నాకెందుకు అబద్దం చెప్పారు? – Part 3

పైన శిరీష్ పరిస్థితి మరోలా ఉంది. లడ్డూలాంటి వాణీని చూస్తే అతనికి నోరూరిపోతుంది. వెంటనే చేతుల్లోకి తీసుకొని తినేయాలనిపిస్తుంది. వాణీ ముఖాన్ని చూసాడు. ఆమెలో ఇంకా పసితనపు ఛాయలు తొలగిపోలేదు. ఇంత తక్కువ కాలంలోనే వాణీ తనకు బాగా దగ్గరయింది. గులాబీ రంగులో విచ్చుకొని ఉన్న పెదాలు, వాటినుండి లాలాజలం కారుతూ వుంది. తన వేలితో దాన్ని తుడిచి అటునుంచి ఆమె మృదువైన పాలమీగడలాంటి చర్మాన్ని తడుముతూ మెడ దగ్గరికి వచ్చాడు. శిరీష్ కళ్ళు వాణీ స్తనాలమీద పడ్డాయి. లత స్తనాలకి చిన్న వెర్షన్ లా ఉన్నాయవి. మెడవరకూ టాప్ ఉండటంతో అవి కనబడటంలేదుగానీ వాటి ఆకారం మాత్రం స్పష్టంగా తెలుస్తుంది. కాస్త కిందకు చూసాడు. ఆమె ఊరువులు అతనిముందు ఏ ఆచ్ఛాదన లేకుండా ఉన్నాయి… ఉఫ్…! ఆమెలో అణువణువూ అతన్ని పిచ్చెక్కిస్తోంది. నెమ్మదిగా తన చేతిని వాణీ వక్షోజాలమీద వేసి మెల్లగా పిసికాడు. ఆహా…! ఎంత మెత్తగా ఉన్నాయివి. తన చేతిని కొంచెం కొంచెంగా జార్చి ఆమె స్కర్ట్ మీద వేసాడు. వాణీ పేంటీ లైన్ దగ్గర వేలితో రాసాడు. అందులో ఆమె మదన ద్వారం దాగివుంది. ఇక ఆగలేక తన చేతిని పేంటీలోకి తోసాడు. అతని చెయ్యి వణకసాగింది. వాణీ కాస్త కదిలింది. శిరీష్ ఆగిపోయాడు. అంత ACలోనూ అతనికి చెమట్లు పడుతున్నాయి. తన మోచేత్తో నుదురును తుడిచి వాణీ వంక చూసాడు. అక్కడికి కేవలం ఓ అంగుళం దూరంలో ఉన్నాడు. అప్పుడే ఎవరో మెట్లు ఎక్కతున్నట్టు శబ్దం వినిపించింది. వాణీ బట్టల్ని సరిజేసే సమయం కూడా అతని వద్దలేదు. ఆ అడుగుల శబ్దం లతది. ఎక్కడ వాళ్ల పిన్ని వచ్చేస్తుందోనని గబగబా మెట్లెక్కుతోంది. లత రూమ్లోకి రాగానే మంచం మీద దృశ్యాన్ని చూసి షాకయింది. వాణీ శిరీష్ ని కౌగిలించుకొని పడుకొంది. శిరీష్ కూడా తన కళ్ళను మూసుకొని పడుకున్నట్టుగా నటించసాగాడు. వాణీని శిరీష్ ని అలా చూడగానే ఒక్క క్షణం ఆమె మనసు కీడు శంకించింది. ‘ఒకవేళ సార్….’ కానీ అలా ఆలోచించినందుకు తనమీద తనకే అసహ్యమేసింది. తరువాత ఇలా అనుకొంది. ‘అయినా, ఇందులో సార్ తప్పు ఏముంది.? వాణీకి మొదట్నించీ నిద్రలో ఇలా తనని కౌగిలించుకుని పడుకోడం అలవాటు. కానీ ఓ మగాడితో… అదీ సార్తో..! ఇంత వయసొచ్చినా దీనికి ఈ వెధవ అలవాటు మాత్రం మారలేదు.’ వెంటనే వెళ్ళి వాణీ స్కర్టుని సరిచేసి ఆమె పిర్రలపై ఒక్కటిచ్చి, “వాణీ! లే..” అని పిల్చింది. వాణీ లేచి తన కళ్ళను నలుపుకుంటూ లతవైపు చూసింది. “వాణీ, పద కిందకి!” “లేదక్కా, నేనిక్కడే ఉంటాను… సార్ తో.!” “మర్యాదగా కిందకొస్తావా… లేకపోతే వీపు విమానం మొత మోగించనా…!” అని వాణీ జబ్బ పట్టుకొని లాగింది. వాణి వెంటనే శిరీష్ ని గట్టిగా కౌగిలుంచుకొంది. అతని ఛాతీకి ఆమె టెన్నిస్ బంతులు తగిలాయి. శిరీష్ కి తనని కంట్రోల్ చేసుకోడం కష్టమైంది. లతకి కూడా వాణీని అలా చూడటానికి ఏదోలా అనిపించింది. మళ్ళా సార్ కి నిద్రాభంగం కలిగినట్లు అవుతుంది.! లత: (గొంతుని తగ్గించి) వాణీ… నువ్వు వెంటనే కిందకొస్తే సార్ గురించిన ఓ మంచి విషయం చెబుతా..! వాణీ: (లత వైపు తిరిగి) నిజంగా..! తన సార్ గురించి ఏ విషయం చెబుతానని అన్నా వాణీలో ఎక్కడలేని ఉత్సాహం కనిపిస్తుంది. “ఉండక్కా… సార్ ని కూడా లేపుతాను,” అంటూ వాణీ శిరీష్ చెవి దగ్గర, “శిరీష్ సార్!” అని అరిచింది. తను వాణీతో కుంభకర్ణుడిలా పడుకుంటానని చెప్పిన మాటని లతకి రుజువు చేయడానికి ఇదే సమయమని ఉలిక్కిపడి లేచినట్టుగా నటిస్తూ లేచాడు. వాణీ అరుపుకి చెవుల్లో నొప్పి పెట్టి ఒక్కసారి తన చెవిని మూసుకున్నాడు. శిరీష్ ని అలా చూసేసరికి లతకి నవ్వొచ్చింది. ఆపుకోలేక బయటకి నవ్వేసింది. లత అలా నవ్వుతూ ఉంటే మరింత అందంగా కనిపించింది శిరీష్ కి. మొదటిసారి ఆమె అలా నవ్వడం చూసాడతను. శిరీష్ తనవైపు చూస్తుంటే లతకి సిగ్గేసి తల దించుకుంది. “సార్… వాణీని లేపడానికి వచ్చాను.” ఆమె ముఖంమీద నవ్వు ఇంకా చెరగలేదు. “మరి నన్నెవరు లేపారు?” “నేనే సార్!” అంటూ వాణీ శిరీష్ ని చుట్టేసి అతని వొళ్ళో కూర్చుంది. లతకి కూడా ఓ క్షణం వాణీలా శిరీష్ వొళ్ళో కూర్చోవాలనిపించింది. శిరీష్ కి మళ్ళా వేడి మొదలైంది. లతవైపు చూస్తూ వాణీ బుగ్గపై ముద్దుపెట్టాడు. “వాణీ! వెళ్ళి నాకోసం టీ పట్టుకు రా!” అన్నాడు.

వాణీ, లతలు కిందకి వెళ్ళిపోయారు. శిరీష్ తన వేడిని చల్లార్చుకోడానికి అంజలి దగ్గరికి వెళ్ళడమే సరైనది అని అనుకుని బట్టలు మార్చుకొని వెళ్ళిపోయాడు. వాణీ: అక్కా… పైన చాలా చల్లగా ఉందికదా.! బాగా నిద్ర పట్టేసింది. నేనిక రాత్రికి పైనే పడుకుంటాను. లత: నీకేమైనా పిచ్చి పట్టిందా? చూడు.. పిన్నీ బాబాయిలకి నువ్వు పైన పడుకునట్లు అస్సలు తెలియకూడదు. లేదంటే వారింక మనల్ని పైకి వెళ్ళడానికి ఒప్పుకోరు. అర్ధమైందా! “ఎందుకక్కా..?” అని అడిగింది వాణీ అర్ధంకాక. “ఇదిగో నేను అదంతా ఇప్పుడు చెప్పలేను. కానీ, పెద్దయ్యాక ఆడపిల్లలు చాలా జాగ్రత్తగా ప్రవర్తించాలి. పరాయి మగవాళ్ళతో అలా ఎక్కువసేపు ఉండకూడదు.” “కానీ అక్కా… నేనింకా చిన్న పిల్లనని నువ్వే అన్నావుగా. అప్పుడే పెద్దదాన్ని ఎలా అయిపోయాను.!” “ఆహ్… అవును నువ్వు చిన్నదానివే కానీ…-” వాణీ అసలు ఏ కోణంలో పెద్దదయ్యందో తనకి అర్ధమయ్యేలా ఎలా చెప్పాలో లతకి తెలియట్లేదు. “నన్నెక్కువ అడక్కు… ఇదంతా అందరి మంచి కోసం చెప్తున్నానని మాత్రం గుర్తుంచుకో!” వాణీకి తనేదో తప్పుచేసానని అనిపించింది. “అక్కా! నేనేదైనా తప్పు చేసానా?” అంటూ ఏడుపు మొహం పెట్టింది. లతకి కూడా బాధగా అనిపించి, “అదేంలేదు, వాణీ. కానీ నేను చెప్పేదేంటంటే మనం బయటవాళ్ళతో అలా ఉండటం పెద్దవాళ్ళు ఇష్టపడరు.” అంటూ వాణీ బుగ్గల్ని నిమిరింది. వాణీ తన కన్నీళ్ళు తుడుచుకుంటూ, “కానీ అక్కా! మనం బయటవాళ్ళతో ఎక్కడున్నాం.? మన సార్ తోనే కదా!” ఇక లత వల్ల కాలేదు. వెంటనే వాణీని హత్తుకొని మెల్లగా, “అవును చెల్లీ.! మన…. సా…రే! అంది.” ఇప్పుడు లత కళ్ళలో నీళ్ళు నిండాయి.