయింది. శిరీష్ మొత్తం ఎక్సర్సైజ్ లోని సమ్సన్నీ పూర్తి చేసి, “హ్మ్… ఈరోజుకి చాలా చదివేసాం. ఇంటికి వెళ్ళాక మళ్ళీ ఓసారి చూసుకుంటే బాగా గుర్తుండిపోతాయి. మిగతావి రేపు చేద్దాం,” అన్నాడు. నేహా వెంటనే వెళ్ళిపోయింది. లతకి మాత్రం వెళ్ళాలని అనిపించడంలేదు. కానీ వెళ్ళక తప్పదు. మంచం దగ్గరికి వెళ్ళి వాణీని లేపసాగింది. కానీ వాణీ, “నన్ను.. పడుకోనీ, అక్కా…!” అంటూ శిరీష్ మీద చెయ్యివేసి పడుకుంది. శిరీష్: పడుకోనీలే…! లేచాక తనంతట తానే వచ్చేస్తుంది. ఇక లత ఏం అనలేక కిందకి వెళ్ళిపోయింది. శిరీష్ వాణీవైపు చూసాడు. ఆమె స్కర్ట్ ఇంకాస్త పైకి లేచింది. నాజూకైన గుండ్రని తొడలు దర్శనమిస్తున్నాయి. ఆమె వేసుకున్న తెల్లని పేంటీ కూడా కనిపిస్తూవుంది. శిరీష్ తన చేతిని నెమ్మదిగా వాణీ దగ్గరకు తీసుకెళ్ళాడు.
★★★
అక్కడ లత నేహాని గేటు దగ్గరికి వెళ్ళి మరీ సాగనంపింది. లత ఇలా ఆలోచించసాగింది. ‘ఒకవేళ కొంపదీసి వాణీ కావాలనే సార్ తో… ఛీ ఛీ ఛీ… ఏమాలోచిస్తుంది తను. పాపం… వాణీ ఎంత అమాయకురాలు.! తనసలు లోపలేం దాచుకోదు. ఏం జరిగినా తనతో చెప్పుకుంటుంది… రెండు నెలల క్రితం వాళ్ళిద్దరూ పొలానికి వెళ్ళినప్పుడు ఓ కుర్రాడు వాణీని పొదల్లోకి రమ్మని సైగ చేసాడు. కానీ వాణీకి వాడెందుకు పిలిచాడో అర్ధంకాక తన దగ్గరికి వచ్చి ఆ విషయం చెప్పి, ‘వెళ్ళమంటావా, అక్కా?’ అనడిగింది. నేను వద్దని వారించి ఆ విషయాన్ని వదిలేయమని తనకి చెప్పాను… అసలు వాణీ గురించి నేను ఇలా ఎలా ఆలోచించాను… ఛ!’ అనుకొని తలను కొట్టుకొంది. పిన్ని ఇంకా పక్కింటినుంచి రాలేదు. వచ్చాక వాణీ పైన పడుకుందని తెలిసి తనని తిడితే…! కానీ సార్ తో ఉంటే తనకి మాట పెగలట్లేదు. ఇప్పుడెలా…? అని లత భయపడింది.
పైన శిరీష్ పరిస్థితి మరో విధంగా ఉంది. లడ్డూలాంటి వాణీని చూస్తే అతనికి నోరూరిపోతుంది. వెంటనే చేతుల్లోకి తీసుకొని తినేయాలనిపిస్తుంది. వాణీ ముఖాన్ని చూసాడు. ఆమెలో ఇంకా పసితనపు ఛాయలు తొలగిపోలేదు. ఇంత తక్కువ కాలంలోనే వాణీ తనకు బాగా దగ్గరయింది. గులాబీ రంగులో విచ్చుకొని ఉన్న పెదాలు, వాటి చివర నుండి లాలాజలం కారుతూ వుంది. తన వేలితో దాన్ని తుడిచి అటునుంచి ఆమె మృదువైన పాలమీగడలాంటి చర్మాన్ని తడుముతూ మెడ దగ్గరికి వచ్చాడు. శిరీష్ కళ్ళు వాణీ స్తనాలమీద పడ్డాయి.