నాకేం చేయాలో తెలియక అలాగే నిలబడిపోయాను. కొద్దిసేపు టీచర్ అలాగే కూర్చుండిపోయి, నన్ను చూసి, �ఇలారా..� అని పిలిచింది. నేను నెమ్మదిగా ఆమె దగ్గరకి రాబోతుంటే, �ఆ బాక్స్ తీసుకొని రా..� అంది. నేను బాక్స్ తీసుకొని ఆమె దగ్గరకి రాగానే, �అలా కూర్చొని తిను.� అంది. �మ..మరి మీరు తినరా!?� అన్నాను మాటలు పెగుల్చుకొని. �నాకు ఆకలి లేదులే, నువ్వు తిను..� అంది కాస్త కసురుకున్నట్టు. నేను బిక్కమొహం వేసాను. అదిచూసి ఆమె చిన్నగా నవ్వి, �తినమ్మా.. ప్లీజ్..� అంది.
ఆమె అలా అనగానే, నేను నెమ్మదిగా తినడం మొదలెట్టాను. నేను తింటూ ఉంటే, ఆమె అలాగే నవ్వుతూ చూస్తూ ఉంది. ఆమె అలా చూస్తుంటే, నాకు సిగ్గనిపించి, గబగబా తినేసాను. బాక్స్ ఖాళీ అయిపోయింది. �గుడ్.. ఇక క్లాస్ కి పో..� అంది ఆమె. నేను వెళ్ళిపోయాను. నేను వెళ్తూ ఉంటే, ఆమె నన్నే చూస్తూ ఉందని నాకు అర్ధమయింది. ఆ తరవాత రెండు, మూడు రోజులు ఆమె నాకు ఎదురైనా, చిన్నగా నవ్వేది తప్పా, మరేం జరగలేదు. నాకు మాత్రం ఆమెని చూసినప్పుడల్లా స్థనాల మధ్యలో నాకడమే గుర్తొచ్చి, ఒళ్ళంతా వేడెక్కిపోయేది. ఏం చేయాలో తెలియక గిలగిలా కొట్టుకునేవాడిని.
ఆ రోజు ఆదివారం కావడంతో, కాస్త లేట్ గా నిద్రలేచి, ముందు గదిలోకి వచ్చాను. అక్కడ నీరజ మేడమ్ ను చూసి, కాస్త షాక్ అయ్యి, అలాగే నిలబడిపోయాను. కారణం, ఆమె కూర్చున్న తీరులో, పైట కాస్త పక్కకి వెళ్ళి, జాకెట్ మధ్య ఖాళీ కాస్త కనిపిస్తుంది. అంతలో మా అమ్మ నన్ను చూసి, �అదేంట్రా అలా నిలబడిపోయావ్!? మీ టీచర్ కి నమస్తే చెప్పవా!?� అంది. నేను మాత్రం తల దించుకొని, మేడం జాకెట్ లోపలకే చూస్తూ, �గుడ్ మార్నింగ్ మేడమ్..� అన్నాను. ఆమె నవ్వి, �మ్.. గుడ్ మార్నింగ్.
ఇప్పుడా లేవడం!?� అంది. నేను ఏమీ సమాధానం ఇవ్వకుండా, ఆమె జాకెట్ లోకి మరింత లోతుగా చూడసాగాను. ఎంత చూసినా ఇంతకు ముందు కనిపించినంతే కనిపిస్తుంది. నేను అలా చూడడం టీచర్ గమనించిందో, లేదో మరి. అమ్మ మాత్రం గమనించకుండా జాగ్రత్త పడ్డాను. నేను అలా చూస్తూ ఉండగా, అమ్మ లేచి, �ఉండమ్మా, కాఫీ తెస్తాను.� అని టీచర్ తో చెప్పి, వంటగదిలోకి వెళ్ళింది. ఆమె అలా వెళ్ళగానే, టీచర్ నన్ను చూసి, �ఏయ్! అలా చూడకూడదు. పోయి ఫ్రెష్ అవ్వు.� అంది చిన్నగా. అలా అన్నదేగానీ, ఆమె పైట మాత్రం సర్ధుకోలేదు. నేను కదలకుండా అలాగే చూస్తున్నాను.
ఆమె చిన్నగా తన పైట సర్ధుకొని, �ఇక వెళ్తావా!� అంది కాస్త చిరుకోపంతో. అంతలో అమ్మ అటుగా రావడం గమనించి, గబగబా వెళ్ళిపోయాను. వెళ్ళిపోయానే గానీ, నా మనసు మాత్రం ఆమె జాకెట్ మధ్య చిక్కుకుపోయింది. అక్కడ ఏదోఒకటి చేస్తే తప్ప ఆగేట్టు లేదు. కానీ ఏం చేయాలో, ఎలా చేయాలో మాత్రం అర్ధంకావడంలేదు. కానీ ఆ అవకాశం ఆ రోజు సాయంత్రమే వచ్చింది నాకు.
మా ఊరికి మూడు కిలోమీటర్ల దూరంలో చిన్న గుట్టమీద ఒక గుడి ఉంది. పెళ్ళికాని వాళ్ళు అక్కడ మొక్కుకుంటే, పెళ్ళి అవుతుందని ఒక నమ్మకం. అమ్మ ఆ విషయం చెప్పిందనుకుంటా, టీచర్ ఆ సాయంత్రం గుడికి బయలుదేరింది. ఒంటరిగా వెళ్తుంటే, మా అమ్మ �ఒక్కదానివే ఎందుకమ్మా, వీడిని తీసుకెళ్ళు.� అంది నన్ను చూపిస్తూ. ఆమె నా వైపు చూసి, �వస్తావా?� అంది. ఆమె రమ్మంటే వెళ్ళకుండా ఉంటానా!? హుషారుగా తల ఊపాను. �సరే, పద.� అంటూ కదిలింది. నేను ఆమె పక్కనే నడుస్తూ, ఆమె ఎత్తులవైపు దొంగ చూపులు చూడసాగాను. ఆమె నా తలపై చిన్నగా మొట్టి, �అలా చూడకూ, ఎవరైనా చూస్తే బాగోదు.� అంది. ఆమె అలా అనగానే, నేను కాస్త కంట్రోల్ చేసుకొని, నడవసాగాను. అంతలోనే ఒక డౌట్. �మేడం!� అన్నాను చిన్నగా. �ఊఁ..� అంది ఆమె.
�మీ..కు.. ఇంకా పెళ్ళికాలేదా!?� అన్నాను. �ఏం!? కాకపోతే నువ్వు చేసుకుంటావా!?� అంది నవ్వేస్తూ. �అబ్బా! చెప్పండి మేడం..� అన్నాను నేను. ఆమె నా వైపు ఒకసారి చూసి, �కాలేదు కాబట్టే, గుడికి వెళ్తున్నా..� అంది. �ఇంకా ఎందుకు కాలేదూ!?� అని అడుగుదామనుకొని, బాగోదని ఊరుకున్నాను. ఆ విషయం ఆమెకి అర్ధమయిందేమో, మౌనంగా నడవసాగింది. అలా మౌనంగానే, గుడికి చేరుకున్నాం.
అక్కడ కార్యక్రమం అయ్యేసరికి కాస్త చీకట్లు అలముకున్నాయి. �అయ్యో! చీకటి పడిపోయిందే!� అంది టీచర్ కాస్త కంగారుగా. �ఫరవాలేదు మేడం. ఈ దారి నాకు అలవాటే..� అన్నాను. ఆమె �హుమ్..� అని నిట్టూర్చి, నా భుజాలపై చేయివేసి, నడవసాగింది. ఆమె స్థనం మెత్తగా నా భుజానికి ఒత్తుకుంటుంది. ఆ మెత్తదనానికి నాకు ఏదో అయిపోతూ ఉండగా, ఆమె చిన్నగా నా భుజం నొక్కుతూ, �నాకు పెళ్ళి ఎందుకు కాలేదో చెప్పనా!?� అంది చిన్నగా. �చెప్పండి మేడం�� అన్నాను. �మరి నేను చెప్పింది ఎక్కడా చెప్పనని ప్రామిస్ చెయ్.� అంది ఆమె. �అలాగే మేడం..� అన్నాను సిన్సియర్ గా. ఆమె చెప్పడం మొదలుపెట్టింది. ఇక ఆమె కథ ఆమె మాటల్లోనే విందాం.
మాది మామూలు మధ్య తరగతి కుటుంబం. అమ్మా, నాన్నకు నేను ఒక్కతే కూతుర్ని. మా నాన్న ఒక ప్రైవేట్ కంపెనీలో పనిచేసేవాడు. వచ్చిన జీతంతో హేపీగానే బతికేవాళ్ళం. నాకు పదమూడేళ్ళప్పుడు, లోన్ తీసుకొని ఒక ఇల్లు కూడా కట్టించాడు నాన్న. అయితే డబ్బులకి కాస్త ఇబ్బంది కలగడంతో, పక్క పోర్షన్ ని ఒక స్టూడెంట్ కి అద్దెకిచ్చారు. అప్పటినుండి అసలు ప్రోబ్లమ్ మొదలయ్యింది.
పక్క పోర్షన్ లోకి అద్దెకి వచ్చిన వ్యక్తి పేరు మధు. వయసు ఇరవై రెండేళ్ళు. మా అమ్మ కంటే పదేళ్ళు చిన్న. చాలా జోవియల్ గా ఉంటూ, ఇంట్లో ఒక మనిషిలా కలిసిపోయాడు. ఎంతలా అంటే, నాన్న లేనప్పుడు కూడా మా పోర్షన్ లోనే ఉండిపోయేంతగా. అలాగే ఒకరోజు నాన్న లేనప్పుడు, హాల్ లో కూర్చొని టీ.వీ చూస్తున్నాం. సోఫాలో అతను నాకూ, అమ్మకీ మధ్యలో కూర్చున్నాడు. సినిమా మొదలయ్యింది. మొదలైన కొద్దిసేపటికి హీరోయిన్ ఎంటర్ అయ్యింది. ఆమెనే చూస్తూ, అతను అమ్మతో �ఆంటీ! ఆ హీరోయిన్ అచ్చం నీలా ఉంది కదా.� అన్నాడు.
అమ్మ నవ్వేస్తూ �ఊరుకో, తనకీ నాకూ పోలికేంటీ!? తను చాలా అందంగా ఉంది.� అంది. �మేకప్ వేస్తే, నువ్వు అంతకంటే బావుంటావు.� అన్నాడు అతనూ నవ్వుతూ. �మ్.. ఇక చాల్లే..� అంది నవ్వుతూనే కసురుకుంటూ. అతను కాసేపు నిశ్శబ్ధంగా ఉండి, �నువ్వు చెప్పింది నిజమే ఆంటీ, తనకూ నీకూ పోలికేంటీ!� అన్నాడు. �మ్.. అంతలోనే అభిప్రాయం మారిపోయిందా!� అంది అమ్మ. �అవును.. కొన్ని విషయాల్లో తనకంటే నువ్వే బావుంటావు.� అన్నాడు. అమ్మ చురుక్కుమని చూసింది అతనివైపు. అతను కాస్త కంగారుపడి, �సారీ..� అన్నాడు చిన్నగా. అమ్మ కాస్త సైలెంట్ అయ్యి, �ఎందుకూ సారీ!� అంది. అతను మాట్లాడలేదు. తల దించుకొని ఉన్నాడు. అమ్మ అతన్నే చూస్తూ, �సరే! నేనే అడుగుతున్నా. ఏ విషయాల్లో నేను తన కంటే బావుంటానూ?� అంది.
అతను అమ్మ వైపు చూసి, �వద్దులే ఆంటీ, చెప్తే తిడతావు.� అన్నాడు. �తిట్టనులే చెప్పు..� అంది అమ్మ విసుగ్గా. అంతలో టీ.వీలో పాట వస్తుంది. హీరోయిన్ తన ఎద పొంగులను ఆరబోస్తుంది. దాన్నే చూస్తూ, �అవి..� అన్నాడు అతను. అమ్మ అటువైపు చూసి, మౌనంగా ఉండిపోయింది. అతను ఒకసారి ఊపిరిపీల్చుకొని, �నిజం ఆంటీ, ఆ హీరోయిన్ కంటే నీవే పెద్దవి..� అన్నాడు. అమ్మ కొద్దిక్షణాలు అలాగే ఉండిపోయి, అంతలోనే సడెన్ గా లేచి, వినిపించీ వినిపించనట్టుగా �టీ తెస్తాను.� అని వంటగదిలోకి పోయింది. ఆమె అలా వంటగదిలోకి వెళ్ళడం, నాన్న రావడం ఒకేసారి జరిగింది. పలకరింతలు అయ్యాక, అతను �బై..� చెప్పేసి, తన పోర్షన్ లోకి వెళ్ళిపోయాడు. అతను వెళ్తుంటే, అమ్మ కను చివరలనుండి అతన్నే చూడడం గమనించాను.
మరుసటి రోజు నాకు స్కూల్ సెలవు. నాన్న ఆఫీస్ కు వెళ్ళిపోయాడు. నేను హాల్ లో కూర్చొని, చదువుకుంటున్నాను. అమ్మ వంటగదిలో ఉంది. మధు లోపలకి వచ్చి, నన్ను చూసి, �స్కూల్ లేదా?� అని, నేను జవాబు చెప్పేలోగా, �ఆంటీ ఎక్కడా!?� అన్నాడు. నేను వంటగదివైపు చూపించాను. �సరే! నువ్వు చదువుకో..� అని వంటగదిలోకి పోయాడు. హాల్ లోంచి చూస్తుంటే, వంటగదిలో జరిగేది కనిపిస్తూనే ఉంది. మాదేం పెద్ద పేలస్ కాదుగా. అతను లోపలకి వెళ్ళగానే, అమ్మ అతన్ని చూసి చూపు తిప్పేసుకుంది.
అతను నిలబడిపోయి, �ఆంటీ..� అన్నాడు. అమ్మ �ఊఁ..� అంది నెమ్మదిగా. �కోపం వచ్చిందా ఆంటీ!� అన్నాడు అతను. �ఎందుకూ!?� అంది అమ్మ ముక్తసరిగా. �అదే, నిన్న నీవే పెద్దగా ఉన్నాయనీ..� అని అతను అంటూ ఉండగా, అమ్మ మధ్యలోనే, �ష్.. ఇకచాల్లే.. వదిలేయ్..� అంటూ, వెనక్కి తిరిగి సింక్ దగ్గరకి నడిచింది. ఆమెని అలాగే చూస్తూ, అతను ముందుకు కదిలి, �ఇవి కూడా నీవే పెద్దవి.� అన్నాడు. అమ్మ వెనక్కి తిరిగి, అతన్ని చూస్తూ, �ఏవీ!?� అంది. అంతలోనే అతను తన పిరుదులవైపు చూడడం గమనించి, �ఏయ్! తప్పు.. పో, హాల్ లో కూర్చో..� అంది. అతను మరో అడుగు ముందుకువేసి, �ఏంటీ తప్పూ! బాగున్నవాటిని బాగున్నాయని చెప్పడం కూడా తప్పేనా!?� అన్నాడు. �చెప్పడం కాదు, చూడడం..� అంది అమ్మ.
అతను మరో అడుగు ముందుకువేసి, �బావున్నాయి కాబట్టి చూసానూ..� అన్నాడు. అమ్మ వెనక్కి తిరిగేసరికి, అతను ఆమెకి ఒక్క అడుగు దూరంలో ఉన్నాడు. అమ్మ ఒక అడుగు వెనక్కి వేసి, అతన్ని చూసింది. అతను ఆమె ఎత్తులవైపే చూస్తున్నాడు. అమ్మ గబుక్కున పైట సర్ధుకొని, �హాల్ లోకి పో..� అంది చిన్నగా. �ఆంటీ, ఒక్కసారి..� అన్నాడు అతను అమ్మవైపుకు కదిలి. �ఏంటి ఒక్కసారీ!?� అంది అమ్మ ఆశ్చర్యంగా. �ఒక్కసారి ముట్టుకుంటా..� అంటూ, అమ్మ వారించేలోపల, అతను గబుక్కున కిందకి వంగి, ఆమె పాదాలను ముట్టుకున్నాడు. అమ్మ కంగారుగా ఒక్క అడుగు వెనక్కి వేసి, �ఏంటిది మధూ!?� అంది ఆశ్చర్యంగా. అతను పైకి లేచి, �నీ పాదాలు మరీ అందంగా ఉంటాయి ఆంటీ. అందుకే కంట్రోల్ చేసుకోలేకపోయాను.� అనేసి, హాల్ లోకి వచ్చి టీ.వీ ఆన్ చేసి, సోఫాలో కూర్చున్నాడు. అమ్మ మాత్రం అలాగే కాసేపు నిలబడిపోయి, తరవాత చిన్నగా నవ్వుకుంటూ, తన పనిలో పడిపోయింది.
అతను టీ.వీ చూస్తూ, నాతో కబుర్లు చెప్పసాగాడు. ఒక పది నిమిషాల తరవాత అమ్మ టీ తీసుకువచ్చి, అతనికి అందించింది. అతను అందుకుంటూ, �వంట అయిపోయిందా ఆంటీ!� అన్నాడు. �ఊఁ.. రైస్ అవ్వాలి అంతే..� అంది అమ్మ. �అయితే కూర్చో ఆంటీ, రైస్ ఉడికితే కుక్కర్ ఈల వేసి పిలుస్తుందిగా..� అన్నాడు. అమ్మ కాసేపు తటపటాయించి, అతని పక్కన కూర్చుంది. అతను కొద్దిసేపు రిమోట్ తో చానల్స్ మారుస్తూ, �నాకేం తగలడం లేదు, మంచి ప్రోగ్రాం నువ్వే పెట్టు ఆంటీ..� అంటూ రిమోట్ అమ్మకి అందించాడు. అమ్మ అందుకుంటూ ఉండగా, అతని మోచేయి అమ్మ స్థనానికి తగిలింది.
అతను ఏ మాత్రం కంగారుపడకుండా, ఆ చేతిని అలాగే ఉంచి, �సారీ ఆంటీ..� అన్నాడు. అమ్మ కూడా ఏం మాట్లాడకుండా, వెనక్కి జరిగి టీ.వీ చూస్తూ ఉండిపోయింది. అతను కూడా నెమ్మదిగా వెనక్కివాలి, �అయితే ఫరవాలేదా!� అన్నాడు. �ఏమిటీ!?� అంది అమ్మ. �అదే, నా చెయ్యి పొరపాటున అక్కడ తగిలిందిగా, ఫరవాలేదా!?� అన్నాడు. అమ్మ అతనివైపు ఒకసారి చూసి, �పొరపాటుగా తగిలితే ఫరవాలేదులే..� అంది. అతను కొన్నిక్షణాలు అలాగే కూర్చొని, తన మోచేత్తో అమ్మ స్థనాన్ని నొక్కాడు, అయితే ఈసారి కాస్త గట్టిగా. అమ్మ అతనివైపు కోపంగా చూసింది.
�పొరపాటున తగిలింది ఆంటీ..� అన్నాడు అతను నవ్వుతూ. అమ్మ కొరకొరా చూసి, అక్కడనుండి లేచి వంటగదిలోకి పోయింది. అతనూ లేచి, ఆమె కూడా వంటగదిలోకి వెళ్ళి, �సారీ ఆంటీ..సారీ..సారీ..� అని బతిమాలసాగాడు. అమ్మ కాస్త కరిగినా, చిరుకోపాన్ని చూపిస్తూ, �మంచిపిల్లాడిలా ఉంటావూ అనుకుంటే, నువ్వు ఇలా చేయడం ఏం బాగోలేదు తెలుసా!� అంది. �సారీ ఆంటీ.. నిన్ను చూస్తుంటే, నాకేదో అయిపోతుంది.� అన్నాడు అతను. �అయితే, నీ పోర్షన్ కి వెళ్ళిపో..� అంది అమ్మ.
అతను తల దించుకొని, కొద్దిసేపు నిలబడి, �అలాగే ఆంటీ, ఇంకెప్పుడూ రాను.� అని, రెండు అడుగులు వెనక్కివేసి, �చివరిసారిగా ఒక్కసారి ముట్టుకోనా!� అన్నాడు. అతను ఇంకెప్పుడూ రానూ అనడంతో అమ్మ పరధ్యానంలో పడి, �ఊఁ..� అంది. అతను నెమ్మదిగా అమ్మ దగ్గరకి వచ్చి, �అబ్బా! కళ్ళు చెదిరిపోతున్నాయి ఆంటీ� �అంటూ తన చేతుల్ని ఆమె స్థనాలపై ఉంచి, చిన్నగా నొక్కాడు. అమ్మ ఉలిక్కిపడి, �ఏయ్! ఏమిటిదీ!?� అంది కంగారుగా. �ముట్టుకోనా అని అడిగితే, నువ్వే కదా ఆంటీ ఊఁ అన్నావూ!� అన్నాడు అతను. �నేను ఊఁ అన్నది అక్కడ ముట్టుకోడానికి కాదు.� అంది అమ్మ ఉక్రోషంగా.
�అయితే సారీ ఆంటీ.. మరి ఎక్కడ ముట్టుకుంటాననుకున్నావూ!� అన్నాడు. అమ్మ అదే ఉక్రోషంలో ఉంది. ఆ ఉక్రోషంలో అతను తన నడుము మడతలను ఒడిసి పట్టుకున్నాడన్న విషయం గమనించకుండా, �ఇందాకట్లా పాదాలో, చేతులో ముట్టుకుంటావనుకున్నాను.� అంది. �సరే ఆంటీ.. అయితే ఒకసారి పట్టుకోనా!� అన్నాడు ఆమె నడుము మడతను చిన్నగా నలుపుతూ. అతను అలా నలుపుతూ ఉంటే, ఆమెకి కాస్త మైకం వస్తునట్టుగా ఉంది. అదే మైకంలో ఆమె �ఎక్కడా!� అంది.
అతను తన చేతులను ఆమె నడుము మీదనుండి పిరుదుల మీదకి జార్చి, చిన్నగా నొక్కుతూ �ఇక్కడ..� అన్నాడు గుసగుసలాడుతూ. అమ్మ �హుమ్..� అని నిట్టూర్చి, అంతలోనే స్పృహ తెచ్చుకొని, అతన్ని దూరంగా తోసేసి, �వద్దు, వెళ్ళిపో..� అని, గబగబా పడకగదిలోకి పోయి తలుపు వేసేసుకుంది. అతను ఒక్కక్షణం ఆగి, తరవాత తన పోర్షన్ లోకి వెళ్ళిపోయాడు.