తల పైకెత్తి ఆనంద పారవశ్యంతో మూల్గుతున్న భాస్కర్ అదిరిపడి స్టూల్ మీదనుంచి కిందకి దూకేసాడు. నర్మద… భర్త లాంగ్ షాట్ నీ, చెల్లాయి నోటినీ మార్చి మార్చి విశ్మయంగా చూసి—ఒక్కసారిగా ఆవేశంగా అరిచింది.
“ఓసినీ! ఎంతటి నెరజాణవే నువ్వు! అమ్మమ్మ! ఎంత దర్జా, ఎంత ఠీవి, ఎంత దర్పం, ఓయబ్బో! స్టూల్ మీద నిల్చోబెట్టి—ఓసినీ ధైర్యం పాడుగానూ—” అని వాపోతోంది నర్మద. “నువ్వు లోపలికి వెళ్ళు! వెళ్ళు లోపలికి!” అరిచాడు భాస్కర్ బావ. “చాల్లెండి! ముందు దానిమీద లుంగీ కప్పండి! మీకు లేకపోతే సిగ్గు నాకుంది!” అంది నర్మద.
“నీయమ్మ ఎంత పొగరే నీకు? వెళ్ళు లోపలికి!” అరిచాడు భాస్కర్ ఆజ్ఞాపిస్తున్నట్లుగా. “ఆగు బావా! అక్క ఎందుకు వెళ్ళాలి లోపలికి? ఆమె సొంత చెల్లెలయిన నాకూ, కట్టుకున్న భర్త అయిన నీకూ… లేని సిగ్గు బిడియం ఏ తప్పు చేయని అక్కకెందుకు?” అని అడిగింది ఉష.
“ఉషా! నువ్వేం మాట్లాడుతున్నావో తెలుసా? మీ అక్క తప్పు చెయ్యలేదా? భార్య ఏ తప్పు చేయకపోతే, భర్త మరో ఆడదాన్ని ఎందుకు కోరుకుంటాడు?” అన్నాడు భాస్కర్. “ఏం చేసానండీ నేనేం పాపం చేసానండీ. మీకు నేనేం అన్యాయం చేసానండీ?” ఏడుస్తూ అంది అక్కయ్య.
“ఛ నోర్మూయ్! సెక్స్ అంటే అసలు అర్ధం తెలుసా నీకు? నాలుగు గోడల మధ్య—లైట్లన్నీ ఆర్పేసి—చీకట్లో ఓ పది నిముషాలు మొక్కుబడి తీర్చుకోవటం సెక్స్ కాదే!… మనకి పెళ్ళయి తొమ్మిదేళ్ళు అయింది! ముగ్గురు పిల్లలని కన్నావు? ఎప్పుడయినా మరో భంగిమలో నాతో సహకరించావా? నాకు కావాలి అని గోల చేస్తే వారానికి, పది రోజులకీ ఒకసారి ఇస్తే గొప్ప! ఎప్పుడైనా ఎప్పుడైనా ఉష చేసినట్లు చేసావా! ఎన్నిసార్లు బ్రతిమాలుకున్నాను. నాకు ఐస్ క్రీం అంటే ప్రాణం అనీ, ఐస్ క్రీమ్ కావాలి అని ఎంత నచ్చజెప్పినా ఒప్పుకున్నావా? ఒకే ఒక్కసారి బలవంతంగా చెయ్యబోతే—వామిటింగ్ చేసుకున్నావ్? కానీ నీ తోడ బుట్టిన నీ చెల్లెలునీ కన్నా వయసులో చిన్నదినేను చెప్పినట్లు చేసింది! నేను నేర్పించాను—బుద్ధిగా నేర్చుకుంది!” అన్నాడు భాస్కర్ ఆవేశంగా.
నర్మద నిర్ఘాంతపోయి చూస్తోంది. ఆ మాటలకి పగలబడి నవ్వింది ఉష. తెరలు తెరలుగా నవ్వింది. “బావా! బావా! ఆగుబావా!” నవ్వుతూ అంది ఉష. అక్క, బావ ఇద్దరూ మౌనంగా చూస్తున్నారామెను. “అక్కడే పప్పులో కాలేసావ్ బావా! నాకు నువ్వు నేర్పించానని భ్రమపడుతున్నావా పిచ్చి బావా! నో నో నో!” అంది ఉష. పక్కనే వున్న లుంగీని బావ మీదకి విసురుతూ. “అంటే – కాదంటావా?” రెట్టించాడు భాస్కర్.
“ముమ్మాటికీ కాదు! అక్కకి కట్టుకున్న భర్తే దేవుడు! అక్కకి మొగుడుగారే మహా మొనగాడు! అందుకే ఆమె గడపదాటడానికి సాహసించని అమాయకురాలు—భర్త అడుగులకి మడుగులొత్తే భారతదేశపు సగటు ఆడది! పతివ్రతా శిరోమణి!” అంది ఉష. “అంటే నువ్వు పతివ్రత కావా?” అన్నాడు భాస్కర్. “ఏమో! పాతివ్రత్యానికి అర్ధం నాకు సరిగ్గా తెలీదేమో బావా! నా నోటి ప్రత్యేకతని నాకు తెలియజెప్పింది రంజిత్‌సింగ్! నేను నేర్చుకున్నది ఆయన దగ్గరే! రంజిత్‌సింగ్ గారే నాకు ఐస్ క్రీం గురువు” అంది ఉష. “ఐస్ క్రీం గురువా? అదేం భాష తల్లీ?” నిష్టూరంగా అంది నర్మద. “ఇంతసేపూ మీ ఆయనకు నేను చేసిపెట్టింది అదే! ఈ ప్రపంచంలో నూటికి తొంభై ఆరుమంది మగాళ్ళు పడిచచ్చేది ఐస్ క్రీమ్ కోసమే! శృంగార ప్రపంచంలో నాకు ఐస్ క్రీమ్ ప్రాముఖ్యత నేర్పించింది మా హిందీ మాస్టారు రంజిత్‌సింగ్…” అని గర్వంగా ప్రకటించింది ఉష. ఆమె అక్క, బావ అదిరిపడి ఒకరి మొహాలొకరు చూసుకున్నారు.
“ఎంతకు బరితెగించావే! ఎంత ధైర్యమే నీకు? పెళ్ళి పెటాకులూ లేకుండా ఐస్ క్రీంలు, గాడిద గుడ్డూ అంటూ కామసూత్రాలు వల్లిస్తే— భవిష్యత్తు ఏమవుతుందో ఆలోచించావా? ఎవడు కట్టుకుంటాడే నిన్ను-? అందరూ నీకు ఐస్ క్రీములు ఇచ్చి జారుకుంటారు! చిట్టచివరికి— “ఇచ్చట ఐస్ క్రీములు అందించబడును” అని బోర్డు పెట్టుకుని—బజారు ముండలా కూర్చోవాలి!” అంది నర్మద కోపంగా. “ఆగు! ఆగక్కయ్యా! అనవసరంగా నోరు పారేసుకోకు—! నేను ఐస్ క్రీం చెయ్యటం వలన నీకుగానీ, నీ భర్తకుగానీ ఎటువంటి నష్టం లేదే! నెల తప్పే ప్రమాదం అంతకన్నా లేదు! పైగా రేపు నేను కట్టుకోబోయే మగాడిని, అన్ని విధాలా స్వర్గంలో ముంచి తేల్చడానికి కావలసినంత అనుభవం గడించిన దానినవుతాను!” అంది ఉష నిర్లక్ష్యంగా. “నోర్మూయ్!” అరిచింది నర్మద. ఉష గమ్మత్తుగా నవ్వింది. “ఆ పని చెయ్యాలన్నా మళ్ళీ బావేనారావాలి, సింగేనా రావాలి! నా నోరు మూత పడాలంటే—దానికి బిరడా అలవాటై పోయింది. నీకు అభ్యంతరం లేకపోతే చెప్పు…” అంటూ నాలుకతో పెదవులు తడుపుకుంటూ, బావవైపు రెండడుగులు వేసింది ఉష. “ఏమండి!” ఆందోళనగా అరిచింది ఉష. ఉష ఆగిపోయింది. ఇద్దరినీ ఒకసారి ఎగాదిగా చూసి, చరచర బైటకి వచ్చేసిందామె. అంత చిన్న వయసులోనే అది తప్పు, ఇది ఒప్పు, అని చెప్పేవాళ్ళు లేని స్థితి ఉషది. తన మూలంగా అక్కా, బావ విడిపోవటం—
వారి మధ్య అనుమానాలు తలెత్తటం— ఇష్టం లేని ఉష, తెలివిగా తప్పు తన మీద వేసుకుంది. కానీ తన అక్క, బావ—ఎంతటి మొండి మనుషులో ఆమెకు తెలుసు. హిందీ మాస్టారు రంజిత్‌సింగ్ ని కలుసుకుని నిజానిజాలు తెలుసుకున్నా తెలుసుకుంటారు. అందుకే ఉష ఒక ధృడనిశ్చయానికి వచ్చింది. ఎట్టి పరిస్థితిలో ఈరోజే వెంటనే సాధ్యమైనంత తొందరగా రంజిత్‌సింగ్ ని కలుసుకుని… ఐస్ క్రీం చెయ్యాలి. బావకన్నా ఏ విధంగా డిఫరెంట్ గా వుందో బావతోనే చెప్పాలి. అప్పుడు బావకి తన మీద ద్వేషం కలిగి, అక్కని ప్రేమగా చూసుకుంటాడు. అదీ ఉష ఆలోచన. ఇప్పుడామె టార్గెట్ రంజిత్‌సింగ్. స్టూడెంట్స్ అందరూ దాదాపుగా ఇళ్ళకు వెళ్ళిపోయారు.
స్టాఫ్ రూమ్ లో టీచర్స్ అందరూ వున్నారో లేదో చూసుకుంది ఉష. ఒక్క రంజిత్ సింగ్ మాత్రమే కనిపించటం లేదు. ఆమెకు బాగా తెలుసు ఆ సమయంలో సింగ్ లైబ్రరీ హాల్లో వుంటారని. ఏదయినా ఒక నిర్ణయం అంటూ తీసుకుంటే ఉష ఒక్క క్షణం ఆలస్యం చేయలేదు. అనుకున్నదే అదనుగా అయిపోవాలి. ఆ రోజు ప్రత్యేకంగా ముస్తాబై వచ్చింది స్కూల్ కి. యూనిఫాం లేకుండా ఎందుకొచ్చావ్ అని అడిగితే — ఆరోజు తన బర్త్ డే అని అబద్ధం కూడా చెప్పింది. పసుపు పచ్చని మిడి, స్కర్ట్ లో ముద్దమందారంలా మెరిసిపోతూందామె. భుజం మీంచి రెండు జడలు ముందుకి వేసుకుంది. ఎత్తయిన వక్షోజాలమీద అద్భుతమైన అలంకారంగా వుంటాయి జడలు రెండూ. సరాసరి లైబ్రరీలోనికి అడుగుపెట్టి చుట్టూ చూసింది ఆతృతగా.
టేబిల్స్ దగ్గర ఇద్దరో ముగ్గురో విద్యార్థులు శ్రద్ధగా ఏదో పుస్తకాలు చదువుకుంటూ పాయింట్స్ నోట్ చేసుకుంటున్నారు. లైబ్రరీ ఇన్చార్జి సేతూరామన్ ఎప్పుడూ దాదాపు కునుకుతూనే వుంటాడు. ఒకమూల వున్న టేబిల్ దగ్గర ఏవో నోట్స్ రాసుకుంటూ కనిపించారు రంజిత్‌సింగ్. ఆయన్ని చూడగానే ఉష పెదవులమీద కొంటె చిరునవ్వొకటి మెరిసి మాయమయ్యింది. ఇంతకాలం కేవలం తన వక్షోజాలతో లక్షరకాలుగా ఆడుకునేవాడు సింగ్. ఈరోజు అతనికి సర్ప్రయిజ్! అతను ఆమెను గమనించలేదు. అలికిడి కాకుండా అడుగు వేసింది అటు. మెల్లిగా టేబిల్ క్రిందికి పాకింది ఉష.
పుస్తకాల ర్యాక్స్ కిందనుంచి సింగ్ కాళ్ళు కనిపిస్తున్నాయి. దరిదాపుల్లో మరెవరూ లేరు. ఎవరయినా అటుగా వస్తుంటే కనిపిస్తుంది. వెంటనే జాగ్రత్త పడొచ్చు. అదీ ఉష ప్లాను. ఊపిరి బిగపట్టింది ఉష. నాలుకతో పెదవులు తడుపుకుంటూ పిల్లిలా రంజిత్‌సింగ్ దగ్గరికి పాకింది. బాగా లావుపాటి దృఢమైన తొడలు ఆయనవి. బిగువైన ప్యాంట్ ధరించడం వలన—ఎత్తుగా కనిపిస్తోంది భారీ సరంజామా. మెల్లిగా చెయ్యి ముందుకి పోనిచ్చి, జాగ్రత్తగా జిప్పు పట్టుకుని చటుక్కున లాగింది ఉష. అదిరిపడ్డాడు రంజిత్‌సింగ్. ఆమె రెండు చేతులూ అతని తొడల మీద వేసి అతన్ని కదలనివ్వలేదు. కిందకి చూసాడు. పళ్ళన్నీ కనిపించేలా నవ్వుతూ ఉష కనిపించింది టేబిల్ క్రింద.
“ష్… సైలెన్స్. డోంట్ మూవ్…” అంది మెల్లిగా గుసగుసగా. ఆ స్థితిలో అతను కదలలేడు. ఎవరయినా చూస్తారేమో అనే భయం ఒకపక్క, అసలు ఉష ఏం చెయ్యదల్చుకుందో అర్ధంకాని అయోమయస్థితి ఒంట్లోకి మరొకపక్క, అక్కడ కదులుతున్న ఆమె సుతిమెత్తని వేళ్ళలోంచి కరెంట్ ప్రవహిస్తోంటే అదో రకమైన ఆసక్తి మరోపక్క — రంజిత్‌సింగ్ శిలా ప్రతిమలా ఉండిపోయాడు. ఎంతమాత్రం ఆలస్యం చెయ్యలేదు ఉష. ఆ సదావకాశాన్ని జార విడుచుకోలేదు. చెయ్యి పోనిచ్చింది. అంతా బయటికి లాగుతూ వుంటే ఆమె కళ్ళు బైర్లు కమ్మాయి. పెదవుల్లో ఒకింత వణుకు. గొంతు తడారిపోతోంది. కనుగుడ్లు బయటికి దొర్లుకొస్తాయా అన్నట్లు కళ్ళు తెరుచుకున్నాయి. నమ్మలేనట్లుగా చూస్తూ వుండిపోయిందొక్క క్షణం. నిజంగా ఇది నిజమేనా?
ఒక మనిషికి ఇద్దరు మనుషులంత వుంటుందా? రాటుదేలిన కబడ్డీ కిలాడీలా గంభీరంగా, దృఢంగా కనిపిస్తున్నాడు రంజిత్‌సింగ్. ఉబ్బిన నరాలతో అడుగున ప్రధానమైన నరంతో బ్యాంక్ బ్యాలెన్స్ ల విశిష్ట నిక్షేపాలతో ఫిరంగి గుండులాంటి శిరస్సుతో— శిరస్సు మీద ముద్దు పెట్టుకుంది ఉష. సింగ్ జూనియర్ ప్రకంపించాడు. రంజిత్‌సింగ్ ఉలిక్కిపడ్డాడు. “సింగ్ సాబ్ ఉదర్ చలియేనా?” అంది ఉష గుసగుసలాడే గొంతుతో. అతను అప్పటికే ట్రాన్స్ లో ఉన్నాడు. ఆమె రమ్మంటే అలాగే మంత్ర ముగ్ధుడిలా నడిరోడ్డు మీదకి ట్రాఫిక్ పోలీస్ లా వచ్చేయమన్నా వచ్చేయడానికి రెడీగా ఉన్నాడు.
ఉష అక్కడ నుంచి మాయమై—ఎవరూ సంచరించని పాత పుస్తకాల ర్యాక్స్ వెనక్కి చేరుకుంది. నేలమీద మోకాళ్ళ మీద కూర్చుని వుంది ఉష. రంజిత్‌సింగ్ పరుగు పరుగున వచ్చి కంగారుగా అటు ఇటు చూసి—ఎక్కడ ఆమె అభిప్రాయం మార్చుకుంటుందో, ఎక్కడ అదృష్టం చెయ్యిజారిపోతుందో అన్నంత ఆతృతగా క్రికెట్ బ్యాట్ ని ఆమె చేతికి అప్పగించాడు. ఆ స్పర్శకే జివ్వుమంది ఉషకి. బ్యాంక్ బ్యాలెన్స్ లని చెరో చేతిలోకి తీసుకుంది. బావగారికన్నా ఒకటి రెండు అంగుళాల తేడా వుంటుందని భావించింది ఉష. కానీ ఇంత వ్యత్యాసం వుంటుందని ఆమె కలలోనైనా అనుకోలేదు. నున్నగా వున్న శిరసు మీద నాలుక కొనతో మృదువుగా అలా అల్లాల్లాడించగానే అతను బరువుగా నిట్టూర్చాడు. సింగ్ గాంభీర్యం ఉష కైంకర్యం ఐపోయింది. తడి తడి గుహలోకి ప్రవేశిస్తున్నాడు సింగ్ జూనియర్.
నాలుక నాగినిలా జూనియర్ కి చుట్టుకుంటోంది. బ్యాంక్ బ్యాలెన్స్ లతో ఆటలాడుకుంటోంది ఉష. ఆ చిన్నారి గుహలోకి సగం వరకే చేరుకోగలిగాడు సింగ్. రంజిత్ సింగ్ చేతులు ఉష చెంపల మీదకి చేరుకున్నాయి. బుగ్గలు సొట్టలు పడుతుంటే అతని చేతులకి ఆ స్పర్శ గిలిగింత. మెల్లిగా, మరింత వేగంగా— ఇప్పుడు రెట్టించిన వేగంతో— వెర్రెత్తిపోతున్నట్లు రెచ్చిపోతోంది. వాడీలాల్ ఐస్ క్రీమ్ చప్పరిస్తోన్న చప్పుడు ఆ నిశ్శబ్దాన్ని భగ్నం చేస్తోంది. రంజిత్‌సింగ్ అసలు ఈ లోకంలో లేడేమో అన్నట్లు గాలిలో తేలిపోతున్నాడు. ఎవరైనా చూస్తారేమో అన్న ఆలోచన ఇక లేదు. విచక్షణా జ్ఞానపు పరిధులు దాటిపోయారు. సుమారు ఇరవయ్ నిముషాలసేపు ఉష ఏకాగ్రతగా పరిశ్రమిస్తోంది. ఎంతో అనుభవజ్ఞురాలిలా.
ఓర్పు, నేర్పు, పట్టు విడుపు, రాపిడి, వార్నిషింగ్ స్ట్రోక్— గట్టితనానికి నాలుక తగులుతున్న చప్పుడు మరింత ఉధృతంగా వినిపిస్తోంది. ఆమె తలని చేతితో పట్టుకుని వేగంగా అందుకుంటూ ఆమెకు సహకరించసాగాడు. ఆమె దవడలు కొద్దిగా నొప్పి పెడుతున్న ఆమె లెక్క చెయ్యటం లేదు. బాధలోంచి సుఖాన్ని— నొప్పిలోంచి హాయినీ— శ్రమలోంచి ఆనందాన్నీ— జుర్రుకోవటం ఎరిగిన తెలివైన ఆడదిగా ఉష ఆవిర్భవిస్తోంది. సింగ్ వాయువేగానికి ఆమె తల ఎగిరెగిరి పడుతోంది. ఒత్తిడికీ, రాపిడికీ మధ్య గమ్మత్తయిన మత్తు ఆవహిస్తోంది ఉషకి. “హాఁ హాఁ… ఆగయా— హోగయా… ఏక్ మినిట్…” అంటున్నాడు సింగ్ ఎక్సింట్రిక్ గా. ఆమె గొంతులోంచి— గుండె లోతుల్లోంచి— అంధకారంలోకి— అనంతంలోకి— అందర్ సే బాహర్— బాహర్ సే అందర్— అతనిప్పుడు ఆమె మీద ఏ మాత్రం కనికరం చూపించలేదు.
ఒక్కసారిగా ఔట్ బరస్ట్ అయ్యాడు జూనియర్. పంప్ చేసినట్లు ఆమె బుగ్గలు బెలూన్స్ లా ఉబ్బాయి. ఆమె పుక్కిట చిక్కటి అమృతధార. అతను పారవశ్యంతో సీత్కృతం చేస్తుంటే— ఆమె గుటుక్కున అంతా మింగేసింది. ఆమె కళ్ళు అరమోడ్పులయ్యాయి. చెయ్యి వెనక్కి తిప్పి, నోరు తుడుచుకుంటూ అమాయకంగా లేచి నిల్చుంది ఉష. రంజిత్‌సింగ్ మొహంలోకి చుఇడలేకపోయింది. అతనామె తలను ఆప్యాయంగా నిమురుతూ అడిగాడు— “ఏమయింది ఉషా నీకు? ఎందుకిలా తొందరొచ్చింది? ఈ స్థితిలో ఎవరయినా చూసివుంటే?” అన్నాడు ఆశ్చర్యంగా. ఇద్దరూ మెల్లిగా నడుచుకుంటూ వచ్చి— రీడింగ్ టేబిల్ మీద ఎదురుబొదురుగా కూర్చున్నారు. “నాకదేమీ తెలీదు సార్! ఎందుకిలా చేసానో నేను చెప్పలేను. నేను చాలా బ్యాడ్ గర్ల్ ని కదు సార్!” ఆమె కళ్ళు చెమ్మగిల్లాయి.
“నాన్సెన్స్ — సెక్స్ అంటే విపరీతమయిన ఇష్టం ఉండటం, అందులో కొన్ని సరదాలుండటం నేరమేం కాదే! సెక్స్ లో నిజమయిన సుఖం, ఆనందం పొందలేకపోతున్న వాళ్ళు దాంపత్య అసౌఖ్యంతో విలవిల్లాడేవాళ్ళు—సెక్స్ ఒక నేరంగా పాపంగా వర్ణిస్తారు…” అన్నాడు రంజిత్ సింగ్. “ఐయాం సో సారీ సర్” అంది. అతను పకపక నవ్వాడు. “పిచ్చి పిల్లా! థాంక్యూ వెరీ మచ్ అంటున్నాను. నా జీవితంలో ఇంత చక్కటి బ్లోజాబ్ ఎవ్వరూ చెయ్యలేదు. అద్భుతం, ఫెంటాస్టిక్. యు ఆర్ సో గ్రేట్” అన్నాడు.
అదీ ఆరంభం
ఆ క్షణం నుంచి ఉషకి రెండు విషయాలు స్పష్టంగా అర్థమయిపోయాయి. తనకి ప్రపంచమంతా దాసోహం అయిపోయేంత అద్భుతమైన వక్ష సంపద వుంది. తను ఐస్ క్రీమ్ చెయ్యటంలో అందెవేసిన చెయ్యిగా ఎవరూ అందించలేని ఆనందాన్ని, సుఖాన్ని అందించగలనని.
భాస్కర్ బావతో ప్రారంభమై— రంజిత్‌సింగ్ తో పరిణితి చెంది— అనుభవం నేర్పించిన పాఠాలని ప్రాక్టికల్స్ ద్వారా ప్రయోగించి— ఎన్నో ఎన్నెన్నో విషయాలు సాధించిన ఉష— అక్క బావల దాంపత్య జీవనం తన కారణంగా విడిపోకుండా జాగ్రత్తపడింది. తన మూలంగా భార్యభర్తలు విడిపోకూడదు. అసలు ఈ ప్రపంచంలో జంటలు ఏకమై ఒకరిలో ఒకరు విలీనమై—విస్తీర్ణమై—అనంతమై—అంతమైపోవాలిగానీ—
విడిపోయి భగ్న హృదయాలుగా రాలిపోకూడదనేది ఉష నమ్మిన సిద్ధాంతం, ఆమె ఆశ, ఆమె తాపత్రయం. రంజిత్‌సింగ్ తో ఆమె అనుభవం మరపురానిదయింది. అతను కనిపించినప్పుడల్లా అదో భావన. ఒంటరిగా దొరికితే చాలు—తన నోటికి పసందైన విందు చేయాలనిపించేది. ఓరోజు రంజిత్‌సింగ్ ఉషని ఇంటికి ఆహ్వానించాడు.