అప్పటికి ఉష వయసు పన్నెండు సంవత్సరాలు దాటలేదట. కానీ ఆమె శరీర సౌష్టవం మహత్తరంగా వుండేది. పిటపిటలాడుతూ, నిగనిగ మెరిసిపోతూ, దినదిన ప్రవర్థ మానమవుతూ… చిన్న వయసులోనే ఏపుగా ఎదుగుతోంది. బాల్యదశ నుంచి యవ్వనంలోకి అడుగుపెడుతున్న తరుణం అది. ఇంకా బాల్యపు అమాయకత్వపు ఛాయలు ఆమె మొహంలో చెరిగిపోలేదు. ఆమె చూపులు, నవ్వు, నడక మెరుపుతీగలా వుండటంతో ఉష ఒక థ్రిల్… ఉష ఒక కిక్… ఉష ఒక వండర్…
లంగా జాకెట్టు వేసుకుని తిరుగుతూ వుండేది. అన్ని పనులూ చేస్తూ వుండేది. ఆమె ఛంగు ఛంగున లేడి పిల్లలా ఎగురుతూ వుంటే ఆమె వక్ష ద్వయాలు ఎగిరెగిరి పడుతూ వుండేవి. ఉష అక్క నర్మద పెళ్ళయిన ఆరు ఏడు సంవత్సరాలకే బాగా లావుగా తయారయ్యింది. భర్త కన్నా నాలుగురెట్లు లావు. ముగ్గురు పిల్లల తల్లి. భాస్కర్ బావ ఉష పట్ల ఎంతో ఇష్టత కనబరిచాడు.’
వరసకి మరదలు ఔతుంది కాబట్టి… అతని ప్రవర్తనలో నర్మదకి ఎటువంటి లోపం కనపడేది కాదు. అతను సరదాగా నవ్వుతూ నవ్విస్తూ ఏవేవో జోకులు వేస్తూ వుండేవాడు. భార్యమీద ఎప్పుడేనా కోపం వస్తే—కావాలని పనికట్టుకుని ఆమెను పచ్చిబూతులు తిట్టేవాడు ఉషకి వినిపించేలా. ఆ బూతుల అర్ధాలు వద్దంటున్నా తెలిసిపోయేవి. అంత విడమరచి స్పష్టంగా తిట్టేవాడు.
అక్క చూస్తూ వుండగానే ఫట్ మని ఉష పిరుదుల మీద చరచడం, బుగ్గలు పట్టి సాగదీయటం, జడలు పట్టి లాగడం, చేతుల మీద ముద్దుపెట్టుకోవటం, తనని ముద్దు పెట్టుకోమని అడగటం చేస్తూ వుండేవాడు. బావ ప్రవర్తనలోని ఆంతర్యం అర్ధం చేసుకునే స్థితి కాదు ఉషది. అక్క స్నానం చేస్తూంటే—ఉషని దగ్గరకి తీసుకుని ఆమె చేతిని—అక్కడ వేయించుకునేవాడు. చేతికి గట్టిగా తగిలేది.’
కొంచెం అతిచనువుగా, చొరవగా మాట్లాడటం భాస్కర్ కి సహజ లక్షణం అయిపోయింది. శుక్రవారం రోజున అష్టలక్ష్మీ దేవాలయానికి తప్పనిసరిగా వెళ్ళే అలవాటున్న అక్కయ్య ఉషని కూడా రమ్మని పిలిచేది. తనకి పరీక్షలున్నాయని, చదువుకోవాలని చెప్పి ఇంట్లోనే వుండిపోయేది. ఎందుకో బావ చేసే పనులు ఆమె శిరీరంలో వర్ణనాతీతమైన ఆనందాన్ని సుఖాన్ని కలిగించటం ఆమె గమనించకనే అనుభూతించేది.
హఠాత్తుగా గట్టిగా కౌగలించుకోవటం… వెనకనుంచి పట్టుకుని రెండూ గట్టిగా పిసకటం… చాలాసేపు వరకూ వదలకుండా ఎంగిలి ముద్దులు పెట్టుకోవటం—చెవుల మీద, చెవుల వెనుకా నాలుకతో టికిల్ చెయ్యటం… చెక్కిలి మీద మునిపళ్ళతో కొరకటం… ఒళ్ళంతా వేడెక్కిపోయేది ఉషకి.
స్కూల్లో స్టూడెంట్స్ కారిడార్స్ దాటేటప్పుడు—పక్కనుంచి వెళ్ళేటప్పుడు—తన వక్షోజాల గురించి, కదిలే పిరుదుల గురించి విసుర్లు విసరటం ఆమెకు తెలుసు. తన పక్కసీట్లో కూర్చునే తమిళయన్ అమ్మాయి సుజాత కూడా బాత్ రూమ్ లోకి తనని తీసుకెళ్ళి, తన వక్షోజాలని ముట్టుకుని ఆనందించేది.
“అబ్బ ఎంత గట్టిగా వుంటాయి ఉషా, ఏదైనా మందులు, టానిక్కులు వాడతావా? నాకుకూడా అలాంటివి వుంటే ఎంత బావుండునో అనిపిస్తుంది! నీ పక్కన ఎంతమంది అందగత్తెలు నిలిచినా— అందరి చూపు వీటిమీదే వుంటాయి. హిందీసార్ రంజిత్ సింగ్ ని గమనించావా? నీ గుండెలవైపు చూసినప్పుడల్లా గుటక వేస్తుంటారు” అనేది సుజాత. హిందీ మాస్టారు రంజిత్ పంజాబీ.
ఆయనే స్వయంగా ఉషని గదిలోకి పిలిపించి—హిందీలో మార్కులు సరిగ్గా రాలేదని తిట్టిపోస్తూ__ “ఎంతసేపూ అవి రెండూ ప్రదర్శిస్తూ తిరగటంతోనే సరిపోతోందా! వాటిమీద వున్న శ్రద్ధ చదువుమీద చూపిస్తే చక్కగా పాసయ్యేదానివి…” అన్నాడు. “నేనేమీ శ్రద్ధ తీసుకోవటం లేదు సార్. వాటంతటవే పెరుగుతున్నాయి. నేనేం చెయ్యను సార్?” అంది ఉష బిక్క మొహం వేసుకుని. ఆమె అమాయకత్వానికి నవ్వు వచ్చింది రంజిత్ సింగ్ కి.
అటూ ఇటూ చూసి, ఉషని దగ్గరకు లాక్కున్నాడు. ఏమాత్రం శ్రద్ధ చూపించకుండా అవి రెండూ అంత అద్వితీయంగా అద్భుతంగా ఎందుకు పెరిగాయో రీసెర్చ్ చేస్తున్నట్లు చేతులు ప్రయోగించాడు. ఆ క్షణంలో ఏమీ అనలేకపోయింది ఉష. ఒక వ్యత్యాసం మాత్రం గమనించిందామె. భాస్కర్ బావ పట్టుకుంటే నొప్పిగా వుండేవి.
రంజిత్‌సింగ్ బలం ఉపయోగించకుండా సున్నితంగా తిప్పుతుంటే చాలా హాయిగా అనిపించింది. రాత్రి తను ఒంటరిగా మంచంమీద పడుకుని సింగ్ చేసినట్లు చేసుకుంది. ఆ తర్వాత రంజిత్‌సింగ్ అప్పుడప్పుడు ఎవరూ లేకుండా చూసి, తను పట్టుకోవాలనుకున్నవి పట్టుకునేవాడు. ఆమె నిరభ్యంతరంగా అప్పజెప్పేది. తత్ఫలితంగా హిందీలో మంచి మార్కులు వచ్చాయి. అదీగాక కూరగాయల అంగడి దగ్గర, పాల డిపోల క్యూలోనూ, బస్టాండ్ దగ్గర… కొంతమంది అల్లరి కుర్రాళ్ళు చేతులు ప్రయోగించేవారు. ప్రత్యేకంగా ఆ పనిమీదే తనని రోజూ ఫాలో కావటం కూడా ఉష గమనించేది. సాటి ఆడపిల్లలే వాటిని ఈర్షాసూయలతో చూసేవారు. ఉషకి ఒకటి మాత్రం స్పష్టంగా అర్ధమయ్యింది.
తన శరీర నిర్మాణంలో ఏదో ప్రత్యేకత వుందనీ— మగాళ్ళు పిచ్చి కుక్కల్లా చొంగ కార్చుకుంటూ తన చుట్టూ తిరుగుతూనే వుంటారనీ— ఆమె పట్టించుకోనట్లుగా వదిలేసేది. కానీ అక్కయ్యలేని అవకాశం లభించగానే భాస్కర్ బావ ముద్దులు పెట్టుకుంటూనే వుండేవాడు. “నేనేం చెయ్యను ఉషా— నీ పెదవులు, నీ మూతి ఎంత బావుంటాయో తెలుసా? నువ్వు నవ్వినా నవ్వకపోయినా మూతి బిగించినా మాట్లాడినా — అసలు ఆ పెదవులని చూస్తేనే పిచ్చెక్కుతుంది! అది ఇక్కడికి ఇది అక్కడికి తారుమారయ్యాయేమో అని అనుమానం కలుగుతుంది!” “చీ పో బావా!” అని విసుక్కునేది ఉష. రాత్రిళ్ళు పక్కగదిలో అక్కని బావ ఎందుకో విసుక్కునేవాడు.
సరిగ్గా సహకరించటంలేదని కసురుకునేవాడు. “ఎప్పుడూ అదే గోలా?” అని తోసి పారేసేది అక్క. వాళ్ళిద్దరూ ఆ పనిలో వున్నప్పుడు అక్క ఉష్ ఉష్ అని అంటున్నా వినకుండా—ఉషకి వినిపించేలా బూతులు మాట్లాడేవాడు, సందడి చేసేవాడు, చప్పుళ్ళు వినపడేలా ప్రవర్తించేవాడు. ఉషకి చూడాలని అనిపించేది. కానీ ధైర్యం చేసేది కాదు. జీవితంలో తొలిసారిగా పురుష నగ్నత్వాన్ని చూసింది కూడా భాస్కర్ దగ్గరే. అక్కయ్య ఇంట్లో లేదు. చంటివాడికి ఒంట్లో బాగోలేదని డాక్టర్ దగ్గరకెళ్ళింది. అప్పుడు దర్శనమయ్యింది ఉషకి. “కొద్దిగా ఒంటికి నూనె రాయి ఉషా—” అని పిలిచాడు భాస్కర్ బావ. స్టూల్ మీద టర్కిష్ టవల్ లో కూర్చున్నాడు. ఉష నూనె రాస్తోంది.
బావ పొట్టిగా లావుగా వుంటాడు. చాతీమీద, వీపుమీద, పొట్టమీద నూనె రాస్తుంటే ఆహా ఆహా అని అభినందించాడు. ఫాంటసీలని తాకగానే— “అబ్బా-ఒద్దు బావా ప్లీజ్” అంటుంది ఉష. సడెన్ గా టర్కిష్ టవల్ ఊడిపోయింది. అదిరిపడింది ఉష. అది బిగ్ షాట్ కాదుట. లాంగ్ షాట్. సన్నగా పొడుగ్గా వుండే లాంగ్ షాట్ ని అందుకోక తప్పలేదామెకి. ఆ స్పర్శతో గొంతు తడారిపోవటం, గుండె దడ దడలాడటం, ముచ్చెమటలు పోయటం — అయినా ఎందుకో గమ్మత్తుగా వుండేది! ఆ రోజు చాలాసార్లు చేతికి అందించటం ప్రారంభించాడు బావ. అలా క్రమక్రమంగా ఉష చేతికి లాంగ్ షాట్ అలవాటయిపోయింది. ఒకసారి ఉష తలకి చేత్తో పట్టుకుని కిందకి లాక్కున్నాడు. నోటికి తొలిసారి రుచి చూపించాడు.
అతనెక్కువసేపు వుండేవాడు కాడు. అక్కయ్య చూస్తుందని భయమో—మరేదైనా జరుగుతుందని ఆందోళనో భాస్కర్ ఎప్పుడూ ఆమె పెదవులని ముద్దాడేవాడు. లాంగ్ షాట్ ని నోటికి అప్పజెప్పేవాడు. “ఇదేంటి బావా! అక్క చూస్తే బాధపడుతుంది!” అని చెప్పినా వినిపించుకునేవాడు కాడు. ఐస్ క్రీం అలవాటైపోయిన ఉష, నోటినే పుస్సీక్యాట్ గా మార్చుకుని. భాస్కర్ బావని ఉన్మాదిని చేసిపారేస్తుండేది.
“నీయమ్మ! నీ అక్కకంటే నువ్వు ముందు పుట్టివుంటే—నాసామిరంగ—నిన్నే చేసుకునేవాడిని! దాన్ని పెళ్ళి చేసుకుని ముగ్గురు పిల్లల తల్లినయితే చెయ్యగలిగానుగానీ, నీ నోటికున్న సంస్కారం మాత్రం దానికి నేర్పించలేకపోయానే! ఇలాంటి నోరు, ఇలాంటి నాలుక వున్న ఆడదానికి, ఎదురుకట్నం ఇచ్చి పెళ్ళి చేసుకున్నా లాభదాయకమే!” అనేవాడు. ఉష నోటికి కూడా ఇదో అలవాటైపోయింది. ఎప్పుడైనా బావ రాకపోయేసరికి నోరంతా కలవరంగా వుండేది.
ఒకరోజు అర్ధరాత్రి సమయంలో— చిన్న స్టూల్ వేసుకుని తన ఎదురుగా నిల్చున్నాడు భాస్కర్. ఆమె మంచంమీద కూర్చుని అందుకుంది. మెల్లిగా—మెల్లిగా నాలుకతో రెచ్చగొట్టి, ఒకచేత్తో ఆడుతూ, తల ముందుకీ వెనక్కీ కదుపుతూ వుండగా— “ఉషా!!!” అని దిక్కులు దద్దరిల్లేగా అరిచించి నర్మద.