నా పక్కన కూర్చుని ‘… ఎందుకు సంధ్యా అంత సిగ్గు!…’ అంటూ…

‘…అనుకున్నాన్లే…నువ్వంత సంతోషంగా చెయ్యూపుతుంటే!’…నాతో…

….’ ఆ సలహా గుర్తుంచుకుంటాలే..నా కెలాగూ అవసరమౌతుంది…

..‘…ఎందుకొప్పుకోదూ!…ఆవిడ్ని కౌగిట్లో పొదివి పట్టుకుని…

…వాళ్లిల్లు చేరగానే రోహిత్ ని ఆడించే బాధ్యత జయంత్ కి అ…

నాకటువంటి కలలుకూడా రావడం మొదలైంది…ఇక్కడికొచ్చింతర్వా…

..‘ …ఓహో! అయితే అంతటితో నీ కోటా అయిపోయిందన్నమాట!…’…

…ఇంతలో ఇంటి మెయిన్ డోర్ తెరుచుకుంది… ‘…వచ్చావా సంధ్యా…

‘…పోవే…నువ్వదే పని చెయ్యలా!…’ అని నన్ను గిల్లి…’ సరే……

…ఆవిడ బుగ్గల్లో విరబూచిన ఎర్రగులాబీలు చూసి…‘…హుర్రే!……