“ఆనంద్ పంపించిన చీరను అతను కోరుకున్నట్టే కట్టుకొని అతని ముందుకు వెళ్తే… ఎందుకు పట్టించుకోలేదు…” అనేది అర్థం కాలేదు సంజనకు… కాసేపు ఆలోచించి … “పోనీలే … ముందు పని సంగతి చూద్దాం… ” అనుకుంటూ… తన సీట్ లో కూర్చుని ఫైల్ ఓపెన్ చేసింది …. ముందు రిసెప్షన్ కి కాల్ చేసి ఎవరూ తనని డిస్టర్బ్ చేయవద్దని చెప్పింది… తర్వాత శ్రద్ధగా ఫైల్ చదవడం ప్రారంభించింది… ముఖ్యమైన విషయాలను ఇంకో చోట నోట్ చేసుకో సాగింది… ఉదయం నుండి జరిగిన విషయాలు, ఆలోచనలు, బాస్ నుంచి ఎదురైన తిరస్కారం అన్నీ కలిసి కాస్త చికాకుగా ఉండడంతో ఫైల్ పరిశీలన అంత సాఫీగా సాగట్లేదు… ఒకటికి రెండు సార్లు చదువుతుండడం తో నెమ్మదిగా జరుగుతోంది…
డౌట్స్ వచ్చిన ఒకటి రెండు సందర్భాల్లో లీగల్ డిపార్ట్మెంట్ కి ఫోన్ చేసి వివరాలు తెలుసుకుంది…. వాటిని కూడా తాను తయారు చేస్తున్న నోట్స్ కి జత చేసింది. మొత్తానికి సుమారు రెండు గంటల సమయం పట్టింది సంజనకు అదంతా పూర్తి చేయడానికి… పని పూర్తయినా అంత సమయం తీసుకున్నందుకు ఆమెకు సంతోషంగా అనిపించలేదు… అంతా సిద్దం అయ్యాక ఆనంద్ కి ఇంటర్కంలో call చేసింది…
“సర్… డాక్యుమెంట్ రివ్యూ పూర్తయింది… దాదాపుగా అంతా పక్కాగానే ఉంది…. కొన్ని చిన్న చిన్న కరెక్షన్స్ ఉన్నాయి… కానీ అవి లెక్కలోకి వచ్చేంత పెద్దవి కావు ” చెప్పింది సంజన… ” ok… గుడ్ … సీరియస్ ప్రాబ్లమ్స్ ఏమన్నా ఉండెనా… ఇంత టైమ్ తీసుకున్నావు… ” అడిగాడు ఆనంద్… “అలాంటిదేం లేదు సర్… లీగల్ డిపార్ట్మెంట్ వాళ్ళతో మాట్లాడి కొన్ని విషయాలు క్లారిఫై చేసుకోవాల్సి వచ్చింది…. అందుకే… ” సంజాయిషీ గా చెప్పింది… ” ok ok… నేను నీకో mail పంపాను…. బిల్డింగ్ ప్లాన్ ఉందందులో….అది కూడా డాక్యుమెంట్ కి జతచేయాలి… నువు ఇంజినీరింగ్ డిపార్ట్మెంట్ వాళ్ళకి call చేసి ఆ ప్లాన్ డిస్కస్ చేసి ఫైనల్ చెయ్… ఇదంతా వీలైనంత తొందరగా పూర్తి చెయ్… మనం ఈ రోజు సాయంత్రం అయిదింటి కల్లా ప్రపోజల్స్ సబ్మిట్ చేయాలి…”
సంజన వాచ్ వంక చూసింది… అప్పుడు 12 అవుతుంది… ఇప్పుడీ పని చాలా time తీసుకుంటుందని తెలుసామేకు… బహుశా రోజంతా పట్టొచ్చు కూడా… ఇంతకు ముందయితే ఇలా కాలంతో పోటీ పడి పని చేయడం ఆమెకు చాలా ఇష్టంగా, ఉత్సాహంగా ఉండేది… కానీ ఈ రోజు పరిస్తితి వేరు… ఈరోజు ఆమె పని మూడ్ లో లేదు… ఆమె రావడమే ఆరోజు పని చేయడానికి రాలేదు… తన బాస్ చూపుల్ని, ఆపై చేతుల్ని, చేతల్ని భరించడానికి సిద్ధపడి వచ్చింది… తన జీవితంలోనే ఒక కఠినమైన పరీక్షను ఎదుర్కోవడానికి prepare అయ్యి వచ్చింది… కట్టుకొచ్చిన చీర ఆ విషయాన్ని మాటి మాటికీ గుర్తు చేస్తుంది…
కానీ ఇక్కడ జరిగింది వేరు… బాస్ తనను చూడనైనా లేదు… పైగా విపరీతంగా పని చెప్తున్నాడు… తాను ఈ రోజు ఎదుర్కోవాల్సిన కఠిన పరీక్ష ఈ రోజు కాకపోయినా… ఏదో ఒక రోజు ఎదుర్కోవాల్సిoదే అని ఆమెకు తెలుసు… అయితే దానికోసం ఎదురు చూడడం నరకంగా అనిపిస్తుంది ఆమెకు…. ” Yes .. yes sir” అంది కాస్త తడబడుతూ… ” ok… గుడ్…. సంజనా… నీకేదన్నా ఇబ్బందిగా ఉందా. .. లేట్ గా రెస్పాన్స్ ఇస్తున్నవ్…. ఎప్పుడూ షార్ప్ గా రెస్పాండ్ అయ్యేదానివి కదా.. ” అడిగాడు ఆనంద్… “అలాంటిదేమీ లేదు సర్…. అయిదింటికల్లా పని పూర్తవుతుంది” ” Then ok…” అంటూ ఫోన్ పెట్టేసాడు ఆనంద్. ఒక్కసారి తల విదిలించి పనిలో పడింది సంజన… ఇంజినీరింగ్ టీంని కన్సల్ట్ చేసింది… ఫోన్ లోనే వాళ్ళతో విపులంగా చర్చించింది… మరొకసారి ప్రపోజల్ డాక్యుమెంట్ చదివింది… అవసరమైన చోట మార్పులు చేర్పులు చేసింది… ఎవరెవరికో కాల్ చేసింది… క్రమంగా పనిలో వేగం పెంచింది…
సాయంత్రం అయిదింటికి కొద్ది నిమిషాల ముందే ప్రపోజల్స్ పూర్తిగా సిద్దం చేసింది… ఇతర డిపార్ట్మెంట్ హెడ్స్ కి పంపించి వాళ్ళ అప్రూవల్ కూడా తీసుకుంది… అన్నీ మరోసారి చెక్ చేసి క్లయింట్ కి ప్రపోజల్స్ mail పంపింది…. అంతా పూర్తయిందని చెప్ప్పడానికని ఫోన్ అందుకుని ఆనంద్ కి కాల్ చేసింది… “సర్… అంతా సెట్ చేసి… ఫైనల్ ప్రపోజల్ క్లయింట్ కి పంపించాను …” చెప్పింది
” Haa…. Mail చూసాను… గుడ్ వర్క్…. ఒకసారి ఇక్కడకు రాగలవా” చెప్పాడు ఆనంద్.. ” సర్… అలాగే సర్…” అని చెప్పి ఫోన్ పెట్టేసి బాస్ రూం కి బయలుదేరింది సంజన… ఆమె తను విప్పేసిన బ్రా, పాంటీ లని మళ్లీ వేసుకోనే లేదు… తను బయలుదేరుతుంటే ఆ విషయం గుర్తొచ్చింది… “దేవుడా…. పొద్దున్నించి బ్రా వేసుకోకుండా ఇలాగే పని చేశానా… చీ చీ ” అనుకుంది మనసులో…. ఆ ఆలోచన రాగానే నిపిల్స్ గట్టిపడి బ్లౌస్ నుండి పొడుచుకు రాసాగాయి… బ్లౌజ్ క్లాత్ రాపిడికి అవి మరింతగా గట్టిపడ్డాయి…
అలాగే వెళ్లాలా లేక బ్రా, పాంటీలు వేసుకొని వెళ్లాలా అని కాసేపు ఆలోచించింది సంజన… అలాగే వెళ్లి సెడ్యూస్ చెయ్యాలా… లేక బ్రా వేసుకొని వెళ్లి ఈ రోజుకి తప్పించుకోవాలా అంటూ తర్జన భర్జన పడింది… ఏం చెయ్యాలో అర్థం కాలేదు ఆమెకు… చివరికి బ్రా వెయ్యకుండానే వెళ్ళడానికి సిద్ధమయింది… ” ఒకవేళ మళ్లీ పట్టించుకోక పోతే….?” సందేహం కలిగింది…