పక్షుల కిలకిలా రావాలతో ఆరోజు తెల్లారింది, లోపాలనుండి అమ్మ కూనిరాగం తీస్తూ వంట చేస్తుంది. నాన్నేమో పొలంనుండి అప్పుడే తిరిగొచ్చి నన్ను ‘ ఒరేయ్ లెవరా ఏ రోజు కాలేజీ కి ఫస్ట్ రోజు’ అని అరుస్తున్నాడు. ఆ మత్తు లో కాలేజీ కి వెళ్ళటం అనే ఫీలింగ్ నను ఉత్సాహపర్చింది.లేచి రెడీ అవుతూ ఉండగా అమ్మ కారియర్ సర్ది పెట్టి, టిఫిన్ తిని బయలుదేరు నాన్న అని చెప్పి వెళ్ళిపోయింది. అన్ని సర్దుకుని ఊరి బస్టాండ్ కు వచ్చాను. మా కాలేజీ మా ఊరి నుండి దాదాపు 10 కిలోమీటర్లు.
కాస్త ఆలస్యం చేస్తూ వచ్చిన బస్సు ఎక్కి టికెట్ తీస్కొని నించుని ఉన్నా. పక్క ఊరు పూతవరం వచ్చేదాకా ఖాళీగానే ఉంటుంది అక్కడ కాలేజీ కి వెళ్లే వాళ్ళు చాల ఎక్కువ. కానీ నేను ఎందుకో నిలబడే ఉన్నాను. సడన్ గ నాకు కాలేజీ లో రాగ్గింగ్ గుర్తుకు వచింది. ఇంజినీరింగ్ కాలేజీ లో రాగింగ్ ఉంటుంది అని చెప్పిన మాటలు నాలో అదుర్ద ని కలిగించాయి.
అలా నా ఆలోచనల్లో నేను ఉండగా పూతవారం స్టాప్ వచ్చింది. కిటకిట్లాడుతూ జనాలు లోపలి ఎక్కసాగారు. అలా చూస్తుండగా జనాల్లోనుండి ఒక అందమైన మహిళ బస్సు ఎక్కింది. గులాబీ రంగు చీర , మాచింగ్ జాకెట్, పెద్ద కళ్ళు, చక్కగా దువ్వి వెస్కొన్న జడ, మత్తెక్కించే పెదవులు, సన్నని మెడ, కాస్త కిందకి వచ్చేసరికి నల్ల పూసలు కనిపించాయి. అంతే నాలో పెరిగిన ఉత్సాహం నీరుగారింది. తనతో పాటు ఒక నల్లని వ్యక్తి ఉన్నాడు. బహుశా భర్త కావొచ్చు.
బస్సు మెల్లగా జన్నాన్ని నింపుకొంటు రాజమండ్రి పోతుంది. రాజమండ్రి బస్టాప్ వచ్చేసింది. దిగి మరో బస్సు మారాలి అనుకోని వెయిట్ చేస్తూ ఉన్నాను, ఆ గులాబీ రంగు చీర ఆవిడా కాస్త దూరంలో కనిపించింది. పక్కన ఆ నల్లని వ్యక్తి లేడు. ఎందుకో మల్లి ఆమెను చూడాలి అనిపించింది మంచి రంగు, పొంగి ఉన్న బింకాలు, సన్నగా ఓకె ఒక ముడత ఉన్న నడుం, మత్తెక్కించే పిరుదులు. మా ఊర్లో అస్సలు ఇలాంటి ఆడదాన్ని చూడనే లేదు.
అలా మైమరచిపోయి చూస్తున్నా ఆమె వైపు, తాను కూడా చూస్తున్న సంగతి గమనించలేదు. ఏ లోపు బస్సు హార్న్ సౌండ్ తో ఏ లోకం లోకి వచ్చాను, అపుడే చూసాను ఆమె నా వైపు చూస్తున్న తీరు. కళ్ళలో కోపం కనిపించింది, చప్పున తల దించేస్కున్నా. తను బస్సు ఎక్కింది, నెను కూడా కాస్త ఆగి ఏక్కను, కండక్టర్ వచ్చి ఎక్కడికి అని అడిగాడు గోదావరి కాలేజ్ అని చెప్పాను, చిల్లర ఇచ్చి టికెట్ తీస్కొని, నించున్నా. కాస్సేపటికి ఒక ఆడ గొంతు కూడా మా కాలేజీ పేరు చెప్పేసారికి అటు చూసా ఆ గులాబీ రంగు చీర ఆవిడా టికెట్ తీసుకొంటుంది.
నేను బహుశా ఈమె లెక్చరర్ అయి ఉంటుందా అని ఆలోచిస్తూ అలాగే చూస్తనాను. మళ్ళీ తను కోపం గ చూస్తున్న దృశ్యం కనిపించింది. ఇక అంతే తల దించుకొని ఇటు వైపు తిరిగిపోయాను. కాలేజీ స్టాప్ వచ్చింది దిగిపోయాను. మెల్లగా నడుచుకుంటు ఫస్ట్ఇయర్ క్లాస్సెస్ వైపు వెళ్ళిపోయాను. క్లాస్ లో కూర్చొని యడాలపఁగా చూస్తుండగా ఒక అమ్మాయి కనిపించింది. ఎక్కడో చూసినట్టు గ అనిపించింది. తాను న వైపు అలాగే చూస్తుంది. అప్పటికి కానీ తట్టలేదు రాజమండ్రి ఆంజనేయులు అంకుల్ కూతురు రేణుక అని.
నేను తనని చూస్తూ రేణుక కాదా నువ్వు అని అడిగా, తాను అబ్బా గుర్తు పట్టావ్ అన్నమాట. అని నా దగ్గరికి వచ్చి నువ్వు ఈ కాలేజీ లో జాయిన్ అవుతావు అని డాడీ చెప్పారు బట్ నువ్వు నా క్లాసుమేట్ అని చెప్పలేదు, అయినా మనం కలుసుకొని చాల రోజులయింది కదా అని అంటూ నన్ను మాట్లాడానివ్వకుండా థానే గడ గడా మాట్లాడేస్తుంది. ఇంతలో సర్ వచ్చారు, ఎవరి ప్లేసులో వాళ్ళు సెటిల్ అయిపోయాం, ఇంజనీరింగ్ గురించి గ్రూప్స్ గురించి, గేట్ ఎక్సమ్ వేల్యూ గురించి క్లాస్ పెకుతున్నారు.
అలా రెండు పీరియడ్ లు అయ్యాయి. నెక్స్ట్ క్లాస్ మాథ్స్ అట, మేడం చాల స్ట్రిక్ట్ అట అని రేణుక ఒకటే చెప్తుంది. ఇంతలో నాకు తల తిరిగిపోతుండగా ఆమె అడుగుపెట్టింది.అందరూ విష్ చేసాక ఆమె ‘ నా పేరు స్వాతి నేను మీకు M-1 చెప్పటానికి వస్తాను, ఈ సబ్జెక్టు చాల ఉపయోగపడేది మరియు గేట్ ఎక్సమ్ క్రాక్ చేయటానికి బాగా ఉపయోగపడుతుంది అని ఇక క్లాస్ స్టార్ట్ చేద్దాం అని చెప్పింది. నేను తదేకం గ చూస్తున్న, వింటున్న, అలా కాస్సేపటికి నాకు బోర్ కొట్టింది. రేణుక వైపు చూసా తను కన్ను కొట్టింది. మెల్లగా నాకు మాత్రమే వినపడేటట్టు ఏంటి మేడం ని చూస్తున్నావా అని అన్నది. నేను అదేం లేదు నేను వింటున్న అన్నాను.